Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

(entertainment)

  • 1 afòreying, skemmtun

    Íslensk-ensk orðabók > afòreying, skemmtun

  • 2 gestrisni, gestamóttaka

    Íslensk-ensk orðabók > gestrisni, gestamóttaka

  • 3 greiði

    m.
    1) disentanglement, arrangement; gera greiða á málinu, to put the case right; skipaðist lítt til greiða með þeim, nothing was settled between them;
    2) entertainment, accomadation; gera e-m greiða, to give one entertainment.
    * * *
    a, m. [Ulf. garaideins = διαταγή, κανών, δόγμα], disentanglement, arrangement, ordering; mun hann ekki fýsa Önund at göra greiða á málinu, to put the case right, Eg. 366; þau tóku lítið af hans máli til greiða, Fms. viii. 17; skipaðisk lítt til greiða með þeim, nothing was settled between them, Bs. i. 752, Sturl. i. 239 C; ok er honum þótti ráð hennar mjök seinkask til greiða, there was no change for the better in her state, Bs. i. 158; fara at greiða, to go on well, N. G. L. i. 137; Þrándr segir at þat var skylt ok heimilt, at hann gerði þann greiða á fyrir konungs orð sem hann mátti, that he discharged it for the king’s sake as well as he could, Fms. iv. 344; bændr gerðu þar engan greiða á, vi. 333; Leifr spurði hverr greiði á mundi verða um silfr þat, L. asked if the money would be paid, Fær. 215.
    2. entertainment; vera má at þér þyki alkeypt, at þú vildir engan greiða göra oss, that thou wouldest give us no entertainment, Eb. 266; þar höfðu þeir greiða-dvöl, they baited there, waited for refreshment, Eg. 564, v. 1.; Þorkell fagnar þeim vel, ok býðr þeim greiða, Fbr. 97 new Ed.; þeir heilsuðu Þorgilsi, en bjóða honum engan greiða, Sturl. iii. 140; bað hann göra góðan greiða Gauti, Fb. i. 505, Róm. 210; Starkaðr fór inn ok kvaddi sér greiða, Bs. i. 544.

    Íslensk-ensk orðabók > greiði

  • 4 SKEMTA

    (-ta, -t, rarely að), v. to amuse, entertain, with dat.; skemta sér, to amuse oneself (vér erum kátir ok skemtum oss); skemtu þeir honum frá ferðum sínum, they entertained him by telling of their journeys; esp. to entertain at meetings or festivals (with story-telling or songs); frá því er nökkut sagt, hverju skemt var, what the entertainment was; fekk þetta kvæði góðan róm, þótti ok vel skemt, and it was thought to be a good entertainment.
    * * *
    t, but að, Fms. x. 226, 281, [prop. from skamr = to shorten]:—to amuse, entertain, with dat. of pers.; skemta sér, to amuse oneself, play, Nj. 129; þeir drukku ok skemmtuðu sér, Fms. x. 281; skemtaði hann sér á hverjum degi, 226; hón gékk um gólf ok skemti sér, Eg. 48; vér erum kátir ok skemtum oss, Fms. viii. 354. 357:—so also of other persons, sveinn þeirra er inni, ok skemtir þeim, Ísl. ii. 348; þótti ok vel skemt, a good entertainment, Fms. viii. 207.
    II. esp. to entertain people at meetings or festivals with story-telling or songs; Björn skemtir vísum þeim, er …, Bjarn. 46; frá því er nokkut sagt hverju skemt var, i. e. what the entertainment was, Sturl. i. 23; þessi saga var skemt Sverri konungi, this story was to amuse king Sverri, id.
    2. absol. to amuse, entertain people; þat er eigi, segir konungr, þvíat vetr-gestr þinn skemtir vel … en er konungr var í sæng kominn, skemti Stúfr ok kvað flokk einn, konungr vakti lengi, en Stúfr skemti, … hverjum skaltú s. með drápunum þínum? Fms. vi. 391; hann kvaðsk kunna nokkurar sögur. Konungr mælti, þú skalt vera með hirð minni í vetr ok s. ávallt, … þat er ætlan mín at nú muni uppi sögur þínar, þvíat þú hefir jafnan skemt, 355; ok er menn lögðusk til svefns, þá spurði stafnbúi konungs hverr s. skyldi… Sturla inn Íslenzki, viltú skemta? … segir hann þá Huldarsögu, Sturl. iii. 304; þar var Skíði af skötnum kenndr, ok skemti af ferðum sínum, he gave amusement by telling of his journey, Skíða R. 19; skemtask með skrök-sögur, H. E. i. 584.

    Íslensk-ensk orðabók > SKEMTA

  • 5 veizla

    f.
    1) grant, gift, allowance;
    2) help, assistance, backing, = liðveizla;
    3) feast, banquet (veizlan fór vel fram, ok var veitt með miklum kostnaði);
    4) the reception or entertainment to be given to the Norse king by his landed men (lendir menn) and stewards (ármenn), and to the bishop by the priests; the king was said to ‘fara at veizlum, taka veizlur’;
    5) a royal grant, revenue (fekk konungr honum veizlur miklar); hann hafði áðr haft alla sýsluna suma at veizlu, en suma at léni, partly as a grant, partly as a fief.
    * * *
    u, f. [veita], a grant, gift, allowance; veizla eilífrar sælu, … hafa e-t at veizlu Guðs, Hom. (St.); veizla ölmusu-görða, Hom.; gefa stórar gjafir ok veizlur, Stj. 64.
    2. help, assistance, backing, Hom. 140; varðar honum ekki sú veizla, Grág. ii. 13; kynlig v. ok at íllu mun verða, Lv. 7; til heilla sátta ok hollrar veizlu, Grág. ii. 21; öll miskunn ok v., 623. 21; ek sé mik nái fátt mega göra þat er veizlu munr sé í, Fas. ii. 437 (lið-veizla).
    3. an entertainment; veita göngu-mönnum engar veizlur nema til skúa aða fata, Grág. i. 454: a treat, feast, banquet, Ó.h. 112; góð veizla, Nj. 6; virðulig veizla, Ld. 186; skörulig veizla, Eg. 44: of a wedding feast, 30 (mod., brúðkaups-veizla), very freq. in mod. usage.
    II. as a law term, the reception or entertainment to be given to the Norse king, or to the king’s ‘landed-men,’ or his stewards, for in olden times the king used to go on a regular circuit through his kingdom, taking each county in turn; his retinue, the places of entertainment, and the time of his staying at each place, being regulated by law; this was called ‘veizla’ or fara at veizlum, taka veizlu; as also, búa veizlu móti konungi; hann lét bjóða upp veizlur þar sem konungs-bú vóru, Ó. H. 35; Óláfr konungr fór útan um Hringa-ríki at veizlum, en er veizlur endusk eigi fyrir fjölmennis sakar, þá lét hann þar bændr til leggja at auka veizlurnar, 61, cp. 59, 111, 173; taka veizlur, Fagrsk. ch. 11, see also Har. S. harðr. ch. 110 (Fms. vi), ch. 23, 92, Eg. ch. 11, 18, Hem. þ., Ólafs S. Kyrra ch. 4 (Fms. vi. 442), and passim in the Fms.
    2. a royal grant, revenue; fékk konungr honum veizlur miklar, Eg. 27; hann hafði af konungi veizlur allar, þvílíkar sem Brynjólfr hafði haft, 31; Hrærekr ok Guðlaugr höfðu veizlur stórar um Sogn ok um Hörða-land, Fms. i. 6; en með því at hann hafði eigi miklar veizlur þá varð honum féfátt, viii. 272; þér munut ráða veizlum yðrum, xi. 237; hann hafði áðr alla (sýslu á Hálogalandi) suma at veizlu suma at léni, partly as a grant, partly as a fief, Ó. H. 123; en veizlur konungs hafði hann miklu minni enn fyrr, 111; húskarlar konungs er hafa fé af konungi í veizlur, sumir tólf aura, sumir tvær merkr, Sks. 261; tólf marka veizlur, Fms. vi. 266.
    B. COMPDS: veizlubúnaðr, veizludagr, veizlufall, veizlufé, veizlugjald, veizlugjöf, veizlugörð, veizluhöll, veizlujörð, veizlukirkja, veizlumaðr, veizluskali, veizluskylda, veizluspjöll, veizlustofa, veizlusveinn, veizlutaka, veizluupphald.

    Íslensk-ensk orðabók > veizla

  • 6 skemtan

    f. entertainment, amusement, pastime (hvat er skemtan einherjanna þá er þeir drekka eigi?); hafa skemtan af e-u, to amuse oneself with a thing.
    * * *
    ( skemtun), f. an entertainment, Edda 25; hafa s. af e-u, to amuse oneself with a thing, Eg. 232; at henni þætti s. at tala við Óláf, Ld. 72; at þú eigir fá skemtanar daga ( days of joy) héðan í frá, 154;skemtanar-ganga, a pleasure-walk, promenade, Sks. 371; skemtanar líf, a life of pleasure, 619; hafa skemtanar ræður, to have a chat, Fms. vii. 119.
    II. amusement, entertainment, by story-telling or the like; þat var eitt sinn at þeir áttu hesta-þing, þá var Þórðr beðinn skemtanar, en hann tók því ekki fjarri, en þat var upphaf at hann kvað vísur þær er hann kallaði Daggeisla-vísur, … Björu hlýddi skemtan hit bezta …, Bjarn. 46; hvárr þeirra kvað allt þat er hann hafði kveðit um annan var sú s. sum ein áheyrilig, 56, Fms. vi. 391; ok má þá sitja skömmum við at hlýða skemtaninni, 355; tóku menn þá umtal mikit um skemtanina, id., cp. Sturl. passim; kvað vill Skíði húsgangs-maðr, hafa fyrir s. sína? Skíða R. 22; sagna-s., story-telling, see saga. skemtunar-samligr, adj. amusing, Sks. 379.

    Íslensk-ensk orðabók > skemtan

  • 7 beini

    m.
    1) help, benifit;
    2) esp. hospitable entertainment, hospitality (vinna, veita e-m beina); ganga um beina, to wait upon the guests.
    * * *
    m. help, but exclusively used of hospitable entertainment, kind treatment, hospitality; vinna, veita, e-m beina, Eb. 268; þykir yðr eigi sá b. beztr, at yðr sé borð sett ok gefinu náttverðr ok síðan fari þér at sofa, Eg. 548; ofgörr er beininn, too much trouble taken, too much attendance, Lv. 38 (Ed. badly ‘beinan’); höfðu þar blíðan beina, Fms. ii. 248, iv. 336; mikit er nú um beina þinn, what hospitable treatment! Ísl. ii. 155, Bjarn. 53–55, Fas. i. 79: ganga um beina, to wait upon the guests, in old times (as at present in Icel.) an honourable task; in great banquets the lady or daughter of the house, assisted by servants, did this office; Þórhildr (the daughter) gékk um beina, ok báru þær Bergþóra (the mother) mat á borð, Nj. 50, cp. Lv. l. c., Fms. xi. 52; Hít (the hospitable giantess) gékk um b., Bárð. 174; Þiðrandi (the son of the house) gékk um beina, Fms. ii. 194;—but it is added, ‘because he was humble and meek,’ for it was not regarded as fit work for a man; cp. þá er konur gengu um b. um dagverð, Sturl. i. 132.
    COMPDS: beinabót, beinamaðr, beinaspell, beinaþurfi.

    Íslensk-ensk orðabók > beini

  • 8 VEITA

    * * *
    I)
    (-tta, -ttr), v.
    1) to grant, give (v. e-m líð, hjálp, huggun, grið, trygðir);
    2) to help, assist, stand by one (þeir veittu Gizuri hvíta í hverju máli);
    3) to grant, permit (Þ. beiddist at sjá gripina, ok þat veitti hón henni); v. e-m bœn, to grant one a request;
    4) v. veizlu, to give a feast; v. brúðkaup e-s, to hold a wedding; v. útferð e-s, to hold a funeral feast; also absol. to give a feast or entertainment (v. stórmannliga, með inni mestu rausn);
    5) to entertain, treat (konungr veitti sveitungum sínum);
    6) to sustain, support an indigent person (síra Hafliði veitti þessi góðu konu allt til dauðadags);
    7) of a performance; v. e-u áhald, to lay hold on; v. atfór, heimferð at e-m, to make an expedition against one; v. e-m atsókn, to allack; v. e-m áverka, to inflict a wound on; v. e-m eptirför, to pursue one;
    8) e-t veitir e-m þungt, erfitt, it proves hard, difficult for one (Dönum veitti þungt atsóknin); impers., keisaranum veitti þungt, the emperor had the luck against him; e-t veitir erfitt, it is hard work; Geirmundi veitti betr, G. got the better of it, carried the day;
    9) to happen (þat veitir sjaldan, optliga, stundum);
    10) recipr., veitast at, to back one another (vit Egill munum nú v. at); þeir veittust at öllum málum, they stood by one another in all suits.
    (-tta, -ttr), v. to convey, lead (water), with acc. or dat. (v. vatn or vatni); v. ánni ór enum forna farveg, to divert the river from its old course; impers., veitir vatn til sjóvar, the rivers trend towards the sea.
    f.
    3) = veitiengi.
    * * *
    1.
    t, [Dan. yde], to grant, give; veita far, to give a man a passage, Grág. ii. 268; veita e-m lið, to give one help, assist (lið-veizla), Fms. xi. 27, 121; veita hjálp, aðstoð, huggun, to give help, comfort; veita grið, trygðir, várar, etc., passim; veita manni fyrir Guðs sakir, to give alms, Gþl. 274; konungr veitti honum skatta alla, condoned, remitted, Fms. i. 120: absol. to help, assist, þeir veittu Giziri hvíta at hverju máli, Nj. 86; veita frændum þínum ok mágum, 226; hann veitti þeim Ingólfi (in a battle), Landn. 32.
    2. veita veizlu, to give a feast, Nj. 6, Fb. ii. 177, 301; veita brúðkaup e-s, to hold a wedding; veitti hann brúðkaup þeirra um vetrinn þar at Helga-felli, Eb. 142, Fms. x. 47; veita útferð e-s, to hold an ‘arvel,’ funeral feast. Fas. i. 387; konungr veitti Jól í Björgyn, Fms.; veita Jól sín, Fb. iii. 274: also absol. to give a feast or entertainment, konungr veitti sveitungum sínum, Fms. ix. 340; veita stórmannliga, Eg. 62; konungr skyldi veita í þeim tveim tréhöllum … lét konungr þar veita í, Fms. x. 13.
    3. to give a grant, grant a fief; Sveinn veitti Eireki Raum-ríki, Fms. iii. 15.
    4. to grant a request, allow, permit; þat munu vér nú veita þér, Ld. 218; veita e-m eina bæn, Fms. i. 12; eigi mun ek þat veita ykkr, Eg. 95; konungr kvaðsk veita mundu, 86; veitti hann þeim at vígja Jón, Fms. vii. 240.
    5. of a performance; veita e-m þjónustu, Eg. 112; veita e-m nábjargir (q. v.), Nj. 154; veita tíðir, to perform the service, 195; veita sér afskipti, to take part in, Grág. ii. 241; veita e-u áhald, to lay hold on, Fms. x. 393; veita umbúð, to manage, Nj. 115; veita formála (= mæla fyrir), Eg. 389; veita órskurð, to give a decision, 281; veita tilkall, to claim, Grett. 88; veita þögn, to be silent, Fms. x. 401; veita e-m atför, heimferð, to make an expedition against one, i. 54, Eg. 73; veita atsókn, to attack, Nj. 124; veita áverka, to inflict a wound, 98; veita áþján, to tyrannise, Eg. 47; veita e-m vegskarð, Nj. 118.
    II. spec. usages; e-t veitir so and so, a thing turns, proves (hard, easy); veitti þat flestum þungt, it proved hard, difficult, Eg 754; keisaranum veitti þungt, the emperor had the luck against him, Fms. i. 121; e-t veitir ervitt, Nj. 171; ok hefir oss ervitt veitt, it has been hard work indeed, 117; ervitt hafa draumar veitt, dreams have been hard, Ld. 270; þeir börðusk, veitti Geirmundi betr, G. carried the day, Landn. 125: the phrase, honum veitir ekki af, he has nothing to spare.
    2. to happen; þat verðr ok veitir optliga, it often happens and comes to pass, Stj. 38; veitir þat jafnan, at þeir fá …, Js. 53; nú kann veita þat stundum, at bændr fá eigi vinnu-menn, Jb. 373; því veitir þat allopt, at þeir fá fyrst mann-skaðann, Gþl. 169; ef honum veitir þat optarr, N. G. L. i. 11.
    III. recipr. to give, grant to one another; þeir veittusk at öllum málum, backed one another, Lv. 36; vit Egill munum nú veitask at, Eg. 425.
    IV. pass., a Latinism, to be given, 623. 20, H. E. i. 514; yðr skal fyrr veitast öll þjónusta, Fms. vi. 48, 94, xi. 309.
    2.
    t, qs. vreita, probably different from the preceding word, [see the following]:—to make a trench, make an aqueduct, lead water, with acc. and dat.; hann veitti sjáinn í gögnum háva hálsa, Al. 93; veita vatn, göra stíflur, grafa engi sitt, veita svá vatn á engit, Grág. ii. 281; grafa mikit díkit ok veita vatni í á eptir, Fb. ii. 124; veita vötnum, Grág. (Kb.) ii. 97; but a few lines below, ok skal eigi þá (acc.) veita, ef menn veita merki-vötn; so also, Grímr veitti honum (the brook) á eng sína ok gróf land Ljóts, Landn. 145; hann veitti vatnið (þau vötn veitti hann, v. l.) með fjölkyngi austr fyrir Sólheima … síðan veitti hvárr þeirra vötnin frá sér, 250, 251, freq. in mod. usage, but then always with dat.
    II. reflex., in the following passages the word may be vita …, q. v.; einn stjörnu-veg, hverr upp ríss af sjó Frisiæ, ok veittist ( trends) meðal Teuthoniam ok Galliam, Karl. 129; ok hefir hann (acc.) undan veitt, turned him to flight (?), Bret. 66; veitir vatn til sjóvar, rivers trend towards the sea, Grág.

    Íslensk-ensk orðabók > VEITA

  • 9 fagnaðr

    (gen. -ar), m.
    1) joy (eilífr f.);
    2) welcome, greeting;
    3) hospitable entertainment (gerðu henni fagnað þá viku alla); öl ok annar f., ale and other good cheer;
    4) kunna sér þann fagnað, to be quite satisfied or content (kunni hann sér þá þann fagnað at girnast ekki á Svíakonungs veldi).
    * * *
    and fögnuðr, m., gen. fagnaðar, pl. ir, [Goth. faheds = χαρά], joy, Greg. 68, Hom. 85; gaudium er fögnuðr, Bs. i. 801; eilífr f., Hom. 42, Stj. 44; himinríkis f., heavenly joy, Fms. x. 274; óvina-fögnuðr, triumph, joy for one’s foes, Nj. 112.
    β. metaph. welcome, good cheer, Hkr. i. 50, Eg. 535, Fms. i. 72, iv. 82; görðu henni fagnað þá viku alla, 625. 86: the phrase, kunna sér þann fagnað, to be so sensible, so clever, Band. 9, Hkr. ii. 85, v. l.; öl ok annarr fagnaðr, ale and other good cheer, Grett. 98 A. In the N. T. χαρά is often rendered by fögnuðr, Mark iv. 16, Luke i. 14, ii. 10, viii. 13, x. 17, xv. 7, 10, John iii. 29, xv. 11, xvi. 21, 22, 24, xvii. 13, Rom. xiv. 17, xv. 13, 2 Cor. ii. 2, etc., in the same passages in which Ulf uses faheds; fögnuðr is stronger than gleði.
    COMPDS: fagnaðaratburðr, fagnaðarboðskapr, fagnaðardagr, fagnaðareyrendi, fagnaðareyru, fagnaðarfullr, fagnaðarfundr, fagnaðargrátr, fagnaðarheit, fagnaðarkenning, fagnaðarkrás, fagnaðarlauss, fagnaðarlúðr, fagnaðarmark, fagnaðaróp, fagnaðarraust, fagnaðarsamligr, fagnaðarskrúð, fagnaðarstaðr, fagnaðarsæll, fagnaðarsöngr, fagnaðartíð, fagnaðartíðindi, fagnaðarveizla, fagnaðarvist, fagnaðaröl.

    Íslensk-ensk orðabók > fagnaðr

  • 10 GESTR

    (-s, -ir), m.
    1) guest;
    * * *
    m., gen. gests; pl. gestir, acc. gesti; [Ulf. gasts = ξένος; A. S. gest; Engl. guest; Germ. gast; Dan. gjæst; Swed. gäst; Lat. hostis]:
    I. a guest; the original meaning of this word is a stranger, alien, cp. Lat. hostis.
    β. the Guests, one division of the king’s men; the Guests were a kind of policemen, and had not the full privileges of the king’s guardsmen or hirðmenn, although they were in the king’s pay; they had their own seats in the king’s hall, the guests’ bench, gesta-bekkr, m., Fb. i. 347; their own chief, gesta-höfðingi, a, m., Nj. 7, Hkr. ii. 69, Fms. vii. 35; their own banner, gesta-merki, n., Fms. ix. 489; their own meeting, gesta-stefna, u, f., Fms. viii. 250; they formed a separate body, gesta-sveit, f., Fas. i. 318; skulu þar fylgja hirðmenn ok gestir, Ó. H. 204, in the battle at Stiklastað: a guests’ hall, gesta-skáli, a, m., is mentioned in Eg. 28, Fas. ii. 93: a ship, gesta-skip ( gesta-fley), n., Fms. viii. 139; cp. the Sagas passim, esp. the Konunga Sögur, Fms. x. 147, Hkr. passim, but esp. N. G. L. in the section Hirðs-skrá, or the law ( rules) for the king’s men, and Sks. 257 sqq. As the gestir were lower in rank than the hirðmenn, a recruit had often to serve his apprenticeship among them, e. g. var hann í gestasæti, he was seated among the guests, i. e. was held in small repute, Fas. i. 51.
    II. a stranger, guest, Lat. hospes, but keeping the old notion of a stranger, prop. an accidental guest, chance comer, and is distinguished from boðs-maðr, an invited guest, or the like; hence the allit. phrase, gestr ok gangandi, a guest and ganger, since with the ancients the poor had to go from house to house (cp. gangleri); this is to be borne in mind, if one would understand old sayings such as, Guð elr gesti, God feeds guests, Bs. i. 247; or many passages in the old heathen poem Hávamál, e. g. órir gestr við gest, guest quarrels with guest, Hm. 31; gestr at gest hæðinn, guest mocking guest, 30, which reminds one of Hom. Od. xviii. 1–33; gest þú né geyja né á grind hrekir (scoff not at a guest, nor drive him to the door), get þú váluðum vel, Hm. 136, where gestr ( a guest) and válaðr ( a vagrant) are used synonymously; ganga skal, skala gestr vera æ í einum stað, 34. In olden times there were no public hostelries, and all entertainment was (as it still is in Icel.) private bounty; a fine instance of a munificent hostess of the heathen age is recorded in Landn.,—Geirríðr sparði ekki mat við menn, ok lét göra skála sinn of þjóðbraut þvera, hón sat á stóli ok laðaði úti gesti, en borð stóð inni jafnan ok matr á, 2. 13. After the introduction of Christianity, when churches were built and endowments given, the donors often imposed the duty of ‘feeding guest and ganger for a night’ (ala gest ok ganganda), Dipl. i. 169, 174; or, þar er ekki gesta eldi skylt ( it is not required to feed guests), ala hvern at ósekju er vill, 200; ala þurfa-menn ok þá er fara skylda-erinda, 201, cp. 273 passim:—gener. a visitor, guest: gesta-eldi, n. shelter for guests, D. I. (vide above): gesta-fluga, u, f. a guest-fly, a moth, Ísl. Þjóðs. i. 558: gesta-herbergi, n. a ‘guest-harbour,’ hostel, inn, Gr. καταλύμα, Luke ii. 7: gesta-hús, n. a guest-room, Sturl. i. 216, ii. 191: gesta-koma, u, f., gesta-nauð, n. a coming, crowding of guests: gesta-maðr, m. a guest-man (bishops had a special servant so called), Bs. i. 850, 876: gesta-rúm, n. a guest-bed: gesta-skáli, a, m. a guest-chamber, Hom. 36: gesta-spjót, n. pl., a cat is said to raise the ‘guest-spears’ when it lies on its back and cleans itself with its hind legs, which is a token that a stranger is at hand, Ísl. Þjóðs. i. 558.
    III. as pr. names, Landn., freq.; also in compds, Þor-gestr, Heim-gestr, Goð-gestr, Hleva-gastir on the Golden horn (Bugge’s reading), and Gr. Ξενο-φών, Ξενο-φάνης. Gestr is a name of Odin = the Traveller, Edda, Vþm., Gm., Hervar. S. ch. 15 (Gestum-blindi). It is curious to notice that whereas with the Romans hostis came to mean a foe, with the Teutons (as with the Gr. ξένος) the equivalent word became a term of friendship, used of a friend staying at one’s house.

    Íslensk-ensk orðabók > GESTR

  • 11 greið-skapr

    m. readiness, promptness, Nj. 18, Fms. ii, 287, Jb. 12; entertainment, Korm. 68, Fms. iii. 61.

    Íslensk-ensk orðabók > greið-skapr

  • 12 HALD

    n.
    1) hold, fastening;
    2) keeping in repair (fyrir hald kirkju);
    3) support, backing (hann hefir nú hald mikit af konungi);
    hald ok traust, help and support in need;
    koma e-m at haldi, í hald, to be of use or help to one;
    hér kemr illa í hald, it does little good;
    4) custody (Ólafr konungr tók þá við haldi Hræreks konungs);
    5) esteem (vera með e-m í góðu haldi);
    6) keeping, observance (cf. jólahald, drottinsdaga hald).
    * * *
    n. (vide halda), hold:
    1. a hold, fastening; nýtr bóndi afls ok kippir vaðnum, þvíat hann hugði haldit annan veg eigi bila, Fms. xi. 442.
    2. a law phrase, withholding; gagna-hald, Grág. ii. 273; þá á hann kost hvárt er hann vill at hætta til haldsins eðr eigi, … en ef hón er login, þá verðr eigi rétt haldit, i. 312; stefna um tíundar hald, ok telja hinn sekjan um, K. Þ. K. 46.
    II. upholding, maintenance:
    1. reparation; fyrir hald á kirkju, Vm. 12; segja til halds kirkjunni ( to defray the repairs of the kirk) þann jarðar-teig, Dipl. iii. 12.
    2. a law term, possession; sögðum vér með fullum laga-órskurði Guðmundi til halds sagða jörð, Dipl. iii. 5; hafa vald eðr hald e-s hlutar, Bs. i. 720; hón á tveggja króka hald í vatnið, she (the church) has the hold ( right) of two hooks in the lake, Pm. 41.
    β. þessum fénaði beit ok hald ( bite and occupation) fyrir sunnan á, Dipl. v. 10.
    3. support, backing; við tókum okkr hald þar er Guð var, Hom. 154; hann hefir nú hald mikit af konungi, he has much support from the king, Eg. 336: so in the phrase, hald ok traust, help and support in need; hón hafði þenna mann sent honum til halds ok trausts, Ld. 46: and in the phrases, koma e-m at haldi or í hald, to prove true to one, be of use, help to one; ok má hann enn vel koma þér at haldi, Ísl. ii. 329; ílla koma honum góðir frændr í hald, Fms. x. 413, Greg. 22; eigi veit ek mér verr í hald koma úknáleik minn en þér afl þitt, Fms. vi. 203, Fs. 182; kemr oss þat lið ekki at haldi, Fms. viii. 214, xi. 31; þvíat vér höfum ærit mart (lið) ef oss kæmi þat vel at haldi, Nj. 192; hér kemr ílla í hald, this comes ill to help, is a great shame, Lv. 95.
    4. custody; Ólafr konungr tók þá við haldi Hæreks konungs, Ó. H. 73; hafa e-n í haldi, to keep one in custody, freq.: hence varð-hald, custody.
    5. entertainment; fór hann til hirðar jarls ok var með honum í góðu haldi, Bjarn. 5; hann var þar um vetrinn ok í því hærra haldi af húsfreyju sem hann var lengr, Fms. vii. 112.
    6. a course, a naut. term; ef stýrimenn vilja báðir fara, ok skilr þá um hald, Grág. ii. 398: hence áfram-hald, going on; aptr-hald, return.
    7. holding, meaning, suggestion; það er hald manna, freq. in mod. usage, but no reference to old writers has been found.
    8. keeping, tending, of cattle; góð höld á skepnum, goð skepnu-höld, freq.
    III. a holding, keeping, observance, of a feast, holiday; allra heilagra manna hald, Ver. 53; þótt et meira hald sé á dægrinu, although it be a holiday of first degree, Grág. ii. 360; var þá þegar tekinn í mikit hald hans lífláts-dagr, Fms. xi. 309; í borg þessi var Þórs-hof í miklu haldi, in high worship, Al. 19: hence hátíða-hald, keeping high holidays; Jóla-hald, Fms. i. 32; Drottins-daga-hald, Nj. 165; af-hald, upp-á-hald, esteem, ‘uphold;’ ártíða hald, B. K. 25; níu lestra-höld, reading the nine legends, Vm. 51, 64.
    IV. in plur., höld, handles; klukka lítil af höldin, Vm. 42; handar-hald, a handle; cp. also haf-ald: á-höld, utensils. halds-maðr, m. a keeper, guardian, Gþl. 258, 501, Js. 121.

    Íslensk-ensk orðabók > HALD

  • 13 HORFA

    * * *
    I)
    (-ða, -t), v.
    1) to turn (be turned) in a certain direction;
    horfði upp eggin, the edge turned upwards;
    suðr horfðu dyrr, the door looked south;
    h. baki við e-m, to turn the back against one;
    h. við e-m, to face one; fig. to set oneself against one (þeir er heldr höfðu við honum horft í sínum huga);
    2) to look in a certain way, to have a certain appearance;
    h. úvænt, to look unpromising (úvænt horfir um sættir);
    hvárum horfir vænna, who is more likely to get the betler;
    h. fastliga, erfiðliga, to look difficult;
    horfir mjök í móti oss, matters look bad for us;
    3) refl., Hjalta þótti þá úvænt á horfast, H. thought that matters looked unpromising;
    horfðust þeir Gizurr höfðum at, he and Gizurr lay with their heads together.
    (að), v. = hörfa.
    * * *
    ð, subj. hyrfði, Rb. 470, Skáld. H. 4. 21, Fms. xi. 76, [akin to hverfa, q. v.]:—to turn in a certain direction, Lat. vergere; horfði upp eggin, kjölrinn, the edge, keel, turned uppermost, Nj. 136, Ld. 142; h. frá landi, the ship turns towards the sea, Fms. xi. 101; er eigi veit hvárt söðull skal fram h. á hrossi eðr aptr, eða hvárt hann skal h., Grág. ii. 175; horfa bökum við e-m, to stand back to back, Hkr. iii. 384; horfa höfði til jarðar en fótum til himins, Post. 656 C. 37; hann hljóp æ sem horfði, he ran ever headlong on, Bret. 90; suðr horfðu dyrr, the doors looked south, Vsp., Fb. ii. 138; horfði botninn inn at höfðanum, Landn. 34; þótti honum ílla af sér h. fótrinn, i. e. the leg was awry, Sturl. ii. 63; hann horfði í lopt upp, Fs. 7.
    II. to turn so as to look on, behold; hann horfði út ór hringinum, Ld. 276: with prepp. to look on, hón horfði þar á löngum, Ísl. ii. 274, passim; h. við e-m, to face one, Eg. 293; þeir bleyðask skjótt ef vel er við horft, Fms. vi. 312; h. öndurðr við, Ó. H. 183: metaph. to set oneself against a person, þeir er heldr höfðu við honum horft í sínum huga, Bs. i. 81; vóru þeir hinir mestu örskipta-menn er þeim tók við at horfa, i. e. they (the berserkers) were great ruffians if any one opposed them, Eb. 38 new Ed.; horfa ekki í e-t, not to turn away from, not to shirk, eg horfi ekki í að göra það.
    2. metaph. matters take a turn, look so and so; þetta horfir til úefna, Ísl. ii. 239; at þar horfi til gamans mikils, that things look towards great joy, Fas. i. 317; horfði til landauðnar, 526; h. fastliga, to look bad, difficult, Lv. 94, Ld. 92; h. þungliga, Ísl. ii. 19; h. erfiðliga, Nj. 139; h. úvænt, to look unpromising, Eg. 340, Fms. xi. 76; hvárum horfir vænna, who is more likely to get the better, Nj. 45; e-m horfir betr, Lv. 54; ok horfir mjök í móti oss, 10; h. til handa e-m, to devolve upon one, Grág. i. 269.
    III. reflex., with prepp.; horfask á, matters look so and so; betri sætt en nú þykir á horfask, Eg. 113; hér horfisk eigi sköruliga á, Fms. vii. 33; Hjalta þótti þá úvænt áhorfask, iv. 141, x. 214; horfask vel á, to look well, promise well; horfðisk á með þeim heldr en eigi, i. e. it looked rather good than not, Bjarn. 56; h. til e-s, to look as if …; eðr til hvers váða horfðisk, Fms. vii. 125; með fíflsku slíkri sem hér horfisk til, Eg. 729, Lv. 10.
    2. recipr., horfask á, to face one another, Sturl. i. 176; horfðusk þeir Gizurr at höfðunum, turned the heads together, iii. 189.

    Íslensk-ensk orðabók > HORFA

  • 14 HÖRFA

    * * *
    I)
    (-ða, -t), v.
    1) to turn (be turned) in a certain direction;
    horfði upp eggin, the edge turned upwards;
    suðr horfðu dyrr, the door looked south;
    h. baki við e-m, to turn the back against one;
    h. við e-m, to face one; fig. to set oneself against one (þeir er heldr höfðu við honum horft í sínum huga);
    2) to look in a certain way, to have a certain appearance;
    h. úvænt, to look unpromising (úvænt horfir um sættir);
    hvárum horfir vænna, who is more likely to get the betler;
    h. fastliga, erfiðliga, to look difficult;
    horfir mjök í móti oss, matters look bad for us;
    3) refl., Hjalta þótti þá úvænt á horfast, H. thought that matters looked unpromising;
    horfðust þeir Gizurr höfðum at, he and Gizurr lay with their heads together.
    (að), v. = hörfa.
    * * *
    að, [akin to hvarfa, q. v.], to retire, Fas. iii. 34; h. frá í brott, Nj. 216; hvárt sem þeir h. með ánni norðr eða suðr, 228; h. fyrir, to give way, Grett. 114; h. undan, Sd. 175, Fbr. 41 new Ed., Fs. 45; nú h. þeir innar eptir höllinni, Fas. ii. 261; hann hörfaði at borðinu út, Fms. vii. 264; þá skal ganga á feld þó áðr hafi af hörfat, Korm. 86: to pass round, hefir þat (viz. the moon) hörfat hring sinn, Rb. 116: reflex., láta hörfask undan, Ísl. ii. 447.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖRFA

  • 15 kost-hald

    and kost-heldi, n. entertainment, D. N. ii. 393, 482.

    Íslensk-ensk orðabók > kost-hald

  • 16 mann-fagnaðr

    (- fögnuðr), m. a grand entertainment, the fare at a banquet, Eg. 482, Hkr. i. 139, Ísl. ii. 403, Fas. ii. 118.

    Íslensk-ensk orðabók > mann-fagnaðr

  • 17 NÓTT

    * * *
    (gen. nætr, pl. nætr), f. night, = nátt; at miðri nótt, of miðja nótt, about midnight; um nóttina, through the night, during the night; um nóttina áðr, the preceding night; í nótt, tonight (eigi mun hann láta drepa Egil í nótt); the last night (ek ók í nótt eptir viði); nætr ok daga, both by day and by night; nóttin helga, the holy night, Christmas night.
    * * *
    f., gen. nætr, pl. nætr; the old writers mostly spell this word thus (not nátt), agreeably with its mod. sound and form; this, however, is not a real ó, but a remains of the old umlaut ́ (n́tt); nom. nótt, Sdm. 26, Hkv. 1. 2, Vþm. 24, 25, Gkv. 2. 12, Skm. 42, Alm. 29, 30, Sks. 50 new Ed.: acc. nótt, Hm. 112; miðja nótt, Grág. (Kb.) i. 36 (four times), 32, 37; þvátt-n́tt, id.: dat. nótt, Ó. H. 187, Vsp. 6; nóttina, Ó. H. 62, 72, 115, 118 (twice), 187, Íb. 12, Edda 28, 29, 89, Fb. ii. 381: dat. pl. nóttom, Vkv. 6, Hkv. 2. 51; so also in old rhymes, nótt, óttu, Fms. vi. (in a verse): the spelling with á chiefly occurs in Norse MSS. or in writers influenced by the Norwegians, dag ok nátt, Stj. 15, and so rhymed in Skíða R. 194; náttinni, Stj. 15, 16: gen. nætr, passim; náttar only in a few compds: pl. nætr, but næternar (irreg.), Kb. i. 33, 36. In most kindred Teut. languages with á, not ó: [Goth. nahts; A. S. and Engl. night; O. H. G. naht; Germ. nacht; Swed. natt; Lat. noct-is; Gr. νύξ, νυκτ-ός.] ☞ A dat. sing. nóttu is used in mod. poets, e. g. Bs. ii. 479 (in a poem of 1548); eg var að ráða árið um kring það Egill kvað á nóttu, in a ditty of Björn á Skarðsá; and even in acc., þessa nóttu þegar í óttu, það til bar, Hallgr. Pétr; but in old vellums this form is not attested; for the Jd. 39, line 8 (sáttir á einni nóttu), is a mod. conjectural addition, as the vellum (Cd. Reg.) ceases at line 7 of that verse.
    B. The night; en at miðri nótt, Ó. H. 187, Edda 29; of miðja nótt, id.; nótt ok degi, Sks. 54; nótt með degi, day and night, Gísl. 14; í alla nótt, all night long, Eg. 418; um nóttina, through the night, Fms. vi. 16; þá nótt, that night, Grág. ii. 322; nótt ok dag, night and day; í nótt, to-night, Eg. 283, 416: the last night, 564, Ísl. ii. 156; í alla nátt Skíða R.; um nætr sakir, for one night, Bjarn. 53: in some phrases the plur. only is used, bæði um nætr ok um daga, both by day and by night, Sks. 63 new Ed.: so also, bjóða góðar nætr ! to bid good night,—Guð gefi þér góðar nætr ! Jóla-nótt, Yule night, Grág. (Kb.) passim; haust-nótt, an autumn night; hý-nott, the bridal night; nótt ina helgu, the holy night = Germ. weih-nachten = Christmas night, Gþl. 295, 297. The years of one’s age were counted by the Yule nights, N. G. L. i. 31, 32, see the remarks to Jól:—sayings, nótt skal nema nýræða til = ἐν νυκτι βουλή, Spenser’s ‘night, they say, gives counsel best,’ Hrafnag. 22; það er tjaldað til einnar nætr, a tent raised for one night, i. e. brief and shifty; láta þar nótt sem nemr, see nema; það er ekki öll nótt úti enn. Time was (and still is) counted, not by days, but by nights (as years are by winters); eigi síðarr en nótt sé af þingi, Grág. i. 101; enda skal eigi Leið vera fyrr en fjórtán nætr eru frá alþingi, 122; tveggja nátta Leið, id.; sjau nóttum fyrir sumar, ii. 244; þá er sextán nætr eru liðnar frá þingi, 80; nefna féránsdóm fjórtán nóttum eptir vápna-tak, 81; fám nóttum siðarr, Bs. i. 321; hann var eigi lengr á Leið en þrjár nætr, Fms. ix. 267; níu nóttum síðarr, Edda 23; þrjátigi nóttum síðar, Bs.: hence, mánuðr þritog-náttar, a calendar month, Íb. 7, K. Þ. K., cp. ein-nættr, etc.; an infant is in Iceland said to be so many ‘nights’ old, tíu nátta gamalt, einnar nætr. So Tacitus tells us that the Germans of his day, nec dierum numerum ut nos sed noctium computant, Germ. ch. 11; it still survives in Engl. ‘fort-night:’—in poetry the winter is called bear’s night (bjarnar-nótt, húns-nótt), Edda, Fas. i. (in a verse), Rekst.
    II. mythical, Nótt, the giantess Night, daughter of Nörfi and the mother of Earth and Day, Edda, Sdm., Vþm.
    C. COMPDS:
    I. náttar-: náttar-lega, u, f. night-quarters, Boldt 169. náttar-tal, n. a tale or number of nights, Mar. náttar-tími, a, m. = nætrtími, Stj. 16, 71, Fas. ii. 371. náttar-þel, n., in the phrase, á náttarþeli, at dead of the night, Fms. vii. 57, x. 413, Rd. 284, Orkn. 74, Bs. i. 139, N. G. L. i. 62.
    II. nætr-: nætr-björg, f. help through the night, Bjarn. 43. nætr-elding, f. the ‘eld of night,’ i. e. the end of night (see elding), Fms. iv. 263, xi. 241, Hrafn. 20, Stj. 787. nætr-ferðir, f. pl. night wanderings, Fas. iii. 478. nætr-friðr, m. peace, truce during the night, Fbr. 98, v. l. nætr-frost, n. a night frost. nætr-fyllr, f. one night’s fill, N. G. L. i. 144. nætr-gagn, n. a chamber-pot. nætr-gali, a, m. [from the Dan. nattergal, Germ. nachtigall], the nightingale, (mod.) nætr-gamall, adj. one nigbt old, Rb. 522. nætr-gestr, m. a night guest, one who stays the night, Gullþ. 30. nætr-gisting, f. the staying a night. nætr-greiði, a, m. a night’s entertainment, Fas. i. 94. nætr-greiðing, f. = nætrgreiði, Fas. iii. 209, 219. nætr-göltr, n. a roving about by night. nætr-kuldi, a, m. night-cold, Stj. 97. nætr-langt, n. adj. night-long. Fas. i. 77. nætr-ligr, adj. nocturnal, Sks. 627. nætr-skemtan, f. night-enjoyment (euphem. = cohabitation), Fas. iii. 210. nætr-staðr, m. = náttstaðr; in the saying, einginn ræðr sínum nætrstað. nætr-tími, a, m. night-time. nætr-vist, f. night-quarters, Fms. i. 69.

    Íslensk-ensk orðabók > NÓTT

  • 18 sam-sæti

    n. a sitting down together; taka s., to sit down at a feast, Fms. ii. 261, Stj. 460; veita mér s. ( to entertain me) at sjálfs síns borði, 539:—an assembly, entertainment, í svá góðu s., in such a good ‘set,’in such good company, Sd. 151; staddr í s., Sks. 370.
    COMPDS: samsætisdrykkja, samsætismenn.

    Íslensk-ensk orðabók > sam-sæti

  • 19 syrpa

    u, f. [sorp; prop. = a swill for beasts; Norse sörpe]:—a dirty woman, Edda ii. 629: the name of an ogress, Edda (Gl.)
    2. a volume of miscellaneous things; kvæða syrpa, syrpa mín (‘my syrpa,’ i. e. the book into which the poet entered his occasional songs), pref. to the Poems of Bjarni Thorarinson, p. 1. syrpu-þing, n., in syrpuþings-lög, n. pl. a kind of mock pleading, mock lawsuit, composed as an entertainment; var hann eptir í stofu á kveldin er Þorkell gékk at sofa, ok hefir frammi margs-konar ertingar, ok þat hafa menn sagt at hann hafi fyrstr fundit upp á Syrpuþings-lög; menn kómu víða af bæjum, ok görðisk þar af þyss mikill, Lv. 26; the exact thing is now lost, perh. it was something similar to the mod. Skraparots-prédikan.

    Íslensk-ensk orðabók > syrpa

  • 20 SÖGN

    (gen. sagnar, pl. sagnir), f.
    1) speech, opp. to þögn (s. eða þögn haf þér sjálfr í hug);
    2) tale, report, news (konungr varð allreiðr, þá er hann heyrði þessa s.); þat er s. manna, at, people say, the story goes, that; nauðga e-m, pína e-n, til sagna, to force one to confess, by torture;
    3) host of men (cf. ‘skipssögn’).
    * * *
    f., pl. sagnir, [Dan. sagn; see segja and saga], a saw, tale, report; at sögn Ara prests ins fróða, Fms. i. 55; brá flestum sú sögn ( news) í brún, vi. 226; nauðga e-m til sagna, to force one to confess, by tortures, Fbr. 46; pína til sagna, id., Fms. vi. 14: gramm., Skálda 174, 178, 180.
    II. a host, men, poët., Edda (Gl.); sagna segendum, Haustl.; skipa-sögn, a ship’s crew, Fms. vi. (in a verse); skip-sögn, q. v.; sjau fylla sögn, seven make a crew, Edda.
    COMPDS: sagna-maðr (q. v.), m. an historian, Sturl. i. 9; inn vísi s. Josephus, Stj., Mar. sagna-skemtan, f. an entertainment of story-telling, Sturl. i. 25, Þorf. Karl. ch. 7.

    Íslensk-ensk orðabók > SÖGN

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • entertainment — en‧ter‧tain‧ment [ˌentəˈteɪnmənt ǁ tər ] noun [uncountable] 1. HUMAN RESOURCES when a company or businessperson spends money on taking customers to restaurants, bars, theatres etc, as a way of making business deals easier to complete: • The group …   Financial and business terms

  • Entertainment! — Studioalbum von Gang of Four Veröffentlichung September 1979 Label EMI Format …   Deutsch Wikipedia

  • Entertainment! — Studio album by Gang of Four Released September 1979 …   Wikipedia

  • Entertainment.ie — is a Dublin based Irish website that provides extensive cinema, TV, live music, theatre, comedy, exhibition and festival listings for free, as well as celebrity gossip, music and movie news, movie and DVD reviews, CD reviews and up to date… …   Wikipedia

  • Entertainment — En ter*tain ment, n. [Cf. OF. entretenement.] 1. The act of receiving as host, or of amusing, admitting, or cherishing; hospitable reception; also, reception or treatment, in general. [1913 Webster] The entertainment of Christ by faith. Baxter.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Entertainment! — est le premier album du groupe post punk britannique Gang of Four. Il est paru sur EMI en Angleterre en 1979 et sur Warner Bros. aux États Unis l année suivante. Avec Entertainment!, Gang of Four introduisait pour la première fois son mélange de… …   Wikipédia en Français

  • Entertainment — ist eine andere Bezeichnung für Unterhaltung, Zeitvertreib ein Album der Band Gang of Four, siehe Entertainment! Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begrif …   Deutsch Wikipedia

  • entertainment — index enjoyment (pleasure) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • entertainment — /entə teinmənt/, it. /enter tɛinment/ s. ingl. (propr. intrattenimento ), usato in ital. al masch. (massm., teatr.) [genere di spettacolo leggero, di evasione] ▶◀ show business …   Enciclopedia Italiana

  • entertainment — 1530s, “provision for support of a retainer; manner of social behavior,” now obsolete, along with other 16c. senses; from ENTERTAIN (Cf. entertain) + MENT (Cf. ment). Meaning “the amusement of someone” is from 1610s; “that which… …   Etymology dictionary

  • entertainment — /enterteinəment, ingl. ˌɛntəteɪnmənt/ [vc. ingl., propr. «intrattenimento», da to entertain «intrattenere, divertire»] s. m. inv. spettacolo leggero □ intrattenimento, divertimento …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»