-
1 ῥυμάρχης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ῥυμάρχης
-
2 ῥύμαρχος
ῥῡμ-αρχος, ὁ,=A magister vici, Gloss.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ῥύμαρχος
-
3 ῥύμη
A force, swing, rush of a body in motion, ῥύμῃ ἐμπίπτειν with a swing, Th.2.76; πτερύγων ῥύμη rush of wings, Ar. Pax86, cf. Av. 1182; τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν.. κύτος formed by the whirl of the potter's wheel, Antiph.52.2, cf. Ar.Ec.4; ἡ ῥ. τοῦ αἵματος the flow of blood in the veins, Hp.Medic.6; ἡ ῥ. τῆς ἐκκρούσεως X.Cyn.10.12; τῆς ῥ. τῆς ἁλιάδος ὁ ψόφος, of the noise made by a boat in motion, Arist.HA 533b19: metaph.,εὐτυχεῖ ῥύμῃ θεοῦ E.Rh.64
;ἡ ῥ. τῆς τύχης Plu.Caes.53
; ἡ ῥ. τῆς ὀργῆς κτλ. the vehemence of passion, D.21.99;γλώσσης ῥ. Lyr.Alex.Adesp.35.11
, cf. Eun.Hist. p.245 D.2 abs., rush, charge, of soldiers, Th.2.81; of ships, Id.7.70;τῶν ἵππων X.Cyr.7.1.31
, cf. Polyaen.4.3.5, al., Ach.Tat.1.12; ὑπὸ τοῦ ῥοίβδου καὶ τῆς ῥ. Ar.Nu. 407.3 = ῥοπή, Chrysipp. ap. Sch.T Il. 22.212. -
4 ῥυμηδόν
ῥυμ-ηδόν, Adv.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ῥυμηδόν
-
5 ῥυμουλκέω
Grammatical information: v.Meaning: `to pull the towing rope, to tow, to take in tow' (hell. a. late).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: Technical term of the nautical language; from *ῥυμ-ουλκός `who draws by a line, tow; tows a boat' or as compound directly from ῥύματι ἕλκειν `draw the tow-line' after other verbs in - ολκέω, e.g. νεωλκέω (: νεωλκός, ναῦν ελκειν), πλινθουλκέω (: πλινθουλκός); cf. Schwyzer 726. The 1. member is not with Georgacas Glotta 36, 180 f. ῥυμός `pole (of a chariot)' but ῥῦμα `tow-line'; on the transformation in the ο-stems cf. e.g. αἱμο-βαφής. -- Here as LW [loanword] Lat. remulcum n. `tow-rope' (since Caes.), - āre `take in tow' (Non.); by W.-Hofmann s.v. doubted. Details ibd. and in Ernout-Meillet s.v.Page in Frisk: 2,665Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ῥυμουλκέω
См. также в других словарях:
Raum, der — Der Raum, des es, plur. die Räume. 1. Im engsten und allem Ansehen nach eigentlichsten Verstande, derjenige Theil des von sichtbaren Körpern leeren Luftkreises, welchen ein Ding zur Ausfüllung oder zu gewissen körperlichen Veränderungen bedarf;… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
θεμιστείος — θεμιστεῖος, ία, ον (Α) 1. νόμιμος, δίκαιος («θεμιστεῖον σκᾶπτον» το σκήπτρο τής δικαιοσύνης, τής δίκαιης κρίσεως, Πίνδ.) 2. το θηλ. ως ουσ. ή θεμιστεία μαντεία, προφητεία, χρησμός. [ΕΤΥΜΟΛ. < θέμις (Ι) (γεν. θέμιστ ος) + κατάλ. είος, πρβλ. οικ … Dictionary of Greek
ξιφουλκώ — έω σύρω, τραβώ το ξίφος από τη θήκη, ξεσπαθώνω. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξίφος + ουλκῶ (< ουλκός < ἕλκω), πρβλ. ρυμ ουλκώ] … Dictionary of Greek
οβιδουλκός — ο στρ. ειδικό κοχλιωτό σιδερένιο εργαλείο το οποίο χρησίμευε παλαιότερα για εξαγωγή τού επικρουστήρα τών οβίδων. [ΕΤΥΜΟΛ. < οβίδα + ουλκός (< ἔλκω), πρβλ. ρυμ ουλκός] … Dictionary of Greek
χρονουλκώ — έω, Α χρονοτριβώ. [ΕΤΥΜΟΛ. < χρόνος + ουλκῶ (< ουλκός < ἕλκω), πρβλ. ρυμ ουλκῶ] … Dictionary of Greek
