-
1 ῥύμη
ῥύμη, ἡ, 1) der Schwung, Umschwung, die Wucht, Geschwindigkeit eines bewegten oder sich bewegenden Körpers; τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν κύτος, Antiphan. com. bei Ath. X, 449 b, von der Töpferscheibe; vgl. τροχῷ γὰρ ἐλαϑεὶς κεραμικῆς ῥύμης ἄπο, Ar. Eccl. 4; – gewaltsamer Andrang, Angriff, χρῆσϑαι εὐτυχεῖ ῥύμῃ ϑεοῠ, Eur. Rhes. 64; πτερύγων, Ar. Pax 86; ῥύμῃ ἐμπίπτειν, Thuc. 2, 76, vgl. 81. 7, 70; ἵππων, Xen. Cyr. 7, 1, 31; ἐλαφρᾷ φερόμενα ῥύμῃ, Plat. Epinom. 985 b, vgl. Soph. 236 d; τῇ ῥύμῃ τῆς ὀργῆς καὶ τῆς ὕβρεως ἠτίμωται, Dem. 21, 99, Heftigkeit der Leidenschaft; vgl. Jac. Ach. Tat. p. 462 u. Philostr. imagg. p. 655. 723; ἡ ῥύμη τῆς τύχης, der Umschwung des Glückes, Plut. Caes. 53 Mar. 28. – 2) die Straße; Philippds. bei Poll. 9, 38; im Lager, Pol. 6, 29, 1; öfter bei Sp., wie N. T., vgl. Luc. 14, 21.
-
2 ῥύμη
ῥύμη, ἡ, (1) der Schwung, Umschwung, die Wucht, Geschwindigkeit eines bewegten oder sich bewegenden Körpers; τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν κύτος, von der Töpferscheibe; gewaltsamer Andrang, Angriff; τῇ ῥύμῃ τῆς ὀργῆς καὶ τῆς ὕβρεως ἠτίμωται, Heftigkeit der Leidenschaft; ἡ ῥύμη τῆς τύχης, der Umschwung des Glückes; (2) die Straße -
3 παλιῤ-ῥύμη
παλιῤ-ῥύμη, ἡ, Rückwärtsbewegung, Pol. 15, 7, 1, τῆς τύχης, wo Bekker πάλιν ῥύμην schreibt (wie Plut. Flam. 10) u. παλιῤῥυμίαν vermuthet.
-
4 στενοῤ-ῥύμη
στενοῤ-ῥύμη, ἡ, Enggasse, Suid.
-
5 συν-επ-ερείδω
συν-επ-ερείδω, mit, zugleich darauf stämmen, stützen; πληγήν, Plut. Brut. 52; ὑπόνοιάν τινι, Caes. 8. – Auch intrans., sich dagegen stämmen, συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου, Plut. Marcell. 7, er legte sich mit der ganzen Macht des angespornten Pferdes gegen ihn.
-
6 συν-επι-σπάω
συν-επι-σπάω (s. σπάω), mit od. zugleich dazu-, dahinziehen; Plut. Crass. 19. – Med., ἤ σε οἷον ῥύμη ὑπὸ τοῦ λόγου συνεπεσπάσατο πρὸς τὸ ταχὺ ξυμφῆσαι, Plat. Soph. 236 d, vgl. Tim. 44 a Rep. V, 451 a; Xen. Cyr. 2, 2, 24; Pol. συνεπισπάσασϑαι τοὺς ἰδίους πολίτας πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γνώμην, 30, 6, 7, u. öfter; auch = ins Verderben ziehen, reißen, μὴ τότε τούτοις συνεπισπάσησϑἑ με τὸν μηδὲν ἀδικοῦντα, Dem. 19, 224.
-
7 κατ-αλοάω
κατ-αλοάω (s. ἀλοάω), zerdreschen, zermakmen, zerprügeln; Eubul. Ath. XIV, 622 e; τῇ ῥύμῃ τῇ τῶν ἵππων τοὺς πίπτοντας κατηλόων Xen. Cyr. 7, 1, 31; τοὺς ὁμήρους κατηλόησαν Aesch. 2, 140; κατηλοημένος τὴν ὀφρύν Luc. Icarom. 15.
-
8 κεραμικός
κεραμικός, = Folgdm; ῥύμη Ar. Eccl. 4; bei Plat. Polit. 288 a ist v. l. κεραμεική, sc. τέχνη; – τροχός Strab. VII, 303, wie Plut. gen. Socr. 20 M.
-
9 ἐπ-οχή
ἐπ-οχή, ἡ (vgl. ἐπέχω), das Anhalten, Zurückhalten, die Hemmung, τῶν ἐμμήνων Medic.; ἡ κατὰ τὸν πόλεμον, das Unterbrechen, Pol. 38, 2, 3; μετ' ἐποχῆς, im Lauf anhaltend, 10, 21, 4; Plut. u. a. Sp. – Bes. bei den Skeptikern, das Zurückhalten des Beistituntens od. der definitiven Bejahung u. Verneinung, Sezt. Emp. erkl. στάσις διανοίας, δι' ἣν οὔτε αἴρομέν τι οὔτε τίϑεμεν; Plut. oft mit ἀκαταληψία vrbdn, adv. Col. 26; ἄνευ προφάσεως καὶ ἐποχῆς καὶ ὑπερϑέσεως Schol. Ap. Rh. 2, 268. – In der Zeitrechnung ein Haltpunkt od. Abschnitt, den irgend ein bedeutsames Ereigniß macht, ἐποχαί, ἐν αἷς ἑκάστου ῥύμη συντελεῖται Nicom. Harmon. 6. – In der Astronomie ein Ort, den die Himmelskörper zufolge der mittlern Bewegung einnehmen, vgl. Ideler Chronol. I S. 115. Auch die Constellation der Sterne, Ptolem.; vgl. Plut. Rom. 12.
-
10 ῥοίζημα
ῥοίζημα, τό, das Geräusch, Gesause, womit ein Körper sich bewegt, u. die Schnelligkeit, Heftigkeit, Gewalt der Bewegung, wie Ar. von Vögeln, ῥύμῃ τε καὶ πτεροῖσι καὶ ῥοιζήμασιν αἰϑὴρ δονεῖται, Av. 1182; vgl. Luc. musc. encom. 2;. στεροπᾶς, Iov. Trag. 1; auch übertr., τραγικόν, Agath. 10 (V, 222).
-
11 ῥῡμός
ῥῡμός, ὁ, das Zugholz, an welchem die Zugthiere den Wagen ziehen, d. i. die Deichsel; Il. öfter; auch Her. 4, 69; Plut. Coriol. 24; – der Zugriemen, = ῥυτήρ, Ael. H. A. 10, 48; – die gezogene Furche, der Streif, Schweif, Arat. 927. – Auch Abschnitt, Abtheilung, wie ῥύμη, s. Böckh Staatshaush. II p. 290.
-
12 παλιῤῥύμη
παλιῤ-ῥύμη, ἡ, Rückwärtsbewegung -
13 στενοῤῥύμη
στενοῤ-ῥύμη, ἡ, Enggasse -
14 συνεπερείδω
συν-επ-ερείδω, mit, zugleich darauf stemmen, stützen; intrans., sich dagegen stemmen; συνεπερείσας τῇ ῥύμῃ τοῦ ἵππου, er legte sich mit der ganzen Macht des angespornten Pferdes gegen ihn
См. также в других словарях:
ῥύμη — force fem nom/voc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥύμῃ — ῥύμη force fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ρύμη — Ορεινός οικισμός (υψόμ. 500 μ.) του νομού Ξάνθης. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Σελέρου. * * * η / ῥύμη, ΝΑ, και ρύμνη, Ν 1. η δύναμη, η ορμή με την οποία κινείται κάτι, η φόρα («πτερύγων ρύμη», Αριστοφ.) 2. στενή οδός, σοκάκι νεοελλ. 1. (μηχανολ … Dictionary of Greek
ρύμη — η 1. ορμή, φορά, κυρίως στη φράση «στη ρύμη του λόγου του», καθώς μιλά κανείς γρήγορα. 2. στενός δρόμος, στενωπός … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ῥύμαι — ῥύμη force fem nom/voc pl ῥύμᾱͅ , ῥύμη force fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥύμηι — ῥύμῃ , ῥύμη force fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥυμῶν — ῥύμη force fem gen pl ῥῡμῶν , ῥυμός pole of a chariot masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥύμαις — ῥύμη force fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥύμαισι — ῥύμη force fem dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥύμην — ῥύμη force fem acc sg (attic epic ionic) ῥύ̱μην , ῥύομαι se sru aor ind mp 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ῥύμης — ῥύμη force fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
