-
1 βρεφύλλιον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βρεφύλλιον
-
2 κεραμύλλιον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κεραμύλλιον
-
3 μαστρυλλεῖον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μαστρυλλεῖον
-
4 ξενύλλιον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ξενύλλιον
-
5 ἔπος
Grammatical information: n.Meaning: `word, speech' (Il.),Other forms: in plur. also = `song, epic poem' (Pi., Hdt.; on meaning and use Fournier Les verbes "dire" 212ff.).Compounds: As 1. member in ἐπεσβόλος (s. v.), ἐπο-ποιός (with analog. comp. vowel); as 2. member e. g. in ἀπτοεπής (s. v.).Derivatives: ἐπύλλιον `small song, small verse' (Ar.; after it other deminutives in - ύλλιον, Leumann Glotta 32, 214 and 225); ἐπικός `belonging to epic poetry' (D. H.).Origin: IE [Indo-European] [1135] *u̯ekʷ- `speak'Etymology: Ϝέπος (El., Cypr.) is identical with Skt. vácas-, Av. vačah- `word'; IE *u̯ékʷ-os- n. Greek further has the nouns *ὄψ in ὄπ-α (acc.), ὄσσα, prob. also ἐν-οπή, and the aorist εἶπον, s. vv. A primary athematic verb is preserved in Skt. vák-ti `he seaks'. - See W.-Hofmann s. vōx. (S. also on αἶνος.)Page in Frisk: 1,545Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔπος
-
6 ἥβη
Grammatical information: f.Meaning: `(ripe) youth, power of youth, manliness', also as PN. Hebe, daughter of Zeus and Hera (Il.).Compounds: As 2. member e. g. in ἔφ-ηβος (IA, Dor.; hyperdor. ἔφ-αβος) `fullgrown youth', hypostasis from ἐφ' ἥβης (ὤν) or bahuvrihi (`at whom is ἥβη'), with ἐφηβ-άω (after ἡβάω), - εύω, - ικός, - ειος a. o.Derivatives: 1. ἡβητής (h. Merc. 56), ἡβατάς (Locr. Va), εἱβατάς (Thess.), ἁβατάς (Call. Lav. Pall. 109) `being a youth, youth' with ἡβητικός (X.); hell. poets have ἡβητήρ, ἡβήτωρ (cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 121) as if from ἡβάω. 2. ἡβηδόν adv. `being fullgrown' (Heraclit., Hdt.; s. Benveniste Rev. de phil. 81, 9). 3. ἡβοτά `youth' (Pamphyl., after βιοτή, Fraenkel KZ 43, 207ff.). Denomin. verbs. 1. ἡβάω (Il.), ep. also ἡβώω (with metr. lengthening, s. Chantraine Gramm. hom. 1, 76 after Wackernagel; diff. Schwyzer 730), Cret. ἡβίω (\< - έω) `have the strength of youth, be fullgrown', also with prefix, e. g. ἀν-, ἐν-, ἐφ-; from there ἀνηβητήριος `getting young' (E. Andr. 552), ἐνηβητήριον `place of amusement' (Hdt. 2, 133), ἡβητήριον `id.' (Plu.); on ἡβητήρ, - τωρ s. above. 2. ἡβάσκω `grow up, become a man' (Hp., X.; after γηράσκω, cf. s. v. and Schwyzer 708). 3. ἡβυλλιάω in ἡβυλλιῶσαι ( ὀρχηστρίδες, Ar. Ra. 516; κόραι, Pherecr. 108, 29) `be in the stength of youth (fem. dancers)', hypocoristic formation of the language of comedians after the diminutives in - ύλλιον ( μειρακύλλιον a. o.); hypothesis in Leumann Glotta 32, 215 w. n. 5.Origin: IE [Indo-European] [503] *ieh₁gʷā `(power of) youth'Etymology: From IE. *i̯ēguā, like Lith. jėgà `power, stength', lett. ję̃ga `power, sense'. - Unclear Lat. Iegius = Osc. Ieíis (s. W.-Hofmann s. v.). Not here ἁβρός (s. v.).Page in Frisk: 1,620Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἥβη
-
7 μαρίλη
Grammatical information: f.Compounds: μαριλο- καύτης `charcoal-burner' (S.; Fraenkel Nom. ag. 1, 13).Derivatives: Diminutive μαρύλλια pl. (P. Leid. Χ. 56; after the dimin. in - ύλλιον); μαριλ-εύω `change into glowing ashes, burn coals' with - ευτής (Poll.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation like μυστίλη, ζωμ-ίλη, στροβ-ίλη (-ῑλος) etc. (Chantraine Form. 249); the ī may belong to the stem, s. on μαρμαίρω. The form with σμ- shows thatthe word is Pre-Greek.Page in Frisk: 2,175-176Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μαρίλη
-
8 ξένος
Grammatical information: m.Meaning: `foreigner, guest, guestfriend, host' (Il.), `mercenary, soldier' (ξ 102, Att.); ξένη (scil. γυνή, γῆ) f. `the foreign, foreign country' (trag., X.); adj. `foreign' (posthom.).Other forms: ep. Ion. poet. ξεῖνος, Dor. ξένϜος (in Cor. ΞενϜοκλῆς, Corc. El. ΞενϜάρης), ξῆνος (Cyr. Φιλόξηνος), (hyper)Aeol. ξέννος (Hdn.; vgl. Schwyzer 228), (?),Compounds: Many compp., e.g. ξενο-, ξεινο-δόκος m. `receiving foreigners, guests, host' (Il.), φιλό-ξε(ι)νος `loving guests, hospitable' (Od.; on the verbal function of the 1. element Schwyzer 442), πρόξενος, Corc. πρόξενϜος m. `deputy guest, state guest' (posthom.; Risch IF 59, 38 f.); on Εὔξεινος ( πόντος) s. v.Derivatives: A. Adj. 1. ξένιος, ξείνιος `regarding the foreigner', τὰ ξε(ί)νια `gust-gifts (Il.; Myc. kesenuwija); 2. younger ξε(ι)νικός `id.' (IA.; Chantraine Études, s. Index) ; 3. ξεινήϊος in τὰ ξεινήϊα ( τὸ ξ-ον) = τὰ ξείνια (Hom.), after πρεσβήϊα (Risch ̨ 46); 4. ξενόεις `full of foreigners' (E. in lyr.). B. Subst. 1. ξε(ι)νίη, - ία f. `guest-friendship, guest-right' (since ω); 2. ξεινοσύνη f. `hospitality' (φ 35; Porzig Satzinhalte 226, Wyss - συνη 26); 3. ξενών, - ῶνος m. `guest-room, -house' (E., Pl.; cf. H.Bolkestein Ξενών [MAWNeth. 84 B: 3] 1937); ξενῶνες οἱ ἀνδρῶνες ὑπὸ Φρυγῶν H.; after Pisani AnFilCl 6, 211ff. to the family of χθών(?); 4. ξενίς, - ίδος f. `road leading into foreign countries' (Delph. IIa); 5. ξενίδιον n. `small guesthous' (pap. IIIp); 6. ξεν-ύδριον (Men.), - ύλλιον (Plu.) depreciatory dimin. of ξένος (Chantraine Form. 73 f.). C. Verbs. 1. ξε(ι)νίζω `receive guestly, hospitalize' (Il.), also `wonder' (hell.) with ξένισις f. `hospitality' (Th.), ξενισμός m. `id.' (Pl., inscr., Luc.), also `wonder, innovation' (Plb., D. S., Dsc.); ξενιστής m. `host' (sch.). 2. ξε(ι)νόομαι `accept s.body as a guest' (Pi., IA.), also `live in foreign country, go in..' (S., E.), - όω `embessle' (Hld.); ξένωσις f. `residence abroad' (E. HF 965; cf. v. Wilamowitz ad loc.). 3. ξενιτεύομαι `serve as soldier abroad' (Isoc., Antiph.), -ω `live abroad' (Timae. Hist., J.); after πολιτεύομαι, -ω: πολίτης: πόλις (Georgacas Glotta 36, 173); ξενιτ-εία f. `mercenary, live abroad' (Democr., LXX), - ευτής m. `who lives abroad' (VIp).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Isolated. The semantic agreement with the old word for `foreigner, guest' in Lat. hostis m. `foreigner, enemy', Germ., e.g. Goth. gasts `guest', OCS gostь `id.', IE * ghosti-s, led to attempts, to connect them also formally, which is possible omly with a mechanic and arbitrary analysis: *ξ-εν-Ϝος to a sero grade and nasalized present *ghs-en-u̯ō (Brugmann IF 1, 172ff.; s also Schwyzer 329 and Pisani Ist. Lomb. 73: 2, 30). Other explanations, also to be rejected, in Bq, WP. 1, 640f., W.-Hofmann s. hostis. -- Jokl (IF 37, 93, after Pedersen) wants to find a lengthened grade * ghsēn- in Alb. huai `foreign'. Very uncertein Newphryg. voc. ξευνε; on it with a Illyrian hypothesis v. Blumenthal Glotta 20, 288. Is it Pre-Greek?Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ξένος
-
9 στέγω
Grammatical information: v.Meaning: `to cover, to defend, to avert, to keep closed, to bear, to sustain' (posthom.).Compounds: Also w. ἀπο- a. o.Derivatives: 1. στεγ-νός `covered, waterproof, clogged' (Ion., E., X. etc.) with - νότης f. `thickness, stoppage' (Hp.), - νόω ( ἀπο- a. o.) `to thicken, to stop', - νωσις f., - νωτικός (hell. a. lat). 2. - ανός `covered, covering, watertight, occluding, occluded' (Att.) with - ανότης f. (Eust.), - ανόω `to cover' (hell. a. late), - ανώματα τὰ ἐν τοῖς τοίχοις, οἱ λεγόμενοι σύνδεσμοι H.; - άνη f. `cover' (AP); - ανίσαι (cod. - ῆ-) στέγῃ ὑποδεχθῆναι H. 3. στεκτικός `for keeping shut against the water' (Pl. a. o.; Chantraine Études 135 a. 137). 4. στέγωσις f. (: *στεγόω) `the roofing' (pap. IIIp; cf. στέγ-νωσις, - ασ(σ)ις). -- Beside it στέγνη, Dor. Aeol. -α f. `roof, cope, covered place, house, room' (Alc., Gortyn, IA.). As 1. element in στέγ-αρχος m. `house-master' (Hdt. a.o.); often as 2. element, e.g. ὑπό-στεγος `under a roof, covered' (Emp., Pl., S. a. o.). Also στέγος n. `roof, house' (trag., also hell. a. late prose); as 2. element adapted to στέγω (cf. Schwyzer 513) οὑρανο-στεγής `bearing the sky' (A. Fr. 312 = 619 M. [not with v. Wilam. to be changed in οὑρανο\<ῦ\> στέγηι]). From στέγη ( στέγος): 1. στεγ-ύλλιον n. `hut' = `workshop' (Herod.); 2. ῖτις f. = πόρνη (Poll., H.); 3. - άζω, - άσαι, also w. ἀπο-, κατα- a. o., `to cover, to roof' (IA. a. o.) with - ασ(σ)ις, - αξις ( ἀπο-) f. `the covering' (Epid., Delos IV--IIa- a. o.; Schwyzer 271, Chantraine Form. 281), - ασμα ( ἀπο-, κατα-, προ-) n. `cover, cope' (Pl., X. etc.), - αστήρ m. `coverer, tile' (Poll., H. as expl. of σωλήν), - αστρίς f. `covering, cope' (Hdt. a. o.), - αστρον n. `covering, cope, container' (A., Antiph. a. o.). -- Also τέγος n. = στέγος (Od.; not trag.) with τέγ-εοι ( θάλαμοι Z 248, δόμοι Emp. 142) meaning not quite clear: `under a roof' (= `upstairs'), roofed'; cf. Schmid - εος a. - ειος 39; - ίδιον n. des. of a female garment (Tanagra a. pap. IIIa); quite isolated τέγη f. = τέγος (Vett. Val., H.).Etymology: With the primary themat. root present στέγω, beside which appear only late incidental non-present forms (for these στεγ-άσαι etc.), agrees Skt. sthagati `cover, conceal', which is however attested only in gramm. (Dhatup.) and by the unpalatalised g makes the impression of an innovation (beside sthagayati); cf. also below). Beside this stands in Latin the s-less tegō, aor. tēxī `cover etc.' (old athemat. presenf? Ernout-Meillet s.v.). Also for τέγος there is outside Greek an agreement, i. e. in. Celt., e.g. OIr. tech `house', IE *tégos- n. The well adapted στέγη might also, though in this form isolated, be inherited from IE. (original root noun ? Ernout-Meillet l. c.). Further the Greek forms can be explained as newly created derivations of a very lively root. We may still mention (for Greek unimportant): Lat. (with old lenghtened grade resp o-ablaut) tēgula, toga; to this as innovation tēctum (Gr. *στεκτός ghostword!); Germ., e.g. OHG dah n. `roof' (IE * togo-m), to which (as denominative or iterative) decchen ' decken'; Balt., e.g. Lith. stógas m. `roof' (IE * stogo-with Kortlandt's law). Further forms w. lit. in Bq, WP. 2, 620f., Pok. 1013f., W.-Hofmann and Ernout-Meillet s. tegō; also Fraenkel s. stíegti o n supp. Lith. *stė́gti. For non-IE. origin of Skt. sthagayati Kuiper Sprachgesch. u. Wortbed. 249. -- Lat. LW [loanword] stega `cover' (from στέγη), segestre, - rum, tegestrum `cover from skin' (from στέγαστρον).Page in Frisk: 2,780-781Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στέγω
См. также в других словарях:
-ύλλιο(ν) — υποκοριστική κατάλ. τής Αρχαίας Ελληνικής που έχει σχηματιστεί από το επίθημα υλ(λ)ος* + κατάλ. ιον (βλ. λ. ιος). Παρ όλα αυτά, δεν μαρτυρείται κανένα παράγωγο σε ύλλιον που να προέρχεται απευθείας από ουσ. σε υλ(λ)ος. Το επίθημα ύλλιον… … Dictionary of Greek
-ούλι — υποκορ. κατάλ. τής Νέας Ελληνικής που προήλθε από τη λατ. και ιταλ. κατάλ. ullus (πρβλ. μσν. δενδρ ούλλιν, θρυμμ ούλλιν). Κατ άλλη άποψη, η κατάλ. ούλλιν έχει προέλθει από την αρχ. υποκορ. κατάλ. ύλλιον (πρβλ. ανθ ύλλιον, δενδρ ύλλιον) με τροπή… … Dictionary of Greek
κεραμύλλιον — κεραμύλλιον, τὸ (Α) μικρό κεραμίδι. [ΕΤΥΜΟΛ. < κέραμος + υποκορ. κατάλ. ύλλιον, πρβλ. ανθ ύλλιον, ζω ύλλιον] … Dictionary of Greek
κρεΰλλιον — κρεΰλλιον, τὸ (Α) υποκορ. τού κρέας. [ΕΤΥΜΟΛ. < κρέας + υποκορ. κατάλ. υλλιον (πρβλ. ανθ ύλλιον, ειδ ύλλιον)] … Dictionary of Greek
επύλλιο — Σύντομη ποιητική σύνθεση σε εξάμετρο με επικό θέμα, χαρακτηριστική της αλεξανδρινής εποχής· παρουσίαζε το ηρωικό στοιχείο με το πνεύμα της εποχής –ενδίδοντας στην προβολή της λεπτομέρειας και της αισθηματολογίας– με απεικονίσεις της καθημερινής… … Dictionary of Greek
ξενύλλιον — ξενύλλιον, τὸ (Α) υποκορ. τού ξένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξένος + υποκορ. κατάλ. ύλλιον (πρβλ. ειδ ύλλιον)] … Dictionary of Greek
παιδαρύλλιον — παιδαρύλλιον, τὸ (Α) (υποκορ. τού παιδάριον) παιδαρέλι. [ΕΤΥΜΟΛ. < παιδάριον + υποκορ. κατάλ. ύλλιον (πρβλ. ειδ ύλλιον)] … Dictionary of Greek
παιδύλλιον — παιδύλλιον, τὸ (Μ) μικρό παιδί, παιδάκι. [ΕΤΥΜΟΛ. < παῖς, παιδός + υποκορ. κατάλ. ύλλιον (πρβλ. ειδ ύλλιον)] … Dictionary of Greek
προβατύλλιον — τὸ, Μ (με υποκορ. σημ.) μικρό πρόβατο, προβατάκι. [ΕΤΥΜΟΛ. < πρόβατον + υποκορ. κατάλ. ύλλιον (πρβλ. ανθ ύλλιον)] … Dictionary of Greek
στεγύλλιον — τὸ, Α 1. μικρό υπόστεγο 2. (ποιητ. τ.) εργαστήριο. [ΕΤΥΜΟΛ. < στέγος + υποκορ. κατάλ. ύλλιον (πρβλ. ἀνθ ύλλιον)] … Dictionary of Greek
-υλ(λ)ος — κατάληξη τής Αρχαίας Ελληνικής, που αποτελεί επαυξημένη μορφή (με απόσπαση τού φωνήεντος υ από θ. με χαρακτήρα υ , πρβλ. δριμύς: δριμ ύ λος, ἡδύς: ἡδ ύ λος) τού επιθήματος λο (< ΙΕ * lο ), πρβλ. και τις κατάλ. ηλος*, ιλος (πρβλ. οργ ίλος, ποικ … Dictionary of Greek
