-
1 ηπιώτερον
ἤπιοςgentle: adverbial compἤπιοςgentle: masc acc comp sgἤπιοςgentle: neut nom /voc /acc comp sgἤπιοςgentle: masc acc comp sgἤπιοςgentle: neut nom /voc /acc comp sgἤπιοςgentle: adverbial -
2 ἠπιώτερον
ἤπιοςgentle: adverbial compἤπιοςgentle: masc acc comp sgἤπιοςgentle: neut nom /voc /acc comp sgἤπιοςgentle: masc acc comp sgἤπιοςgentle: neut nom /voc /acc comp sgἤπιοςgentle: adverbial -
3 ἤπιος
ἤπιος, bei Hes. Th. 407 u. bei den Attikern gew. 2 Endgn (verwandt mit ἔπος, εἰπεῖν, ὁ ἐν λόγῳ πάντα ποιῶν, durch freundliches Zureden begütigend u. durch magisches Besprechen Schmerzen lindernd), – 1) mild, gütig; von einem Herrscher, neben πρόφρων u. ἀγανός, Od. 2, 230; πατὴρ ἃς ἤπιος ἦεν 2, 47; ἐϑέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι Il. 8, 40; εἴ μοι Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη 16, 72, wenn er mir wohlgesinnt wäre, vgl. Od. 13, 405. 15, 39; ἤπια δήνεα οἶδε Il. 4, 361; von den Göttern gegenüber den Menschen, gnädig, ϑεὸς ἀνϑρώποισιν ἠπιώτατος, Dionysus, Eur. Bacch. 861, vgl. Anth. (IX, 524. 525); σωτῆρας αὐτοὺς ἠπίους ϑ' ἡμῖν μολεῖν Soph. Phil. 728; τοῖς ἀνϑρώποις, gegen die Menschen, Ar. Vesp. 879. – Vom Charakter, sanft, ἤπιοι ὀργαί Eur. Tr. 53; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι, mildern, besänftigen, Thuc. 2, 59; Sp.; – μῠϑος, Od. 20, 327; φωνή, Tim. ecl. Ath. VIII, 342 a; τὸ πνῖ. γος ἠπιώτερον γέγονεν, ließ nach, wurde milder, Plat. Phaedr. 279 b, wie φλέγμα Tim. 85 a u. sonst von Krankheiten. – Adv. ἠπίως, sa n st, ἐννέπειν Soph. El. 1431; ἠπιωτέρως ἔχειν πρός τινα, milder sein gegen Einen, Dem. 56, 44; vgl. Plut. Timol. 7, wo der Ggstz ist ἡ ὀργὴ παρώξυνεν. – 2) φάρμακα, schmerzstillende Heilmittel, Il. 4, 218. 11, 515. 830; κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων Aesch. Prom. 480; ἤπια φύλλα Soph. Phil. 691; so auch Her. 3, 130. 7, 142. – Aber ἤπιον ἦμαρ = günstig, förderlich Etwas zu thun, Hes. O. 789, dem ἄρμενος entsprechend. – Auch Beiwort des Asklepios, Lycophr. 1054.
-
4 ηπιος
3 и 21) добрый, нежный, кроткий, ласковый(πατήρ, βασιλεύς Hom.; φήνη εὔτεκνος καὴ ἤ. Arst.; οἱ ἠπιώτατοι Θετταλῶν Plut.)
ἤπιοι ὀργαί Eur. — мягкость, кротость2) благожелательный, благосклонный, милосердный(δήνεα Hom.; θεὸς ἤ. τινι Soph., Eur., Anth.)
τοὺς Λακεδαιμονίους πρὸς τὸ ἠπιώτερον καταστῆσαι Thuc. — смягчить (враждебное отношение), т.е. умиротворить лакедемонян3) мягкий, слабый, несильный(θλῖψις Arst.)
τὸ πνῖγος ἠπιώτερον γέγονεν Plat. — жара спала4) смягчающий, успокаивающий, облегчающий, (боле)утоляющий(φάρμακα Hom.)
5) целительный, целебный(ἀκέσματα Aesch.; φύλλα Soph.)
6) благоприятный, подходящий(ἦμαρ ἤπιον ποιεῖν τι Hes.)
-
5 θαρσυνω
новоатт. θαρρύνω (ῡ)1) придавать смелости, поднимать дух(τινὰ ἐπέεσσιν Hom.; ἔργῳ καὴ λόγῳ Xen.; τινά Plut.)
θάρσυνον δέ οἱ ἦτορ Hom. — придай ему отваги2) внушать уверенность или спокойствие3) (= θαρσέω См. θαρσεω) быть (становиться) смелым -
6 μετακεράννυμι
A mix by pouring from one vessel into another, ἐκ τοῦ κυρτιδίου εἰς τὸν λουτῆρα v.l. for μετεράσας in Dsc.1.52, as also in Plu.2.801c.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μετακεράννυμι
-
7 ἤπιος
ἤπιος (verwandt mit ἔπος, εἰπεῖν, ὁ ἐν λόγῳ πάντα ποιῶν, durch freundliches Zureden begütigend u. durch magisches Besprechen Schmerzen lindernd), (1) mild, gütig; von einem Herrscher; εἴ μοι Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη, wenn er mir wohlgesinnt wäre; von den Göttern gegenüber den Menschen: gnädig; τοῖς ἀνϑρώποις, gegen die Menschen. Vom Charakter: sanft; τὸ πνῖ. γος ἠπιώτερον γέγονεν, ließ nach, wurde milder; wie φλέγμα u. sonst von Krankheiten. Adv. ἠπίως; ἠπιωτέρως ἔχειν πρός τινα, milder sein gegen einen. (2) φάρμακα, schmerzstillende Heilmittel. Aber ἤπιον ἦμαρ = günstig, förderlich etwas zu tun
См. также в других словарях:
ἠπιώτερον — ἤπιος gentle adverbial comp ἤπιος gentle masc acc comp sg ἤπιος gentle neut nom/voc/acc comp sg ἤπιος gentle masc acc comp sg ἤπιος gentle neut nom/voc/acc comp sg ἤπιος gentle adverbial … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μετακεράννυμι — (Α) 1. αναμιγνύω χύνοντας υγρό από ένα δοχείο σε άλλο («εἰς καθαρὸν ἀγγεῑον ἐκ ῥυπαροῡ μετακεράσαντες», Πλούτ.) 2. μεταβάλλω τη φύση κάποιου («μετακεράννυσί σφισιν ἐκ τοῡ θανατώδους εἰς τὸ ἠπιώτερον ὁ ἰός», Παυσ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μετ(α) * +… … Dictionary of Greek
