ἔν-τομον

См. также в других словарях:

• τομόν — τομός cutting masc acc sg τομός cutting neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• Τόμον — Τόμος slice masc/fem acc sg Τόμος slice neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• τόμον — τόμος slice masc acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• σταφυλοτόμο — το / σταφυλοτόμον, ΝΑ χειρουργικό εργαλείο για την εκτέλεση σταφυλοτομίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < σταφυλή / σταφυλίς + τόμον (< τέμνω), πρβλ. βλεφαρο τόμον] …   Dictionary of Greek

• Neugriechische Sprache u. Literatur — Neugriechische Sprache u. Literatur. Die N. Sprache ist das Altgriechische, vermischt mit italienischen, slawischen u. türkischen Wörtern u. in den Formen ziemlich verderbt. Sie ist die Umgangssprache der jetzigen Griechen, während die… …   Pierer's Universal-Lexikon

• ЛИЧНОСТЬ — I. Из истории слова «личность» в русском языке до середины XIX в. 1. В русское слово личность влились многие из тех значений и смысловых оттенков, которые развивались в разных европейских языках у многочисленной группы слов, восходящих к… …   История слов

• острота — ОСТРОТ|А (13), Ы с. 1.Острие: вьрже ˫ако тѧжестью желѣзною и остротою и стрьмлѥниѥмь большимь. (τῇ ἀκμῇ) КЕ XII, 182б; ни острота ноготъ желѣзны(х). имиже плоть стружема падае(т) ГБ к. XIV, 134б; Претерпи(м) ˫аро(с) ˫ако звѣ(р). i ˫азы(к) акы… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• отъсѣчениѥ — ОТЪСѢЧЕНИ|Ѥ (23), ˫А с. Действие по гл. отъсѣчи (щи). 1.В 1 знач.: свѡ˫а ѹды прѣдати на ѿсѣчениѥ. КР 1284, 60г; рукамъ ѿсѣченiа голенемъ пребьенiе. СбТр XIV/XV, 10 об.; | образн.: но(ж) ˫авлѧе(т) ѿсѣченье слова б҃жь˫а. разлуча˫а вѣрны˫а ѿ… …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

• Мавромихалис, Илиас — Илиас Мавромихалис Ηλίας Μαυρομιχάλης Дата рождения …   Википедия

• VENTRICULUS Victimae — inter partes Sacerdoti assignatas, memoratur Mosi, Deuteron. c. 18. v. 3. ubi Graeci vocem Hebr. Gap desc: Hebrew ἔνυςτρον reddunt. Est autem ἔνυςτρον Hesychio τὸ μέγα ἔντερον τῶ ξώων, ἡ κοιλία, magnum animalium intestinum, venter. Aliis ἠνυςτρον …   Hofmann J. Lexicon universale

• ημιτόμιον — ἡμιτόμιον, τὸ (Α) (για τα κουκιά) υποκορ. τού ημίτομον*, το ένα από τα δύο τμήματα στα οποία είναι διχοτομημένος ο καρπός. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημί τομον + υποκορ. κατάλ. ιον, πρβλ. κοράσ ιον, παιδ ίον] …   Dictionary of Greek