-
1 ερείκας
ἐρείκᾱς, ἐρέικηfem acc plἐρείκᾱς, ἐρέικηfem gen sg (doric aeolic)ἐρείκᾱς, ἐρείκηheath: fem acc plἐρείκᾱς, ἐρείκηheath: fem gen sg (doric aeolic) -
2 ἐρείκας
ἐρείκᾱς, ἐρέικηfem acc plἐρείκᾱς, ἐρέικηfem gen sg (doric aeolic)ἐρείκᾱς, ἐρείκηheath: fem acc plἐρείκᾱς, ἐρείκηheath: fem gen sg (doric aeolic) -
3 ξυλοχίζομαι
A = ξυλίζομαι, ἐρείκας Theoc.5.65.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ξυλοχίζομαι
-
4 ἐρείκω
Grammatical information: v.Meaning: `breach, bruise, pound' (Il.).Other forms: ( ἐρεικόμενος intr. Ν 441), aor. ἤρῐκε (Ρ 595, intr.), ἐρεῖξαι (Ion.-Att.), perf. pass. ἐρήριγμαι, - μένος (Hp., Arist.),Derivatives: ἐρεικίδες pl. (Gal.), ἐρεικάς (H.) `pounded barley, groats', ἐρείκιον `crumbly pastry' (Gal.; formation like ἐρείπια), ἐρεικίτας ( ἄρτος, Ath.; Redard Les noms grecs en - της 89), all often itacistic. written ἐρικ-; thus ἐρίγματα pl. (Hp.), ἐρίγμη (Sch.) `bruised beans' for ἐρειγ-; in the same meaning with unexplained ε: ἐρέγματα (Thphr., Erot.), ἐρεγμός (pap., Gal., Erot.) with ἐρέγμινος (Dsc., Orib.).Origin: XX [etym. unknown]; cf. [858]Etymology: To the full grade root present ἐρείκω and the clearly old weak grade aorist ἤρικε there are no formal and semantic agreements. Close comes Skt. rikháti, likháti `scratch' (with aspirated velar), Lith. riekiù, riẽkti `cut loaf, plough for the first time', Skt. riśáti, liśáti `pluck, tear away'; the different forms can be in relation with the expressive meaning. As related nominal formations one might consider OHG rīga, MHG rīha `row, line', Lat. rixa `hatred, conflict', prob. also rīma `scratch, split'. - Further W.-Hofmann s. rīma, rixa, ricinus. Cf. ἐρείπω.Page in Frisk: 1,551-552Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐρείκω
См. также в других словарях:
ἐρείκας — ἐρείκᾱς , ἐρέικη fem acc pl ἐρείκᾱς , ἐρέικη fem gen sg (doric aeolic) ἐρείκᾱς , ἐρείκη heath fem acc pl ἐρείκᾱς , ἐρείκη heath fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ερείκω — ἐρείκω (Α) 1. σχίζω, χωρίζω («ἐρεικόμενος περὶ δουρί» σχισμένος, κομματιασμένος απ’ το δόρυ, Ομ. Ιλ.) 2. διασχίζω («ἤρεικον χθόνα» διέσχιζαν με το άροτρο πηγή, Ησίοδ.) 3. θραύω, σπάζω, συντρίβω («ναῡς γὰρ πρὸς ἀλλήλαισι Θρῇκιαι πνοαὶ ἤρεικον» οι… … Dictionary of Greek
