-
1 εργαλειον
-
2 εργαλείον
-
3 ἐργαλεῖον
-
4 ἐργαλεῖον
ἐργαλεῖον, τό, ion. ἐργαλήϊον, das Werkzeug; Her. 3, 131; ἐργαλεῖα ἑτοίμαζον εἰς τὸν ἐπιτειχισμόν Thuc. 7, 18; Plat. Polit. 281 c u. Folgde.
-
5 ἐργαλεῖον
ἐργαλεῖον, τό, das Werkzeug -
6 ἐργαλεῖον
-ου τό N 2 4-0-0-0-0=4 Ex 27,19; 39,9(38,30).19(40).21(42)tool, instrumentCf. LE BOULLUEC 1989, 370 -
7 ἐργαλεῖον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐργαλεῖον
-
8 σκαφεῖον
-
9 καρχήσιον
καρχήσιον, τό, 1) der obere Theil des Mastbaums mit dem Mastkorbe, Mars, Ath. XI, 475 a; πρὸς ζυγὸν καρχασίου ἱστία ἀντείνειν Pind. N. 5, 51, die Segel aufziehen, wo der Schol. καρχήσιον erkl. ἐν ᾡ τὸν ἱμάντα ἐνείρουσι, also die Rolle, um welche die Segeltaue laufen, die eben oben am Maste befestigt ist; bei Eur. Hec. 1261 verschlingt das Meer πεσοῦσαν ἐκ καρχησίων, wo nachher hinzugefügt ist αὐτὴ πρὸς ἱστὸν ναὸς ἀμβήσει ποδί; Mastkorb ist es auch Plut. Them. 12 u. Luc. ἐκ μηχανῆς ϑεὸν ἐπὶ τῷ καρχησίῳ καϑεζόμενον de merc. cond. 1. – 2) ein Becher, in der Mitte eingebogen, von der Aehnlichkeit mit dem Mastkorbe benannt, Ath. XI, 474 e ff.; D. Sic. 2, 9; Alciphr. 2, 3. – Bei Hesych. auch ἐργαλεῖον τεκτονικὸν δελτοειδές, vielleicht eine Art Krahn, nach Vitruv. 10, 22.
-
10 κανονίς
-
11 ὀρυκτικός
-
12 ὀξίνα
ὀξίνα, ἡ, die spitzige Egge, occa, Hesych. beschreibt genau, ἐργαλεῖόν τι γεωργικὸν σιδηροῦς γόμφους ἔχον, ἑλκόμενον ὑπὸ βοῶν.
-
13 ἄγρειφνα
ἄγρειφνα, ἡ, Harke, Phani. 4 (VI, 297) κενοδοντίς, Suid. ἐργαλεῖον γεωργικόν, δι' οὗ συνάγουσι τὸν χόρτον.
-
14 ὅλμος
ὅλμος, ὁ (entweder mit εἴλω, εἰλέω, volvo zusammenhangend, od. minder wahrscheinlich mit Buttm. Lexil. I p. 195 von ὀλαί, οὐλαί, ἀλέω abzuleiten), eigtl. ein runder Stein ohne hervortretende Ecken; χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας ἀπό τ' αὐχένα κόψας ὅλμον ἃς ἔσσευε κυλίνδεσϑαι δι' ὁμίλου, Il. 11, 147, nach welcher Stelle Spätere den Rumpf des menschlichen Leibes ohne Arme u. Beine u. Kopf so nannten, sonst ϑώραξ; nach Poll. 2, 162 τὸ ἀπὸ αὐχένος ἕως ἰσχίων σύμπαν. Dann gew. ein walzenförmiger oder halbkugelförmiger Körper; – a) der Mörser; Hes. O. 425; ἐςβάλλουσι ἐς ὃλμον καὶ λεή. ναντες ὑπέροισι, Her. 1, 200. – b) ein Trog, ein Wasserkübel; Ar. Vesp. 201. 238, wo Schol. erkl. ἐργαλεῖον μαγειρικόν, auch hinzusetzen, so heiße ὁ τρίπους τοῦ Ἀπόλλωνος; nach Anderen die Höhlung des Sessels, auf welchem die Pythia beim Wahrsagen saß; daher ἐν ὅλμῳ κοιμᾶσϑαι, prophezeien, Zenob. 3, 63. – Ein Trinkgefäß, Ath. XI, 494 b ποτήριον κερατίου τρόπον εἰργασμένον, ὕψος ὡς πυγωνιαῖον, aus Menestheus. – Οἱ ὅλμοι, die Höhlen der Backenzähne, sp. Medic. – Der oberste Theil der Flöte, das Mundstück.
-
15 ἌΜη
ἌΜη, ἡ (VLL. ἐργαλεῖον ὀρυκτικόν Orion.; σκαφεῖον E. Gud., ὅτι πλατὺ ὃν ἅμα καὶ ὑφ' ἓν ἕλκει πολλά; nach Schol. Ar. Av. 1145 σιδηροῦν σκεῠος), 1) Schaufel, Hacke zum Graben; bei Xen. Cyr. 6, 2, 34 u. 36 zum Instandsetzen der Wege; Ael. H. A. 4, 27 zum Graben des Goldes; Aesch. 3, 122 verb. ἄμαι καὶ δίκελλαι; Phani. 4 (VI, 297) nennt sie φιλόδουπος; bei Ar. Pax 418 ἄμαις τοὺς λίϑους ἀφέλκετε, wozu 299 noch μοχλοὶ καὶ σχοινία genommen werden; Av. 1145 zum Ausstechen des Lehms. – 2) Wassereimer, Tonne, Plut. de Sol. anim. 5 ἄμαις καὶ σκάφαις ἀρύσασϑαι, wie wir: aus dem Vollen schöpfen. – 3) Harke, Geop.; die Bdtg Sichel scheint von den alten Etym. aus ἀμάω gefolgert. Bei Aesch. hat Bekk. ἅμη.
-
16 ῥίνη
ῥίνη, ἡ, 1) die Feile, Raspel; Xen. Cyr. 6, 2, 33; ἐργαλεῖον τεκτονικόν, ᾧ ῥινοῦσιν, Schol. Ar. Ran. 931; ῥῖναι χαρακταί, Leon. Tar. 4 (VI, 205). – 2) eine Haifischart mit rauher Haut, die man brauchte, um holz u. Marmor damit zu pßoliren, squatina, Arist. H. A. 2, 15; vgl. Ath. IV, 135 u. bes. VII, 319 e.
-
17 εργαλεία
-
18 ἐργαλεῖα
-
19 εργαλείοις
-
20 ἐργαλείοις
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἐργαλεῖον — tool neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐργαλεῖα — ἐργαλεῖον tool neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐργαλείοις — ἐργαλεῖον tool neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐργαλείου — ἐργαλεῖον tool neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐργαλείων — ἐργαλεῖον tool neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐργαλείῳ — ἐργαλεῖον tool neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εργαλείο — το (AM ἐργαλεῑον Α και ιων. τ. ἐργαλήιον) όργανο το οποίο χειρίζεται κανείς για την εκτέλεση κάποιας τεχνικής εργασίας. νεοελλ. 1. απαραίτητο μέσο για μελέτη, σπουδή κ.λπ. («τα εργαλεία τής μελέτης, τής ειδικότητας») 2. το πέος μσν. πολεμική… … Dictionary of Greek
algalia — I (Del ár. al galiya, almizcle.) ► sustantivo femenino Sustancia untuosa de olor fuerte, obtenida de una bolsa que tiene cerca del ano el gato de algalia. SINÓNIMO [ambarina] civeto II (Del gr. ergaleion, herramienta < érgon, obra.) ►… … Enciclopedia Universal
αργαλειός — Το όργανο με το οποίο υφαίνουν, ο υφαντικός ιστός ή ανυφανταριό, ανυφαντήρι, αργαστήρι και γούβα. Λέγεται και εργαλειός και αργαλειοεργαλειό. Ο α. είναι γνωστός από τα πανάρχαια χρόνια (Όμηρος). Υπάρχουν τρία βασικά είδη α., ο πανήσιος, που είναι … Dictionary of Greek
καλλιγραφικός — ή, ό (AM καλλιγραφικός, ή, όν) [καλλιγράφος] νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην καλλιγραφία, ο γραμμένος με ωραία γράμματα 2. φρ. «καλλιγραφικά στοιχεία» τυπογραφικά στοιχεία που αναπαράγουν γράμματα γραμμένα με το χέρι μσν. φρ.… … Dictionary of Greek
καρχήσιο — το (Α καρχήσιον και δωρ. τ. καρχάσιον) το άνω άκρο τού ιστού τών ιστιοφόρων πλοίων αρχ. 1. είδος επιμήκους ποτηριού, κυπέλλου με δύο λαβές που εκτείνονταν από τα χείλη μέχρι τη βάση του, το οποίο αναφέρεται από πολλούς αρχαίους συγγραφείς ως… … Dictionary of Greek
