-
1 ἁλιεύς
ἁλιεύς, ὁ ( gen. ἁλιῶς Phereer. B. A. 383), Seemann (ἅλς, ἁλιεύς Nebenform von ἅλιος), Od. 16, 349 ἐρέτας ἁλιῆας, 24, 419 πέμπον ἄγειν ἁλιεῦσι ϑοῇς ἐπὶ νηυσὶ τιϑέντες; Fischer Od. 12, 251 ( ἁλιεύς), 22, 384 ( ἁλιῆες); – ἀνὴρ ἁλ. Hes. Sc. 214; στρατὸς ἁλ. Opp. H. 5, 121; βάτραχος ἁλ. Seefrosch Arist. H. A. 9, 37; ein Fisch Plut. sol. anim. 27.
-
2 ἅλιος [2]
ἅλιος, 1) vom Meere, zum Meere gehörig, γέρων, Meergreis, Hom. z. B. Od. 4, 349; ἀϑανάτῃς ἁλίῃσιν Iliad. 18, 86, ἀλλάων ἁλιάων 432, ἅλιαι ϑεαί 24, 84, Nereiden, wie ἅλιος für Poseidon Secund. 1 ( Plan. 214); ψάμαϑοι Od. 3, 38; – Pind. γέρων P. 9, 97, κόραι Νηρῆος Ol. 2, 32, πρύμναι 9, 78; κῠμα Aesch. Suppl. 14 Eur. Hel. 1321, οἶδμα 520, selbst πέλαγος Andr. 994; πρῶνα Aeschyl. Pers. 129, ήϊό-νες Eur. Tr. 825; Soph. νύμφαι Phil. 1456, πλάτη O. C. 720; Ai. 351, wo Herm. ἅλιος schreibt; Eur. Heracl. 83; Eur. wie sp. D. oft. – 2) nichtig, vergeblich, μάταιος (weil das Meer unfruchtbar ist), ohne Wirkung, oft Hom., meist als Prädicatsnomen, z. B. οὐχ ἅλιον βέλος ἔκφυγε χειρός Iliad. 5, 18, οὐχ ἅλιον βέλος ἧκε 4, 498, χειρὸς ἄπο ἅλιον πηδῆσαι ἄκοντα 14, 455, ἅλιον στρατὸν ἤγαγεν ἐνϑάδε 4, 179, ἅλιον ϑεῖναι πόνον 4, 26; ἅλιον τὸν μῠϑον ὑπέστημεν Μενελάῳ 5, 715; ἅλιον ἔπος ἔκβαλον 18, 324; οὐδ' ἅλιον ἔπος ἔσσεται 24, 92; ἅλιον πέλει ὅρκιον 4, 158; οὔ τοι ἔπειϑ' ἁλίη ὁδὸς ἔσσεται Od. 2, 273 vgl. 318; ἅλιος σκοπὸς ἔσσομαι Iliad. 10, 324; – ἅλιον vielleicht advb. Iliad. 13, 505 vgl. 16, 615; vgl. Soph. O. C. 1468 ch., wo Herm. des Metrums wegen ἅλια ändert; ἁλίως Soph. Phil. 829.
См. также в других словарях:
Ἁλίως — Ἅλιος masc acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁλίως — ἁ̱λίως , ἅλιος 1 of the sea adverbial ἁ̱λίως , ἅλιος 1 of the sea masc acc pl (doric) ἁ̱λίως , ἅλιος 1 of the sea adverbial ἁ̱λίως , ἅλιος 1 of the sea masc/fem acc pl (doric) ἅλιος 2 fruitless adverbial ἅλιος 2 fruitless masc acc pl (doric)… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)