-
1 κεραΐζω
Grammatical information: v.Meaning: `destroy' (Il.).Other forms: aor. κεραΐσαι (Hdt.), - ΐξαι (Nonn.), fut. inf. κεραϊξέμεν (Π 830 after Bekker for κεραϊζέμεν),Compounds: also with ἐκ- (Call., AP),Derivatives: κεραϊστής `destroyer' (h. Merc. 336; Zumbach Neuerungen 7), κεραϊσμός `destruction' (D. H.).Origin: IE [Indo-European] [578] *ḱerh₂- `damage, intr. fall apart'Etymology: The secondary present κεραΐζω, the basis of the group, may have replaced an older primary verb, which is retained in the nasalpresents Skt. śr̥ṇā́ti `breaks', OIr. ar-a-chrin `fall into decay'. The disyll. stem κερα- has an exact counterpart in Skt. aorist a-śarī-t (length of the ī secondary) and in the OIr. preterite do-cer `he fell' (IE. ḱerh₂-). In Greek he is still seen in ἀ-κέρα-ιος `unhurt', perhaps also in ἀ-κήρα-τος `id.' (η metr. lengthening?, cf. s. v.). An intermediate noun *κερα-Ϝός (Bechtel Lex. s. v.; cf. also Schwyzer 735) is improbable and unecessary. - Independent formations are κεραυνός; not here κήρ; s. vv.Page in Frisk: 1,822Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κεραΐζω
-
2 ναύκληρος
Grammatical information: m.Meaning: `shipowner, (ship-)captain', who lets out his ship and places on board to other persons (IA.; on the meaning against ἔμπορος and κάπηλος Finkelstein ClassPhil. 30, 320 ff.); metaph. `owner of a rented house' (com.).Derivatives: ναυκληρ-ία f. `the position of a ναύκλη-ρος, ship-owners' society, navigation' (Att.; or from ναυκληρέω [s.below]); - ιον n. `freighter' (D., E.); ναυ-κλάρ-ιος surn. of Poseidon (Delos Ia), - κληρ-ικός `belonging to the ν.' (Pl. Lg.), ναυκληρώσιμοι στέγαι τὰ πανδοκεῖα H. (after μισθώσιμος; Arbenz 90). Denomin. ναυκληρ-έω 'be ναύκληρος' (Att.), metaph. `govern (a state)' (trag.), with ναυκληρήματα pl. `shipping' (Tz.). -- Besides ναύκραρος ( ναύκλαρος H.) m. name of the manager of a ναυκραρία (Lex Solonis ap. Arist. Ath. 8, 3, Hdt. u.a.) with ναυκραρ-ία f. part of a phyle in solonic Athens, for financial and administrative purposes (Arist. Ath. 8, 3), - ια n. pl. `registry of the ναύκραροι' (Ammon. Gramm.), - ικός `belonging to the ν-ρος or a ν-ρία' (Lex Solonis ap. Arist.).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: Through dissimilation and at the same time connection with the better understandable κλῆρος arose from the older ναύκρα-ρος, which remained only in techical sense, the usual ναύκλαρος, ναύκληρος. Prop. "who stands at the head of a ship"; so ναύ-κρᾱρ-ος with the same zero grade as the 2. member as in ὀρθό-κραιρα (s. κραῖρα). Here κρᾱ-ρ- can stand beside κερα-σ- or (better) for *κρᾱσ-ρ- which belong to *κρᾱσ-ν- in κρᾱν-ίον (s.v. and κάρᾱ); zero- and full grade forms in κάρηνα (\< *καρασ-ν-α) and Lat. cere-brum (\< * ceras-r-om), s. κάρηνα and κέρας. The same final element in Boeot. (Λ)α-κρᾱρίδας \< *Λά-κρᾱρ-ος; cf. Λέ-αρχος a.o. Solmsen RhM 53, 151 ff. -- Lat. LW [loanword] nauclērus; cf. Friedmann Die jon. u. att. Wörter 26ff., with v. Blumenthal Gnomon 15, 166 n. 2.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ναύκληρος
См. также в других словарях:
ακέραιος — Ολόκληρος, πλήρης, ανέπαφος, σώος· ανόθευτος, άδολος, τίμιος. (Μαθημ.) Α. αριθμός. Οι α. θετικοί ή φυσικοί αριθμοί αποτελούν ένα από τα θεμέλια της μαθηματικής επιστήμης και πρέπει να θεωρούνται προμαθηματικές έννοιες που έχουν αποκτηθεί από… … Dictionary of Greek
ακήρατος — ἀκήρατος, ον (Α) 1. άθικτος, ανέπαφος, ακέραιος 2. καθαρός, αγνός, ανόθευτος, άσπιλος, αμόλυντος, παρθενικός 3. ακούρευτος 4. αθέριστος 5. απαλλαγμένος από κάτι, απρόσβλητος. [ΕΤΥΜΟΛ. *ἀ κέρα τος < ρίζα *κερα (πρβλ. κερα ΐζω, ἀ κέρα ιος). Η… … Dictionary of Greek
