-
1 Ανθεμόεντα
-
2 Ἀνθεμόεντα
-
3 ανθεμόεντα
-
4 ἀνθεμόεντα
-
5 ἀνθεμόεις
ἀνθεμόεις, εσσα, εν, blumig. blumenreich, λειμών Il. 2, 467 Od. 12, 159; die Stadt Pyrasos Iliad. 2, 695; γαῖα Hes. Th. 878; sp. D.; ἀνϑεμεῠντας Anacr. Ath. Bei Hom. auch von Metallarbeiten, κρητήρ Od. 24, 275; λέβης Il. 23, 885 Od. 3, 440, wahrscheinlich auf Verzierungenin getriebener Arbeit gehend; von blumiger Weberei, κύπασσις, Ep. ad. 114 (VI, 272). – Hom. Iliad. 2, 695 Πύρασον ἀνϑεμόεντα berechtigt nicht zur Annahme einer Enallage des genus; wenigstens hielt Aristarch Πύρασος für ein mascul.: Schol. Aristonic. 2, 696 ἡ διπλῆ ὅτι οὐ τὸν Πύρασον λέγει Δήμητρος τέμενος, Schol. Nicanor. ib. ἵν' ὁ Πύρασος λέγηται Δήμητρος τέμενος, Eustath. p. 324, 20 aus Apion und Herodor Δήμητρος γάρ φασι πόλις οὐχ ὁ Πύρασος; Strab. 9, 435 ἦν δὲ πόλις εὐλίμενος ἡ Πύρασος, wiederholt von Eustath. p. 324, 23; weiterhin aber steht auch bei Strab. l. c. καὶ ὁ Πύρασος κατεσκαμμένος.
-
6 ἄ-πυρος
ἄ-πυρος ( πῠρ), a) ohne Feuer; 1) bei Hom. ἀπύρους τρίποδας Iliad. 9. 122. 264, λέβητ' ἄπυρον, ἀνϑεμόεντα 23, 885; ἄπυρον λέβητα, λευκὸν ἔτ' αὔτως 23, 267: entweder die noch nicht in's Feuer gekommen, noch nicht gebraucht sind, oder die gar nicht zum Gebrauch im Feuer bestimmt sind; letztere Erklärung ist die des Aristarch, Scholl. Aristonic. Iliad. 23, 267 σημειοῠνταί τινες ὅτι ἄπυρον τὸν ἀναϑηματικόν, ἕτερον τοῦ ἐμπυριβήτου; vgl. Scholl. Iliad. 23, 885. 9, 122. 265 Apoll. Lex. 40, 32 Athen. 2. 38 a 11, 501 b; ἄπυρος πινακίσκος B. A. 1, 14, μήπω πυρὶ προςενηνεγμένος erkl.; ἄπυρα σκεύη Plat. Legg. III, 679 a, von Hesych. erkl. τὰ οὐ παρέχοντα χρῆσιν ἐν πυρί; – Soph. Tr. 682 φάρμακον ἄπυρον ἀκτῖνός τ' αἰεὶ ϑερμῆς ἄϑικτον. – 2) ἱερά, Opfer, bei denen nichts verbrannt wird, Pind. Ol. 7, 48; ϑυσία Eur.; bei Clem. Al. ἄπυροι die Furien, denen kein Brandopfer gebracht wurde. Bei Aesch. Ag. 70 aber sind ἱερὰ ἄπυρα nicht gehörig dargebrachte, frevelhafte Opfer, wie auch Soph. bei Hesych. ἄπυρον für ἄϑυτον braucht. – 3) ungekocht, οἶνος Alcm. bei Ath. I, 31 c; μέλι Luc. Navig. 23; σιτία Plut.; ἄκολοι Leon. Tar. 45 (IX, 563); τροφή Suid. Häufig χρυσός, roh, im Ggstz von ἄπεφϑος, Her. 3, 97; Arist. Mir. Anse. 45; Diod. Sic. 2, 5; Antiphil. 21 (IX, 310). Ebenso ϑεῖον ἄπυρον, Diosc.; Plin. 35, 15. – 4) bei den Aerzten, ohne Fieberhitze. – b) ἄρδις ἄπυρος, Aesch. Prom. 882, feuergleich, wie Feuer brennend, Schol. πολύπυρος, also mit dem α copulativ. gebildet; Andere erkl. vielleicht richtiger: nicht im Feuer gewesen, nicht geschmiedet, da ἄρδις hier uneigentlich gesagt ist.
См. также в других словарях:
Ἀνθεμόεντα — Ἀνθεμόεις masc acc sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀνθεμόεντα — ἀνθεμόεις flowery neut nom/voc/acc pl ἀνθεμόεις flowery masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Πύρασος — Αρχαία πόλη της Αχαΐας Φθιώτιδας, στην περιοχή του σημερινού νομού Μαγνησίας, κοντά στη Νέα Αγχίαλο, πάνω στην εθνική οδό Αθήνας Βόλου. Η αρχαιότερη πληροφορία για την Π. προέρχεται από τον Όμηρο, ο οποίος την αναφέρει στον κατάλογο των καραβιών… … Dictionary of Greek