-
1 ανέμους
ἄνεμοςwind: masc acc plἀ̱νέμους, ἀνεμόωimperf ind act 2nd sg (doric aeolic)ἀνεμόωimperf ind act 2nd sg (homeric ionic) -
2 ἀνέμους
ἄνεμοςwind: masc acc plἀ̱νέμους, ἀνεμόωimperf ind act 2nd sg (doric aeolic)ἀνεμόωimperf ind act 2nd sg (homeric ionic) -
3 ἀνέμους
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἀνέμους
-
4 Ο σπείρων ανέμους θερίζει τρικυμίες
• Кто сеет ветер, пожинает бурюИсточник: Собрание пословиц на greek-language.ru, 2012——————• Посеешь ветер – пожнешь бурюИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Ο σπείρων ανέμους θερίζει τρικυμίες
-
5 ἄνεμος
ᾰνεμος (-ος, -ον; -ων, -οις, -ους)1 windἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλείστα χρῆσις O. 11.1
ἄλλοτε δ' ἀλλοῖαι πνοαὶ ὑψιπετᾶν ἀνέμων P. 3.105
βασιλεὺς ἀνέμων Βορέας P. 4.181
ὠκυπόρους κυμάτων ῥιπὰς ἀνέμους τ' ἐκάλει P. 4.195
βαρυγδούπων ἀνέμων στίχες P. 4.210
μὴ φθινοπωρὶς ἀνέμων χειμερία κατὰ πνοὰ δαμαλίζοι χρόνον P. 5.120
τὸν οὔτε χειμέριος ὄμβρος οὔτ' ἄνεμος ἐς μυχοὺς ἁλὸς ἄξοισι P. 6.12
“ ψάμαθοι κύμασιν ῥιπαῖς τ' ἀνέμων κλονέονται” P. 9.48ἤ μέ τις ἄνεμος ἔξω πλόου ἔβαλεν P. 11.39
χερσὶ θαμινὰ βραχυσίδαρον ἄκοντα πάλλων ἴσα τ' ἀνέμοις (Mosch.: ἴσον τ' ἀνέμοισιν codd.) N. 3.45θαλασσίαις ἀνέμων ῥιπαῖσι πεμφθεὶς ὑπὸ Τροίαν N. 3.59
σοφοὶ δὲ μέλλοντα τριταῖον ἄνεμον ἔμαθον N. 7.17
παντοδαπῶν ἀνέμων ῥιπαῖσιν fr. 33d. 2.οὐδ' ἀνέμους ἔ[λ]α[θ]εν οὐδὲ τὸν εὐρυφαρέτραν ἑκαβόλον Pae. 6.110
]ναόν· τὸν μὲν Ὑπερβορ[έοις] ἄνεμος ζαμενὴς ἔμειξ[ Pae. 8.64
ὠκείας τ ἀνέμων ῥιπάς *fr. 140c. 2*. -
6 ἄνεμος
A wind,πέτετο πνοιῇ ἀνέμοιο Il.12.207
;ἀνέμων ἀτάλαντοι ἀέλλῃ 13.795
;ὦρσεν.. ἀνέμοιο θύελλαν 12.253
;ἀνέμοιο.. δεινὸς ἀήτης 15.626
, cf. 14.254;ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀϋτμήν Od.11.407
, etc.;ἀνέμων πνεύματα Hdt.7.16
.ά, E.HF 102;ῥιπαί S.Ant.137.930
(both lyr.); ; ; ;ἀνέμων φθόγγος Simon.37.10
; ἀνέμου κατιόντος μεγάλου a gale having come on, Th.2.25; ἀνέμου ἐξαίφνης ἀσελγοῦς γενομένου Eup.320; ἄνεμος κατὰ βορέαν ἑστηκώς the wind being set in the north, Th.6.104; ἀνέμοις φέρεσθαι παραδιδόναι τι cast a thing to the winds, E.Tr. 419, cf. A.R.1.1334; κατ' ἄνεμον στῆναι stand to leeward, Arist.HA 541a26, cf. Plu.2.972a; κατ' ἄνεμον καὶ ῥοῦν νήχεσθαι ib.979c: metaph., ἄνεμος.. ἄνθρωπος 'unstable as the wind', Eup.376; φέρειν τιν' ἄρας (sic l.) ἄ. a very wind to carry off, Antiph.195.5 ([place name] Lobeck); ἀνέμους θηρᾶν ἐν δικτύοις try to catch the wind, and ἀνέμῳ διαλέγεσθαι talk to the wind, Zen.1.38; ἀνέμους γεωργεῖν 'plough the sands', ib. 100.2 cardinal point, quarter,ἐκ τῶν τεσσάρων ἀ. LXXZa.2.6
, Annales du Service19.40 (Theadelphia, 93 B.C.), Ev.Matt.24.31, al., Vett.Val. 140.6, PFlor.50.104: sg., ib.20.19 (ii A.D.); aspect,POxy.
100.10 (ii A.D.). -
7 πλαγιάζω
πλαγιάζω, wie πλαγιόω, in die Quere stellen, ziehen, schief machen, auf die Seite wenden; πρὸς τοὺς ἐναντίους ἀνέμους, sc. ναῦν, laviren, Luc. Navig. 9; auch übertr., ἐκτρεπομένου καὶ πλαγιάζοντος ἢ φωνὴν ἢ πρᾶξιν, Plut. Dem. 13. – In der Fechtersprache, einen unerwarteten Seitenhieb führen, eine Finte machen, D. C. 40, 53; Schol. Il. 4, 59 u. bei LXX. geradezu täuschen. – Bei den Gramm. abbiegen, flectiren, decliniren.
-
8 τῡφώς
τῡφώς, ὁ, gen. ῶ, u. so nach der 2. art. Declination, aber auch nach der 3. τυφῶνος, welche Formen im plur. die allein gebräuchlichen zu sein scheinen (vgl. nom. pr.); – ein von der Erde mit großer Gewalt emporfahrender, Staubwolken erregender und Häuser umstürzender Wirbelwind; Soph. Ant. 418; Aesch. Ag. 642; τυφῶ μένος, Suppl. 555; μεγάλῳ τυφῷ καὶ πρηστῆρι, Ar. Lys. 974; Arist. meteor. 3, 1 mund. 4, 18. 6, 22. – Auch eine Wasserhose. – Ueberh. Ungewitter, Blitz u. Donnerwetter mit heftigem Sturm verbunden, Schol. Ar. Ran. 871 erkl. τοὺς καταιγιδώδεις ἀνέμους. – Auch übertr., τυφως δὲ πάμπαν ἐξέλετο φρένας, Alcaeus.
-
9 κατα-φορά
κατα-φορά, ἡ (s. καταφέρω), 1) das Heruntertragen, -werfen, der von oben nach unten geführte Schlag, Hieb; τὰς καταφορὰς τῶν μαχαιρῶν ἀσφαλίζεται ὁ ϑυρεός Pol. 6, 22, 4, vgl. 2, 33, 3; ἐκ καταφορᾶς, hiebweise, 3, 114, 3; τραῦμα ἐξ ἐπιπολῆς μᾶλλον ἢ καταφορᾶς, als tief, Plut. Dion. 34, vgl. Camill. 40. – 2) das Herunterfallen, Niedersinken, -stürzen; ἀνέμους καὶ καταφορὰς ὄμβρων καὶ πρηστήρων Plat. Ax. 370 c; Ios. u. a. Sp.; ποταμοῦ Pol. 10, 48, 5, vgl. 1, 47, 4. – Vom Untergange der Sonne, Theophr.; ἡλίου περὶ καταφορὰν ὄντος ἤδη D. Hal. 2, 43; – κοιλίας, Stuhlgang, Ath. II, 53 d. – 3) das, wohinein man fällt, bes. tiefer Schlaf mit Betäubung, Medic.
-
10 κατα-μαλάσσω
κατα-μαλάσσω, erweichen, Luc. de gymn. 24; übertr., rühren, besänftigen, τοὺς ἀνέμους Luc. lov. Trag. 24; τοῦ ϑυμοῦ τὸ φλεγμαῖνον Heliod. 7, 11.
-
11 κοιμάω
κοιμάω, ion. κοιμέω (κεῖμαι, vgl. κοίτη) einschläfern, in Schlaf bringen; κοίμηο όν μοι Ζηνὸς ὑπ' ὀφρύσιν ὄσσε Il. 14, 286; κοιμῆσαί τινα ὕπνῳ Od. 12, 372, wie βλέφαρα μὴ κοιμῶν ὕπνῳ Aesch. Spt. 3, zu Bett bringen, lagern, τὸν δ' αὐτοῦ κοίμησε Νέστωρ Od. 3, 397; auch von der Hirschkuh, die Jungen ins Lager legen, νεβροὺς κοιμήσασα, 4, 336. 17, 127. – Dah. übertr., beruhigen, besänftigen, stillen; ἀνέμους Il. 12, 281; ὀδύνας 16, 524 κύματα O, d. 12, 160. wie κοίμα κελαινοῦ κύματος πικρὸν μένος Aesch. Eum. 796; auch φλόγα, auslöschen, Ag. 583; εὔφημον κοίμησον στόμα, schweige den Mund, 1220; κοιμῶ τόδ' ἕλκος, lindere die Schmerzen der Wunde, Soph. Phil. 646; sp. D.; auch ὁ ποντισϑεὶς Μυρτίλος ἐκοιμάϑη, wurde getödtet, starb, Soph. El. 499, s. nachher. – Pass. mit fut. med. sich schlafen legen, ein schlafen, schlafen, Hom., der neben dem aor. pass. auch den aor. med. braucht, κοιμήσαντ' ἄρ' ἔπειτα καὶ ὕπ νο υ δῶρον ἕλοντο Il. 7, 482, wie Od. 16, 481; auch von den Thieren, sich lagern, 14, 411; κοιμήσατο χάλκεον ὕπνον, er lagerte sich zum ehernen Schlafe, zum Todesschlafe, Il. 11, 241; κοιμᾶτο Pind. I. 7, 22; Aesch. κοιμώμενος Ag. 2, von einer Wache, vgl. Xen. Cvr. 1, 2, 4. 9, Eur. Rhes. 439; ἐκοιμήϑην ξὺν δεσπόταισι Andr. 370, wie παρά τινι. Ar. K., l. 723, κοιμηϑεῖσά τινι, bei Einem schlafend, Hes. Th. 213; ἐπὶ ϑύραις καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίϑριος κοιμώμενος Plat. Conv. 203 d, öfter; κοιμηϑείς, eingeschlafen, Xen. Cyr. 8, 7, 2; κοιμέονται Her. 2, 95. – Uebertr. von den Todten, οἱ κοιμηϑέντες u. κεκοιμημένοι, im N. T. öfter; vgl. oben die Stelle des Soph.
-
12 εὐνάω
εὐνάω, = εὐνάζω, lagern, hinlegen; ἑξείης δ' εὔνησεν ἡμᾶς Od. 4, 440; einschläfern, φρουρὸν ὄφιν Ap. Rh. 4, 87; übertr., beruhigen, stillen, γόον Od. 4, 758; ἐλπίδας πορείης ἀνϑρώποισι Agath. prooem. 87 (IV, 3); χόλον Nonn. D. 13, 276. – Med. mit aor. pass. sich niederlegen, schlafen, Soph. O. C. 1566; Hom. nur aor. pass., vom Beischlaf, ἡ δέ σ' ὑποδδείσασα κελήσεται εὐνηϑῆναι Od. 10, 296; auch in der Vrbdg φιλότητι oder ἐν φιλότητι, auch wie εὐνάζομαι mit dem dat., ϑεὰ βροτῷ εὐνηϑεῖσα, Il. 2, 821. 16, 176; ἐν φιλότητι ϑεὰ ϑεῷ εὐνηϑεῖσα Hes. Th. 380; ϑνητοῖσι παρ' ἀνδράσιν 967; ὀλβίῳ Opp. Cyn. 1, 5, a. sp. D. – Uebertr. von Stürmen, sich legen, ἐκέλευσε εὐνηϑῆναι ἀνέμους, neben παύσασϑαι, Od. 5, 384; ϑυμὸς εὐνηϑείς Soph. fr. 581.
-
13 δι-αθρέω
δι-αθρέω, durchschauen, durchspähen; absolut, Ar. Nubb. 690; τοὺς ἀνέμους Equ. 539; τὰς διόδους Th. 658; nach etwas sehen, τοὺς ἀγρούς Ael. V. H. 3, 28; vgl. Luc. Am. 13.
-
14 ἀνεμο-κοῖται
ἀνεμο-κοῖται, οἱ, nach VLL. γένος ἐν Κορίνϑῳ τοὺς ἀνέμους κοιμίζοντες, Windbeschwörer.
-
15 ἐφ-ορμάω
ἐφ-ορμάω, antreiben, anreizen gegen Jem., erregen, πόλεμον, ἀνέμους τινί, Il. 3, 165 Od. 7, 272; ἄνδρα ναύτας ἐφορμήσαντα τὸ πλεῖν Soph. Ai. 1122, zur Schifffahrt; τινὶ κακά frg. 611. – Pass. feindlich auf Einen losstürmen, andringen; ἔγχει ἐφορμᾶσϑαι Il. 17, 465; εἴσω 18, 282; – c. acc., ὥστ' ὀρνίϑων – αἰετὸς ἔϑνος ἐφορμᾶται, er stürmt auf die Schaar der Vögel ein, Il. 15, 691, vgl. 20, 461; oft ἐφορμηϑείς, Il.; ἄκοντι ἐφορμηϑείς, mit dem Speere andringend, Pind. N. 10, 69; absolut, Aesch. Pers. 454; allgemein, darauf zueilen, nicht feindlich, Od. 11, 206 u. sp. D., wie Ap. Rh. 4, 513; Hes. Sc. 127; auch aor. med., ἐφορμήσασϑαι ἀέϑλους, = ἐπ' ἀέϑλους. Uebertr., ϑυμὸς ἐφορμᾶται, c. inf., das Herz fühlt sich getrieben, hat Luft, ἴμεν, zu gehen, Od. 4, 713, vgl. Il. 13, 74 Od. 1, 275, u. ohne ϑυμός, ἢ ὅγ' ἐφορμᾶται ποιησέμεν, 21, 399. – In Prosa, bes. der späteren, wird das act. in dieser Bdtg gebraucht, anstürmen, angreifen, vgl. Eur. Hipp. 1274 ᾧ πτανὸς ἐφορμάσῃ; so oft Plut., τινί, Pomp. 19; ἐπί τινα, D. C. 36, 7; πρὸς τοὺς πολεμίους, Plut.; σῠν, auf das Schwein, Anton. Liber. 6; absolut, Plut. Dion. 38; – ohne feindliche Beziehung, ἡ εἰς τὸ πέλαγος ἐφορμ ήσασα ναῠς Xen. Hell. 1, 6, 21, wenn die Lesart richtig ist.
-
16 εφορμαω
1) возбуждать, насылать, напускать(ἀνέμους τινί, πόλεμόν τινι Hom.; κακά τινι Soph.)
2) побуждать, заставлять(ναύτας τὸ πλεῖν Soph.)
3) устремляться, пускаться(εἰς τὸ πέλαγος Xen.)
4) тж. med. и pass. в знач. med. стремительно бросаться, нападать(τι Hom., τινι Eur., Plut. и πρός τινα Plut.)
ἐφορμᾶσθαι ἔγχει Hom. и ἄκοντι Pind. — устремляться с копьем;ἐφορμᾶσθαι ἀέθλους Hes. — бросаться в сражение5) med. стремиться, жаждать, рваться(πολεμίζειν Hom.)
-
17 καταμαλασσω
атт. καταμαλάττω1) размягчать, смягчать(σώματα ἐλαίῳ Luc.)
2) укрощать, унимать(τοὺς ἀνέμους Luc.)
-
18 κοιμαω
ион. κοιμέω (fut. κοιμήσω - дор. κοιμάσω; med.: praes. ион. 3 л. pl. κοιμέονται; pass.: aor. ἐκοιμήθην - дор. ἐκοιμάθην с ᾱ, pf. κεκοίμημαι)1) укладывать спать(τινα Hom.)
; pass. ложиться спать(κοιμήσαντο καὴ ὕπνου δῶρον ἕλοντο, sc. οἱ Ἀχαιοί Hom.)
; pass. засыпать, aor. заснуть или спать(χάλκεον ὕπνον Hom.; βαθύν или ὕπνον βαθύν Luc.)
ὑπαίθριος κοιμώμενος Plat. — спящий под открытым небом2) усыплять(τινα ὕπνῳ Hom.)
3) смежать сном(ὄσσε τινός Hom.)
4) смежать, смыкать(βλέφαρα ὕπνῳ Aesch.)
5) pass. ( о карауле) бодрствоватьφρουρὰν κοιμώμενος Aesch. — неся стражу6) успокаивать, унимать(ἀνέμους, κύματα, ὀδύνας Hom.)
κ. τὸ ἕλκος Soph. — успокаивать боль от раны;κ. στόμα Aesch. — замолчать7) умерять, смягчать(μένος Aesch.; τὸ ἐπιθυμητικόν Plat.)
8) гасить, тушить(φλόγα Aesch.)
9) pass. умиратьὁ ποντισθεὴς Μυρτίλος ἐκοιμάθη Soph. — брошенный в море, Миртил погиб;
οἱ κοιμηθέντες и οἱ κεκοιμημένοι NT. — почившие, усопшие -
19 πλαγιαζω
1) досл. ставить косо, перен. изменять, приспособлять к обстоятельствам(ἢ φωνέν ἢ πρᾶξιν Dem.)
2) мор. лавировать(πρὸς τοὺς ἀντίους ἀνέμους, sc. τέν ναῦν Luc.)
-
20 заграждение
το φράγμα, ο φράκτηςРусско-греческий словарь научных и технических терминов > заграждение
См. также в других словарях:
ἀνέμους — ἄνεμος wind masc acc pl ἀ̱νέμους , ἀνεμόω imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) ἀνεμόω imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀνέμους γεοργεῖν. — См. На ветер (действовать) … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Πελοπόννησος — I Ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας, η νοτιότερη και μεγαλύτερη χερσόνησος της χώρας και η νοτιότερη της Ευρώπης. Εκτείνεται μεταξύ των παραλλήλων 38° 20’ (ακρωτήριο Δρέπανο) και 36° 23’ (ακρωτήριο Ταίναρο) και των μεσημβρινών 210° 10’… … Dictionary of Greek
έδαφος — Το ανώτερο επιφανειακό στρώμα της Γης, μεταξύ του μητρικού πετρώματος και της ατμόσφαιρας, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται τα φυτά. Το ε. είναι συνεχόμενο λεπτό στρώμα που καλύπτει τον φλοιό της Γης, εκτός από τους βράχους, τις γυμνές βουνοπλαγιές,… … Dictionary of Greek
έρημος — Με τον όρο έ. εννοείται στη φυσική γεωγραφία μια περιοχή με ξηρό κλίμα που χαρακτηρίζεται από μεγάλη σπανιότητα ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων (το μέγιστο ετήσιο ύψος βροχής ανέρχεται γενικά σε 200 250 χιλιοστά), τα οποία κατανέμονται πολύ… … Dictionary of Greek
αιόλος — Όνομα μυθολογικών προσώπων. 1. Μυθικός γενάρχης των Αιολιδών και της φυλής των Αιολέων, γιος του Έλληνα και αδελφός του Δώρου και του Ξούθου. 2. Βασιλιάς του μυθικού νησιού Αιολίης, που ο Δίας τον είχε διορίσει κυβερνήτη ή ταμία των ανέμων. Γιος… … Dictionary of Greek
κίνα — Επίσημη ονομασία: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας Έκταση: 9.596.960 τ. χλμ. Πληθυσμός: 1.284.303.705 κάτ. (2002) Πρωτεύουσα: Πεκίνο ή Μπεϊτζίνγκ (6.619.000 κάτ. το 2003)Κράτος της ανατολικής Ασίας. Συνορεύει στα Β με τη Μογγολία και τη Ρωσία, στα ΒΑ… … Dictionary of Greek
κυκλώνας — Σύστημα που συνδυάζει χαμηλές πιέσεις και ισχυρούς ανέμους. Αντίθετης μορφής είναι οι καλούμενοι αντικυκλώνες ή υφέσεις, που αποτελούνται από υψηλές πιέσεις και ανέμους σχετικά μικρής έντασης. Οι κ. αποτελούν μια βίαιη ατμοσφαιρική διατάραξη… … Dictionary of Greek
μούσωνες — Άνεμοι περιοδικοί, εποχικοί, όμοιοι περίπου με τις απόγειες και θαλάσσιες αύρες, από τις οποίες όμως διαφέρουν ως προς τα χαρακτηριστικά, την περιοδικότητα και την έκταση: πράγματι, αντί να αλλάζουν διεύθυνση μεταξύ ημέρας και νύχτας, όπως… … Dictionary of Greek
Αυστραλία — Κράτος της Ωκεανίας, ανάμεσα στον Ινδικό και τον Ειρηνικό ωκεανό, που περιλαμβάνει την ομώνυμη μεγάλη νήσο του νότιου Ειρηνικού (λόγω του μεγέθους θεωρείται ηπειρωτικό έδαφος), την Τασμανία και άλλα νησιά.Κράτος της Ωκεανίας, ανάμεσα στον Ινδικό… … Dictionary of Greek
Βολιβία — Κράτος της Νότιας Αμερικής.Συνορεύει στα Β και στα ΒΑ με τη Βραζιλία, στα Δ με το Περού και τη Χιλή και στα Ν με την Αργεντινή και την Παραγουάη.Η Β. είναι η μοναδική χώρα της Νότιας Αμερικής, μαζί με την Παραγουάη, που δεν έχει έξοδο προς τη… … Dictionary of Greek