-
1 ἀμφικτίονες
A they that dwell round or near, next neighbours, Hdt.8.104, Pi.P.4.66, 10.8, N.6.39; cf. sq. (Accented - κτιών or - κτυών by Hdn.Gr.2.724, 1.22, and some codd.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμφικτίονες
-
2 κτίζω
Grammatical information: v.Meaning: `found, lay out, build, create' (Emp.).Other forms: aor. κτίσ(σ)αι (Il.), pass. κτισθῆναι (IA.), fut. κτίσω (A.), perf. midd. ἔκτισμαι (Hdt.), act. ἔκτικα (hell.; on the reduplication Schwyzer 649).Derivatives: κτίσις f. `foundation, creation' (Pi., IA.; cf. below), κτιστύς f. `foundation' (Hdt. 9, 97; on the meaning Benveniste Noms d'agent 72), κτίσμα `foundation, colony, building' (hell.), κτισμός `foundation' (Asia Minor., Empire); - κτίστωρ `founder' (Pi., E.), κτιστήρ `id.' (Corinth, IVa), f. κτίστρια (Asia Minor, Empire), κτίστης `founder, builder' (Arist.) with κτίστιον (- εῖον) `temple of a founder' (pap. IVp), older συγκτίστης `co-founder' (Hdt. 5, 46) ; κτιστός `laid out, founded' (h. Ap. 299, pap.; Zumbach Neuerungen 26); n. κτιστόν `building' (pap.). - Further several formations, with the intransitive meaning `live, abide' and thus outside the system: ἐυ κτίμενος `where you can live well' (Hom.); περι-κτί-ονες pl. `those living around, neighbours' (Il.), ἀμφι-κτί-ονες `id.' (Pi.), also as PN (Att. inscr. Va), besides - κτύονες (Hdt., inscr. IVa) with unclear υ (cf. Hoffmann Dial. 3, 290); περι-κτί-ται pl. `id.' (λ 288), after it as simplex κτί-ται `id.' (E. Or. 1621), κτίτης = κτίστης (Delph. IIa); ἐΰ-κτι-τος = ἐυ κτίμενος (Β 592), ὀρεί-κτι-τος `living in the mountains' (Pi.); but e.g. θεό-κτι-τος `founded by the gods' (Sol.); details in Fraenkel Nom. ag. 1, 44; there (and 1, 179 f.) also on κτίστωρ. - On itself stands with diff. ablaut Rhod. κτοίνα (also πτοίνα with unexplained πτ-) name of an admin. region in Rhodos (Myc. koto(i)na) with κτοινᾶται, - έται (s. Fraenkel 1,207; 2, 126).Etymology: With περι-κτί-ται agrees but for the lengthening ā-stem Skt. pari-kṣí-t-'living round about', with ( ἐΰ)-κτιτος Av. ( ana)- šita- `uninhabited'. Besides stands the athemat. root-present Skt. kṣé-ti, pl. kṣi-y-ánti (= Myc. ki-ti-je-si [trans.]) - Av. šaēiti, šyeinti `live'. An agreeing athematic ptc. is κτί-μενος. The transitive-causative meaning `make as living, found', which is a Greek innovation, started from the aorist κτίσ(σ)αι, which arose beside an intransitive root-aorist (still preserved in κτί-μενος), like ἔ-στη-σα to ἔ-στη-ν (s. ἵστημι). To κτίσ(σ)αι arose κτίζω, and to these the other forms (Schwyzer 674 a. 716, Wackernagel Unt. 77). κτί-σις too has an exact parallel in Skt. kṣi-tí-, Av. ši-ti- `living (place)', but the deviant meaning makes it as innovation to κτίζω suspect (cf. Holt Les noms d'action en - σις 95 n. 5). With κτοίνα agrees, except for the i-stem, Arm. šēn, gen. šini `inhabited (place)'. - Cf. Bq and Pok. 626. As with κτείνω we now assume * tkei-. Cf. κτίλος.Page in Frisk: 2,34-35Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κτίζω
См. также в других словарях:
αμφικτίονες — ἀμφικτίονες, και κτύονες, οι (Α) 1) αυτοί που κατοικούν γύρω ή κοντά, περίοικοι, γείτονες 2. (ως κύριο όνομα) οι απεσταλμένοι των πόλεων που ήταν συνδεδεμένες σε Αμφικτιονία ή αμφικτιονική ομοσπονδία. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι * + κτίονες ή κτύονες < … Dictionary of Greek
αμφ(ι)- — Γλωσσ. α συνθετικό λέξεων τής αρχαίας, μεσαιωνικής και νέας Ελληνικής καθώς και επιστημονικών όρων, με μεγάλη παραγωγικότητα. Προέρχεται από την αρχαία λέξη ἀμφί, που λειτουργεί ως πρόθεση και επίρρημα. Κατά τη σύνθεση, το τελικό φωνήεν ι άλλοτε… … Dictionary of Greek
