-
1 ὑπερ-ακράτως
ὑπερ-ακράτως, sehr unmäßig (?), wahrscheinlich f. L. für ὑπεράκρως.
-
2 ἀ-κρατί
ἀ-κρατί, zw., = ακρατῶς.
-
3 ἀ-κρατής
ἀ-κρατής, ές (κράτος), 1) ohne Kraft, schwach, γῆρας Soph. O. C. 1237; Hippocr.; Plut. Cor. 24. – 2) τινός, schwach, in Beziehung auf Etwas, einer Sache nicht mächtig, so Hippocr. χειρῶν καὶ σκελέων, der Hände und Fuße nicht rühren kann, wie Dion. H. 1, 38; τῆς κεφαλῆς Arist. anim. gen. 2, 4, von Kindern, die den Kopf noch nicht halten können; Luc. D. mar. 9, 2 τῶν κεράτων τοῠ κριοῠ ἀκ. ἐγένετο, er konnte die Hörner nicht festhalten; häufiger übertr., γλώσσης Aesch. Pr. 886; ϑυμοῠ Plat. Legg. IX, 869 a; όργῆς Thuc. 3, 84, der seine Zunge, seinen Zorn nichtmäßigen kann; ἀκρ. γιγνόμενος ἐνίων ὧν λέγω Isocr. 12, 95, einiges nicht verschweigen könnend; ἐπιϑυμιῶν Xen. Cyr. 5, 1, 13; ἀφροδισίων Mem. 1, 2, 2; οἴνου Oec. 12, 11. Dah. absol., wer sich nicht mäßigen kann, unenthaltsam, ausschweifend, Xen. Mem. 4, 5, 4; oft Arist., z. B. Eth. N. 7, 1 ff; auch von Sachen, στόμα Ar. Ran. 887; δαπάναι, unmäßiger Aufwand, Luc. ep. 30 (XI, 867). – Adv. ἀκρατῶς, in denselben Bedign, ἔχειν πρός τι Plat. Legg. IV, 710 a.
-
4 ἀ-κρατῶς
-
5 ἄ-κρᾱτος
ἄ-κρᾱτος ( κεράννυμι), ion. ἄκρητος, 1) ungemischt, rein, Hom. fünfmal, ἄκρητον γάλα Od. 9, 297, πίϑοι οἴνοιο παλαιοῦ ἡδυπότοιο, ἄκρητον ϑεῖον ποτὸν ἐντὸς ἔχοντες 2, 341, οἴνῳ ἐν ἀκρήτῳ 24, 73, σπονδαὶ ἄκρητοι Iliad. 2, 341. 4, 159, Trankopfer von Wein, der nicht mit Wasservermischtist, Scholl. Aristonic. an beiden Stellen; – ohne οἶνος, ὁ ἀκρ., Ar. Equ. 105; Theocr. 2, 152 ( ἔρωτος); Luc. Pisc. 34; Plut. Lyc. 16, und öfter; τὸ ἄκρατον Ath. X, 441 c; ἄκρητοι λοιβαί Ap. Rh. 1, 453; αἷμα Aesch. Ch. 571 Soph. El. 776; ὕδωρ Sophr. bei Ath. II, 44 b. Uebertr. rein, einfach, ausgehend von ἀκράτου τῆς ἐλευϑερίας μεϑυσϑῆναι Plat Rep. VIII, 562 d; νοῦς ἄκρ. καὶ καϑαρός, vom Körper geschieden, Xen. Cyr. 8, 7, 20; ἡδονὴ ἄκρατος Legg. VII, 793 a, βίος VII, 823 a; ἡ ἄκρ. δικαιοσύνη, die reine, absolute Gerechtigkeit, Rep. VIII, 545 a; πονηρία ἄκρ. VI, 491 e; σοφία Ep. ad. 315 (Pl. 262); – τινός, rein von Etwas, ἡδονὴ ἄκρ. ἀλγηδόνων Axioch. 370 d. – 2) da ungemischter Wein stark ist, übh. stark, von Gerstentrank Xen. An. 4, 5, 27. So übertr. ὀργὴν ἄκρ. Aesch. Pr. 681, καῦμα Antiphil. 12 (IX, 71); ξυμφορά Pl. Phil. 64 e; διάῤῥοια Thuc. 2, 49; ὀλιγαρχία, zügellos, Arist. Pol. 2, 10 u. oft; Plut. z. B. ϑάρσος Pomp. 57. – Compar. ἀκρατέστε-ρος Arist. Probl. 3, 3, 15; ἀκρατέστατον Plat. Phil. 53 a: nach den Atticisten die att. Form; vgl. Ath. X, 24; ἀκρατότερος hat Plut. Conv. 5, 4. – Adv. ἀκράτως.
-
6 ὑπερακράτως
См. также в других словарях:
ἀκρατῶς — ἀκρατής powerless adverbial (attic epic doric) ἀκρατῶς indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκράτως — ἀκρά̱τως , ἄκρατος unmixed adverbial ἀκρά̱τως , ἄκρατος unmixed masc/fem acc pl (doric) ἀ̱κράτως , ἀκράτως indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀκράτως — Ἄκρατος masc acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κἀκρατῶς — ἀκρατῶς , ἀκρατής powerless adverbial (attic epic doric) ἀκρατῶς , ἀκρατῶς indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
неоудьржаньно — (5*) нар. Неудержимо, очень сильно: предьн˫аго ѹстрьмлѥни˫а ѹдьрьжавъ не тъкмо сътворьша˫а. нъ и таковоѥ нѣчто творити хот˫аща˫а. не къ страстьмъ неѹдьржаньно имѣти наѹчилъ ѥсть. (ἀκρατῶς) ЖФСт XII, 73; [князь] мл(с)тивъ бо бѧше неѹдьржаньно на… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
τινάκτρια — ἡ, Μ 1. τινάκτειρα* 2. μτφ. αυτή που προκαλεί εσωτερικά σκιρτήματα («χωρεῑ πρὸς ὁρμὰς ἀκρατῶς τινακτρίας», Φιλής). [ΕΤΥΜΟΛ. < τινάσσω + επίθημα τρια (πρβλ. διώκ τρια)] … Dictionary of Greek
ψυχροποσία — η, ΝΜΑ [ψυχροπότης] πόση κρύου νερού και, γενικά, κρύων ποτών («τοῑς ἀκράτως ἔχουσι πρὸς ψυχροποσίαν», Πλούτ.) … Dictionary of Greek
