-
1 Αγίων
-
2 αγίων
ἄγοςany matter of religious awe: neut gen pl (doric)ἀγάωpres part act masc nom sg (epic doric ionic)——————ἅγιοςdevoted to the gods: fem gen plἅγιοςdevoted to the gods: masc /neut gen plἁ̱γίων, ἁγήςguilty: masc /fem /neut gen pl (doric)ἄγοςany matter of religious awe: neut gen pl (doric) -
3 ἀγίων
Βλ. λ. αγίων -
4 ἁγίων
Βλ. λ. αγίων -
5 Ἀγίων
Βλ. λ. Αγίων -
6 Ἁγίων
Βλ. λ. Αγίων -
7 ἅγιος
ἅγιος, ία, ον orig. a cultic concept, of the quality possessed by things and persons that could approach a divinity (so among the Trag. poets only Thespis, Fgm. 4 p. 833 Nauck2 βωμῶν ἁγίων, but found since V B.C. as a cultic term in Ion. and Att., e.g. ἱρόν Hdt. 2, 41; 44; Pla., Critias 116c, τόπος Leg. 904e; τελεταί Aristoph., Nub. 304 and Demosth. 25, 11 [ἁγιώταται τ.]; above all in the mysteries [GWobbermin, Rel. gesch. Studien 1896, 59ff, cp. OGI 721, 1 τῶν ἁγιωτάτων, Ἐλευσῖνι μυστηρίων]; LXX [HGehman, VetusT 4, ’54, 337–48]; LXX, pseudepigr., Philo, Joseph., apolog.)① as adj. pert. to being dedicated or consecrated to the service of Godⓐ in the cultic sense dedicated to God, holy, sacred, i.e. reserved for God and God’s service:α. of things ἁ. πόλις of Jerusalem (Appian, Syr. 50, §250: Jerus. is called the ἁγιωτάτη πόλις of the Jews; also Mithrid. 106 §498; Is 48:2; 52:1; 66:20; 2 Esdr 21:1; Da 3:28; 1 Macc 2:7 al.; B-D-F §474, 1) Mt 4:5; 27:53; Rv 11:2; of the heavenly Jerusalem 21:2, 10; 22:19; τόπος ἅ. of the temple (2 Macc 2:18; 8:17; 3 Macc 2:14) Mt 24:15; Ac 6:13; 21:28, but of the next life 1 Cl 5:7, like ὁ ἅ. αἰών the holy age = αἰὼν μέλλων (cp. in the addition to the Lat. transl. of Sir 17:27 ‘aevum sanctum’) B 10:11; γῆ ἁ. (2 Macc 1:7; TestJob 33:5) Ac 7:33 (Ex 3:5); ὄρος ἅ. (Wsd 9:8; Ps 14:1; 42:3 al.—Appian, Bell. Civ. 1, 1 §2 τὸ ὄρος τὸ ἀπὸ τοῦδε [i.e. something extremely significant occurred] κλῃζόμενον ἱερόν) of the mountain of Transfiguration 2 Pt 1:18; σκεύη (1 Esdr 8:57; 1 Macc 4:49) Ox 840, 14; 21; 29 (ASyn. 150, 112; 114; 116); σκηνή Hb 9:2 (JSwetnam, CBQ 32, ’70, 205–21, defends the Vulgate transl.). διαθήκη (Da 11:28ff Theod.; 1 Macc 1:15) Lk 1:72; γραφαί Ro 1:2 (cp. 1 Macc 12:9; Philo, Rer. Div. Her. 159); εὐαγγέλιον AcPlCor 2:36. λόγος 1 Cl 13:3; 56:3; Dg 7:2 (cp. Herm. Wr. 1:18 ὁ θεὸς εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ). Since Christians are called ‘holy ones’ (s. 2dβ), their κλῆσις is also ἁ. 2 Ti 1:9; so also of the ἐντολή given them 2 Pt 2:21. Their community forms an ἐκκλησία ἁ. ITr ins; Hv 1, 1, 6; 1, 3, 4; cp. 4, 1, 3, as well as a ἱεράτευμα ἅ. 1 Pt 2:5 and an ἔθνος ἅ. (Wsd 17:2) vs. 9. For φίλημα ἅ. s. φίλημα.—πίστις is ἁγιωτάτη most holy Jd 20 (for the superl. cp. Pla., Leg. 729e; Diod S 3, 44, 2 ἱερὸν ἁγιώτατον=an exceptionally holy temple; SIG 339, 14; 768, 16 [31 B.C.]; Jos., Ant. 16, 115; ἁγιώτατος θεός: OGI 755, 1; 756, 3; cp. PGM 4, 668. Of the synagogue CIJ 754; 781; 867).β. of humans and transcendent beingsא. of human beings consecrated to God, holy, pure, reverent (CB I/2, 386 no. 232, 8 [early III A.D.] of a gentile: Γάϊος, ὡς ἅγιος, ὡς ἀγαθός) prophets (Wsd 11:1; cp. ἅ. Ἀβράμ Did., Gen. 228, 23) Lk 1:70; Ac 3:21; 2 Pt 3:2. John the Baptist (w. δίκαιος) Mk 6:20; apostles Eph 3:5; of Polycarp, in EpilMosq 1; 3; 5; αἱ ἅ. γυναῖκες 1 Pt 3:5. Israel a λαὸς ἅ. (Is 62:12; Sir 49:12 v.l.; Da 7:27;PsSol PsSol:17) 1 Cl 8:3; cp. B 14:6; πᾶν ἄρσεν τῷ κυρίῳ Lk 2:23.—The Christians (Orig., C. Cels 3, 60, 16) ἅ. ἔσεσθε 1 Pt 1:16a (Lev 19:2). Charismatics (?; so EKäsemann, Beiträge zur Hist. Theol. 9, ’33, 146, n. 5) Col 1:26. ἀδελφοὶ ἅ. Hb 3:1; their children 1 Cor 7:14 (GDelling, Studien zum NT, ’70, 270–80, 281–87=Festschrift Fascher, 84–93; JBlinzler in Festschrift Schmid, ’63, 23–41; KAland, Die Stellung d. Kinder in d. frühen christl. Gemeinden u. ihre Taufe, ’67, 13–17). Presbyters IMg 3:1. W. ἄμωμος Eph 1:4; 5:27; Col 1:22; ἅ. ἐν ἀναστροφῇ 1 Pt 1:15, cp. D 10:6.ב. of angels holy (Job 5:1; Tob 11:14; 12:15; cp. Bousset, Rel.3 321; Cat. Cod. Astr. VIII/2 p. 176, 19; cp. PGM 4, 668; AscIs 3, 16) Mk 8:38; Lk 9:26; Ac 10:22; Rv 14:10; 1 Cl 39:7; Hv 2, 2, 7; 3, 4, 1f; ἐν ἁ. μυριάσιν αὐτοῦ w. his holy myriads Jd 14 (w. ἄγγελος P72; cp. En 1:9).ג. of Christ holy τὸν ἅγιον παῖδά σου Ac 4:27, 30; τὸ γεννώμενον ἅ. κληθήσεται Lk 1:35; GJs 11:3 (ἅ. belongs to the pred.).ד. of God (Aristoph., Av. 522; Pla., Soph. 249a; OGI 262, 25; 378, 1 [19 A.D.] θεῷ ἁγίῳ ὑψίστῳ; 590, 1; 620, 2 [98 A.D.]; UPZ 79, 22 [159 B.C.] of Isis; likew. POxy 1380, 34; 36; 89; IDefixWünsch 4, 10 τὸν ἅ. Ἑρμῆν; Herm. Wr. 1, 31; PGM 1, 198; 3, 312; 4, 851; 2093. Further exx. in Wobbermin 70; Cumont3 266.—LXX; Philo, Sacr. Abel. 101; SibOr 3, 478) holy J 17:11; 1 Pt 1:16b (Lev 19:2); Rv 4:8 (Is 6:3; TestAbr A 3, p. 79, 19 [Stone p. 6]; ParJer 9:3.—The threefold ἅγιος serves to emphasize the idea, as the twofold καλὸν καλόν=indescribably beautiful Theocr. 8, 73); 6:10. Of God’s name (LXX; PGM 4, 1190; 13, 638) Lk 1:49; 1 Cl 64.ה. of spirit τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον or τὸ ἅγιον πνεῦμα or πν. ἅ., s. πνεῦμα 5c.ⓑ shading over into the sense holy = pure, perfect, worthy of God (Stephan. Byz. s.v. Παλική: ὅρκος ἅγιος) θυσία Ro 12:1. ἀναστροφαί 2 Pt 3:11. Of the divine law Ro 7:12; ἀπαρχή (cp. Ezk 48:9ff) 11:16a; ναός (Ps 10:4; 17:7 al.; Jos., Bell. 7, 379; cp. ἱερὸν ἅ.: Hdt. 2, 41; Diod S 5, 72, 3; 15, 14, 3; Paus., 10, 32, 13) 1 Cor 3:17; Eph 2:21.② used as a pure subst. the holy (thing, pers.)ⓐ ἅγιον, ου, τό that which is holyα. concrete sacrificial meat (Lev 22:14.—Also concr. θύειν τὸ ἱερόν: 67th letter of Apollon. of Ty. [Philostrat. I 363, 30 K.]) μὴ δῶτε τὸ ἅ. τοῖς κυσίν Mt 7:6; cp. D 9:5. Cp. 1QS 9:17.β. sanctuary (OGI 56, 59 [239 B.C.]; UPZ 119, 12 [156 B.C.]; Num 3:38; Ezk 45:18; 1 Esdr 1:5 v.l.; 1 Macc 10:42; Philo, Leg. All. 3, 125; Jos., Ant. 3, 125) τὸ ἅ. κοσμικόν Hb 9:1.ⓑ ἅγια, ων, τά sanctuary (Jdth 4:12; 16:20; 1 Macc 3:43, 59 al.; Philo, Fuga 93 οἷς [sc. ἡ Λευιτικὴ φύλη] ἡ τῶν ἁγίων ἀνάκειται λειτουργία; Jos., Bell. 2, 341) Hb 8:2; 9:24f; 13:11. Also the front, or outer part of the temple, the holy place (3 Km 8:8; Philo, Rer. Div. Her. 226) Hb 9:2. τὰ ἅ. of the heavenly sanctuary (SibOr 3, 308) vs. 12; 10:19.—(τὰ) ἅγια (τῶν) ἁγίων the holy of holies (3 Km 8:6; 2 Ch 4:22; 5:7; GrBar ins 2; Philo, Leg. All. 2, 56. Cp. Polyb. 16, 12, 7 τὸ τοῦ ΔιὸϚ ἄβατον.—Formed like κακὰ κακῶν Soph., Oed. C. 1238, ἄρρητʼ ἀρρήτων Oed. R. 465; ἔσχατα ἐσχάτων Ael. Aristid. 46 p. 260 D.; B-D-F §141, 8; 245, 2) Hb 9:3; IPhld 9:1; GJs 8:3; 13:2; 15:3. Of Christians 1 Cl 29:3 (cp. 2 Ch 31:14; Ezk 48:12).ⓒ ἅγιος, ου, ὁ the holy oneα. of God (En 14:1; 97:6; 98:6; 104:9) 1J 2:20 (β is also prob. [s. OPiper, JBL 66, ’47, 437–51]).β. of Christ ὁ ἅ. Rv 3:7; 1 Cl 23:5; Dg 9:2; ὁ ἅ. καὶ δίκαιος Ac 3:14. ὁ ἅ. τοῦ θεοῦ Mk 1:24; Lk 4:34; J 6:69 (cp. Ps 105:16 ὁ ἅ. κυρίου of Aaron).γ. of the martyr Polycarp EpilMosq 2 (of psalmists Did., Gen. 60, 18).ⓓ ἅγιοι, ων, οἱ the holy onesα. of angels (Zech 14:5; Ps 88:6; En 1:9; PsSol 17:43; PGM 1, 198; 4, 1345; 1347). For 1 Th 3:13; 2 Th 1:10; D 16, 7; Col 1:12 (cp. 1QS 11:7f), β is also prob.β. believers, loyal followers, saints of Christians as consecrated to God (cp. Is 4:3; Tob 8:15; Ps 33:10; Da 7:18, 21) Ac 9:13, 32; Ro 8:27; 12:13; 15:25 (Ltzm., exc. ad loc. on the early community in Jerusalem); 1 Cor 6:1f; 2 Cor 1:1; Eph 2:19; 3:8; Phil 4:22; Col 1:4; 1 Ti 5:10; Hb 6:10; Rv 22:21 v.l. (s. RBorger, TRu 52, ’87, 56f); D 16:7 perh.; 1 Cl 46:2; Hv 1, 1, 9 al.; κλητοὶ ἅ. Ro 1:7; 1 Cor 1:2; οἱ ἅ. αὐτοῦ Col 1:26; cp. Ac 9:13; Hv 3, 8, 8; οἱ ἅ. καὶ πιστοὶ αὐτοῦ ISm 1:2.γ. of other people esp. close to God (Dionys. Soph., Ep. 70 σωφροσύνη … προσήγαγέ σε θεῷ … τοῖς ἁγίοις παρέστησεν) Mt 27:52; cp. Rv 18:20, 24; Eph 2:19.—FJDölger, ΙΧΘΥΣ 1910, 180–83; WLink, De vocis ‘sanctus’ usu pagano, diss. Königsb. 1910; AFridrichsen, Hagios-Qadoš 1916; EWilliger, Hagios 1922; JDillersberger, Das Heilige im NT 1926; HDelehaye, Sanctus 19272; ’33; RAsting, D. Heiligkeit im Urchristentum 1930; UBunzel, D. Begriff der Heiligkeit im AT, diss. Breslau 1914; JHänel, D. Religion d. Heiligkeit ’31; PChantraine/OMasson, Debrunner Festschr., ’54, 85–107; FNötscher, Vom Alten zum NT, ’62, 126–74 (Qumran). SWoodward, JETS 24, ’81, 107–16 (Qumran displays transition from association of the term for ‘saints’ with celestial beings to human beings, s. 1QS 5:6f; 8:5 and 8).—B. 1475. EDNT. DDD 1359–64. New Docs 4, 111. DELG s.v. ἅζομαι. M-M. TW. Sv. -
8 λειτουργός
λειτουργός, οῦ, ὁ (s. λειτουργέω; Polyb. et al.; pap, LXX; pseudepigr.; Ath. 10:3) prim. ‘one who performs public service’, in our lit. (exc. TestAsh 2:2) always w. sacred connotations (λ. τῶν θεῶν Dionys. Hal. 2, 2, 3; 2, 73, 2; Plut., Mor. 417a; ins [I B.C.: REA 32, 1930, p. 5] θεοῖς λιτουργοί; ins fr. Miletus: GKawerau and ARehm, D. Delphinion in M. 1914, 396; LXX; TestSol 4:13 D; TestAbr A 15 p. 95, 5 [Stone p. 38]; TestLevi; EpArist 95; Philo; Hippol., Ref. 10, 9, 1 τοῦ ὄφεως λ.).① one engaged in administrative or cultic service, servant, minister, the formal senseⓐ of Gr-Rom officials λ. θεοῦ servants of God Ro 13:6 (s. AvanVeldhuizen, Wie zijn λειτουργοὶ θεοῦ in Ro 13:6: TSt 32, 1914, 302–11). Of heavenly beings as servants of God Hb 1:7; 1 Cl 36:3 (both Ps 103:4; cp. 102:21; Philo, Virt. 74 ἄγγελοι λειτουργοί).ⓑ of priests 1 Cl 41:2; GJs 23:1. Of Christ, the true High Priest τῶν ἁγίων λ. καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς a minister in the sanctuary and in the true tabernacle Hb 8:2 (Philo, Leg. All. 3, 135 λειτουργὸς τῶν ἁγίων).—Also of the prophets οἱ λειτουργοὶ τῆς χάριτος τοῦ θεοῦ 1 Cl 8:1. Of Paul, apostle to the nations/gentiles, λ. Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰς τὰ ἔθνη a servant of Christ Jesus for the gentiles Ro 15:16. The term φιλοτιμέομαι in the immediate context (vs. 20) is freq. used in connection w. service rendered by public-spirited citizens (s. s.v.).② one engaged in personal service, aide, assistant, a transf., sense of 1, thus heightening the status of the referent: of Epaphroditus λειτουργὸς τῆς χρείας μου the one who has served my needs (= my aide) Phil 2:25.—DELG s.v. λαό. M-M. TW. Spicq. S. lit. s.v. λειτουργέω 2. -
9 σκηνή
σκηνή, ῆς, ἡ (Trag., X., Pla.+; ins, pap, LXX, TestAbr A; TestJud 25:2; ApcMos, Philo, Joseph., Just.; Tat. 22, 2; Orig., C. Cels. 7, 6, 16)① a place of shelter, freq. of temporary quarters in contrast to fixed abodes of solid construction, tent, hutⓐ gener. lodging, dwelling, of the tents of nomads (Gen 4:20; 12:8; TestAbr A 1 p. 77, 4 [Stone p. 2].—Dalman, Arbeit VI ’39) Hb 11:9. Of a soldier’s tent σκηνὴν πηγνύναι pitch a tent (πήγνυμι 2) GPt 8:33. Of Joseph in the desert ἔπηξεν τὴν σκηνὴν αὐτοῦ ἐκεῖ GJs 1:4. δίαιτα τῆς σκηνῆς (s. δίαιτα 2) 1 Cl 56:13 (Job 5:24). τρεῖς σκηναί three huts (of temporary structures made from brush) in the account of the Transfiguration (w. ποιεῖν as Jos., Ant. 3, 79= pitch tents) Mt 17:4; Mk 9:5 (RStein, JBL 95, ’76, 79–86); Lk 9:33 (s. σκηνοπηγία and lit. s.v. μεταμορφόω 1; esp. ELohmeyer, ZNW 21, 1922, 191ff; HRiesenfeld, Jésus transfiguré ’47, 146–205; HBaltensweiler, Die Verklärung Jesu ’59; WSchmithals, ZTK 69, ’72, 379–411).—Metaph. ἡ σκηνὴ Δαυὶδ ἡ πεπτωκυῖα David’s fallen dwelling of his ruined kingdom Ac 15:16 (Am 9:11). Here σκηνή may perh. mean king’s tent (Diod S 17, 36, 4. More precisely 5 ἡ τοῦ Δαρείου σκηνή; 17, 76, 6 ἡ βασιλικὴ σκηνή): David’s fallen royal tent.ⓑ of a movable cultic tentα. Yahweh’s tabernacle ἡ σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου the Tabernacle or Tent of Testimony (Ex 27:21; 29:4; Lev 1:1; Num 1:1 and oft.; ViHab 13 [p. 87, 4 Sch.]; Just., D. 36, 2 al.) Ac 7:44; 1 Cl 43:2, 5. Also simply ἡ σκηνή (LXX; Jos., Ant. 20, 228; Just., D. 127, 3; s. Iren. 1, 18, 2 [Harv. I 171, 15]) Hb 8:5; 9:21; 1 Cl 43:3. οἱ τῇ σκ. λατρεύοντες Hb 13:10 (s. θυσιαστήριον 1dγ and OHoltzmann, ZNW 10, 1909, 251–60). σκηνὴ ἡ πρώτη the outer tent, i.e. the Holy Place 9:2; cp. vss. 6, 8 (πρῶτος 1c; Jos., C. Ap. 2, 12 has ἡ πρώτη σκηνή of the tabernacle in contrast to Solomon’s temple). Hence σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων the Tabernacle or Tent that is called the Holy of Holies vs. 3, ἡ δευτέρα (σκηνή) vs. 7.β. Moloch’s tabernacle ἡ σκηνὴ τοῦ Μολόχ of this deity’s portable sanctuary (cp. ἡ ἱερὰ σκηνή of the Carthaginians in Diod S 20, 65, 1) Ac 7:43 (Am 5:26), s. Μόλοχ.② transcendent celestial tent, tent, dwelling metaph. ext. of 1. The earthly Tabernacle (s. RKittel, RE XIX 33–42 and GBarton, JBL 57, ’38, 197–201) corresponds in Hb to another σκηνή: Christ as High Priest, taking his own blood (rather than that of goats and calves), goes διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς ἐφάπαξ εἰς τὰ ἅγια 9:11f. He is τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς 8:2. Rv 15:5 speaks of a ναὸς τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ οὐρανῷ. God’s σκ.= dwelling is in heaven 13:6, and will some time be among humans 21:3. αἱ αἰώνιοι σκηναί the eternal dwellings of the life to come Lk 16:9 (TestAbr A 20 p. 104, 2 [Stone p. 56] αἱ σκηναὶ τῶν δικαίων; s. RPautrel, ‘Aeterna tabernacula’ [Lk 16:9]: RSR 30, ’40, 307–27; LEby, JBL 58, ’39, p. xi).—OScherling, De Vocis σκηνή Significatione et Usu, diss. Marburg 1908; HBornhäuser, Sukka ’35, 126–28: Σκηνή u. verwandte Worte im NT.—B. 461. DELG. OEANE V 179–81. M-M. EDNT. TW. -
10 ἅγιος
-α,-ον + A 260-76-186-146-164=832 Ex 3,5; Ex 12,16(bis); 15,11.13sacred, holy (of things) Ex 3,5; holy, pure (of pers.) Ex 19,6; τὸ ἅγιον holy place, sanctuary, temple Ex 26,33; ὁ ἅγιος the Holy One Ps 77(78),41τὸ ἅγιον τῶν ἁγίων Holy of Holies Ex 26,34; πόλις ἡ ἁγία the Holy City, Jerusalem Neh 11,1השׁק hardCf. BARR 1961, 282-286; DIHLE 1988, 1-63; DIMANT 1981, 136; FRIDRICHSEN 1916; GEHMAN 1954,337-348; HARLÉ 1988 30.114-115. 123.132-133.178-181; MOTTE 1987 137.151; NUCHELMANS 1989,239-258; WEVERS 1998 96.299; WILLIGER 1922, 85-88; WOLFSON 1947, 109-110; →NIDNTT; TWNT -
11 αἴξ, αἰγός
+ ὁ N 3/ἡ 54-17-2-9-2=84 Gn 15,9; 30,32.33.35; 31,10goat Gn 15,9*2 Chr 31,6 ἐπιδέκατα αἰγῶν tithes of goats corr. ἐπιδέκατα ἁγίων for MT יםשׁקד רשׂמע tithes of holy things -
12 διαστολή
A drawing asunder, dilatation, of the lungs, Arist.Aud. 800a35; of the heart, Gal.2.597; of the pulse, Id.8.736, al.; δ. χειλέων parting of the lips, i.e. utterance, LXX Nu.30.7.b separation, Thphr.CP3.16.3; notch or nick, Plu.Cic.1; boundary, fence, Tab.Heracl.2.46; fencing off,τῆς γῆς PAmh.2.40.25
(ii B. C.).2 distinction, Chrysipp.Stoic.2.158, LXX Ex.8.23, Epicur.Nat.28.7, Phld.Piet. 123, Ep.Rom.3.22;ἁγίων καὶ βεβήλων Ph.2.159
; μετὰ διαστολῆς προενεχθέντα with discrimination, Demetr.Lac.1014.48 F.; detailed statement or explanation, Plb.1.15.6;ἀξίους μνήμης καὶ δ. Id.16.14.2
, cf. SIG284.11 ([place name] Chios), Apollon.Cit.3; specification of items in an account, PRyl.65.17 (i B. C.); article in a contract, etc., PTheb.Bank6.8, 7.7.II Gramm., comma (as in ὅ, τι), D.T.629.2 in Music, distinctness, of notes, 1 Ep.Cor.14.7.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διαστολή
-
13 διατήρησις
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διατήρησις
-
14 καταρτισμός
καταρτ-ισμός, ὁ,A restoration, reconciliation, Sm.Is.38.12.II Settling of a limb, Heliod. ap. Orib.49.1.1 (pl.), Sor.1.73 (pl.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καταρτισμός
-
15 λειτουργός
A one who performed a λειτουργία (q.v.), POxy.82.3 (iii A.D.), etc.; λ. τῶνἐν παισὶ λειτουργιῶν CIG2881.13
, cf. 2882, 2886 ([place name] Branchidae).II public servant, ἡ στάσις τῶν λ. [τοῦ Σαλομῶνος] LXX 3 Ki.10.5; of workmen, carpenters, etc.,οἰκοδόμοι καὶ λ. PPetr.3p.139
(iii B.C.), cf. Plb.3.93.5; at Magnesia, an official of the γερουσία, Inscr.Magn.116.17; = Lat. lictor, Plu.Rom.26: metaph., λ. τῆς χρείας μου ministering to my need, Ep.Phil.2.25.III in religioussense, minister, [ θεοῦ] ib.Ps.102(103).21, Ep.Rom.13.6, al.;τῶν θεῶν D.H.2.22
, cf. 73;τῶν ἁγίων λ. Ep.Hebr.8.2
; θεοῖς λιτουργοί (sic) Rev.Et.Anc.32.5 (Athens, i B.C.); attendant at sacrifices, acolyte, IG3.1005, al.IV Astrol., λειτουργοί, οἱ, astral gods subordinate to the δεκανοί, Iamb.Myst.9.2, Firm.2.4.4, Mart.Cap.2.200.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λειτουργός
-
16 μηνυτήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μηνυτήρ
-
17 μνεία
μνεία, ἡ,A = μνήμη, remembrance, , cf. E.Ph. 464, Pl.Lg. 798b; κατά γε τὴν ἐμὴν μ. dub. in Ael. VH6.1; μνείας χάριν, freq. in late epitaphs, IG3.3112, al.II mention,περί τινος μνείαν ποιεῖσθαι And.1.100
, cf. Aeschin.1.160;περί τινος πρός τινα Pl.Prt. 317e
;τὴν μνείαν περί τινος ἀποδιδόναι Arist.PA 58b13
;ὅ τι καὶ μνείας ἄξιον Id.Pol. 1274b17
;μ. τινῶν ποιεῖσθαι ἐπὶ τῶν προσευχῶν Ep.Rom.1.2
, al., cf. Epigr.Gr.983.3 (i B. C.); reminder, τινος Pl.Phdr. 254a; commemoration, αἱ μ. τῶν ἁγίων v. l. in Ep.Rom.12.13. -
18 προσαναπληρόω
A fill up, replenish besides,τὸν ἐνδεέστατον βίον Arist. Pol. 1256b3
, cf. D.S.5.71; ;τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων 2 Ep.Cor.9.12
, cf. Ph.2.444;τὰ ἐλλείποντα A.D.Pron.3.7
:—[voice] Med., add so as to fill up, Pl.Men. 84d.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προσαναπληρόω
-
19 προσέχω
A hold to, offer, προσέσχε μαζὸν [δράκοντι] A.Ch. 531; hold against, [τὴν ἀσπίδα] προσῖσχε πρὸς τὸ δάπεδον Hdt.4.200
; apply,χλιάσματα Hp. Mul.2.129
.2 π. ναῦν bring a ship to port,προσσχόντες τὰς νέας Hdt.9.99
;Μαλέᾳ προσίσχων πρῷραν E.Or. 362
; τίς σε προσέσχε.. χρεία; brought thee to land here? S.Ph. 236;< ναῦν> πρὸς τὴν γῆν προσσχεῖν D.C.42.4
: more freq. without ναῦν, put in, touch at a place, προσσχεῖν ἐς Τύρον, ἐς τὴν Σάμον, etc., Hdt.1.2, 3.48, al.; πρὸς τὴν Σίφνον προσῖσχον ib.58: c. dat. loci,π. τῇ γῇ Id.4.156
;τῆς νήσου τοῖς ἐσχάτοις Th.4.30
;Λιβύῃ κατὰ τὴν Μαυρουσίαν Plu.Sert.7
: c. acc. loci, τίνι στόλῳ προσέσχες τήνδε γῆν; S.Ph. 244, cf. Plb.2.9.2: abs., land, Hdt.2.182, etc.: with words added,πλέων δι' Ἑλλησπόντου π. ἐς Κύζικον Id.4.76
, cf. 6.119;ναυσὶ προσσχεῖν Th.4.11
;τῇ νηῒ π. εἰς Ῥόδον D.56.9
; ὡς γῇ προσέξων τὸ σῶμα, of a shipwrecked sailor, Plu.2.1103e.3 turn to or towards a thing,π. ὄμμα E.HF 931
: mostly, π. τὸν νοῦν turn one's mind, attention to a thing, be intent on it,τοῖς ἀναπαίστοις Ar.Eq. 503
; ἐμοί ib. 1014, cf. 1064, X.An.2.4.2, etc.; π. τὸν νοῦν τινι give heed to him, pay court to him, Id.Cyr.5.5.40; ἑαυτῷ π. τὸν νοῦν to be thinking with himself, in a fit of abstraction, Pl.Smp. 174d; alsoπρὸς τὴν ἑαυτοῦ κατηγορίαν π. τὸν νοῦν Antipho 3.4.1
;πρὸς τούτοις Ar.Nu. 1010
; π. τὸν νοῦν μὴ.. take heed lest.., Pl.R. 432b, etc.: abs.,πρόσεχε τὸν νοῦν Cratin. 284
, Pherecr.154, Ar.Pl. 113, etc.;δεῦρο τὸν νοῦν προσέχετε Id.Nu. 575
, cf.Pl.Smp. 217b; προσεχέτω τὸν νοῦν let him take heed, as a warning, Ar.Nu. 1122; also τὴν γνώμην π. Id.Ec. 600, Th.1.95, 2.11, 5.26, 7.15;π. τὴν διάνοιαν ὡς πράξει μεγίστῃ Plu.Num.14
; but περὶ τούτου τῇ διανοίᾳ π. IG7.2225.44 (ii B.C.);π. τῇ διανοίᾳ εἰς τὸ ῥῆμα Κυρίου LXXEx. 9.21
.4 withoutτὸν νοῦν, μὴ πρόσισχε.. βουκόλοις Cratin.286
; σαυτῷ π. Ar.Ec. 294 (lyr.), X.Mem.3.7.9; π. ἑαυτοῖς ἀπό τινος to be on one's guard against, Ev.Luc.12.1; πρόσεχ' οἷς φράζω attend to what I shall tell you, Mnesim.4.21 (anap.), cf. D.10.3, etc.;π. τῶν ἐμπείρων.. ταῖς ἀναποδείκτοις φάσεσι Arist.EN 1143b11
;τῷ πολλῷ χρόνῳ Id.Pol. 1264a2
;π. τοῖς νόμοις Id.Fr. 539
; τοῖς χιλιάρχοις take orders from them, Plb. 6.37.7; alsoπ. ἐπί τινι LXX Ge.4.5
: abs.,πρόσεχε, κἀγώ σοι φράσω Athenio 1.8
; προσέχων ἀκουσάτω attentively, D.21.8;πρόσσχες An. Ox.1.121
: also c. acc.,προσέχων τε ταῦτα Critias 25.19
D.;οὐ προσέχει τὰ πράγματα Philem.73.4
;π. νόμον θεοῦ LXX Is.1.11
, cf. Ex.34.11: also π. ἀπὸ τῶν ἁγίων, τῶν γραμματέων, ib.Le.22.2, Ev.Luc.20.46;π. τοῦ μὴ φαγεῖν αἷμα LXX De.12.23
; π. ἵνα μὴ μαστιγωθῇς ib.2 Ch.25.16.b devote oneself to a thing, c. dat.,γυμνασίοισι Hdt.9.33
;τοῖς ἔργοις Ar.Pl. 553
;τοῖς ναυτικοῖς Th.1.15
;τῷ πολέμῳ Id.7.4
;πλούτῳ Pl.Alc.1.122d
;τούτῳ τῷ ἀγῶνι Lycurg.10
; τοῖς κοινοῖς, γεωργίᾳ καὶ εἰρήνῃ, Plu.Cat.Mi.19, Hdn.2.11.3, etc.:—abs., ἐντεταμένως, προθύμως π., Hdt.1.18, 8.128.6 [voice] Med., attach oneself to a thing, cling, cleave to it,ὅ τι πρόσσχοιτο τοῦ πηλοῦ τῷ κοντῷ Hdt.2.136
; , cf. Pl. 1096; : abs., οἱ πολύποδες οὕτω π. ὥστε μὴ ἀποσπᾶσθαι ib. 534b27.b metaph., devote oneself to the service of any one, esp. a god, Pi.P.6.51 (dub.).7 [voice] Pass., to be held fast by a thing, ; to be attached to it,πρὸς τῷ στήθει Hp.Art.14
; πρὸς τῷ δένδρῳ προσέχεσθαι, of gum, stick to, Thphr.HP9.4.4: metaph., to be implicated in,τῷ ἄγει Th.1.127
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > προσέχω
-
20 ἅγιος
A devoted to the gods:I in good sense, sacred, holy:1 of things, esp. temples,ἈΦροδίτης ἱρὸν ἅ. Hdt. 2.41
; ἱρο'ν Ἡρακλέος ἅ. ib.44, cf. Pl.Criti. 116c, X.HG3.2.19;θηρίον Antiph.147.7
;νηὸν ἐπὶ τψ χάσματι Ἥρης ἅ. ἐστήσατο Luc.Syr.D.13
: generally, θυσίαι, ξυμβόλαια, Isoc.10.63, Pl.Lg. 729e ([comp] Sup.);μητρός.. ἐστι πατρὶς ἁγιώτερον Id.Cri. 51a
;ὅρκος ἅ. Arist.Mir. 834b11
; ἅ., τό, temple, OGI56.59 ([place name] Canopus), LXX Ex.26.33, al., cf. Ep.Heb.9.2;τὸ ἅ. τῶν ἁγίων
Holy of Holies, l. c.;τὰ ἅ. τῶν ἁ. 3 Ki.8.6
, etc., cf. Ep.Heb.9.3.2 of persons, holy, pure, Ar.Av. 522 (anap.);λαὸς ἅ. Κυρίῳ LXX De.7.6
, al.;οἱ ἅ.
the Saints,1 Ep.Cor.6.1
,al.;πνεῦμα ἅ.
the Holy Spirit,Ev.Matt.
3.11, al. Adv.ἁγίως καὶ σεμνῶς ἔχειν Isoc. 11.25
.
См. также в других словарях:
Ἀγίων — Ἄγις fem gen pl (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγίων — ἄγος any matter of religious awe neut gen pl (doric) ἀγάω pres part act masc nom sg (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἁγίων — Ἅγιος masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁγίων — ἅγιος devoted to the gods fem gen pl ἅγιος devoted to the gods masc/neut gen pl ἁ̱γίων , ἁγής guilty masc/fem/neut gen pl (doric) ἄγος any matter of religious awe neut gen pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Αγίων Αναργύρων, δήμος — Ονομασία δύο δήμων. 1. Δήμος (32.957 κάτ.) της νομαρχίας Αθηνών του νομού Αττικής, που περιλαμβάνει τον ομώνυμο οικισμό. 2. Νέος δήμος (2.845 κάτ.) του νομού Καστοριάς, που συστάθηκε με το σχέδιο Καποδίστριας και αποτελείται από τις πρώην… … Dictionary of Greek
Αγίων Αναργύρων, μονή — Ονομασία μοναστηριών. 1. Ανδρικό μοναστήρι στην Αρναία του νομού Χαλκιδικής. Εξαρτάται από τη μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. 2. Γυναικείο μοναστήρι στον νομό Αργολίδος, στον δρόμο από το Κρανίδι προς την Ερμιόνη. Εξαρτάται από τη … Dictionary of Greek
Αγίων Αποστόλων, μονή — Ονομασία δύο μοναστηριών. 1. Γυναικείο μοναστήρι στον νομό Αχαΐας. Εξαρτάται από τη μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Δεν είναι γνωστός ο χρόνος της ίδρυσής του. Το καθολικό του έχει τοιχογραφίες του 1621, έργα του Δημητρίου Μόσχου. Το τέμπλο… … Dictionary of Greek
Αγίων Θεοδώρων, μονή — Ονομασία τριών μοναστηριών. 1. Ανδρικό μοναστήρι κοντά στο χωριό Ανάσταση του νομού Αχαΐας. Εξαρτάται από τη μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Δεν είναι γνωστό πότε ιδρύθηκε, πιθανόν όμως να είναι του 16ου αι. Το μοναστήρι ανακαινίστηκε το… … Dictionary of Greek
Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, μονή — Ανδρικό μοναστήρι στη Φυλή (Χασιά) της Αττικής. Εξαρτάται από την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών (παλαιοημερολογίτες). Ιδρύθηκε το 1961. Στο μοναστήρι λειτουργεί εργαστήριο αγιογραφίας … Dictionary of Greek
Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, μονή — Γυναικείο μοναστήρι στην πόλη της Καλαμάτας. Εξαρτάται από τη μητρόπολη Μεσσηνίας, Μεθώνης, Κορώνης και Ανδρούσης. Ιδρύθηκε στα τέλη του 18ου αι. από τον ιερομόναχο Γεράσιμο Παπαδόπουλο. Το καθολικό της χτίστηκε το 1825. Διαθέτει εργαστήριο… … Dictionary of Greek
Αγίων Πάντων, μονή — Ονομασία πέντε μοναστηριών. 1. Λέγεται και Βαρλαάμ. Βλ. λ. Μετέωρα. 2. Γυναικείο μοναστήρι στις Σπέτσες. Εξαρτάται από τη μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης. 3. Γυναικείο μοναστήρι στο Γύθειο. Εξαρτάται από τη μητρόπολη Γυθείου και Οιτύλου. 4.… … Dictionary of Greek
