ӕнӕаив

Мæ цонг мын балвас аивæй дæ риумæ. – Украдкой руку мою прижми к груди. (Хостыхъоты З., Сослан)

Дуканийы хуыздæр хъуымæцтæ цы уыдис, уыдон аивæй æндæр дуканитæм алæвæрдта, æмбæхсгæ дæр дзы бакодта. – Самые ценные ткани что были в лавке, он тайком передал в другие магазины, а некоторые припрятал. (Коцойты А., Мырзæджы карьерæ)

Æз æм аивæй мæ цæст дардтон. – Я за ней украдкой наблюдал. (Дзасохты М., Дзæбидыры хъул)

Хъуыддаг æцæг дæр афтæ рауад. Гуыбынджын дуканигæс бафхæрдта Додтийы. – Так на самом деле и получилось. Тучный лавочник наказал Додти. (Джыккайты Ш., Уац «Ирон аив дзырды зæрингуырд»)

Лингвистон мадзæлттæм гæсгæ чи кусы, уыцы тæлмацгæнæг хъæндилау хилы текстыл æмæ егъау лупæйæ кæсы алы дзырдмæ дæр. Уый дзырдтæ фæтæлмац кæны «наукæмæ гæсгæ», фæлæ чиныг рауайы зынкæсæн, уымæн æмæ аив уацмыс дзырдæй-дзырдмæ тæлмацгæнгæ нæу – Переводчик, работающий сообразно лингвистическим методам, ползает по тексту подобно жуку и рассматривает в лупу каждое слово. Слова он переводит «согласно науке», а книга получается малопонятной, потому что художественное произведение дословно переводить нельзя. («Мах дуг», 2003, №5)

Ирон аив литературæйæн йæ сæр сты Хетæгкаты Къостайы лирикон зарджытæ. – Вершина осетинской художественной литературы – это лирические песни Коста Хетагурова. (Тыбылты Алыксандр)

Дыууæ мæгуыр зæронды æрвылбон сæхи хурмæ тавынц куы Тедойы, куы Симоны дуармæ. Сæхи ирхæфсынц сæ лæппуйы бонтæ мысынæй, сæхицæй æппæлынæй. Æндæр сын сæ фадат ницы дæтты нæдæр исты аразынæн, нæдæр хъуыды кæнынæн, нæдæр, майдыма, хи ирхæфсынæн. – Два бедных старика греются на солнышке то у калитки Тедо, то у калитки Симона. Себя они развлекают тем, что вспоминают свою молодость и бахвалятся. У них нет возможности заниматься чем-нибудь другим: ни мастерить что-нибудь, ни предаваться размышлениям, ни, на худой конец, развлекаться. (Джыккайты Ш., Ирон аив дзырды зæрингуырд)

Уазæг чызджы иунæгæй куыд ауагътат, майдыма йæ исчи аскъæфта, уæд ма цы цæсгом равдисдзыстут?! – Как вы отпустили гостившую у нас девушку одну, а если кто-нибудь ее похитит, тогда как вы еще посмеете показать свое лицо?! (Бекъойты Е. Фатимæ)

Афтæ хуыздæр уыдзæн, майдыма нæм æнæнхъæлæджы уазджытæ фæзынди. – Так лучше будет, а не то вдруг к нам нежданные гости придут. (Дзасохты М., Дзæбидыры хъул)

Авг роны афснайдта, йæхæдæг, аивæй, аннæты цæст ыл куыннæ æрхæца, афтæмæй талынг къуыммæ байста йæхи. – Он сунул бутылку за пазуху и незаметно для других отошел в темный угол. (Æмбалты Ц.)