ууыл

Шамиль Хаджы-Мураты ницæй тыххæй бауырнын кæндзæн, цæвиттон, фæстæмæ йæм аздæхт, уæдæй кæнæ уыцы бон, кæнæ искæдбон ма амара, ууыл. – (Шамиль) никогда не убедит Хаджи-Мурата в том, что не лишит его жизни или сейчас, или спустя несколько времени после его возвращения. (Лев Толстой, Хаджи-Мурат)

Шамиль Хаджы-Мураты ницæй тыххæй бауырнын кæндзæн, цæвиттон, фæстæмæ йæм аздæхт, уæдæй кæнæ уыцы бон, кæнæ искæдбон ма амара, ууыл. – Шамиль никогда не убедит Хаджи-Мурата в том, что не лишит его жизни или сейчас, или спустя несколько времени после его возвращения. (Лев Толстой, Хаджи-Мурат)

Уæд фыццаг хатт ныхъхъуыды кодтон, уыцы дзырд цы нысан кæны, ууыл. – Тогда я впервые задумался над тем, что значит это слово. (Хуыгаты С., Тæригъæд)

Уæд фыццаг хатт ныхъхъуыды кодтон, уыцы дзырд цы нысан кæны, ууыл. – Тогда я впервые задумался над тем, что значит это слово. (Хуыгаты Сергей, Тæригъæд)

Мах цы фæндагыл стæм, ууыл ацыдысты раздæры ССР Цæдисы бирæ адæмтæ, йе ‘взаг сæфты къахыл кæмæн лæууыд, суырыссаг уæвынæй тас кæмæн уыд, иу дзырдæй, мах ныртæккæ цы низæй сæйæм, уымæй чи сад, уыдон. – По пути, по которому сейчас идем мы, пошли многие народы бывшего СССР, чьи языки были на грани исчезновения, у кого была опасность обрусеть, одним словом, народы, болевшие той болезнью, которой болеем сейчас мы. (Журнал «Мах дуг»)

Сæрмагондæй мæн тыххæй никуы фыста, 1967 азы журнал «Фидиуæджы» 2-аг номыры йын «Силуэттæ», зæгъгæ, ахæм сæргондимæ цы уац фæзындис, ууыл куыннæ дзурæм, уæд. – Отдельно обо мне (он) никогда не писал, за исключением статьи под названием «Силуэты», вышедшей во 2-м номере журнала «Фидиуæг» за 1967 год. («Фидиуæг», 2005, №1)

Хъæугæрон хæлд сисы фарсмæ æмбырдæй лæууыдысты сывæллæттæ. – На краю села, у разрушенной стены, собравшись вместе, стояли дети. (Цæгæраты М., Дзыллæйы сагъæстæ)

Æз не ’ууæндын, Таирæ мæ фарсмæ кæй ис, ууыл. – Мне не верится, что Таира находится рядом со мной. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Ирон фыссынад куы фæзынд, ууыл 200 азмæ æввахс цæуы, фæлæ абоны хуызæн тæссаг уавæры никуыма уыди нæ чиныг, не ’взаг. – Осетинская письменность появилась почти 200 лет тому назад, но никода за это время наша книга, наш язык не были в таком опасном положении как сейчас. (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Оленин афтæ æнхъæл уыд, æмæ фæлмæст хъæбатыр кавказаг æфсæдтæм йæхæдæг дæр нымад кæуыл уыд, уыдонмæ кæмдæриддæр цингæнгæйæ, дзæбæх цæстæй ракæсдзысты, уæлдайдæр та хъазахъхъ, æмæфсæддон хæцæг адæм, æмæ, уымæ гæсгæ, стыр дисы бацыд, цы ’гъдау ын радтой, ууыл. – Оленин сначала думал, что изнуренное храброе кавказское воинство, которого он был членом, будет принято везде, особенно казаками, товарищами по войне, с радостью, и потому такой прием озадачил его. (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

Max нæ хъæуы æгъдæуттæ идеализаци кæнын. – Нам не следует идеализировать обычаи. (Джыккайты Ш. «Мах дуг», 2004, №4–5)

Се ’ппæтæн дæр сæ быцæуы сæр уыди хуыцауы уавæрыл æмæ йын цыт куыд дæттын хъæуы, ууыл. – Все спорили о сущности бога и о том, как нужно почитать его. (Л. Толстой, Суратская кофейня. Тæлмацгæнæг – Æмбалты Ц.)

Чи зоны, бафæрсай: уæдæ цы хъæуы æцæг фыссæджы? Мæ дзуапп: СÆРИБАР! – Может быть, ты спросишь: что же нужно настоящему писателю? Мой ответ: СВОБОДА! (Хъодзаты Æ., «Мах дуг»)

Max нæхимæ рацыдыстæм, фæндагыл æз мæ лымæнæн загътон, зæгъгæ, æмдзæхгæр нывтыл карст сылгоймагæй хи дæрдты ласын хъæуы. – Мы пошли домой, по дороге я сказал моему другу, что от женщины прямых линий следует держаться подальше. (Гæздæнты Г., Повесть о трех неудачах)

Æз не ’ууæндын, Таирæ мæ фарсмæ кæй ис, ууыл. – Мне не верится, что Таира находится рядом со мной. (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)