ему

Доны был чи уыд, уый сæм чъылдымырдæм лæууыд æмæ йын рæстмæ не ’взæрстой йæ гуырыконд, фæлæ иу диссаг уыд иннæмæ бакæсын: кæм лæууыд, уым дон арф уыд, хæццæ кодта йæ сагæхты онг æмæ йæ трусик йæ сагæхты цур рапуситæ; йæ трусикы сæрмæ, бæхы æргъомау, æрзæбул йе стыр гуыбын æмæ йын æнагъæттаджы хуыз лæвæрдта. – Тот, кто был на берегу, стоял к ним спиной, поэтому они не могли разглядеть его внешность, второй же поразил их своим видом: вода доходила ему до трусов, а над ними, подобно вьюку, свисал большой живот, придававший ему (мужчине) необычный вид. (Гуыцымæзты А., Дæ уды фарн)

Йæ бинойнаг нырма уыдис дзæбæхгомау æрыгон сылгоймаг, уый-иу æм фыццаг бадардта йæ къух аба кæнынмæ, стæй-иу æй фæфæлдæхта иннæрдæм æмæ-иу ын аба кодта йæхи къухæн. – Супруга его, еще женщина свежая и даже ничуть не дурная, давала ему прежде поцеловать свою руку и потом, переворотивши ее на другую сторону, целовала его руку. (Н. Гоголь, Цинел)

иту авæрын – погладить (утюгом)

Æрбацæуы хъуыдыгæнгæ (Махарбег), йæ акъахдзæф фæцæрдæгдæр. – Размышляя приближается (Махарбек), шаг его ускорился. (Боциты Т., Дыууæ зæрдæйы)

Хорз æм каст йæ фезмæлд, йæ акъахдзæф… – Нравились ему ее движения, ее походка… (Цгъойты Х., Дæ намыс – тæрхонгæнæг)

Хъусгæ кæны ныхæстæ, уымæн æмæ сæ сылгоймаг хъæрæй дзуры, фæлæ сыл рагæй ахуыр у æмæ, цыма йæ хæринагæн æнæмæнг чи хъæуы, ахæм ахуыйæн сты, афтæ йæм кæсы. – Слушает он слова, потому как женщина громко говорит, он к ним уже привык и кажется ему будто они – необходимое съестное к его пище. (Мамсыраты Дæбе, Хъæндил)

урс дарæс дарын – носить светлое платье (светлую одежду)

дымгæмæ дарын – веять (зерно)

Уый, дæ фæрцы стæм сæрибар, ничи, нал нæ дары джиз дæр. – Это благодаря тебе мы свободны, никто нас больше не беспокоит. (Шота Руставели, Стайы цармдарæг. Тæлмацгæнæг – Бестауты Г.)

Цы ма йын бахæс кодтой æппын фæстагмæ – уый мидæггаг кæрты стыр бæстыхайы дыууæ агъуысты ’хсæн къахвæндæгтæ дурастæрд скæнын; уый сыл дзæххор байтыдта, йæ сæрыл та йын цавæрдæр чъиуджын æлыгæй бæзджын фæлтæр сæвæрдта, æмæ-иу уыцы фæндæгтыл уарыны фæстæ азмæлæнтæ нал уыд. – цъыф-иу афтæ ныххæцыд къæхтыл – Последнее, что ему поручили, было вымостить дорожки внутреннего двора, соединявшие два корпуса здания; он их посыпал щебнем, а сверху положил толстый слой какой-то особенно вязкой глины, сделав эти дорожки совершенно непроходимыми после дождя. (Гæздæнты Г., На острове. Тæлмацгæнæг – Гусалты Б.)