-
1 χθόνιος
χθόνιος, 3, auch 2 Endgn, 1) in der Erde, im Schooße der Erde, unterirdi sch, wie καταχϑόνιος; Hes. Th. 697. 767; Ζεὺς χϑόνιος, der unterirdische Zeus, d. i. Hades, O. 467; κτυπεῖ Ζεὺς χϑ. Soph. O. C. 1606 (vgl. βροντήματα χϑόνια Aesch. Prom. 696, wie βροντὴ χϑ. Ar. Av. 1741); ϑεοὶ χϑόνιοι, die Götter der Unterwelt, Plut. Rom. 22; wie auch χϑόνιαι ϑεαί, unter denen bes. Demeter u. Persephone verstanden werden, Her. 6, 134. 7, 153; aber Soph. O. C. 1568 sind es die Erinyen; auch Hermes heißt so, als Führer der Todten, Aesch. Ch. 1. 122. 716; Soph. Ai. 819; Eur. Alc. 746; Aesch. bei Ar. Ran. 1124. 1143; στόμα Ἀΐδα Pind. P. 4, 48; χϑονίων μῆνις 4, 159; auch χϑονία φρήν, 5, 101; τοῠ χϑονίου δὲμας δαίμονος Aesch. Spt. 504; χϑόνιοι δαίμονες ἁγνοί Pers. 620; Suppl. 25 u. öfter; Soph. u. A.; ϑεός Eur. Phoen. 1331 u. öfter; u. so auch in Prosa, wie Plat. Legg. IV, 717 a u. öfter; unterirdisch, πορείαν οὐκ ἂν χϑονίαν καὶ τραχεῖαν πορεύεσϑαι, ἀλλὰ λείαν τε καὶ οὐρανίαν Rep. X, 619 e. – 2) auf der Erde, irdisch, von Erde, κόνις Aesch. Spt. 718. – 3) auch wie ἐγχώριος, im Lande, zum Lande gehörig, einheimisch, τοιοῦτον αὐτοῖς Ἄρεος εὔβουλον πάγον ἐγὼ ξυνῄδη χϑόνιον ὄντα Soph. O. C. 952; u. so werden die Autochthonen bezeichnet durch χϑόνιοι, Ai. 201.
-
2 χθόνιος
χθόνιος, (1) in der Erde, im Schoße der Erde, unterirdisch; Ζεὺς χϑόνιος, der unterirdische Zeus, = Hades; ϑεοὶ χϑόνιοι, die Götter der Unterwelt; wie auch χϑόνιαι ϑεαί, unter denen bes. Demeter u. Persephone verstanden werden; die Erinyen; auch Hermes heißt so, als Führer der Toten; unterirdisch; (2) auf der Erde, irdisch, von Erde; (3) auch wie ἐγχώριος, im Lande, zum Lande gehörig, einheimisch; so werden die Autochthonen bezeichnet durch χϑόνιοι -
3 κατα-χθόνιος
κατα-χθόνιος, unterirdisch; Ζεύς, d. i. Pluto, Il. 9, 457; ϑεός D. Hal. 2, 10; δαίμονες, die Manen, Ep. ad. (VII, 333); auch ein bes. fem., καταχϑονίαις ϑεῇσιν Ap. Rh. 4, 1413.
-
4 μετα-χθόνιος
μετα-χθόνιος, unter den Menschen, irdisch, Nonn. par. 20, 81; – aufs Land, πλημμυρὶς ἐκ πόντοιο μεταχϑονίην ἐκόμισσεν, Ap. Rh. 4, 1269, s. Well. u. μεταχρόνιος.
-
5 ἐπι-χθόνιος
ἐπι-χθόνιος, auf der Erde, irdisch, ἄνϑρωποι Od. 8, 479; ἄνδρες Il. 1, 266; ohne Zusatz, οἱ ἐπιχϑόνιοι, die Irdischen, die Menschen, im Ggstz der ἐπουράνιοι ϑεοί. Bei Hes. O. 122 δαίμονες, die Schutzgeister der Menschen auf der Erde; Pind. oft von den Menschen; auch sp. D.; = αὐτόχϑων, D. Per. 1093. – Bei Sp. auch 3 Endgn.
-
6 ἐγ-χθόνιος
ἐγ-χθόνιος, inländisch, κύλιξ Apollnd. Plan. 235.
-
7 ὑπερ-χθόνιος
ὑπερ-χθόνιος, über der Erde, überirdisch, Sp.
-
8 ὑπο-χθόνιος
ὑπο-χθόνιος, unterirdisch; Hes. O. 143, wo Spohn ἐπιχϑόνιος lies't; Eur. Andr. 516 u. Sp., wie Luc. Cont. 22.
-
9 πρηστήρ
πρηστήρ, ῆρος, ὁ, feuriger Wetterstrahl, Blitzstrahl, Gewitter; Hes. Th. 846; πυρός, Coluth. 52; a. sp. D., wie Gemin. 3 ( Plan. 30); βρονταί τε καὶ πρηστῆρες ἐπειςπίπτουσιν, Her. 7, 42; Arist. Meteorol. 3, 1; ὁ νεὼς ἐνεπρήσϑη, πρηστῆρος ἐμπεσόντος, da der Blitz eingeschlagen hatte, Xen. Hell. 1, 3, 1; vgl. Plut. de plac. phil. 3, 3. – Auch heftiger Sturmwind, Orkan, μεγάλῳ τυφῷ καὶ πρηστῆρι, Ar. Lys. 974; Lycophr. 1018; χϑόνιος, ein aus der Erde aufsteigender Wirbelwind, Arist.; vgl. auch Plut. a. a. O.; übtr. nennt Ap. Rh. 4, 777 die Blasebälge πρηστῆρες; – Wasserhose, übh. angeschwollener, reißender Strom; von Thränen, Eur. frg. Thes. 1. – Nach Poll. 2, 134 heißen die Adern am Halse, welche im Zorn aufschwellen, πρηστῆρες. – Bei Diosc. eine giftige Schlangenart, deren Biß Entzündung und Geschwulst verursacht.
-
10 χθόϊνος
-
11 χθον-ήρης
-
12 νύχιος
νύχιος, att. auch 2 Endgn, näch il i ch, bei nacht geschehend od. thuend; Hes. O. 521 Theog. 991; ὁ πρῶτος νύχιος ἄγγελος πυρός, Aesch. Ag. 574, der auch den Hermes χϑόνιος καὶ νύχιος nennt, Ch. 717; νυχίων ἐπιφϑεγμάτων ἐπίσκοπε heißt Bacchus als Aufseher der nächtlichen Feier, Soph. Ant. 1133; ἀνὴρ δ' ἀνόμματος ἐκτέταται νύχιος, in der Nacht, im Schlafe, Phil. 846; oft bei Eur., wie νύχιοι ὄνειροι, I. T. 1277; auch γόοι, El. 142; sp. D., νύχια ϑύεα, Ap. Rh. 4, 664; auch übertr., μοῖρα νύχιος, das finstere Todesgeschick, Machon bei Ath. VIII, 341.
-
13 ἔγ-γαιος
ἔγ-γαιος, 1) im Lande einheimisch; ἥβα Aesch. Pers. 922, wo ἐγγαία fem.; vgl. Suppl. 59; τὰ ἔγγαια im Ggstz von τὰ ὑπερόρια Xen. Conv. 4, 31. – 2) κτῆσις, Grundeigenthum, Pol. 6, 45, 3. Bei Dem. 33, 3 ist συμβόλαιον ἔγγαιον dem ναυτικόν entgegengesetzt; ἔγγαια χρήματα, Hypothek auf Grundstücke, B. A. 251; vgl. ἔγγειος. – 3) in der Erde befindlich, Ggstz ἐπιπολῆς, Plut. Symp. 7, 2, 3. – Bei Leon. Tar. 68 (VII, 440) οἱ ἔγ., die Götter der Unterwelt, wie Plut. prim. frigid. 17 es mit χϑόνιος abdt.
-
14 ἐγχθόνιος
-
15 ἐπιχθόνιος
ἐπι-χθόνιος, auf der Erde, irdisch; ohne Zusatz, οἱ ἐπιχϑόνιοι, die Irdischen, die Menschen, im Ggstz der ἐπουράνιοι ϑεοί; δαίμονες, die Schutzgeister der Menschen auf der Erde -
16 καταχθόνιος
κατα-χθόνιος, unterirdisch; δαίμονες, die Manen -
17 μεταχθόνιος
μετα-χθόνιος, unter den Menschen, irdisch; aufs Land -
18 πρηστήρ
πρηστήρ, ῆρος, ὁ, feuriger Wetterstrahl, Blitzstrahl, Gewitter; ὁ νεὼς ἐνεπρήσϑη, πρηστῆρος ἐμπεσόντος, da der Blitz eingeschlagen hatte. Auch heftiger Sturmwind, Orkan; χϑόνιος, ein aus der Erde aufsteigender Wirbelwind; übtr. die Blasebälge πρηστῆρες; Wasserhose, übh. angeschwollener, reißender Strom; von Tränen; die Adern am Halse, welche im Zorn aufschwellen: πρηστῆρες; eine giftige Schlangenart, deren Biß Entzündung und Geschwulst verursacht -
19 ὑπερχθόνιος
ὑπερ-χθόνιος, über der Erde, überirdisch -
20 ὑποχθόνιος,
ὑπο-χθόνιος, u. ὑπό-χθων, ονος, unterirdisch
- 1
- 2
См. также в других словарях:
χθόνιος — in masc nom sg χθόνιος in masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χθονίος — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χθόνιος — in masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χθόνιος — α, ο / χθόνιος, ον, ΝΜΑ, θηλ. και ία Α 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη γη 2. αυτός που βρίσκεται κάτω από τη γη, υποχθόνιος, υπόγειος 3. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οι χθόνιοι μυθ. οι χθόνιοι θεοί και δαίμονες 4. φρ. «χθόνιοι θεοί [ή δαίμονες]»… … Dictionary of Greek
χθόνιος — α, ο 1. αυτός που ανήκει στη γη. 2. αυτός που είναι μέσα στη γη: Οι αρχαίοι πίστευαν πως υπήρχαν και χθόνιοι θεοί … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
χθονίως — χθόνιος in adverbial χθόνιος in masc acc pl (doric) χθόνιος in adverbial χθόνιος in masc/fem acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χθόνιον — χθόνιος in masc acc sg χθόνιος in neut nom/voc/acc sg χθόνιος in masc/fem acc sg χθόνιος in neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χθονίων — χθόνιος in fem gen pl χθόνιος in masc/neut gen pl χθόνιος in masc/fem/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χθονιώτεροι — χθόνιος in masc nom/voc comp pl χθόνιος in masc nom/voc comp pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Χθονίοιο — Χθόνιος in masc gen sg (epic) Χθονίος masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
χθονίοιο — χθόνιος in masc/neut gen sg (epic) χθόνιος in masc/fem/neut gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)