-
1 σιωπηλός
A silent, E.Med. 320, Arist.Pr. 953b1, Plu.2.47d; σιωπηλότερος τῶν Πυθαγόρᾳ τελεσθέντων Prov. ap. Suid. s.v. σιωπή; τὸ ς. taciturnity, Plu.Fab.1: of things,σ. κίθαρις Call.Ap.12
; θάλασσα calm, Gal.6.709. Adv.- λῶς Poll.5.147
.II σιωπηλόν, τό,= κατακάλυμμα, Sm.Is.47.2; cf. σιώπησις.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σιωπηλός
-
2 σιωπηρός
σιωπηρός minder gebr. Nebenform für σιωπ ηλός, L. Dind. u. Bornem. Xen. Conv. 1, 9; vgl. B. A. 113; νυκτὸς ὁδοί, Tymn. 2 (VII, 199).
-
3 σιωπάω
Grammatical information: v.Meaning: `to be silent, to keep secret', also `to silence' (Hom.).Other forms: Aor. - ῆσαι (Il.), fut. - ήσομαι (Att.), - ήσω (Aeschin., hell. a. late), perf. σεσιώπηκα, pass. σιωπηθῆναι, - ηθήσομαι (Att.).Derivatives: σιωπ-ή f. `silence' (Pi., att.), very often dat. -ῃ̃ `in silence, still' (also Hom.), - ηλός (E., Arist., Call. etc.), - ηρός (X., AP) `silent', - ησις f. (also ἀπο-, παρα-, ὑπο-) `the being silent, muting' (Rhet. a. o.). -- Besides σωπάω in διασωπάσομαι, σεσωπαμένον (Pi.), εὑσωπία ἡσυχία H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: From the broader attested and prob. older (?) σιγάω, σιγή, σῖγα not to be separated; perh. expressive cross with an other word (to Lat. sōpiō etc.?; cf. on ὕπνος). Genetic connection with Germ., e.g. Goth. sweiban `stop, suspend' (Curtius 379 with Fick, Persson BB 19, 265ff. a.o.; s. Bq) assuming an IE variation su̯ii̯ōp-: su̯īp- or a reduplication σι-σϜωπ- (IE su̯ō[i]p-: su̯īp-) is not credible. With Germ. agrees better σίπτα σιώπα Μεσσάπιοι H. -- Cf. on σῖγα w. further lit. -- Beekes, FS Kortlandt, assumes a Pre-Greek form *syōp- (or better *syup-).Page in Frisk: 2,713-714Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σιωπάω
См. также в других словарях:
μωμηλός — μωμηλός, ή, όν (Α) άξιος μώμου, μεμπτός, αξιόμεμπτος, ψεκτός. [ΕΤΥΜΟΛ. < μῶμος + επίθημα ηλός (πρβλ. σιωπ ηλός, σφριγ ηλός)] … Dictionary of Greek
σφριγηλός — ή, ό, Ν αυτός που είναι γεμάτος σφρίγος, ακμαίος, ζωηρός («το ποταπό, το δύστροπο, το αχνό στα σφριγηλά μου σωθικά να πνίξω», Ελύτης). [ΕΤΥΜΟΛ. < σφρίγος + επίθημα ηλός (πρβλ. σιωπ ηλός). Η λ. μαρτυρείται από το 1887 στον θ. Βελλιανίτη] … Dictionary of Greek
