-
1 σφαραγέω
σφαραγέω, = σμαραγέω, 1) im med. prasseln, rauschen, zischen, σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι ὀφϑαλμοῠ, Od. 9, 390, es zischte die Wurzel des Auges von dem Feuer, als Odysseus dem Kyklopen das Auge mit dem glühenden Schafte ausbrannte. – 2) wie σπαργάω, strotzen, voll sein, οὔϑατα σφαραγεῠντο, Od. 9, 440.
-
2 σφαραγέω
σφαραγέω, (1) prasseln, rauschen, zischen; σφαραγεῦντο δέ οἱ πυρὶ ῥίζαι ὀφϑαλμοῠ, es zischte die Wurzel des Auges von dem Feuer, als Odysseus dem Kyklopen das Auge mit dem glühenden Schafte ausbrannte; (2) strotzen, voll sein -
3 περι-σφαραγέω
περι-σφαραγέω, umrauschen, auch wie περιστένομαι, von Fülle strotzen, γάλακτι, Nic. Th. 553.
-
4 ἀ-σφαραγέω
ἀ-σφαραγέω (α euphon.), rauschen, tosen, Theocr. 17, 94, Mein. lies't ἀμφαγέρονται.
-
5 σπαργάω
σπαργάω, wie ὀργάω, poet. auch σπαργέω, schwellen, strotzen, voll sein; μαζὸς σπαργῶν, Eur. Bacch. 700; τῷ κυοῠντί τι καὶ ἤδη σπαργῶντι, Plat. Conv. 206 d, u. öfter; κύων νέον σπαργεῠσα γάλακτι, Qu. Sm. 14, 283; bes. von üppiger Fülle und Fruchtbarkeit der Erde. – Uebertr., voll Begierde und Wollust, geil, auch ausgelassen, muthwillig sein, von jeder Leidenschaft, die sich nicht mehr in ihren Schranken halten kann; Sp., wie Plut.: σπαργῶν καὶ μεϑύων de mul. virfut. p. 281; σπαργᾷ περὶ τῆς ἀδικίας de genio Socrat. 15; τὴν ὀλιγαρχίαν ὁρῶντες σπαργῶσαν καὶ ϑυμουμένην Lyc. 7; δι' ὀργὴν σπαργῶντα μᾶλλον ἢ πρότερον ἐπὶ τὴν βασιλείαν, darnach strebend, Artax. 3. – Es scheint mit ὀργάω, wie mit σφριγάω und σφαραγέω verwandt.
-
6 ἀσφαραγέω
ἀ-σφαραγέω, rauschen, tosen -
7 περισφαραγέω
περι-σφαραγέω, umrauschen, auch wie περιστένομαι, von Fülle strotzen
Перевод: с греческого на немецкий
с немецкого на греческий- С немецкого на:
- Греческий
- С греческого на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий