-
1 σπέρμα
σπέρμα, ατος, τό (σπείρω; Hom.+)① the source from which someth. is propagated, seedⓐ seed of plants pl. seeds 1 Cl 24:5; AcPlCor 2:26, 28 (Ath. 33, 1); (kinds of) seeds (ApcMos 29; Mel., P. 48, 341) Mt 13:32; Mk 4:31; 1 Cor 15:38 (MDahl, The Resurrection of the Body [ 1 Cor 15], ’62, 121–25). Sing., collective (POslo 32, 15 [1 A.D.] τὸ εἰς τ. γῆν σπέρμα) Mt 13:24, 27, 37f; 2 Cor 9:10 v.l. (Is 55:10). See Papias (1:3, Lat.).ⓑ male seed or semen (Pind. et al.; ApcEsdr 5:12 p. 30, 7 Tdf.; Just., A I, 19, 1 al.; Ath. 21, 1; 22, 4), so perh. Hb 11:11 (s. καταβολή 2 and s. 2b below, also Cadbury [αἷμα 1a]) and J 7:42; Ro 1:3; 2 Ti 2:8; IEph 18:2; IRo 7:3 (s. also 2a below on these passages). Then, by metonymy② the product of insemination, posterity, descendantsⓐ descendants, children, posterity (in Pind. and Trag., but mostly of an individual descendant; Pla., Leg. 9, 853c ἄνθρωποί τε καὶ ἀνθρώπων σπέρμασιν νομοθετοῦμεν. The pl. also 4 Macc 18:1; Ps.-Phoc. 18; Jos., Ant. 8, 200) in our lit. (as well as Aeschyl.; Soph., Trach. 1147; Eur., Med. 669 and, above all, LXX; TestAbr A 8 p. 85, 21 [Stone 18, 21]; ApcEsdr 3:10 p. 27, 19 Tdf.; ApcMos 41; Just., A I, 32, 14 al.) collective τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ Lk 1:55. See J 8:33, 37; Ac 7:5, 6 (Gen 15:13); 13:23; Ro 4:13; 11:1; 2 Cor 11:22; Hb 2:16; 11:18 (Gen 21:12); 1 Cl 10:4–6 (Gen 13:15f; 15:5); 16:11 (Is 53:10); 32:2 (cp. Gen 22:17); 56:14 (Job 5:25); B 3:3 (Is 58:7); Hv 2, 2, 2; Hs 9, 24. Of Salome σπ. εἰμὶ ʼ Αβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ GJs 20:2.—ἀνιστάναι σπ. τινί raise up children for someone Mt 22:24 (s. ἀνίστημι 3 and Dt 25:5); GJs 1:3b. Also ἐξανιστάναι σπ. Mk 12:19; Lk 20:28 (s. ἐξανίστημι 2). ἔχειν σπ. Mt 22:25; ἀφιέναι σπ. Mk 12:20, 22; also καταλείπειν σπ. vs. 21. ποιεῖν σπ. (Is 37:31) GJs 1:2f. ὅπως εὐλογηθῇ τὸ σπ. σου so that your posterity may be blessed 15:4.—Hb 11:11 may belong here (s. καταβολή 1 and s. 1b above); ἐκ (τοῦ) σπέρματος Δαυίδ w. ref. to Jesus may be classed here (s. Ps 88:5 and s. 1b above) J 7:42; Ro 1:3; 2 Ti 2:8; IEph 18:2; IRo 7:3; AcPlCor 2:5.—In imagistic use of metonymy σπ. is also used w. ref. to Abraham’s spiritual descendants, i.e. those who have faith like his Ro 4:16, 18 (Gen 15:5); 9:8; cp. vs. 7ab (Gen 21:12); Gal 3:29.—It is contrary to normal OT usage (for, even if Gen 4:25; 1 Km 1:11 σπέρμα is used w. ref. to a single individual, he stands as the representative of all the descendants) when one person, i.e. the Messiah, is called σπέρμα and thus is exalted above the mass of Abraham’s descendants (s. MWilcox, JSNT 5, 79, 2–20 on Targumim and rabbinic sources for application to individuals). In Ac 3:25 the promise of Gen 22:18 is referred to him, and s. esp. Gal 3:16, 19 (EBurton, ICC Gal 1921, 505–10).—In Rv 12:17 the Christians are called οἱ λοιποὶ τοῦ σπέρματος αὐτῆς the rest (in addition to the son just born to her) of her (the heavenly woman’s) children.ⓑ of a few survivors, fr. whom a new generation will arise (cp. Wsd 14:6; 1 Esdr 8:85; Jos., Ant. 11, 144; 12, 303; also Pla., Tim. 23c; Phlegon: 257 Fgm. 36 II, 3, 8 vs. 21 Jac. [p. 1174] ὅ τί που καὶ σπέρμα λίποιτο) Ro 9:29 (Is 1:9). Then③ genetic character, nature, disposition, character, of the divine σπέρμα (acc. to BWeiss = the word of God; acc. to EHaupt, Westcott, HHoltzmann, OBaumgarten, OHoltzmann, HHWendt, FHauck = the beginning or germ of a new life, planted in us by the Spirit of God; acc. to HWindisch and THaering, who are uncertain, = word or spirit; acc. to WWrede = the grace that makes us holy; RSV et al. ‘nature’) that dwells in one who is γεγεννημένος ἐκ τοῦ θεοῦ (γεννάω 1b) and makes it ‘impossible for such a pers. to sin’ 1J 3:9 (JPainter, NTS 32, ’86, 48–71). The imagery suggests a person of exceptional merit, in Greco-Roman circles a model citizen, possesser of ἀρετή (q.v.; on the importance of ancestral virtue s. Pind., O. 7, 90–92; P. 10, 11–14; N. 3, 40–42; 6, 8–16; cp. Epict. 1, 13, 3: the slave has, just as you do, τὸν Δία πρόγονον, ὥσπερ υἱὸς ἐκ τῶν αὐτῶν σπερμάτων γέγονεν; s. also Herm. Wr. 9, 3; 4a; 6 ἀπὸ τ. θεοῦ λαβὼν τὰ σπέρματα; Philo, Ebr. 30 τὰ τοῦ θεοῦ σπέρματα al.; Synes., Ep. 151 p. 289b τὸ σπ. τὸ θεῖον; Just. A I, 32, 8 τὸ παρὰ τοῦ θεοῦ σπέρμα, ὁ λόγο.—Musonius p. 8, 1 ἀρετῆς σπ. Maximus Tyr. 10, 4g σπ. ψυχῆς.—Pind., P. 3, 15 σπέρμα θεοῦ καθαρόν refers to Asclepius, Apollo’s son by Coronis.).—B. 505. DELG s.v. σπείρω. M-M. EDNT. TW. -
2 σπέρμα
σπέρμα (-ατος, -α.)a origin, source ( θάλος)ὅθεν σπέρματος ἔχοντα ῥίζαν πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου ἐγκωμίων τυγχανέμεν O. 2.46
καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ O. 7.48
πολλὰν δ' ὄρει πῦρ ἐξ ἑνὸς σπέρματος ἐνθορὸν ἀίστωσεν ὕλαν P. 3.37
καὶ ἐν ἀλλοδαπαῖς σπέρμ' ἀρούραις τουτάκις ὑμετέρας ἀκτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον ἆμαρ (Hermann: περ ἀρούραισι codd.) P. 4.255 “ ἐν τᾷδ' ἄφθιτον νάσῳ κέχυται Λιβύας εὐρυχόρου σπέρμα πρὶν ὥρας” P. 4.43b (human) seedἔχεν δὲ σπέρμα μέγιστον ἄλοχος O. 9.61
καὶ φέροισα σπέρμα θεοῦ καθαρόν P. 3.15
ἀθανάτων βασιλεὺς αὐλὰν ἐσῆλθεν, σπέρμ' ἀδείμαντον φέρων Ἡρακλέος N. 10.17
“ τόνδε δ' ἔπειτα πόσις σπέρμα θνατὸν ματρὶ τεᾷ πελάσαις στάξεν ἥρως” N. 10.81c seed, descendantsμὴ κρύπτε κοινὸν σπέρμ' ἀπὸ Καλλιάνακτος O. 7.93
-
3 σπέρμα
σπέρμαseed: neut nom /voc /acc sg -
4 σπέρμα
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > σπέρμα
-
5 σπέρμα
-ατος + τό N 3 113-27-51-36-53=280 Gn 1,11(bis).12(bis).29seed (of plants) Gn 47,19; seed time, time of sowing Gn 8,22; the male seed, semen Lv 18,21; seed, offspring (of men) Gn 9,9; id. (of anim.) Gn 3,15; σπέρματα descendants, children, posterity 4 Mc 18,1; crops 1 Sm 8,15κοιτὴ σπέρματος emission of seed, intercourse Lv 15,16; σπείρων σπέρμα yielding seed? (semit., rendering MT זרע מזריע) Gn 1,11; σπέρμα σπόριμον seed for sowing (semit., rendering MT זרוע זרע) Lv 11,37*Nm 21,30 καὶ τὸ σπέρμα αὐτῶν and their seed-ונינם נין and their offspring for MT ונירם ירה we shot them; *Jer 27(50),16 σπέρμα seed-זרע for MT זורע sower; *Ez 31,17 σπέρμα seed-זרע for MT זרוע? arm?, see also 1 Sm 2,31, Is 17,5, 33,2, DnTh 11,6.31Cf. HARL 1986a, 45.47-48.56-57.91.109.162.184; HARLÉ 1988 131.162; MARTIN 1965 425-427 (Gn3,15); PARADISE 1986, 192-193; TALMON 1960 153.175; →LSJ Suppl; NIDNTT; TWNT -
6 σπέρμα
I mostly, seed of plants, σ. ἀνιέναι, κρύπτειν, h.Cer. 307, cf. Hdt.3.97: pl., Hes.Op. 446; σ. τῇ γῇ διδόναι, ἐμβαλεῖν, X.Oec.17.8, 10: prov.,εἰς πέλαγος σ. βαλεῖν Epigr.Gr.1038.8
([place name] Pamphylia); of fruit, Antiph.58.4; τοῖς γαίης σπέρμασι with the products of earth, of corn-stalks, AP9.89 (Phil.).2 metaph., germ, origin of anything,σ. πυρός Od.5.490
;φλογός Pi.O.7.48
, cf. P.3.37; σπέρματα, = στοιχεῖα, elements, Anaxag.4, cf. Epicur.Ep.2p.38 U., Fr. 250;ὁ τὸ σπέρμα παρασχών, οὗτος τῶν φύντων αἴτιος D.18.159
;συκοφάντου σ. καὶ ῥίζαν οἴεται δεῖν ὑπάρχειν τῇ πόλει Id.25.48
;σ. τῆς στάσεως Plu. Mar.10
;τοῦ ὅρκου Longin.16.3
.II of animals, seed, semen, φέροισα σ. θεοῦ pregnant by the god, Pi.P.3.15; but σ. φέρειν Ἡρακλέους to be pregnant of Heracles, Id.N.10.17;μυελὸν.. εἰς σ. καὶ γόνον μερίζεσθαι Ti.Locr.100b
, cf. Pl. Ti. 86c;σ. παραλαβεῖν E.Or. 553
;σπέρματος πλῆσαι Plu.Lyc. 15
: pl.,κατ' ἀμφότερα τὰ σ. θεῶν ἀπόγονος Hp.Ep.2
.2 race, origin, descent,τοὐμὸν.. σπέρμ' ἰδεῖν βουλήσομαι S.OT 1077
; τίνος εἶ σπέρματος πατρόθεν; Id.OC 214 (lyr.);γένεθλον σπέρμα τ' Ἀργεῖον A.Supp. 290
, cf. Ch. 236;σ. ἄντασ' Ἐρεχθειδᾶν S.Ant. 981
(lyr.), cf. Pi.O.7.93, etc. -
7 σπέρμα
1) semen2) spermΕλληνικά-Αγγλικά νέο λεξικό (Greek-English new dictionary) > σπέρμα
-
8 σπέρμ'
σπέρμα, σπέρμαseed: neut nom /voc /acc sg -
9 σπερμάτοιν
σπέρμαseed: neut gen /dat dual -
10 σπερμάτων
σπέρμαseed: neut gen pl -
11 σπέρμασι
σπέρμαseed: neut dat pl -
12 σπέρμασιν
σπέρμαseed: neut dat pl -
13 σπέρματα
σπέρμαseed: neut nom /voc /acc pl -
14 σπέρματι
σπέρμαseed: neut dat sg -
15 σπέρματος
σπέρμαseed: neut gen sg -
16 σπέρμαθ'
σπέρματα, σπέρμαseed: neut nom /voc /acc plσπέρματι, σπέρμαseed: neut dat sgσπέρματε, σπέρμαseed: neut nom /voc /acc dual -
17 σπέρματ'
σπέρματα, σπέρμαseed: neut nom /voc /acc plσπέρματι, σπέρμαseed: neut dat sgσπέρματε, σπέρμαseed: neut nom /voc /acc dual -
18 ἀνίστημι
ἀνίστημι (α-priv., ἵστημι; Hom. +) fut. ἀναστήσω; 1 aor. ἀνέστησα; pf. 3 sg. ἀνέστακεν 1 Km 15:12; 2 aor. ἀνέστην, impv. ἀνάστηθι and ἀνάστα: Eph 5:14, Ac 9:11 v.l.; 11:7 v.l.; 12:7 (cp. TestAbr B 2 p. 106, 2 [Stone p. 60] al.; ParJer 1:1 opp. vs. 10). Ptc. ἀναστάς, W-S. §14, 15, B-D-F §95, 3; fut. mid. ἀναστήσομαι; aor. pass. subj. 3 sg. ἀνασταθῇ 1 Esdr 2:18, n. ptc. ἀνασταθέντα 2 Macc 5:16. Trans. (1–5 below): fut. and 1 aor. act.; intr. (6–11 below): 2 aor. and all mid. forms.① to cause to stand or be erect, raise, erect, raise up trans.,ⓐ of images of deities (oft. of statues SIG 867, 68; 1073, 45; BGU 362 VI, 4 et al.). PtK 2 p. 14, 16 (Ath. 26, 2 [pass.])ⓑ of one lying down, esp. one sick (Artem. 2, 37 p. 139, 23 τοὺς νοσοῦντας ἀνίστησιν; Jos., Ant. 7, 193) δοὺς αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν he gave her his hand and raised her up Ac 9:41.② to raise up by bringing back to life, raise, raise up, trans.—esp. of the dead raise up, bring to life (Ps.-X., Cyn. 1, 6; Paus. 2, 26, 5 [Asclepius] ἀνίστησι τεθνεῶτας; Ael. Aristid. 45, 29 K. = 8 p. 95 D.: [Sarapis] κειμένους ἀνέστησεν; Palaeph. p. 35, 8; Himerius, Or. [Ecl.] 5, 32; 2 Macc 7:9; Just., D. 46, 7 al.; Orig., C. Cels. 2, 48, 20) J 6:39f, 44, 54; in full ἀ. ἐκ νεκρῶν Ac 13:34 (Herodas 1, 43 ἐκ νερτέρων ἀνίστημί τινα). Esp. of Jesus’ resurrection Ac 2:24, 30 v.l., 32; 3:26 (in wordplay w. ἀ. vs. 22); 13:33f; 17:31. Ign. says of Jesus ἀνέστησεν ἑαυτόν ISm 2 (cp. Theodore Prodr. 5, 88 H. ἂν … ἑαυτὸν αὐτὸς ἐξαναστήσῃ πάλιν).③ to cause to be born, raise up, trans., in the idiom ἀνιστάναι σπέρμα raise up seed=to beget, to procreate σπέρμα τῷ ἀδελφῷ children for his brother Mt 22:24 (Gen 38:8) w. ref. to levirate marriage. Of procreation in gener. σπέρμα ἐν τῷ Ἰσραὴλ ἀνέστησαν the upright have left descendants in Is. GJs 1:3 (s. ἐξανίστημι 2).④ to cause to appear for a role or function, raise up, trans. (Plut., Marcell. 314 [27, 2]; Synes., Ep. 67 p. 210c; EpJer 52; PsSol 17:21; cp. Did., Gen. 139, 7) προφήτην ὑμῖν Ac 3:22 (after Dt 18:15 and in wordplay w. ἀ. Ac. 3:26, s. 2 above). Through election τίνα ἀναστήσουσιν εἰς τὸν τόπον τοῦ Ζαχαρίου GJs 24:4.⑤ to erect a structure, trans. (Jos., Ant. 19, 329 ναούς) Mk 14:58 D.⑥ to stand up from a recumbent or sitting position, stand up, rise to speak, intr. (X., An. 3, 2, 34 ἀναστὰς εἶπε) ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν Mt 26:62; cp. Mk 14:57, 60; Lk 17:12 v.l.; out of bed (2 Km 11:2; cp. of God Just., D. 127, 2 οὔτε καθεύδει οὔτε ἀνίσταται) 11:7, 8. Rise and come together for consultation (Mitt-Wilck. II/2, 83, 15f: ἀναστὰς εἰς συμβούλιον καὶ σκεψάμενος μετὰ τῶν …) Ac 26:30. Of one recovered from illness Mk 9:27 or come back to life (Proverbia Aesopi 101 P.) ἀνέστη τὸ κοράσιον Mk 5:42; cp. Lk 8:55. W. inf. foll. to show purpose ἀ. ἀναγνῶναι stand up to read (scripture) Lk 4:16; ἀ. παίζειν 1 Cor 10:7 (Ex 32:6); ἀ. ἄρχειν Ro 15:12; Is 11:10). Short for stand up and go (Sus 34) ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἰς μέσον he stood up and went before them Mk 14:60; ἀ. ἀπὸ τῆς συναγωγῆς Lk 4:38; ἀ. ἀπὸ τῆς προσευχῆς 22:45. ἀπὸ τοῦ σάκκου GJs 13:2; ἀπο τοῦ ὕπνου 14:2. Of a tree that is bent over and rises again B 12:1.⑦ to come back to life from the dead, rise up, come back from the dead, intr. (Il. 21, 56; Hdt. 3, 62, 4) J 11:23f; 1 Cor 15:51 D (PBrandhuber, D. sekund. LAA b. 1 Cor 15:51: Biblica 18, ’37, 303–33; 418–38); 1 Th 4:16; IRo 4:3; ISm 7:1; B 11:7 (Ps 1:5); 2 Cl 9:1; AcPl BMM verso 38; in full ἐκ νεκρῶν ἀ. (Phlegon: 257 Fgm. 36, 3, 3 Jac. ἀνέστη ὁ Βούπλαγος ἐκ τῶν νεκρῶν) Mk 9:10; 12:25; Qua (apolog.). Lk 16:30 v.l. w. ἀπό. Partic. of Jesus’ resurrection (cp. Hos 6:2 ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστησόμεθα; -->cp. 1 Cor 15:4) Mt 17:9 v.l.; 20:19 v.l.; Mk 8:31; 9:9f, 31; 10:34; 16:9; Lk 18:33; 24:7, 46; J 20:9; Ac 17:3; Ro 14:9 v.l.; 1 Th 4:14; IRo 6:1; B 15:9. Intr. used for the pass. ὑπὸ τ. θεοῦ ἀναστάντα raised by God (from the dead) Pol 9:2; περὶ τῶν ὑπὸ τοῦ χριστοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντων Papias (11:2). Fig., of a spiritual reawakening ἀνάστα ἐκ τ. νεκρῶν arise from the dead Eph 5:14 (cp. Cleopatra ln. 127f and Rtzst., Erlösungsmyst. 6; 135ff).—For lit. s. ἀνάστασις, end.⑧ to show oneself eager to help, arise, intr., to help the poor, of God 1 Cl 15:6 (Ps 11:6).⑨ to come/appear to carry out a function or role, rise up, arise, intr. (1 Macc 2:1; 14:41; Jdth 8:18; 1 Esdr 5:40) of a king Ac 7:18 (Ex 1:8). Of a priest Hb 7:11, 15. Of accusers in court Mt 12:41; Lk 11:32 (s. ἐγείρω 12); Mk 14:57 (cp. the use of קום ‘stand up’ in 11Q Temple 61, 7). Of a questioner who appears in a group of disciples Lk 10:25, cp. Ac 6:9 (s. 2 Ch 20:5). Of an enemy ἀ. ἐπί τινα (Gen 4:8; 2 Ch 20:23; Sus 61 Theod.; ApcEsdr 3:12 p. 27, 23 Tdf. [for ἐπαναστήσονται Mt 10:21; Mk 13:12]) rise up or rebel against someone Mk 3:26.⑩ to initiate an action, intr., gener., w. weakened basic mng., to indicate the beginning of an action (usu. motion) expr. by another verb: rise, set out, get ready (X., Cyr. 5, 2, 14; Gen 13:17; 19:14; 1 Macc 16:5; Tob 8:10; 10:10; Sus 19 Theod.; Jos., Ant. 14, 452; Just., D. 9, 2) ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ he got ready and followed him Mt 9:9; Lk 5:28; Mk 2:14. ἀ. ἐξῆλθεν 1:35; ἀ. ἀπῆλθεν 7:24; ἀ. ἔρχεται 10:1; ἀ. ἔδραμεν Lk 24:12; ἀναστᾶσα ἐπορεύθη (cp. Gen 43:8) Lk 1:39, cp. 15:18. ἀναστάντες ἐξέβαλον 4:29; ἀναστᾶσα διηκόνει vs. 39; ἀ. ἔστη 6:8; ἀ. ἦλθεν 15:20; ἀνάστηθι καὶ πορεύου get up and go! Ac 8:26, cp. 27. For this ἀναστὰς πορεύθητι (but v.l. ἀνάστα πορ.) 9:11. ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε vs. 6. ἀνάστηθι καὶ στρῶσον vs. 34. ἀναστὰς κατάβηθι 10:20 al.⑪ to become a standing structure, rise, go up, intr. (Mel., P. 36 ἔργον) Mk 13:2 v.l.—Dalman, Worte 18f. B. 668. DELG s.v. ἵστημι. M-M. TW. Sv. -
19 στάζω
1 drip, drop c. acc. “ νέκταρ ἐν χείλεσσι καὶ ἀμβροσίαν στάξοισι” (sc. ὧραι) P. 9.63 “ τόνδε δ' ἔπειτα πόσις σπέρμα θνατὸν ματρὶ τεᾷ πελάσαις στάξεν ἥρως” (Pauw: ἔσταξεν codd.: i. e. τὸν Κάστορα μετὰ ταῦτα ὁ Τυνδαρεὺς σπέρμα θνητὸν ὄντα ἔσπειρεν Σ.) N. 10.82 -
20 γόνιμος
A productive, fertile, fruitful, σπέρμα γ., opp. ἄγονον, Arist.HA 523a25;κύημα γ. Id.GA 736a35
; ᾠὰ γ., opp. ὑπηνέμια, ib. 730a6; of women, Id.Pr. 876b12; of the male, Id.HA 546a2, al.; ἐν τῇσι ἡλικίῃσι τῇσι γονίμῃσι εἶναι Hp.l.c.; γ. μέλεα a parent's limbs, E.El. 1209 (lyr.);γ. φλέψ AP6.218
(Alc.); γ. μέρεα generative organs, Aret.SD2.5: hence (metaph.),ἀπο τίκτειν γ. τε καὶ ἀληθές Pl.Tht. 150c
; γ. ἢ ἀνεμιαῖον ib. 151e; Νεῖλος γ., opp. πέλαγος, Lyr.Alex.Adesp.32.6, cf.Sammelb. 2074 ([comp] Sup.). Adv.-μως, σπέρμα ἐν τῇ μήτρᾳ γ. κρατηθῆναι Porph.Gaur.2.2
.2 c. gen.rei, νέφοςγ. ὕδατος Arist.Mu. 394a27
, cf. Thphr.Ign.44, Ael.NA7.5: metaph.,πηγαὶ τῆς ὑψηγορίας γονιμώταται Longin.8.1
.3 metaph. of persons, ποιητὴς γ. poet of true genius, Ar.Ra.96;γονιμωτέρα γενέσθω ἡ γλῶσσα Luc.Rh.Pr.23
.b born in lawful wedlock, Man.6.56: metaph.,ἀγαθὰ γ. τῇ αὑτῶν φύσει Pl.R. 367d
; γ. ὕδωρ ποταμῶν, opp. νόθον, AP9.277 (Antiph.).5 favourable to generation, of uneven days, Pythagorean term, Plu.2.288c; of days in illness (because critical for life or death, Erot.s.v.), Hp. Epid.2.6.8, 2.5.12; γ. μήν, ἔτος, ib.6.10.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > γόνιμος
См. также в других словарях:
σπέρμα — seed neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σπέρμα — (Βιολ.). Το έκκριμα των όρχεων του άνδρα. Βλ. λ. ουρογεννητικό σύστημα. * * * το, ΝΜΑ 1. σπόρος φυτού (α. «τα σπέρματα τών αγγειόσπερμων φυτών» β. «σπέρματα δάσσασθαι και ἐπισπορίην ἀλέασθαι», Ησίοδ.) 2. φυσιολογικό υγρό που αποτελείται από… … Dictionary of Greek
σπέρμα — το 1.σπόρος. 2. πυρήνας καρπού, κουκούτσι. 3. το έκκριμα των γεννητικών οργάνων του άντρα ή γενικά των αρσενικών ζώων με το οποίο γίνεται η γονιμοποίηση των θηλυκών ωαρίων. 4. απόγονος, τέκνο: Είναι σπέρμα διαβόλου αυτό το παιδί. 5. πρώτη αφορμή … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
σπόρος ή σπέρμα — Σπερμοβλάστη που μετασχηματίστηκε και αναπτύχθηκε μετά τη γονιμοποίηση και η οποία περιέχει τουλάχιστον το έμβρυο· είναι το τυπικό όργανο πολλαπλασιασμού των ανθόφυτων ή καλύτερα των σπερματόφυτων (= φυτά με σπέρματα). Στα γυμνόσπερμα και στα… … Dictionary of Greek
σπέρμ' — σπέρμα , σπέρμα seed neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μοσχοκάρυδο — Σπέρμα του καρπού της μυριστικής της ευώδους (οικογένεια μυριστικίδων, δικοτυλήδονα), που κατάγεται από τις Μολούκες νήσους και καλλιεργείται σε διάφορες τροπικές χώρες. Αποτελεί δέντρο εύοσμο σε κάθε τμήμα του. Τα μ. είναι ογκώδη, ωοειδή… … Dictionary of Greek
σπερμάτοιν — σπέρμα seed neut gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σπερμάτων — σπέρμα seed neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σπέρμασι — σπέρμα seed neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σπέρμασιν — σπέρμα seed neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σπέρματα — σπέρμα seed neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
