-
1 σκολια
-
2 σκολιά
σκολιάζωto be erooked: fut ind mid 2nd sg (epic)σκολιάζωto be erooked: fut ind act 3rd sg (epic)σκολιόςcurved: fem dat sg (attic doric aeolic) -
3 σκολιᾷ
σκολιάζωto be erooked: fut ind mid 2nd sg (epic)σκολιάζωto be erooked: fut ind act 3rd sg (epic)σκολιόςcurved: fem dat sg (attic doric aeolic) -
4 σκολιά
σκολιόςcurved: neut nom /voc /acc plσκολιά̱, σκολιόςcurved: fem nom /voc /acc dualσκολιά̱, σκολιόςcurved: fem nom /voc sg (attic doric aeolic) -
5 σκόλια
σκόλιονsong which went round crookedly at banquets: neut nom /voc /acc pl -
6 σκολιὰ
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > σκολιὰ
-
7 σκολιάν
σκολιά̱ν, σκολιόςcurved: fem acc sg (attic doric aeolic) -
8 σκολιάς
σκολιά̱ς, σκολιόςcurved: fem acc pl -
9 σκολιάσαι
σκολιά̱σᾱͅ, σκολιάζωto be erooked: fut part act fem dat sg (doric)σκολιάζωto be erooked: aor inf actσκολιάσαῑ, σκολιάζωto be erooked: aor opt act 3rd sg -
10 σκόλι'
σκόλια, σκόλιονsong which went round crookedly at banquets: neut nom /voc /acc pl -
11 σκολιός
σκολιός (nach den Alten von σκέλλω, durch Trockenheit gekrümmt?), krumm, gebogen; σκίπων, Eur. Hec. 65; σίδηρος, Her. 2, 86; gewunden, geschlängelt, übh. ungrade, Ggstz v. ὀρϑός, ὄρϑιος; dah. auch schief, schräg, εἰς πλάγια καὶ σκολιὰ τυποῦσα, Plat. Theaet. 194 b; verdreht, u. bes. häufig übertr., unredlich, falsch, tückisch, hinterlistig, σκολιαὶ ϑέμιστες Il. 16, 387, μῠϑοι Hes. O. 194, δίκαι 221. 252; auch adv. σκολιῶς, 260. 264; im eigtl. Sinne, ὁδοί, Pind. P. 2, 85; ἀπάται, frg. 232; λαβύρινϑος, Callim. Del. 311; seltener von Menschen, Hes. O. 7; σκολιὰ φρονεῖν, Scol. 14 Jac.; σκολιὸν λέγειν, Ar. Vesp. 1240, Schol. κολακικόν; εὐϑύνει δὲ δίκας σκολιάς, Solon v. 36 bei Dem. 19, 255; πάντα σκολιὰ ὑπὸ ψεύδους καὶ ἀλαζονείας, Plat. Gorg. 525 a; πράττειν σκολιά, Theaet. 173 a. – Strab. XIV setzt ἔργα σκολιά den ξόανα ἀρχαῖα gegenüber, die man auf künstliche Bildsäulen gedeutet hat, es muß aber Σκοπάδια heißen, od. Σκόπα. – Dunkel ist σκολιῶν ὄρϑρων κνίσματα δακρυχαρῆ Mel. 102 (V, 166).
-
12 σκολιός
A curved, bent (opp. ὀρθός, εὐθύς), σ. σίδηρος Hdt.2.86
;σ. σκίπωνι E.Hec.65
(anap.); of rivers and paths, winding,ποταμός Hdt. 1.185
, cf. 2.29;Μαίανδρος σ. εἰς ὑπερβολήν Str.12.8.15
; οἶμος, ἀτραπός, etc., A.R.4.1541, Nic.Th. 478, etc.; ;λαβύρινθος Call.Del. 311
;πλέγμα ἕλικος AP7.24
(Simon.);πλοκαμῖδες Nonn.D.14.182
; twisted, tangled,βάτος AP7.315
(Zenod. or Rhian.), cf. 11.33 (Phil.); ἐς τὸ ς. Hp.Art.37.2 bent sideways,δουλείη κεφαλή, σκολιή Thgn.536
; ; ἵππος ς. crooked made or going askew, Pl.Phdr. 253d.II metaph., crooked, i.e. unjust, unrighteous,θέμιστες Il.16.387
; μῦθοι, δίκαι, Hes.Op. 194, 221; αἰ σκολιὰν (sc. ῥήτραν) ὁ δᾶμος ἕλοιτο, Spartan law ap. Plu.Lyc.6;λόγος Thgn.1147
; ;πατέων ὁδοῖς σκολιαῖς Id.P.2.85
; riddling, obscure,ῥημάτια Luc.
Bis Acc.16; τὸ σ. τῆς εἰσόδου (into true science) Vett.Val.250.23: rarely of men, ἰθύνει σκολιόν makes the crooked one straight, Hes.Op.7;σ. καὶ φοβερός Plu.2.551f
: with Verbs, σκολιὰ φρονεῖν, opp. εὐθὺς ἔμμεν, Scol.16;σ. πράττειν Pl.Tht. 173a
; τυφλὰ καὶ ς. Id.R. 506c, cf. Grg. 525a; σκολιά, τά, indirect methods, Cic.Att.13.39.2. Adv. , 262;σ. ἔχοντος τοῦ χρησμοῦ D.S.16.91
;εἰς πλάγια καὶ σκολιά Pl.Tht. 194b
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σκολιός
-
13 Crookedly
adv.P. εἰς σκολιά (Plat.), εἰς πλάγια (Plat.). met., V. πέριξ.Act crookedly: P. πράσσειν σκολιά (Plat.).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Crookedly
-
14 σκολιός
σκολιός, ά, όν (σκέλος; Hom. et al.; Kaibel 244, 4; LXX, Joseph.; SibOr 1, 124; prim. ‘curved, bent’)① pert. to being bent, curved, or crooked as opposed to straight, crooked (opp. εὐθύς; cp. Jos., Bell. 3, 118 τὰ σκολιὰ τῆς λεωφόρου [=highway] κατευθύνειν) ἔσται τὰ σκολιὰ εἰς εὐθεῖαν Lk 3:5 (cp. schol. on Nicander, Ther. 478 of the ὁδός in contrast to εὐθύς; Is 40:4; 42:16). In imagery of τοῦ μέλανος ὁδός B 20:1 (cp. Pr 21:8; 28:18).② pert. to being morally bent or twisted, crooked, unscrupulous, dishonest, etc., fig. extension of 1 (Hom. et al.; Dio Chrys. 58 [75], 1 w. πονηρός; Lucian, Bis Accus. 16 ῥημάτια; LXX; Jos., C. Ap. 1, 179) γενεὰ σκ. (Dt 32:5 γεν. σκ. καὶ διεστραμμένη; Ps 77:8. Also Dionysius Perieg. [GGM II 186 p. 127 v. 392 σκολιὸν γένος]) Ac 2:40 (difft. MWilcox, The Semitisms of Ac, ’65, 30); Phil 2:15. δεσπόται harsh, unjust 1 Pt 2:18 (opp. ἀγαθοὶ κ. ἐπιεικεῖς).—σκολιόν τι someth. wrong 1 Cl 39:4 (Job 4:18).—JPalache, Semantic Notes on the Hebrew Lexicon ’59, 55f. B. 897. DELG s.v. σκέλος. M-M. TW. -
15 carmen [1]
1. carmen, minis, n. (aus *canmen v. cano), der Ton, Gesang, das Lied, I) im allg.: carmine vocali clarus citharāque Philammon, Ov. met. 11, 317: carmina vocum, Ov.: texere carmina, Claud. – vom Gesang des Schwans, Ov.: vom Kreischen der Eule, Verg.: vom plätschernden Ton der Wellen, Claud. – II) insbes.: A) das Gedicht, die Dichtung, a) im weit. Sinne von jeder Art poetischer Produktion, Epik, Dramatik, Lyrik, im Ggstz. zur Prosa (soluta oratio od. prosa), während poëma nur Gedicht im höhern Sinne, bes. Epos, non prosā modo... sed etiam carmine, Quint.: carminum auctores, Quint.: satirici carminis (Dichtungsart) scriptor, Lact.: carminum suorum actor (in einem dramatischen Stücke), Liv.: c. Saliorum, Varr. LL.: lyricorum carmina, Quint.: c. lyricum, Porphyr. Hor.: c. epicum, Quint.: c. tragicum, Hor.: c. Aeolium, Hor.: c. funebre, Quint.: c. georgicum, Col.: c. pastorale, Ter. Maur.: c. nuptiale, Hier.: c. amatorium, Augustin.: c. saeculare, Suet.: c. Saliare Numae, Hor.: obscoena carmina, schmutzige Spott-, Schmähgedichte, Prop.: qui cantus (feierliche, religiöse Gesänge), quae carmina (Lieder, bes. Rundgesänge, griech. σκόλια), Cic.: carmina levia et faciles versus, leichtfertige Lieder u. spielende (tändelnde) Verse, Tac.: carmina fundere, condere, contexere, Cic.: carmina pangere, Lucr.: carmina componere od. fingere, Hor., od. facere, Verg.: carmina scribere, Hor.: carmen patrium canere, Curt.: carmina dicere in imperatorem, Liv.: ac ne carmen (Poesie) quidem sani coloris enituit, Petr. – b) lyrische Dichtung, Ode, Hor.: c. amabile, erotische Dichtung, Hor. – u. dem Drama gegenüber für Epos u. Lyrik, fabula, quae versatur in tragoediis et carminibus, Quint. – c) ein Gesang = ein Teil eines größern Gedichts, eine Rhapsodie, primum, Lucr. 6, 937. – und eine Stelle (ein Vers od. mehrere) aus einem Gedichte, Vers, Verse (s. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 1, 37), illud mollissimum c., Cic.: Euripideum c. illud, Cic.: notum est id totum carmen incisum in sepulcro, Cic. – d) eine poetische Inschrift, Verg., Prop. u.a.: od. Aufschrift, wie über den Eingängen der Tempel, Cic. Arch. 27. – B) ein Orakelspruch, Weissagespruch, eine Weissagung, Verg., Liv. u.a.: carmina Sibyllina, Lact. – C) ein Zauberspruch, eine Zauberformel, XII tabb. fr., Quint., Verg. u.a. – D) ein Rätsel in Versen, carmen ponere, interpretari, solvere, Hyg. fab. 67. – E) wegen des uralten Gebrauchs, Sittensprüche, Lehrformeln, Eides-, Religions- u. Gesetzesformeln im saturnin. Versmaß abzufassen, ein Spruch, eine Formel, insbes. eine Religions-, Eides-, Gebets-, Gesetzesformel, Appii Caeci c., Sittengedichte, Cic.: Catonis c. de moribus, Gell.: c. magistri, Cic.: c. necessarium, Cic. – diro quodam carmine iurare, Liv. – lex horrendi carminis, von schrecklichem Inhalte, Liv.: carmen rogationis, Liv.: carmina cruciatus, Cic.: alci carmen componere, Cic. – carmen (Gebetlied, Gebet) Christo quasi deo dicere secum invicem, Plin. ep.: sollemne carmen precationis peragere, Liv.: ex carmine sacro praeeunte verba sacerdote precationes facere, Liv. – / Vgl. übh. H. Düntzer Das Wort carmen als Spruch, Formel, Lehre (in Zeitschr. für das Gymnasialw. 11, 1 ff.).
-
16 παρ-οίνιος
παρ-οίνιος, zum Weine gehörig, dabei gebräuchlich, z. B. ᾆσμα, ὄρχησις, Ath. XIV, 629 e Luc. salt. 34, u. dergleichen; daher τὰ παροίνια, sc. μέλη, Trinklieder, Böckh Pind. frg. p. 555, wie Schol. Ar. Vesp. 1231 σκόλια erkl. τὰ παροίνια μέλη; vgl. Plut. Dem. 4. – Von Menschen, trunken, in der Trunkenheit stech, Ar. Ach. 981, wo der Schol. μέϑυσος καὶ ὑβριστής erkl.
-
17 πλάγιος
πλάγιος, auch 2 Endgn, quer, schief, schräg; Thuc. 7, 59; Ggstz von καταντικρύ, Plat. Rep. X, 598 a, von ὕπτιος, Tim. 43 e; πλάγιόν τινα καταβάλλειν, Charm. 155 c; καὶ σκολιά, Theaet. 194 b. – Τὰ πλάγια, die Seiten, Her. 4, 49; bes. beim Heere, die Flanken, Thuc. 4, 32 Xen. Cyr. 5, 2, 1 u. öfter; εἰς τὰ πλάγια παραγαγών, An. 3, 4, 14, rechts und links aufmarschiren lassen; Sp., ἐκ τῶν πλαγίων προςπίπτειν, Pol. 1, 22, 8 u, öfter (wie ἐκ πλαγίου, Thuc. 4, 33 u. sonst); er vrbdt auch αἱ ἐκ τῶν πλαγίων πλευραί, 1, 22, 10, u. πλάγιαι παραβάλλουσιν ἀλλήλαις αἱ νῆες, 1, 22, 9. – Τοῖς κόλαξιν εὐλήπτους καὶ πλαγίους παραδίδωσιν, eine Blöße geben, Plut. de adul. et am. discr. 37; vgl. οὐκ ἐκπλαγησόμεϑα παντάπασιν ὑπὸ τούτου οὐδὲ πλαγίους παραδώσομεν ἑαυτοὺς ὥςπερ ὑπὸ ῥεύματος λείου φέρεσϑαι, Svmp. 7, 5, 4, u. Them. 14. – Uebertr. als Ggstz des Graden, unredlich, zweideutig, hinterlistig, πλαγίαις φρένεσσιν, Pind. I. 3, 5, vgl. N. 1, 64; πλάγια φρονεῖς, Eur. I. A. 332; u. bes. in späterer Prosa, πλάγιον ἐν τῷ πολέμῳ γεγονέναι, zweideutig, unzuverlässig, Pol. 30, 1, 6, καὶ ἀγεννεῖς, 4, 8, 11, u. Sp. – Bei den Gramm. sind πτώσεις πλάγιαι casus obliqui, D. L. 7, 64.
-
18 τυφλός
τυφλός (wahrscheinlich für τυφελός von τύφω, eigtl. rauchig, qualmig u. dah. verfinstert), 1) blind; bei Hom. Il. 6, 139; h. Apoll. 172; oft bei Her. u. Folgdn; τυφλὸν γὰρ ἐκδεδορκότος Soph. O. R. 454; πλοῦτος οὐ τυφλός, ἀλλ' ὀξὺ βλέπων Plat. Legg. I, 631 c; auch τυφλὰς ἐν αὐτοῖς ἐλπίδας κατῴκισα, Aesch. Prom. 250. – Uebtr. auch von den übrigen Sinnen u. vom Verstande, stumpfsinnig, blödsinnig, τυφλὸν ἦτορ, Pind. N. 7, 23; τυφλὸς τά τ' ὦτα, τόν τε νοῦν, τά τ' ὄμματα, Soph. O. R. 371; τὴν τέχνην ἔφυ τυφλός, 389; τυφλά τε καὶ σκολιά, Plat. Rep. VI, 506 c; – τυφλός τινος, blind für Etwas, Xen. Conv. 4, 12; so auch adv., τυφλῶς ἔχειν πρὸς τὸ ὠφέλιμον, Plat. Gorg. 479 b. – 2) dunkel, unsichtbar, unbemerkt; ἄτη, Soph. Tr. 1094; σπιλάδες, Gaet. 7 (VII, 275); Sp., wie Plut. Sulla 20; auch = unbeachtet, u. von Kräften, wirkungslos, vergeblich, Sp. – 3) auf der Rückseite befindlich, wo man keine Augen hat, τὰ τυφλά, die Rückseite des Menschen, Xen. Cyr. 3, 3, 45; auch die Seite einer Wand, eines Hauses, die ohne Fenster ist, Sp. – 4) von den Mündungen der Flüsse, verstopft, verschlemmt; dah. wie eine Mündung aussehend, ohne die Dienste einer solchen zu leisten, λίμναι, Plut. Sull. 20, vgl. Aemil. Paull. 14; καὶ ἀνέξοδος, Suid.
-
19 φρονέω
φρονέω, drückt ursprünglich alle Thätigkeiten des φρήν, der φρένες aus; – denken; Verstand od. Einsicht haben, richtig denken, klug sein; ἄριστοι μάχεσϑαί τε φρονέειν τε, die Tüchtigsten zum Kampf u. zu klugem Rathe, Il. 6, 79; oft so bei Tragg.: εὖ φρονῶν, ὀρϑῶς φρονεῖν, Aesch. Prom. 385. 1002; παῖδες, φρονεῖν χρή Suppl. 173; φρονούντως πρὸς φρονοῦντας ἐννέπεις 201; φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖς οὐκ ἀσφαλεῖς Soph. O. R. 617; μῶρα φρονῶν Ai. 591; u. oft εὖ φρονῶν, wie Eur.; auch oft allein, vgl. Soph. O. C. 1662 Ant. 553. 703. 723; im Gegensatz zum Wahnsinn, seines Verstandes mächtig sein, Ai. 82. 337 u. oft; bei Eur. auch ἐγὼ νῠν φρονῶ, τότ' οὐ φρονῶν, Med. 1529; ὀρϑὰ φρονεῖς. 1129; πλάγια φρονεῖς I. A. 332; οἱ εὖ φρονοῦντες Her. 2, 16; Plat. sagt πότερον τὸ αἷμα ἐστιν ᾡ φρονοῦμεν, Phaed. 96 b; – in Prosa gew. seinen gesunden Verstand oder seine Besinnung haben, εὖ φρονεῖν, richtig denken, wie Hom.; so Arist. rhet. 1, 1 u. sonst; τὸ δὲ σωφρονεῖν λέγεις εὖ φρονεῖν Plat. Prot. 333 c; οἱ εὖ φρονοῦντες, die ihren guten, gefunden Verstand haben; ἐξιστάναι τινὰ τοῦ φρονεῖν, Einen des Verstandes u. der Besinnung berauben, wie ἔξω ἐλαύνειν τοῠ φρονεῖν Eur. Bacch. 851; ἐξίστασϑαι τοῦ φρονεῖν, den Verstand, die Besinnung verlieren; dah. ἐμὲ τὸν δύστηνον ἔτι φρονέοντ' ἐλέησον Il. 22, 59, so viel wie ἔτι ζῶντα, so lange ich noch lebe; vgl. ϑανόντι δ' οὐ φρονοῦντι δειλαία χάρις ἐπέμπετο Aesch. Ch. 510, der Nichts mehr fühlte, merkte; Plat. μηδὲ ζῆν αὐτό, μηδὲ φρονεῖν, Soph. 249 a. – C. accus. erkennen, verstehen, begreifen; γιγνώσκω, φρονέω Od. 16, 136. 17, 193. 281; εἰ φρονέοιεν τὴν ἀληϑηΐην Her. 1, 46; ἐπὶ τοσοῠτο γε φρονέω, so Viel sehe ich ein, 6, 97; neben νοεῖν Plat. Phil. 11 b; und so auch Folgde. – Bes. aber eine Gesinnung, Meinung haben, im Sinne haben, zur Absicht haben, beabsichtigen, wollen; Hom. oft; mit dem Zusatz ἐνὶ ϑυμῷ Od. 6, 313. 7, 74. 10, 317; ἀνὰ ϑυμόν Il. 2, 36. 18, 4 Od. 2, 116 u. sonst;.auch ἐνὶ φρεσί, 14, 82; τὸν μ ῠϑον ἀποειπεῖν, ᾗπερ δὴ φρονέω Il. 9, 310, wie ich es denke, meine; φρονέω δὲ τετιμῆσϑαι Διὸς αἴσῃ, ich denke, trachte darnach, hoffe, Il. 9, 608; φρόνεον δὲ μάλιστα ἄστυ πότι σφέτερον ἐρύειν καὶ κῠδος ἀρέσϑαι 17, 286; u. mit acc. c. int., φρονέω δὲ διακρινϑήμεναι ἤδη Ἀργεί. ους καὶ Τρῶας Il. 3, 98. An οἱ δ' ἰϑὺς φρόνεον μάχεσϑαι ll. 13, 135 schließt sich Xen. τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν οὐκ ἐφρόνουν, sie dachten nicht daran zu schießen und zu werfen, Cyr. 3, 3, 66. – Mit dem bloßen acc., τὰ γὰρ φρονέεις, ἅ τ' ἐγώ περ Il. 4, 361; ἶσον ἐμοὶ φρονέουσα, mir gleich denkend, denkend wie ich, 15, 50; ϑεοῖσιν ἶσα φρονεῖν, sich den Göttern gleich dünken, 5, 441; ἀμφὶς φρονεῖν, getrennter, verschiedener Meinung sein, 13, 345; ἄλλῃ φρονεῖν, anders wohin denken, H. h. Ap. 469; αὔδα ὅ τι φρονέεις, sage, was du denkst, im Sinne hast, Il. 14, 195; bes. τινί τι, u. mit adv., Etwas für od. gegen Einen haben, Einem Etwas ansinnen od. anstiften, οἷσίν τ' εὖ φρονέῃσι καὶ ἀνδράσι νείκεα λύει Od. 7, 74; οἵ τ' εὖ μὲν βάζουσι, κακῶς δ' ὄπιϑεν φρονέουσιν 18, 168; φίλα, ἀγαϑά, Il. 4, 219. 5, 116. 23, 305 Od. 1, 43. 307, freundlich, gut gegen Einen gesinnt sein, ihm wohlwollen; ὀλοὰ φρονεῖν Il. 16, 701; selbst von Thieren, wie von Wölfen u. Schaafen, κακὰ φρονέουσι διαμπερὲς ἀλλήλοισιν 22, 264; aber ἀγαϑὰ φρονέων 6, 162 ist in sittlicher Beziehung der gut, edel Denkende; τὰ ἀμείνω φρονέειν, der bessern Meinung sein, auf der bessern Seite sein, Her. 7, 145. 172; κρυπτάδια φρ., Heimliches sinnen, heimliche Anschläge machen, Il. 1, 542; ἀταλὰ φρ., jugendlich, heiter gesinnt sein, 13, 567; h. Cer. 24; Hes. Th. 989 (vgl. ἀταλάφρων); πυκνά und πυκινὰ φρ., kluge Gedanken haben, List im Sinne haben, Od. 9, 445; ἐφημέρια, nur für den gegenwärtigen Tag denken, 21, 85; φρονεῖν τὸ παρακείμενον Pind. N. 3, 72; πιστά, treu gesinnt sein, κακά, μαλακά, schlecht, mild gesinnt sein, Ol. 3, 18 P. 8, 86 N. 4, 05; σκολιὰ φρονεῖν Scol. 14 Jac.; εἰ γὰρ τύχοιεν ὧν φρονοῦσι Aesch. Spt. 352; εὖ φρονεῖν τινι, wohlgesinnt sein gegen Einen, Ag. 1411, vgl. 262; ἃ μὴ φρονῶ γὰρ οὐ φιλῶ λέγειν μάτην Soph. O. R. 1520; καλὸν δὲ καὶ ἀγαϑὸν μηδὲν φρονεῖν Plat. Rep. VI, 505 b; τὰ αὐτὰ φρονεῖν, od. τὸ αὐτό, dasselbe denken, einstimmig, einträchtig sein, Her. 1, 60. 5, 3. 72; ἄλλα φρονέειν καὶ ἂλλα λέγειν 9, 54; ξυνῳδά τινι φρονεῖν Ar. Av. 634. – Bes. häufig μέγα φρονεῖν, groß denken, hoch, stolz gesinnt sein, hohen Muth oder Uebermuth hegen, Il. 8, 553. 16, 258; womit man vgl. οὐ παρδάλιος τόσσον μένος, ὅσσον Πάνϑου υἉες φρονέουσιν, nicht des Panthers Muth ist so groß, wie ihn des Panthos Söhne hegen, Il. 17, 23; selbst von Thieren, μέγα φρονεῖν, voll trotziges Muthes sein, von Ebern 11, 325, von Löwen 17, 758, u. Folgde oft. Bei den Att. fast immer im tadelnden Sinne, eine hohe Meinung von sich haben, übertriebenes Selbstgefühl haben, φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα Soph. O. R. 1078; Ant. 475; sich brüsten, großprahlen, ἐπί τινι, auf Etwas stolz sein, womit groß thun, Plat. Prot. 342 d; οἱ μέγιστον φρονοῠντες Phaedr. 257 e; auch wird μέγα zuweilen ausgelassen, ἐφ' ᾡ φρονεῖ μάλιστα Dem. 28, 2; μεῖζον φρονεῖν, höher denken, als es dem Sterblichen geziemt, mit seinen Anmaßungen Ziel und Gränze überschreiten, φρονείτω μεῖζον ἢ κατ' ἄνδρα Soph. Ant. 765 (aber πλέον φρονεῖν ist = einsichtsvoller sein, Plat. Hipp. mai. 371 a); Ggstz μικρόν od. μικρὰ φρονεῖν, kleinmüthig, zaghaft sein, ὁ τοξότης ἔοικεν οὐ σμικρὸν φρονεῖν Ai. 1099; Isocr. 4, 151; μεῖον φρ., kleinmüthiger od. allzu kleinmüthig sein, Xen. Apol. 24; οὐκ ἔλασσον Ἄρεος εἰς μάχην φρονεῖν Eur. Phoen. 1135; dagegen μέτριον od. μέτρια φρονεῖν, bescheiden denken, bescheidenes Sinnes, ohne Anmaßung sein. Man vgl. noch ὁ κόμπος δ' οὐ κατ' ἄνϑρωπον φρονεῖ Aesch. Spt. 407, nicht wie es sich für den Menschen ziemt; οὐχ ὑπέρφευ ϑνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν Pers. 806; ἐπεί σε μανϑάνω ϑνητὴν φρονοῦσαν ϑνητά Soph. Tr. 473; φρονεῖν ἄμεινον Διός Eur. Suppl. 504; τυραννικά Ar. Vesp. 507; ἀϑάνατα καὶ ϑεῖα Plat. Tim. 90 c; νεώτερα φρονεῖν, wie νεωτερίζειν, Neuerungen im Sinne haben; ἀρχαϊκὰ φρονεῖν, altväterisch, altfränkisch denken, gesinnt sein, Ar. Nubb. 811; τά τινος φρονεῖν, Jemandes Gesinnungen, Meinungen theilen, von seiner Partei sein, es mit ihm halten, ihm anhangen, Thuc. 3, 68; auch τὰ πρός τινα φρονεῖν, Xen. An. 7, 7,30. – Auch = beachten, berücksichtigen, u. dah. sich wovor in Acht nehmen, scheuen, ὄπιδα Od. 14, 82; – εὖ φρονεῖν auch = sich freuen, ἀλλ' εὖ φρονεῖς εὖ τοῖσι νῦν ἠγγελμένοις Aesch. Ch. 763; Thuc. sagt auch τοῦτο φρονεῖ ἡ ἀγωγή, das bezweckt, 5, 85.
-
20 βάτος
βάτος, ἡ, nach Schol. Theocr. 1, 132 bei Ar. auch ὁ, Dornstrauch, stachliches Gewächs, Od. 24, 230 κνημῖδας δέδετο, γραπτῦς ἀλεείνων, χειρῖδάς τ' ἐπὶ χερσὶ βάτων ἕνεκα, ἅπαξ εἰρημ.; αὐχμηρή Ep. ad. 704 ( App. 383); σκολιά Zenod. 2 (VII, 315); übh. Dorn, ἀντὶ ῥόδων τὴν βάτον οὐ δέχομαι Rufin. 38 (V, 28); βάτος Ἰδαία, Himbeerstrauch, Diosc.; Theophr. braucht es masc. gew. = Brombeerstrauch.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
σκολιά — σκολιός curved neut nom/voc/acc pl σκολιά̱ , σκολιός curved fem nom/voc/acc dual σκολιά̱ , σκολιός curved fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σκολιᾷ — σκολιάζω to be erooked fut ind mid 2nd sg (epic) σκολιάζω to be erooked fut ind act 3rd sg (epic) σκολιός curved fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σκόλια — σκόλιον song which went round crookedly at banquets neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Сколии — (σκόλια или σκολιά sc. μέλη) в древнегреческой поэзии песни, исполнявшиеся на пирах и представлявшие собою особый вид лирики не по содержанию или литературной форме, а по способу исполнения. Толкование этого термина основывается на… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Сколии — (σκόλια или σκολιά sc. μέλη) в древнегреческой поэзии песни, исполнявшиеся на пирах и представлявшие собою особый вид лирики не по содержанию или литературной форме, а по способу исполнения. Толкование этого термина основывается на… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
σκολιᾶς — σκολιᾶ̱ς , σκολιάζω to be erooked fut ind act 2nd sg (doric) σκολιός curved fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σκολιάν — σκολιά̱ν , σκολιός curved fem acc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σκολιάς — σκολιά̱ς , σκολιός curved fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σκολιάσαι — σκολιά̱σᾱͅ , σκολιάζω to be erooked fut part act fem dat sg (doric) σκολιάζω to be erooked aor inf act σκολιάσαῑ , σκολιάζω to be erooked aor opt act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σκόλι' — σκόλια , σκόλιον song which went round crookedly at banquets neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
СКОЛИИ — • Σκόλιον, σκολια̃μέλη, особый род застольных песен у греков. Это имя производится от прилагательного σκολίις, кривой, искривленный, согнутый. Некоторые объясняют это название тем способом пения, которым такие песни пелись на… … Реальный словарь классических древностей