-
1 πευκήεις
2 of pine or pine-wood,π. σκάφος E.Andr. 863
(lyr.); πευκάενθ' Ἥφαιστον the fire of pine-torches, S.Ant. 123 (lyr.).II metaph., sharp, piercing,πευκήεντ' ὀλολυγμόν A.Ch. 386
(lyr., codd.; Dind. metri gr. πῠκάεντ', cf. πυκᾶες· ἰσχυρόν, Theognost.Can.23, but πεύκαες· τὸ πικρόν, Hdn.Gr.1.394);πευκᾶεν σέλας ἀστραπῆς A.Fr.25
A;π. κέντρα Opp. H.2.457
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πευκήεις
-
2 πεύκη
πεύκ-η, ἡ,A pine, esp. Pinus Laricio, Corsican pine, Il.11.494, 23.328, E.Med.4, Ar.Eq. 1310, Dsc.1.69, etc.: distd. fr. πίτυς (q.v.), Thphr. HP3.9.5; of other species, π. ἥμερος stone pine, Pinus Pinea, ib.3. 9.4; π. παραλία Aleppo pine, P. halepensis, ib.3.9.1; πεύκης τρόπον, prov. of utter destruction, Zen.5.76; cf. πίτυς.II anything made from the wood of the πεύκη, torch of pine-wood, A.Ag. 288 (dub.), S.OT 214(lyr.), E. Ion 716(lyr.), etc.; .2 wooden writing-tablet, E.IA39 (anap.), Hipp. 1254. (Cf. OPruss. peuse, Lith. pušìs, OHG. fiuhta 'pine'; perh. orig. 'needle-tree', cf. ἐχεπευκής, περιπευκής.) -
3 πευκία
πευκ-ία, ἡ, -
4 πεύκινος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πεύκινος
-
5 ἐχεπευκής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐχεπευκής
-
6 πεύκη
Grammatical information: f.Meaning: `pine', esp. `Pinus Laricio' (Il.), metaph. `torch' (trag.).Derivatives: πευκ-ήεις, Dor. - άεις `made of pine, belonging to the torch, stinging, sharp' (trag. in lyr., D. P., Opp.); - ινος `made of pine' (S., E., Plb.); - ών, - ῶνος m. `forest of pines' (Hdn. Gr.); - ία f. `taste of pitch' (Tz.; prob. after πικρία, Scheller Oxytonierung 40). -- Besides πευκάλιμος adjunct of φρένες (Il.), also of πραπίδες, μήδεα (Orac. ap. D. L., inscr.); πευκεδανός adi. of πόλεμος (Κ 8), of βέλεμνα, ἀσπίς (Orph.), of θάλασσα (Opp.); with opposit. acc. πευκέδανον name of a bitter umbellifera, `sulphur weed' (Thphr.; Strömberg 147).Origin: IE [Indo-European] [828] *peuḱ- `sting'Etymology: Resembling names of the pine and the fir are found in Balt., Germ. and Celt.: OPr. peuse f. (IE *peuḱ-), Lith. pušìs (IE *puḱ-); uncertain on the stemformation Specht KZ 63, 96; after Skardzius IF 62, 162 old rootnoun; with t-enlargement OHG fiuhta, MIr. ochtach f. (IE *peuḱ-t- resp. *puḱ-tākā). If, as probable, to the 2. member in ἐχε-πευκής, περι-πευκής `stinging, sharp' (prop. *'provided with a sting, point'), πεύκη can be understood as a subst. adj. f. "the sharp, the stinging" from *πευκός `sharp, stinging' as λεύκη f. `white poplar' from λευκός; in Germ. OHG fiuhta `fine' as lioht `light'. Here also the islandname Πεύκη (in the Donau-delta; Skymn.; Mayer Glotta 24, 195) and the Illyr. PN Peucetii (Illyria, southern Italy; Krahe Die Spr. d. Illyr. 1, 112 f.) with formation like Gaul. Leucetius surn. of Mars, Lat.-Osc. Lūcetius surn. of Iupiter. -- ἐχε-πευκής may contain a noun *πεῦκος n. `stinging, point' (cf. s.v.); formation then like Av. raočah- n. `light' (IE * leukos). To this the adj. πευκάλιμος and πευκεδανός, for which a meaning `sharp, intrusive' resp. `sharp, stinging, bitter' must be posited; cf. e.g. εἰδάλιμος (: εἶδος) a.o. (Arbenz 28, Benveniste Origines 45 f.); λ-suffix also in πευκαλέον ξηρόν (as αὑαλέος a.o.), πευκαλεῖται ξηραίνεται H.; for πευκεδανός cf. ῥιγεδανός (: ῥῖγος) a.o. (Chantraine Form. 362 w. lit., Specht Ursprung 199 a. 345). -- WP. 2, 15, Pok. 828, Fraenkel s. pušìs w. further forms a. lit., Porzig Gliederung 118f.; older lit. also in Bq s. ἐχε-πευκές. On IIr. cognates s. Morgenstierne NTS 13(1942) 229 and Turner A comp. dict. of the Indo-Aryan languages (1966) No 8407 *pōśi. -- A byform with voiced velar in πυγμή (s. v.) a.o.Page in Frisk: 2,523-524Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πεύκη
См. также в других словарях:
πυκάεις — ουδ. πύκαες, Α οξύς («πυκάεντ ὀλολυγμὸν ἀνδρός», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ανάγεται στη μηδενισμένη βαθμίδα πυκ τού θ. πευκ τού πεύκη* με κατάλ. ήεις / ᾱεις (πρβλ. πευκ άεις «πικρός, διαπεραστικός»)] … Dictionary of Greek
κεφαλών — κεφαλών, ῶνος, ὁ (Α) 1. είδος δένδρου με ριπιδωτά φύλλα, που σε παλαιότερα συστήματα ταξινόμησης έφερε την ονομασία χαμαίρωψ ο ταπεινός 2. το κεφαλωτόν*, το φυτό πράσο 3. μεγαλοκέφαλος, κεφάλας. [ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλή + κατάλ. ων / ώνος (πρβλ. πευκ … Dictionary of Greek
λευκώνας — Ονομασία δύο οικισμών. 1. Πεδινή κωμόπολη (υψόμ. 70 μ., 2.136 κάτ.) του νομού Σερρών. Βρίσκεται 5 χλμ. ΒΔ των Σερρών. Αποτελεί έδρα του δήμου Λευκώνα. Μέχρι το 1928 ονομαζόταν Καβακλή. Η περιοχή συνοικίστηκε το 1919 από Καυκάσιους και Πόντιους… … Dictionary of Greek
ξεριάς — Πεδινός οικισμός (483 κάτ., υψόμ. 100), στην επαρχία Νέστου του νομού Καβάλας. Είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας (23 τ.χλμ., 483 κάτ.). * * * ο παραπόταμος που ξεραίνεται το καλοκαίρι ξεροπόταμος, χείμαρρος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξερός + κατάλ. ιάς… … Dictionary of Greek
ονειρήεις — ὀνειρήεις, εσσα, εν (Α) αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε όνειρο ή αυτός που εμφανίζεται σε όνειρο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνειρος + κατάλ. ήεις (πρβλ. πευκ ήεις)] … Dictionary of Greek
πιτυών — ῶνος, ὁ, Α δάσος πεύκων. [ΕΤΥΜΟΛ. < πίτυς + κατάλ. ών, ῶνος (πρβλ. ελαι ών, πευκ ών)] … Dictionary of Greek
πλατανιάς — Oνομασία 3 οικισμών. 1. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 300 μ.), στην πρώην επαρχία Ναυπακτίας, του νομού Αιτωλοαρνανίας. 2. Παράλιος οικισμός (υψόμ. 10 μ.), στην πρώην επαρχία Κυδωνίας, του νομού Χανίων. 3. Πεδινός οικισμός (υψόμ. 55 μ.), στην πρώην… … Dictionary of Greek
φελλεών — ῶνος, ὁ, Α φελλεύς*. [ΕΤΥΜΟΛ. Αλλος τ. τής λ. φελλεύς, με κατάλ. ών, ῶνος (πρβλ. πευκ ών)] … Dictionary of Greek
φηγών — ῶνος, ὁ, Α τόπος πλούσιος σε φηγούς, δάσος από οξιές. [ΕΤΥΜΟΛ. < φηγός + κατάλ. ών, ῶνος (πρβλ. πευκ ών)] … Dictionary of Greek
φοινικώνας — ο / φοινικών, ῶνος, ΝΜΑ, και φοινεικών και φοινικεών Α τόπος κατάφυτος με φοίνικες, δάσος φοινίκων αρχ. τόπος όπου καλλιεργούνται φοίνικες. [ΕΤΥΜΟΛ. < φοῖνιξ (III), οίνικος «είδος δένδρου» + κατάλ. ων, ῶνος (πρβλ. ελαιώνας], πευκ ών[ας])] … Dictionary of Greek
