-
1 μέλι
μέλι, - ιτοςGrammatical information: n.Meaning: `honey' (Il.).Dialectal forms: Myc. meri.Compounds: Very often as 1. member, e.g. μελί-κρᾱ-τον, Ion. - κρη-τον "honey-mix", `sacrifice of milk and honey' (Od.), compound with κεράν-νυμι (s. v.); also μελιτο-, e.g. μελιτο-πώλης m. `honey-trader' (Ar.); as 2. member a. o. in οἰνό-μελι `drink from wine and honey' (Plb.; cf. Risch IF 59, 58); on ἀπό-μελι s. v.Derivatives: A. Several adj.: μελιτόεις `honeysweet' (Pi.), f. μελιτόεσσα (sc. μᾶζα), Att. μελιτοῦττα `honey-cake' (Hdt., Ar.; Schwyzer 528, Chantraine Form. 272), μελιτ-ηρός `belonging to honey, honey-like' (Ar.. Thphr.), - ινος `made from h.' (pap.), - ώδης `honey-like' (Thphr.). Prob. also μελι-χρός `honey-sweet' (Alc., Anacr., Hp., Telecl., Theoc.), cf. πενι-χρός βδελυ-χ-ρός and Chantraine Form. 225 f., Hamm Grammatik 77 w. n. 118. Acc. to Sommer Nominalkomp. 26 n. 3 (where extensive treatment) however Aeol. for μελί-χρως `honey-coloured', after Schwyzer 450 for - χροος. -- B. Subst. μελίτ(ε)ιον n. `mead' (Plu.); μελιτόν κηρίον, η τὸ ἑφθὸν γλεῦκος H.; μελιτίτης ( λίθος) `topaz', ( οἶνος) `honey-wine' (Dsc.; Redard 57 a. 97); μελίτεια f. `Melissa officinalis' (Theoc.; Strömberg Pflanzennamen 119); μελιτισμός m. `treatment with h.' (medic.) as if from *μελιτίζειν. -- C. Verb. μελιτόομαι `mix with h., be sweetened with h.' (Th., Plu.) with μελίτωμα `honey-cake' (Com.), - ωσις `sweetening' ( Gloss.). -- On its own stands μέλισσα, - ττα f. `bee' (Il.), after Schwyzer Glotta 6, 84ff. (thus Fraenkel Glotta 32, 21) haplological for *μελί-λιχ-ι̯α "honey-leckering"; compare Skt. madhu-lih- m. "honey-lecker" = `bee'; acc. to others however from *μέλιτ-ι̯α, e.g. Lohmann Genus und Sexus (Erg. -h. 10 to KZ) 82 recalling Arm. meɫu `bee' from meɫr `honey' (thus Schwyzer 320). From it several compp. and derivv., e.g. μελισσουργός (- ττ-) `apiarist' (Pl., Arist.) with - έω, - ία, - εῖον, μελισσεύς `id.' (Arist., pap.; Boßhardt 61), also (with diff. origin) as PN (Boßhardt 123f.); μελίσσιον `bee-hive' (pap. IIIa; Georgacas Glotta 36, 170), - ία `id.' (Gp.; Scheller Oxytonierung 45), - ών `id.' (LXX) etc. -- On βλίττω s. v.Origin: IE [Indo-European] [723] *meli(t) `honey'Etymology: Old inherited word for `honey', with Hitt. milit ( = melit) n. directly identical; further with thematic enlargment Goth. miliÞ and Alb. mjaltë (IE * meli-t-o-m). Also Celt., e.g. OIr. mil, and Lat. mel can go back on * meli-t; the -t was prob. originally only at home in the nom.-acc. (Unclear Lat. gen. mellis: from *mel-n-és?; cf. on μείλιχος). Arm. meɫr, gen. meɫu was supposedly after the synonymous *médhu (= μέθυ, s. v.) transferred to the u-stems. From unknown source stems μελίτιον πόμα τι Σκυθικὸν μέλιτος ἑψομένου σὺν ὕδατι καὶ πόᾳ τινί H. -- Details in WP. 2, 296, Pok. 723f., W.-Hofmann s. mel; cf. (on the spread) Porzig Gliederung 202 f.Page in Frisk: 2,200-201Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μέλι
-
2 πτωχός
Grammatical information: m. (f.)Meaning: `beggar', also adj. `begging, poor' (Od.).Compounds: Some compp., e.g. πτωχο-ποιός `drawing beggarly characters' (Ar.), `making beggars' (Plu.), ὑπέρ-πτωχος `very poor' (Arist.; Sommer Nominalkomp. 170 n. 3).Derivatives: πτωχ-ικός `beggarly' (Att.; Chantraine Études 119), - εῖον n. `almshouse' ( Cod. Iust. a.o.), - εύω `to beg' (Od.) with - εία, Ion. - ηΐη f. `beggary' (IA.), - ίζω `to make a beggar' (LXX).Etymology: Velar fornation like πτώξ, πτώσσω (s. vv. and πτοέω) with popular-expressive aspiration, but withour direct agreement; cf. however, with combined ρ-suffix, the synonymous πενι-χρός (s. πένομαι). With the much later perf. ἔπτηχα (Schwyzer 458 a. 772) there is no direct connection.Page in Frisk: 2,618Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πτωχός
См. также в других словарях:
ιαχρός — ἰαχρός, όν (Α) 1. αυτός που έγινε μαλακός με τήξη 2. ήσυχος, ήμερος. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ια τού ιαίνω «μαλακώνω με θερμότητα, ανακουφίζω» + επίθημα χρος (πρβλ. αισ χρός, πενι χρός)] … Dictionary of Greek
μελιχρός — ή, ό (Α μελιχρός, ά, όν, αρσ. και μελιχρός) 1. αυτός που έχει γλυκαθεί με μέλι («μέλιχρος οἶνος», Αλκ.) 2. αυτός που είναι γλυκός σαν το μέλι («αἱ μὲν ἔχοντι λεπτόν... λεπύριον, αἱ δὲ μελίχροι», Θεόκρ.) νεοελλ. 1. αυτός που έχει το χρώμα ή τη… … Dictionary of Greek
