-
1 παιών
παιών, ῶνος, ὁ, 1) der Arzt der Götter, s. nom. propr. – Uebh. der Arzt, auch παιών τε γενοῠ τῆςδε μερίμνης, Aesch. Ag. 99; οὔτι παιὼν τῷδ' ἐπιστατεῖ λόγῳ, 1221; κακῶν, Soph. Phil. 168, vgl. 821. – 2) = παιάν, feierlicher Gesang, Aesch. Ch. 339, im Ggstz der ϑρῆνοι ἐπιτύμβιοι. – Auch der aus 3 Kürzen und einer Länge bestehende Versfuß.
-
2 παιών
-
3 προ-κατ-αρκτικός
προ-κατ-αρκτικός, ή, όν, vorher anfangend, τὰ πρ., die unmittelbare Veranlassung, Hippocr.; S. Emp. pyrrh. 3, 16, Plut., παιών, der Päan mit vorangehender langer Sylbe, im Ggstz von καταληκτικός, Demetr. Phal. 21.
-
4 παρ-εγ-κλίνω
παρ-εγ-κλίνω (s. κλίνω), auf die Seite, schief, abwärts biegen, Hippocr.; auch intrans., μικρὸν εἰς τὸ πλάγιον παρεγκλίνοντα, Arist. H. A. 2, 1; λοξῷ καὶ παρεγκεκλιμένῳ πορείας σχήματι χρώμενον, Plut. Phoc. 2. – Von Wörtern, sie ein wenig verändern, abbeugen, παρεγκλίνοντες τὴν λέξιν ( ἵε παῖ) λέγουσιν ἰὴ παιών, Ath. XV, 701 d.
-
5 παιάν
παιάν, ᾶνος, ὁ, u. ion. u. ep. παιήων (s. nom. pr.), – 1) ein feierlicher, vielstimmiger, an den Apollo gerichteter Gesang, eigtl. den Gott zur Abwendung einer von ihm verhängten Seuche zu bewegen, wie Il. 1, 473, καλὸν ἀείδοντες παιήονα, wo es schon einige alte Erkl. als nom. pr. nehmen wollten; vgl. Soph. O. R. 5, πόλις δ' ὁμοῦ μὲν ϑυμιαμάτων γέμει, ὁμοῦ δὲ παιάνων τε καὶ στεναγμάτων, u. ib. 187, παιὰν δὲ λάμπει στονόεσσά τε γῆρυς ὅμαυλος; aber auch ein freudiger Lobgesang auf Apollo, nachdem die Seuche oder übb. das Unglück (vgl. Schol. Ar. Plut. 636) aufgehört hat, παιᾶνα, παιᾶν' ἀνάγετε, Tr. 209; übh. Dank, Loblied, z. B. nach vollbrachter Kriegsthat, ἀείδοντες παιήονα, Il. 22, 391, wo in den folgenden Versen der Inhalt des Gesanges angegeben ist; so Aesch. ἁλώσιμον παιᾶν' ἐπεξιακχάσας, Spt. 617, der Lobgesang auf die Einnahme der Stadt; παιᾶν' ἐφύμνουν σεμνὸν Ἕλληνες τότε, Pers. 385, vgl. Ag. 631 Ch. 149; παιὰν καὶ σάλπιγγες ἐκελάδουν, Eur. Phoen. 1109, öfter; auch Loblied auf andere Götter, ὕμνησαν τὸν περὶ τὸν Ποσειδῶ παιᾶνα, nach dem Aufhören des Erdbebens, Xen. Xell. 4, 7, 4. Nach Schol. Thuc. 1, 50 u. 4, 43 wurde vor der Schlacht ein solcher Päan an den Ares, nach der Schlacht an den Apollo gerichtet; Xen. Hell. 7, 4, 36 heißt es σπονδὰς καὶ παιᾶνας ὡς εἰρήνης γεγενημένης ἐποιοῦντο; öfter in der Cyr. Schlachtgesang; ἐπινικίου παιᾶνος ἐξάρχων, Plut. Rom. 16; auch ἐξῆρχεν ἐμβατηρίου παιᾶνος, Lyc. 22; – Κρητῶν παιήονες, H. h. Apoll. 518, Päanensänger bei den Kretern. – 2) wie Apollo der helfende Gott ist, so wird παιάν allgemein auch für Helfer, Retter, Befreier von irgend einem Uebel gebraucht, καί μοι ϑάνατος παιὰν ἔλϑοι, Eur. Hipp. 1373; vgl. Aesch. frg. 229. – 3) παιών, der Versfuß, Arist. rhet. 3, 8.
-
6 πολυ-φάρμακος
πολυ-φάρμακος, viele Heilmittel od. Zaubermittel habend, vieler Heil- od. Zaubermittel kundig; ἰητροί, Il. 16, 28; Κίρκη, Od. 10, 276; Παιών, Solon 4, 57. – Uebh. reich an heilsamen oder giftigen Kräutern; aus vielen Heilmitteln oder Giften bestehend, Sp.
-
7 ἐπι-στατέω
ἐπι-στατέω, ein ἐπιστάτης sein, die Aufsicht worüber haben, vorstehen, besorgen, beaufsichtigen, οὐ ψεῦδις ὁ μάρτυς ἕργμασιν ἐπιστατεῖ Pind. N. 7, 49; Παιὼν τῷδ' ἐπιστατεῖ λόγῳ Aesch. Ag. 1221; ποιμνίοις ἐπεστάτουν Soph. O. R. 1028. τοῦ ἔργου Her. 7, 22, v. l. ἐπέστασαν, sonst nicht bei Her.; gew. in Prosa c. dat., ἐπιστατεῖ ὁ ϑεὸς τῇ ἁρμονίᾳ Plat. Crat. 405 d; ἡ ψυχὴ τῷ σώματι Gorg. 465 c; τὸν ταῖς ἀγέλαις ἐπιστατήσοντα Polit. 294 e; τὴν ἐπιστατοῦσαν ταύτῃ τῇ πράξει ἐπιστήμην Rep. IV, 443 e, τοῖς αὐτοῖς Isocr. 3, 18, πᾶσι τοῖς τεχνίταις Plut. Pericl. 13; – c. gen., ποιμνίων Eur. fr. 25, τὸν χείρω τῶν βελτιόνων ἐπιστατεῖν Plat. Prot. 338 b; Rep. VII, 521 e, τῶν πραγμάτων Isocr. 4, 105; τῶν λαῶν ἐπεστατηκέναι Ath. VIII, 346 d; νοσεόντων, Kranke besorgen, kuriren, Hippocr.; εἶναι, besorgen, daß Etwas geschehe, Xen. Cyr. 8, 1, 16. – Bes. in Athen. ἐπιστάτης sein, Th. 4, 118; vgl. Ar. Th. 373, ähnl. ἐπιστατοῦντος τοῦτο Περικλέους Plut. Pericl. 13; Inscr. – Herantreten, herannahen. τίς γάρ με μόγϑος οὐκ ἐπεστάτει, traf mich nicht. Soph. frg. 163.
-
8 ἰή [2]
ἰή, Ausruf der Freude, bes. ἰὴ ἰὴ παιών, Ar. Pax 445 Th. 311, ἰὴ παιήων, Lys. 1291. Nach Schol. Ar. Ran. 1273 wurde es in den Hymnen auf Apollo, in denen dieser Ausruf bes. häufig war, ἱή geschrieben, wahrscheinlich weil die Alten es auf den Schützen Apollo beziehend von ἵημι ableiteten, wie Callim. H. Apoll. 100 ἰὴ ἰὴ παιῆον, ἵει βέλος sagt, u. ausführlich Ath. XV, c. 62 (701 c ff.) erörtert, wo auch bemerkt ist, daß ἰή sowohl als Jambus wie auch als Spondeus gebraucht worden. – Bei Aesch. Suppl. 115 ἰὴ ἶὴ ἰηλέμοισιν ἐμπρεπῆ, ein Ausruf des Schmerzes; neben ἰώ Ag. 1464.
-
9 ἰή
ἰή, ἡ, Stimme, Laut--------------------------------ἰή, Ausruf der Freude, bes. ἰὴ ἰὴ παιών; in den Hymnen auf Apollo, in denen dieser Ausruf bes. häufig war, ἱή geschrieben, wahrscheinlich weil die Alten es auf den Schützen Apollo beziehend von ἵημι ableiteten -
10 παιάν
παιάν, ᾶνος, ὁ, (1) ein feierlicher, vielstimmiger, an den Apollo gerichteter Gesang, eigtl. den Gott zur Abwendung einer von ihm verhängten Seuche zu bewegen; aber auch ein freudiger Lobgesang auf Apollo, nachdem die Seuche oder übb. das Unglück aufgehört hat; übh. Dank, Loblied, z. B. nach vollbrachter Kriegstat; ἁλώσιμον παιᾶν' ἐπεξιακχάσας, der Lobgesang auf die Einnahme der Stadt; auch Loblied auf andere Götter; ὕμνησαν τὸν περὶ τὸν Ποσειδῶ παιᾶνα, nach dem Aufhören des Erdbebens; es wurde vor der Schlacht ein solcher Päan an den Ares, nach der Schlacht an den Apollo gerichtet; Schlachtgesang. Κρητῶν παιήονες, Päanensänger bei den Kretern; (2) wie Apollo der helfende Gott ist, so wird παιάν allgemein auch für Helfer, Retter, Befreier von irgend einem Übel gebraucht; (3) παιών, der Versfuß -
11 προκαταρκτικός
προ-κατ-αρκτικός, ή, όν, vorher anfangend, τὰ πρ., die unmittelbare Veranlassung; παιών, der Päan mit vorangehender langer Silbe, im Ggstz von καταληκτικός
См. также в других словарях:
Παίων — masc nom/voc sg Παιάν physician masc nom/voc sg (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιών — Ονομασία θεού της ελληνικής αρχαιότητας (αναφέρεται και ως Παιήων και Παιάν) και επίθετο άλλων θεών. 1. Θεός, του οποίου το όνομα είναι γραμμένο σε πινακίδα της Κνωσού. Στα ομηρικά έπη, ο Π. ή Παιήων ή Παιάν, αναφέρεται ως θεραπευτής θεός, που… … Dictionary of Greek
παίων — παίω 1 strike pres part act masc nom sg παίω 2 strike pres part act masc nom sg (attic) παίων masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιῶν — παίζω play like a child fut part act masc nom sg (attic epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Παιῶν' — Παιῶνα , Παιάν physician masc acc sg (ionic) Παιῶνι , Παιάν physician masc dat sg (ionic) Παιῶνε , Παιάν physician masc nom/voc/acc dual (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιῶν' — παιῶνα , Παιάν physician masc acc sg (ionic) παιῶνι , Παιάν physician masc dat sg (ionic) παιῶνε , Παιάν physician masc nom/voc/acc dual (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Παιών — Παιάν physician masc nom/voc sg (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
παιών — Παιάν physician masc nom/voc sg (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Παιόνοιν — Παίων masc gen/dat dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Παιόνων — Παίων masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Παῖον — Παίων masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)