Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

οἴνη

  • 1 οίνη

    οἴνη
    the vine: fem nom /voc sg (attic epic ionic)
    ——————
    οἴνη
    the vine: fem dat sg (attic epic ionic)

    Morphologia Graeca > οίνη

  • 2 οἴνη

    οἴνη (A) (v. οἶνος), , old name for
    A the vine, Hes.Op. 572, Sc. 292 ;

    Διονύσου οἴνα E.Ba. 535

    , cf. Ph. 229, Hyps.Fr.58.4 (all lyr.), Moschio Trag.6.12 ;

    βοτρυώδεος οἴνης Epigr.Gr.88.5

    ;

    γάνος οἴνας IG3.779.6

    ;

    ἀδευκέας οἴνας Orph.Fr. 282

    : once in Prose, Hecat.15J.
    2 = οἶνος, wine, AP6.334 (Leon.), Nic.Th. 622.
    ------------------------------------
    οἴνη (B), ,
    A the ace on dice, Achae.56 : [dialect] Ion. prov.,

    ἢ τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς οἶναι Zen.4.23

    :—also [full] οἶνος, , Poll.7.204 ( οἰνός codd.) ; and [full] οἰνίζειν· τὸ μονάζειν κατὰ γλῶσσαν, Hsch. (Cf. OLat. oinos = unus, Goth. ains, OE. án 'one'.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἴνη

  • 3 οἴνη

    οἴνη (-ή?)
    Grammatical information: f.
    Meaning: `the ace on a die' (Achae., Zen.)
    Other forms: οἰνός m. (Poll.)
    Origin: IE [Indo-European] [286] * h₁eino- `one, alone', or * h₃eino-.
    Etymology: Old word for `alone', found in several languages as numeral: Lat. ūnus (OLat. oino), Celt., e.g. OIr. óin, Germ., e.g. Goth. ains, NHG ein, OPr. ains, IE * oino-s. In Greek in this meaning the old form εἷς (s. v.) was retained. The changing accent-tradition οἴνη: οἰνός may be related to the substant. use; cf. Schwyzer 380. More forms w. lit. WP. 1, 101, Pok. 286, W.-Hofmann and Ernout-Meillet s. ūnus, Vasmer s. inóĭ. -- A parallel fomation is οἶος; s. v.
    Page in Frisk: 2,364

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οἴνη

  • 4 οἴνη

    οἴνη, , 1) der Weinstock; Hes. O. 572. 574 Sc. 292; also = ἄμπελος; später nicht mehr in dieser Bdtg gebraucht, Hecat. bei Ath. II, 35 b. – 2) = οἶνος; Nic. Al. 162; Leon. Tar. 61 (IX, 99), ἁλωή οἴνης. – 3) das Aß, unio, die Zahl Eins auf den Würfeln, VLL., in dieser Bdtg mit unus zusammenhangend u. von οἶος herkommend.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > οἴνη

  • 5 οινη

         οἴνη
        дор. οἴνα ἥ
        1) виноградная лоза Hes.
        2) вино Anth.

    Древнегреческо-русский словарь > οινη

  • 6 οἴνη

    οἴνη, , (1) der Weinstock. (2) das Aß, unio, die Zahl Eins auf den Würfeln

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > οἴνη

  • 7 οἴνη

    Βλ. λ. οίνη

    Morphologia Graeca > οἴνη

  • 8 οἴνῃ

    Βλ. λ. οίνη

    Morphologia Graeca > οἴνῃ

  • 9 οινα

         οἴνα
         дор. = οἴνη См. οινη

    Древнегреческо-русский словарь > οινα

  • 10 οίνα

    οἴνᾱ, οἴνη
    the vine: fem nom /voc /acc dual
    οἴνᾱ, οἴνη
    the vine: fem nom /voc sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > οίνα

  • 11 οἴνα

    οἴνᾱ, οἴνη
    the vine: fem nom /voc /acc dual
    οἴνᾱ, οἴνη
    the vine: fem nom /voc sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > οἴνα

  • 12 οίνας

    οἴνᾱς, οἴνη
    the vine: fem acc pl
    οἴνᾱς, οἴνη
    the vine: fem gen sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > οίνας

  • 13 οἴνας

    οἴνᾱς, οἴνη
    the vine: fem acc pl
    οἴνᾱς, οἴνη
    the vine: fem gen sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > οἴνας

  • 14 unus

    ūnus (altlat. oenus), a, um, Genet. ūnīus, Dat. ūnī, (vgl. griech. οἰνός, οἰνή, die Eins auf dem Würfel, gotisch ains, ahd. ein), ein, eine, einer, ein (eines), I) eig.: A) im allg., als Zahlwort: unus de magistratibus, Cic.: mihi secundis rebus unus ex fortunatis hominibus, adversis unus ex summis viris videbatur, Cic.: unus ex Curiatiis, Liv. (u. so bei Livius oft unus ex, s. Fabri u. Weißenb. Liv. 24, 28, 1): unus eorum pontium, Caes.: principum unus, Liv.: uno et octogesimo anno, Cic.: unum et viginti annos, Cic.: dah. unus de multis, Cic., od. e multis, Cic., od. unus multorum, Hor., einer vom großen Haufen, ein gewöhnlicher Mensch, eine Alltagsseele (aber es unus ex multis, es geht dir nicht besser als den meisten, Plin. ep. 1, 3, 2): uno plus Etruscorum cecĭdisse, um einen Mann mehr, Liv.: in unum locum cogere copias, Caes., res diverse et diffuse dictas, Cic.: mit folg. alter (vgl. auch no. II), seltener mit folg. alius, zB. una ex parte... altera ex parte, Caes.: una species... altera, Varro LL.: unam (partem)... aliam... tertiam, Caes.: unum, alterum, tertium annum, Cic.: unus et alter dies, ein bis zwei Tage, Cic.: dies unus, alter, plures etc., Cic.: unum, alterum mensem, Cic.: unus post alterum, einer nach dem anderen, Aur. Vict.: unus aut summum alter, einer oder höchstens zwei, Cic. ep. 5. 21, 1 (versch. v. unus aut alter unter no. II). – Plur. (bes. bei Plur. tantum), ex unis geminas mihi conficies nuptias, Ter.: unae molae, Cato: unae quadrigae, Varro: manibus ab unis, Val. Flacc.: unae decumae... alterae, Cic.: ad hunc quadruplicem fontem diriguntur bini, uni transversi, alteri derecti, Varro LL. – ad unum (unam) omnes u. omnes ad unum, alle bis auf einen, alle bis auf den letzten, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 21, 42, 2): u. so bl. ad unum, Lucil. fr. u. Cic.: u. omnes cum uno, Gell. 3, 7, 16. – in unum, in eins (griech. εἰς εν) = an einen Ort (Punkt), convocare, Sall.: cogere, Liv.: sarcinas conicere, Liv.: confluere, Cic.: fundere, in eine Masse, Colum. – B) insbes.: 1) von dem, was allein vorhanden ist od. stattfindet, ein, wie nur einer, einzig, alleinig, allein, bloß, nur (s. Brix Plaut. trin. 166. Lorenz Plaut. Pseud. 52), quibus sui nihil est nisi una lingua, Plaut.: nunc unae quinque remorantur minae, Plaut.: ruri dum sum ego unos sex dies, Plaut.: uno verbo, Ter.: Demosthenes unus eminet, Cic.: Pompeius plus potest unus, allein, Cic.: unus ex omnibus, Cic.: uni ex omnibus Sequani, Caes.: sequere me t es unos passus, die einzigen drei Schritte, Plaut.: Ubii, qui uni miserant, allein, Caes.: nobis unis, uns allein, Catull.: uni mihi, Tibull. – verb. m. solus (zur Verstärkung), zB. uno illo solo antistite, Cic.: unam solam esse civitatem, Cic. – m. tantum od. modo (nur), zB. quem tantum unum fortuna reliquum esse voluisset, Cic.: una tantum porta, Liv.: unā tantum perforatā navi, Liv.: Cicero ad haec unum modo respondit, Caes.: aliis unus modo (numerus), aliis plures, aliis omnes iidem videntur, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 50, 6. Kraner Caes. b.G. 5, 41, 7. – verstärkend b. Superl., mit u. ohne omnium, zB. unus invictissimus, Plaut.: unus ei fuit carissimus, Nep.: summus vir unus omnis Graeciae, der größte od. einzig große Mann, Cic.: cum unus in civitate maxime floreret, er allein vor allen am meisten, Nep.: eam rem unam maxime conciliaturam Romanis principum Hispaniae ami itiam, Liv.: quam omnium Thebis vir unam esse optimam diiudicat, Plaut.: rem unam esse omnium difficillimam, eine Sache, die unter allen die schwerste ist, unter allen die schwerste Sache, Cic. Vgl. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 52. Fabri Liv. 22, 22, 8: hoc unum od. unum hoc, id unum, nur dieses, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 744). – 2) von dem, was mehreren gemeinsam ist, ein, einer, eine, ein und derselbe, der nämliche, einerlei (s. Unger Valg. p. 428), una rei publi ae pestis, Cic.: sic ubique una atque continua totius generis humani aut pax fuit aut fatigatio, Flor.: uno tempore, zu einer (gleicher) Zeit, Cic. u. Caes. – verb. mit idem, zB. exitus unus et idem, Cic.: eadem et una res, Cic. – im Plur. (bes. bei Plur. tantum): in unis aedibus, unis moribus, Cic. – II) übtr., indefinitiv, ein, einer, ein, irgend ein, gew. in Verbindung mit quidam, quivis, quisquam, aliquis u.a., una adulescentula, Ter.: unus caprimulgus aut fossor, der nächste beste, Catull.: unus paterfamilias, Cic.: ut iudicem unum, Cic.: nulla res una, Cic.: mit dem Superl.: cum uno gladiatore nequissimo, Cic. – ohne subst., tradidit uni, Ov.: rapta ab uno tuba, Suet. – verb. mit Pronom. u. unbest. Numeral., zB. una quaque (unaquaque) de re, Cic.: unum quodque (unumquodque), Cic.: auch unum quidquid, Lucr. u. Komik.: unus quilibet, quilibet unus, Liv.: quivis unus, Cic., u. unus quivis, Varro LL.: quisquam unus, Liv.: unus aliquis, unum aliquod, irgend ein einzelner, einzelnes, Cic. u.a. (s. Halm Cic: de div. in Caecil. 27. Heräus Tac. hist. 1, 6 extr. Heß Tac. dial. 6. p. 31): nec quisquam unus etc., und kein einziger, Liv.: unus quidam, Cic.: aliquis unus (griech. εἷς τις) pluresve, Cic.: nihil unum, gar nichts, Liv. – nemo unus, nullus unus, Cic. u.a. (s. Kühnast Liv. Synt. S. 273). – unus et (atque, aut, vel) alter, unus alterque, unus et item alter, der eine und (oder) der andere, der und (oder) jener, etliche, wenige, Ter., Cic. u.a. (vgl. Spengel Ter. Andr. 77. Nipperdey Tac. ann. 3, 34. p. 199, 10. Heß Tac. dial. p. 142. Schmidt Iuven. 7, 165. p. 199). – / α) Genet. unius hat das i lang, Verg. Aen. 1, 251. Ov. met. 13, 181, kurz, Lucr. 2, 379. Catull. 5, 3. Verg. Aen. 1, 41. Hor. sat. 1, 6, 13. – β) Genet. uni, Titin. com. 7. Catull. 17, 17. – Dat. uno u. unae, zB. uno operario, Varro r.r. 1, 18, 6: unae fibulae, Cato r.r. 19. – Vocat. une, Plaut. frivol. fr. b. Prisc. 5, 77. Catull. 37, 17. Augustin. conf. 1, 7, 12. – Altlat. oenus, Plaut. truc. 104 Sch. Cic. de legg. 3, 9: oino, Corp. inscr. Lat. 1, 32.

    lateinisch-deutsches > unus

  • 15 κατα-θλαδία

    κατα-θλαδία π οινή, die Strafe der Entmannung, Ios. Vgl. ϑλαδίας.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κατα-θλαδία

  • 16 κιῤῥάς

    κιῤῥάς, άδος, ἡ, fem. zu κιῤῥός, οἴνη, Nic. Ther. 519.0

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > κιῤῥάς

  • 17 εὐιῶτις

    εὐιῶτις, ιδος, bacchisch, οἴνη, Moschio bei Stob. ecl. phys. 1 p. 242.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > εὐιῶτις

  • 18 οἰνάς

    οἰνάς, άδος, ἡ, 1) = οἴνη, Weinstock, Rebe; βοτρυόεσσα, Ion bei Ath. X, 447 d; für »Wein« braucht es Nic. Al. 354. – Adjectivisch, weinreich, πηγή, Ep. ad. 412 ( Plan. 15); vgl. Antp. Sid. 74 (VII, 26), wo es sogar mit κῶμος verbunden ist, sich des Weins erfreuend; = Μαινάδες, Opp. Cyn. 4, 233. – 2) eine Art wilder Tauben von der Farbe der reisenden Trauben, Arist. H. A. 9, 13; vgl. Ath. VII c. 50. Bei Poll. 6, 22 auch οἰνιάς. Vgl. οἰνιάξ.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > οἰνάς

  • 19 οἰνίζω

    οἰνίζω, 1) nach Wein riechen, Diosc. – Gew. med., sich Wein erhandeln, laufen, holen, ἔνϑεν ἄρ' οἰνίζοντο Il. 7, 472, vgl. 8, 506. 546; einzeln bei Sp. – 2) von οἴνη 3), = μονάζω, Hesych.; Schol. Plat. 245, Ruhnk.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > οἰνίζω

  • 20 ἀφύξιμος

    ἀφύξιμος, οἴνη Nic. Th. 603, nach Schol. von ἀφύσσω, reichlich, vgl. ἀφυσγετός, nach Schneider von φύξιμος, dauerhaft, alt.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἀφύξιμος

См. также в других словарях:

  • οἴνη — the vine fem nom/voc sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • οἴνῃ — οἴνη the vine fem dat sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • οίνη — (I) οἴνη, δωρ. τ. οἴνα, ἡ (Α) 1. η άμπελος («oἱ δ ἐτρύγων οἴνας, δρεπάνας ἐν χερσίν ἔχοντες», Ησίοδ.) 2. οίνος, κρασί («οἴνης σκύφον προτείνων», Λυκόφρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < οἶνος, κατά τα θηλ. σε η]. (II) οἴνη, ἡ (Α) 1. ο αριθμός ένα στα ζάρια, ο… …   Dictionary of Greek

  • πάνθοινος — οίνη, ον, θηλ. και ος, Α γεμάτος με κάθε είδους εδέσματα, πλουσιοπάροχος («πανθοίνοισι τραπέζαις», Οππ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < παν * + θοίνη «συμπόσιο, δείπνο» (πρβλ. εύ θοινος)] …   Dictionary of Greek

  • στιππόϊνος — οΐνη, ον, Α βλ. στύποινος …   Dictionary of Greek

  • οἰνέων — οἴνη the vine fem gen pl (epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • οἴνην — οἴνη the vine fem acc sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • οἴνης — οἴνη the vine fem gen sg (attic epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • οἶναι — οἴνη the vine fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • PLENUM — in coloribus, idem quod adstrictum, amarum, austerum, meracum, pressum, saturum, triste etc. quas voces vide hîc passim. In Tessera, latus illud, quod sex puncta habebat, sic dictum legimus: uti contra vacuum illud, in quo unitas tantum erat… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • οίος — (I) οἶος, οἴα, ον, επικ. τ. θηλ. οἴη, κυπρ. τ. οἶFος (Α) 1. μόνος, χωρίς συνοδεία, ολομόναχος («ὅν ῥα συβώτης αὐτὸς κτήσατο οἶος ἀποιχομένοιο ἄνακτος, νόσφιν δεσποίνης», Ομ. Οδ.) 2. μοναδικός στο είδος του, εξαίρετος 3. (το ουδ. ως επίρρ.) οἶον… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»