-
1 νάρδος
Grammatical information: f.Meaning: `spikenard, Indian narde, Nardostachys Jatamansi' (hell. a. late).Other forms: νάρδον n. (Thphr. Od. 12, Poll.)Derivatives: νάρδ-ινος `of nard' (Antiph., Men., Plb.), - ίτης οἶνος `wine spiced with nard' (Dsc. in tit.; Redard 98), - ῖτις βοτάνη `n. -like plant' (Gal.; Redard 74) ; - ίζω `resemble the nard' (Dsc.).Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Sem.Etymology: From Semit. (Phoenic.); cf. Hebr. nērd, Aram. nirda, Babyl. lardu. Further connection with Skt. naḍá-'reed, cane' (beside nadá- `id.') is quite uncertain and prob. to be abandoned; rather the Semit. words come from Skt. nálada- n. `Indian narde' (AV), s. Mayrhofer s. naḍáḥ and náladam m. -- Lat. LW [loanword] nardus, -um; s. W.-Hofmann. Beside νάρδος stands νάρτη f. designating aromatic plants (Thphr. HP 9, 7, 3). Fur. 199 suggests that the word are of Anatolian origin (including νάρθηξ).Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > νάρδος
-
2 νάρδος
νάρδος, ἡ, Narde, eine Pflanze, aus deren ährenförmiger Blüthe das wohlriechende Nardenöl bereitet wurde, Diosc.; Nic. Al. 402. – Auch das Nardenöl selbst, νάρδος ὑπὸ γλαυκῆς κλειομένη ὑάλου, Antiphil. 6 (VI, 250).
-
3 νάρδος
νάρδος, ου, ἡ (prob. a Semit. loanw. [HLewy, Die sem. Fremdwörter im Griech. 1895, 40], but ultimately of Indo-European orig. [Pers. nārdı̄n; Sanskr. naladâ])① an aromatic plant from which oil of nard is derived, (spike)nard (En 32:1) a perennial herb of the Valerian family: Zohary 205, native to India (Onesicritus: 134 Fgm. 22 Jac.; Arrian, Anab. 6, 22, 5) στέφανος ἐκ νάρδου στάχυος πεπλεγμένος a wreath woven of nard blossoms ApcPt 3:10 (cp. Theophr., HP 9, 7, 2ff).② an aromatic oil of the (spike)nard plant, extracted fr. the root (Nicander, Ther. 937, Alexiph. 402 νάρδου ῥίζαι), oil of nard (s. Peripl. Eryth. c. 39; 48; Diosc., Mat. Med. 1, 6, 75; Pliny, NH 12, 26; 13, 2; 4; PSI 628, 7 [III B.C.]; PEdg 69 [=Sb 6775], 5 [257 B.C.]; POxy 1088, 49; PGM 13, 19; 353; SSol 1:12; 4:13f) μύρον νάρδου ointment or perfume of nard Mk 14:3; J 12:3. In the latter pass. a pound of it is valued at 300 denarii=an average worker’s wages for a period of almost ten months (vss. 3 and 5). ILöw, D. Flora d. Juden III 1924, 482–88; SNaber, Νάρδος πιστική: Mnemosyne 30, 1902, 1–15; WSchoff, Nard: JAOS 43, 1925, 216–28; JBrown, The Mediterranean Vocab. of the Vine, VetusT 19, ’69, 160–64; New Docs 1, 85.—DELG. M-M. S. πιστικός 3. -
4 ναρδος
-
5 νάρδος
νάρδοςspikenard: fem nom sg -
6 νάρδος
νάρδος, ἡ,A spikenard, Nardostachys Jatamansi, Thphr.HP9.7.2, Nic. Th. 604, LXX Ca.1.12, Ev.Marc.14.3;ν. Ἰνδική Dsc.1.7
, etc.;νάρδου στάχυς Gal.12.84
, al.; cf. sq.2 ν. Κελτική Celtic nard, Valeriana celtica, Dsc.1.8, cf. Plin.HN14.107.3 ν. ὀρεινή or ὀρεία mountain nard, Valeriana Dioscoridis, Dsc.1.9 (cf. Thphr.HP 9.7.4).4 ν. Συριακή Syrian nard, Cymbopogon Iwarancusa, Dsc. 1.7, cf. Plin.HN12.45.5 νάρδου ῥίζα ginger grass, Cymbopogon Schoenanthus, Arr.An.6.22, cf. 7.20.II oil of spikenard, PSI6.628.7 (iii B.C.), AP6.250 (Antiphil.), Aret.CD2.2, etc.;ν. Βαβυλωνιακή Alex.308
. (Semitic word, cf. Bab. lardu.) -
7 νάρδος
νάρδος, ἡ, Narde, eine Pflanze, aus deren ährenförmiger Blüte das wohlriechende Nardenöl bereitet wurde. Auch das Nardenöl selbst -
8 νάρδος
{сущ., 2}нард – восточное ароматическое вещество, добываемое из одноименного травянистого растения семейства валерьяновых, очень ценившееся в древности; нардовое масло (Мк. 14:3; Ин. 12:3).*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > νάρδος
-
9 νάρδος
{сущ., 2}нард – восточное ароматическое вещество, добываемое из одноименного травянистого растения семейства валерьяновых, очень ценившееся в древности; нардовое масло (Мк. 14:3; Ин. 12:3).*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > νάρδος
-
10 νάρδος
нард (Восточное ароматическое вещество, добываемое из одноименного травянистого растения семейства валерьяновых, очень ценившееся в древности), нардовое масло.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > νάρδος
-
11 νάρδος
-ου + ἡ N 2 0-0-0-3-0=3 Ct 1,12; 4,13.14Semit. loanword (Hebr. נרד);nard, spikenard, costly ointmentCf. CAIRD 1976, 78-79; HORSLEY 1981, 85; TOV 1979, 221; WALTERS 1973, 163; →CHANTRAINE;FRISK; LSJ RSuppl -
12 νάρδοι
νάρδοςspikenard: fem nom /voc pl -
13 νάρδους
νάρδοςspikenard: fem acc pl -
14 Γαγγῖτις
A = Γαγάτης, Str.16.1.24: also Γ. νάρδος, = Γαγγητικὴ νάρδος, Dsc.1.7, Damocr. ap. Gal.13.1057.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Γαγγῖτις
-
15 πιστικός
πιστικός, ή, όν (πίστις; since Pla., Gorg. 455a) only as modifying νάρδος, w. πολυτελής or πολύτιμος Mk 14:3; J 12:3; variously interpreted, but evidently suggesting exceptional quality.① genuine, unadulterated. In later writers π. means that which belongs to πίστις, ‘faithful, trustworthy’ (Artem. 2, 32; Vett. Val. p. 10, 14; pap ‘trusted pers.’; Celsus 1, 39 λόγος πιστικός). Fr. this basis π. has become interpreted to mean genuine, unadulterated (Eus., Dem. Ev. 9, 8, 9 τοῦ πιστικοῦ τῆς καινῆς διαθήκης κράματος. Given as a possibility by Theophyl. Sim., s. 3 below. See B-D-F §113, 2; Mlt-H. 379f).② The derivation fr. πίνω (so L-S-J-M), w. the sense drinkable, liquid, is very improbable (Frisk II 541).③ Some derive π. from a name of some kind (Theophyl. Sim. [MPG CXXIII 645b] πιστικὴν νάρδον νοεῖ ἤτοι εἶδος νάρδου οὕτω λεγόμενον πιστικὴν ἢ τὴν ἄδολον νάρδον); e.g. the Gk. form of the Lat. spicatum (Galen XII 604 K. τὰ πολυτελῆ μύρα τῶν πλουσίων γυναικῶν ἃ καλοῦσιν αὗται σπίκατα other reff. Wetstein on Mk 14:3.—EbNestle, ZNW 3, 1902, 169ff), or fr. πιστάκια ‘pistachio tree’ (AMerx on Mk 14:3; MBlack, An Aramaic Approach3, ’67, 223–25) or the East-Indian picƷita, the name of the plant Nardostachys Jatamansi.—UvWilamowitz, Reden u. Vorträge2 1902, 204; AJannaris, ClR 16, 1902, 9; RKöbert, Biblica 29, ’48, 279–81. W-S. §16, 3b note 24. S. also νάρδος.—DELG s.v. πείθομαι. M.M. Spicq. -
16 nardus
nardus, ī, f. u. nardum, ī, n. (νάρδος), I) die Narde, ein Name, den die Alten mehreren wohlriechenden Pflanzen verschiedener Art beilegten, zB. gallische od. keltische (Valeriana celtica, L.), kretische (Valeriana italica, Lam.), arabische (wahrsch. Andropogon Schoenanthus, L.), italische (unser Lavendel, Lavendula Spica, L.), bes. indische Narde, nardus Indica od. spica nardi, aus deren Blüte das kostbare Nardenöl bereitet wurde (vgl. unguentum nardi spicati, Vulg. Marc. 14, 3). Letztere ist Valeriana Jatamansi nach W. Jones (Asiatic Researches Vol. II u. IV, wo sie auch abgebildet ist), s. bes. Plin. 12, 42: dah. folium nardi, als die beste Zutat zur Nardensabe, ibid. – II) meton., das Nardenwasser, der Nardenbalsam, das Nardenöl, Hor. carm. 2, 11, 16 u. epod. 5, 59. Tibull. 2, 2, 7 u. 3, 6, 63. Prop. 4, 7, 32: ampulla nardi, Petron. 78, 3: caldarias (Warmbäder) de nardo exhibere, Lampr. Heliog. 24, 1: nardum sibi infundere, Auct. b. Hisp. 33, 4.
-
17 πιστικός
-
18 σταχυό-θριξ
σταχυό-θριξ, τριχος, Beiwort von νάρδος, deren Blätter Aehren bilden, Mel. 1, 43 (IV, 1).
-
19 ψαφαρός
ψαφαρός, ion. ψαφερός, was sich leicht zerreiben, zerbröckeln läßt, zerreibbar, dah. locker, morsch, auch zerrieben, zerbröckelt ( ψάω); dah. von trockener, rauher Oberfläche, aufgesprungen, rissig, Mein. Euphor. p. 71; spröde, trocken, σποδός Aesch. Spt. 305; staubig, schmutzig, squalidus, κόμη Rufin. 37 (V, 72); κλάσμα Phani. 7 (VI, 304); νάρδος 10 (VI, 231); ἐπὶ ψαφαρὴν ἅλα ἀντλεῖν, sc. γῆν, Ep. ad. 34 (XII, 145). – Von Flüssigkeiten braucht es Galen. bei Ath. I, 26, vom Surrentiner Weine, ἀλιπὴς καὶ λίαν ψαφαρός, etwa hart, rauh, wie säuerliche Weine sind.
-
20 εὔ-σταχυς
См. также в других словарях:
νάρδος — spikenard fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάρδος — Πολυετές φυτό της οικογένειας των Αγρωστιδών ή Γραμινιδών (μονοκοτυλήδονα), αυτοφυές στην Ελλάδα, σε ορεινές και αλπικές βοσκές. Η επιστημονική ονομασία του είναι νάρδος ο σφικτός. Αποκτά τη μορφή πυκνής χαμηλής πρασινόγκριζας τούφας, από την… … Dictionary of Greek
νάρδοι — νάρδος spikenard fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάρδους — νάρδος spikenard fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
NARDUS — Νάρδος, ex Hebr. Gap desc: Hebrew genus herbae odoratissimae, Cantic. c. 4. v. 14. et alibi. Nardus pistica, Ioh. c. 12. v. 3. et Marci c. 14. v. 3. νάρδου πιςτικῆς. Vulgata vertit, Nardi spicati. Beza, liquidae, παρὰ τὸ πιεῖν, quasi potabilem… … Hofmann J. Lexicon universale
θυλακίτης — θυλακίτης, ὁ, θηλ. θυλακῑτις (Α) [θύλακος] (μόνο στο θηλ.) φρ. α) «θυλακῑτις μήκων» η κοινή παπαρούνα β) «θυλακῑτις νάρδος» η άγρια νάρδος … Dictionary of Greek
νάρδιον — νάρδιον, τὸ (Α) [νάρδος] 1. το φυτό νάρδος 2. δοχείο αλοιφής … Dictionary of Greek
νάρδο — το (Α νάρδον) το αρωματικό φυτό νάρδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < νάρδος, με αλλαγή γένους] … Dictionary of Greek
ναρδίζω — (Α) [νάρδος] είμαι όμοιος με το φυτό νάρδος ή έχω οσμή νάρδου … Dictionary of Greek
ναρδίτις — ναρδῑτις, ἡ (Α) φρ. «ναρδῑτις βοτάνη» κατώτερης ποιότητας ποικιλία τού φυτού νάρδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < νάρδος «είδος αρωματικού λαδιού» + επίθημα ῖτις (πρβλ. θαμν ίτις, μηκων ίτις)] … Dictionary of Greek
ναρδεργάτης — ναρδεργάτης, ὁ (Μ) αυτός που κατασκευάζει λάδι από το φυτό νάρδος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < νάρδος «είδος αρωματικού λαδιού» + ἐργάτης] … Dictionary of Greek
