-
1 ναύκλαρος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ναύκλαρος
-
2 ναύκληρος
Grammatical information: m.Meaning: `shipowner, (ship-)captain', who lets out his ship and places on board to other persons (IA.; on the meaning against ἔμπορος and κάπηλος Finkelstein ClassPhil. 30, 320 ff.); metaph. `owner of a rented house' (com.).Derivatives: ναυκληρ-ία f. `the position of a ναύκλη-ρος, ship-owners' society, navigation' (Att.; or from ναυκληρέω [s.below]); - ιον n. `freighter' (D., E.); ναυ-κλάρ-ιος surn. of Poseidon (Delos Ia), - κληρ-ικός `belonging to the ν.' (Pl. Lg.), ναυκληρώσιμοι στέγαι τὰ πανδοκεῖα H. (after μισθώσιμος; Arbenz 90). Denomin. ναυκληρ-έω 'be ναύκληρος' (Att.), metaph. `govern (a state)' (trag.), with ναυκληρήματα pl. `shipping' (Tz.). -- Besides ναύκραρος ( ναύκλαρος H.) m. name of the manager of a ναυκραρία (Lex Solonis ap. Arist. Ath. 8, 3, Hdt. u.a.) with ναυκραρ-ία f. part of a phyle in solonic Athens, for financial and administrative purposes (Arist. Ath. 8, 3), - ια n. pl. `registry of the ναύκραροι' (Ammon. Gramm.), - ικός `belonging to the ν-ρος or a ν-ρία' (Lex Solonis ap. Arist.).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: Through dissimilation and at the same time connection with the better understandable κλῆρος arose from the older ναύκρα-ρος, which remained only in techical sense, the usual ναύκλαρος, ναύκληρος. Prop. "who stands at the head of a ship"; so ναύ-κρᾱρ-ος with the same zero grade as the 2. member as in ὀρθό-κραιρα (s. κραῖρα). Here κρᾱ-ρ- can stand beside κερα-σ- or (better) for *κρᾱσ-ρ- which belong to *κρᾱσ-ν- in κρᾱν-ίον (s.v. and κάρᾱ); zero- and full grade forms in κάρηνα (\< *καρασ-ν-α) and Lat. cere-brum (\< * ceras-r-om), s. κάρηνα and κέρας. The same final element in Boeot. (Λ)α-κρᾱρίδας \< *Λά-κρᾱρ-ος; cf. Λέ-αρχος a.o. Solmsen RhM 53, 151 ff. -- Lat. LW [loanword] nauclērus; cf. Friedmann Die jon. u. att. Wörter 26ff., with v. Blumenthal Gnomon 15, 166 n. 2.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ναύκληρος
-
3 ναύκληρος
ναύκληρ-ος, ὁ,A shipowner and merchant (opp. ἔμπορος, q. v.), IG12.127.34, 128.4, Hdt.1.5, 4.152, S.Ph. 128, 547, E.Fr. 417, Ar.Av. 595, Th.1.137, X.Mem.3.9.11.3 generally, captain, commander, A.Supp. 177: as Adj.,ν. πλάτη S.Fr. 430
; ν. χείρ the master's hand, of a charioteer, E.Hipp. 1224;ν. πόλις Philostr.VS2.26.2
.II at Athens, one who rented and sub-let tenement-houses, Sannyr.6, Hyp.Fr.37, Diph.37, cf. Hsch., Poll.1.75.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ναύκληρος
-
4 ναύκραρος
ναύκραρ-ος, ὁ, in early Athens,A the chief official of a division ([etym.] ναυκραρία) of the citizens for financial and administrative purposes, Lex Solonis ap.Arist.Ath.8.3, etc.;οἱ πρυτάνιες τῶν ν. Hdt. 5.71
; [Κλεισθένης] κατέστησε δημάρχους τὴν αὐτὴν ἔχοντας ἐπιμέλειαν τοῖς πρότερον ν. Arist.Ath.21.5
; cf.ναύκληρος 11.2
, ναύκλαρος. (- κραρος prob. = 'chief', cf. pr. n. [Λ]ακραρίδας IG7.1931
: from - κρᾱσρος, cf. κάρα.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ναύκραρος
См. также в других словарях:
ναύκλαρος — (Α) (κατά τον Ησύχ.) «ναύκραρος». [ΕΤΥΜΟΛ. < ναύκραρος, με ανομοιωτική τροπή τού πρώτου ρ σε λ ] … Dictionary of Greek
