-
21 νάρκισσοι
νάρκισσοςnarcissus: fem nom /voc plνάρκισσοςnarcissus: masc nom /voc pl -
22 νάρκισσον
νάρκισσοςnarcissus: fem acc sgνάρκισσοςnarcissus: masc acc sg -
23 Ναρκίσσοιο
Νάρκισσοςnarcissus: masc gen sg (epic) -
24 Ναρκίσσοις
Νάρκισσοςnarcissus: masc dat pl -
25 Ναρκίσσου
Νάρκισσοςnarcissus: masc gen sg -
26 Ναρκίσσους
Νάρκισσοςnarcissus: masc acc pl -
27 Ναρκίσσων
Νάρκισσοςnarcissus: masc gen pl -
28 Νάρκισσοι
Νάρκισσοςnarcissus: masc nom /voc pl -
29 Νάρκισσον
Νάρκισσοςnarcissus: masc acc sg -
30 narcissus
[st1]1 [-] narcissus, i, m.: Plin. Virg. narcisse (fleur). - [gr]gr. νάρκισσος. [st1]2 [-] Narcissus, i, m.: Narcisse. - [abcl][b]a - fils de Céphise, changé en narcisse. - [abcl]b - l'affranchi de Claude.[/b] - voir hors site Narcisse.* * *[st1]1 [-] narcissus, i, m.: Plin. Virg. narcisse (fleur). - [gr]gr. νάρκισσος. [st1]2 [-] Narcissus, i, m.: Narcisse. - [abcl][b]a - fils de Céphise, changé en narcisse. - [abcl]b - l'affranchi de Claude.[/b] - voir hors site Narcisse.* * *Narcissus, narcissi. Plin. Une herbe laquelle n'ha aucun nom de populaire: les medecins et autres philosophes l'appellent du Narcisse. -
31 ναρκίσσω
-
32 ναρκίσσῳ
-
33 narcissus
narcissus, ī, m. (νάρκισσος), I) die Narzisse, Cels. 5, 11. Plin. 21, 25 u. 128: n. purpureus, die weiße mit rotem Rande (Narcissus poëticus, L.), Verg. ecl. 5, 38: sera comans, die späte (Narcissus serotinus, L.), Verg. georg. 4, 123: narcissi semen, Cels. 5, 6: narcissi radix, Cels. 5, 15: narcissi lacrima, Verg. georg. 4, 160. – II) nom. propr., Narcissus, ī, m., A) Narcissus, der Sohn des Cephisus u. der Liriope, ein Jüngling von großer Schönheit, der sich, als er sein eigenes Bild im Bache erblickte, in sich selbst verliebte und in Sehnsucht nach sich dahinschmachtete. Sein Leichnam wurde in die gleichnamige Blume verwandelt, Ov. met. 3, 339 sqq. – B) ein reicher u. mächtiger Freigelassener des Kaisers Klaudius, Tac. ann. 11, 29 sqq. u.a. Iuven. 14, 329. – / no. I auch fem. nach Diom. 453, 36 (der purpurea narcissus aus Verg. ecl. 5, 38 anführt, wo aber die Handschrn. des Verg. u. Serv. purpureo narcisso haben).
-
34 φίλ-ομβρος
φίλ-ομβρος, Regen, Nässe liebend, νάρκισσος Mel 13 (V, 144).
-
35 καλλί-βοτρυς
καλλί-βοτρυς, υος, schöntraubig, νάρκισσος, von der Aehnlichkeit der Blumen, Soph. O. C. 688.
-
36 καλλίῤ-ῥοος
καλλίῤ-ῥοος, = καλλίροος; ὕδωρ, κρουνός, Il. 2, 752. 12, 33. 22, 147; πηγή Aesch. Pers. 197; sp. D.; auch νάρκισσος, poet. bei Ath. XV, 682 f, wo man καλλίχροος vermuthet.
-
37 εὔ-πνοος
εὔ-πνοος, zsgzgn εὔπνους, ep. ἐΰπνοος (über εἴπνοες s. Lob. paralip. 1741, 1) gut, leicht athmend, μυκτῆρες εὐπνοώτεροι Xen. re equ. 1, 10. – 2) gut, leicht ausdünstend, Hippocr.; Arist. Probl. 2, 6 u. öfter; dah. λείρια, νάρκισσος, wohlduftend, Mosch. 2, 32. 65; ῥόδον Ep. ad. 711 ( App. 287). – 3) gut zum Einathmen, ἀήρ Theophr.; Plut. Alez. 17 u. a. Sp. – 41 χωρίον, gut durchweht, lustig, Arist.; τὸ εὔπνουν τοῠ τόπ ου Plat. Phaedr. 230 c; νεφέλαι εὔπνοοι αὔραις Orph. H. 21, 6; gut wehend, πνοιαί h. 37, 27; δένδρα, dem Eindringen der Luft ausgesetzt, Theophr.; κάλαμοι, gut, leicht zu blasen, Lengin. 2, 35. Bei Hippocr. auch λουτρόν, die Ausdünstung befördernd. Compar. εὐπνοώτερος, Xen. a. a. O., gew. εὐπνούστερος, Arist. part. an. 3, 12 u. A.
-
38 ναρκ-ώδης
-
39 θάλλω
θάλλω, aor. ἔϑαλον, H. h. 18, 33, perf. τέϑηλα, mit Präsensbdtg, dor. τέϑᾱλα, wovon Hom. die Participia τεϑηλώς u. τεϑαλυῖα braucht, plusqpf. έτεϑήλει, grünen, sprossen, blühen, und dah. Ueberfluß woran haben, wovon strotzen; ἡμερὶς ἡβώωσα, τεϑήλει δὲ σταφυλῇσιν Od. 5, 69; ἐρινεὸς φύλλοις 12, 103, vgl. Il. 9, 208; das partic. häufig absol., schwellend, üppi g, reichl i ch, τεϑαλυῖα ὀπώρη, ἀλωή, εἰλαπίνη, ἀλοιφή, ἐέρση, Od.; ϑάλλει κατ' ἦμαρ αἰεὶ νάρκισσος, sproßt reichlich hervor, Soph. O. C. 687; αὐτό γε τὸ ϑάλλειν τὴν αὔξην μοι δοκεῖ ἀπεικάζειν τῶν νέων Plat. Crat. 414 a; transit., hervorsprossen lassen, οὐ δένδρε' ἔϑαλλεν χῶρος Pind. Ol. 3, 24, vgl. Aesch. τῆς τ' αἰὲν ἐν φύλλοισι ϑαλλούσης βίον ξανϑῆς ἐλαίας καρπός, Nahrungsmittel, Leben sprossend, Pers. 608. – Häufig übertr., blühen und grünen, gedeihen, von Menschen, Städten u. Völkern, τοῖσι τέϑηλε πόλις Hes. O. 231; ἀρεταῖς Pind. Ol. 9, 18, vgl. P. 4, 65; ἀρετὴ ϑάλλει I. 4, 19; συμπόσιον 5, 1; εὐδαιμονία P. 7, 21; ἔνϑεν ἀεξόμενον ζώφυτον αἱμα βροτοῖσι ϑάλλει Aesch. Suppl. 837; πατρὸς ϑάλλοντος, während der Vater lebt u. glücklich ist, Soph. Ant. 699, vgl. ἔλειπον ἰσχύοντά τε καὶ ζῶντα καὶ ϑάλλοντα Trach. 234, wie μέγα ϑάλλοντές εἰσι νῦν ἐν Ἀργείων στρατῷ Phil. 418; Κρέων ϑάλλων εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ Ant. 1149; auch Plat. vrbdt τότε μὲν ϑάλλει καὶ ζῇ, Conv. 203 e; ἡ πᾶσα οὕτω ϑάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα Legg. XII, 945 d; Xen. stellt dem μετὰ λήϑης ἄτιμοι κεῖνται gegenüber μετὰ μνήμης τὸν ἀεὶ χρόνον ὑμνού-μενοι ϑάλλουσι Mem. 2, 1, 33. – Aber auch von schlimmen Dingen, wie von der Krankheit Soph. ἡ δ' ἐμὴ νόσος ἀεὶ τέϑηλε κἀπὶ μεῖζον ἔρχεται, Phil. 259; so πήματα ἀεὶ ϑάλλοντα, den καταφϑίνοντα entgeggstzt, El. 252; δυςδαίμων ἔρις ϑάλλει Eur. Phoen. 819. – Verwandt mit ϑηλέω, ϑῆλυς.
-
40 ὑδάτινος
ὑδάτινος, auch 2 Endgn, 1) wässerig, von Wasser, mit Wasser gemacht, übh. feucht. – 2) durchsichtig, wie Wasser, von dünnen, florartigen milesischen Kleidern, βράκη, Theocr. 28, 11; Andere erkl. es von der Farbe, meerblau. – 3) wie ὑγρός, biegsam, geschmeidig, gelenkig; βραχίονες, Antp. Th. 32 (IX, 567); vgl. Mehlhorn Anacr. 16, 9 p. 81; νάρκισσος, Ep. ad. 705 ( App. 120). – [Bei Dichtern findet sich des Verses wegen υ lang gebraucht; bei Matro Ath. 136 c ist ι lang u. daher vielleicht ὑδατείνους zu schreiben.]
См. также в других словарях:
νάρκισσος — narcissus fem nom sg νάρκισσος narcissus masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Νάρκισσος — narcissus masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάρκισσος — Γένος φυτών, που περιλαμβάνει πολυετείς βολβόριζες πόες και υπάγεται στην οικογένεια των Αμαρυλλιδών (μονοκοτυλήδονα). Από τα επτά είδη της ελληνικής χλωρίδας, τα πιο αξιόλογα είναι: ο ν. των ποιητών έχει επιμήκη, γραμμοειδή φύλλα, ανάμεσα στα… … Dictionary of Greek
νάρκισσος — ο 1. ανθοκομικό φυτό, αλλ. ζαμπάκι, το. 2. ως κύρ. όν., Νάρκισσος όνομα μυθικού ήρωα που ερωτεύτηκε το είδωλό του, όταν το είδε στο νερό … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ναρκίσσοιο — νάρκισσος narcissus fem gen sg (epic) νάρκισσος narcissus masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ναρκίσσοις — νάρκισσος narcissus fem dat pl νάρκισσος narcissus masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ναρκίσσου — νάρκισσος narcissus fem gen sg νάρκισσος narcissus masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ναρκίσσους — νάρκισσος narcissus fem acc pl νάρκισσος narcissus masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ναρκίσσων — νάρκισσος narcissus fem gen pl νάρκισσος narcissus masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ναρκίσσῳ — νάρκισσος narcissus fem dat sg νάρκισσος narcissus masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νάρκισσοι — νάρκισσος narcissus fem nom/voc pl νάρκισσος narcissus masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)