-
1 μῶμαρ
-
2 μῶμαρ
-
3 momerium
mōmerium, iī, n. (μῶμαρ, Hesych.), Schmach, Schande, das (du fügst zu) tibi momerium, Commodian. instr. 2, 17 (18), 18.
-
4 μῦμαρ
-
5 momerium
mōmerium, iī, n. (μῶμαρ, Hesych.), Schmach, Schande, das (du fügst zu) tibi momerium, Commodian. instr. 2, 17 (18), 18.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > momerium
-
6 μῦμαρ
-
7 ἀμύμων
ἀμύμων (ῡ)Grammatical information: adj.Meaning: `blameless; noble. excellent' (Il.); never of gods.Dialectal forms: μῡμ- is prob. Aeol.Origin: IE [Indo-European]X [probably]Etymology: To μῦμαρ αἶσχος, φόβος, ψόγος H., and μυμαρίζει γελοιάζει; probably Aeolic for μῶμαρ, μῶμος `blame' (s. v.). - ἀμύμων: μῦμαρ like ἀπείρων: πεῖραρ. Cognate with μῶμος (s.v.). - Heubeck Glotta 65 (1987) 37-44 derives the word from ἀμυ- \< * h₂mu- in ἀμεύσασθαι `surpass', i.e. `who surpasses others' (with metr. lengthened υ).Page in Frisk: 1,97Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀμύμων
-
8 μῶμος
Grammatical information: m.Meaning: `blame, reproach, blemish' (poet. β 86, late prose), `stain of a sacrificial animal' (LXX).Other forms: μῶμαρ n. Lyc.Compounds: Compp., e.g. ἄ-μωμος `without blame' (Ion. poet.), μωμο-σκόπος `who inspects the sacrificial animal for a blame' with - σκοπέομαι, - έω (Ph.; Bartelink Glotta 39, 43ff.).Derivatives: μώμ-ιμος `with blame' (Stoic.); cf. νόμιμος a.o. (Arhenz 113). Denominat. verbs: 1. μωμάομαι (Ion. - έομαι), rarely with ἐπι-, δια-, `blame, abuse, defame' (Ion. poet. since Il.) with μώμ-ημα (LXX, v.l.), - ησις (sch.) `blame', - ητής m. `blamer' (Hp.), - ητικός `censorious' (hell.), - ηλός `blameful' (Hld.). -- 2. μωμεύω `id.' (ζ 274, Hes. Op. 756); to avoid contracted forms, cf. λωβάομαι: λωβεύω (s. λώβη). -- 3. μωμαίνω `id.' (Hdn. Epim.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Beside μῶμος stands with diff. vocalism μῦμαρ αἶσχος, φόβος, ψόγος with μυμαρίζει γελοιάζει H.; here the old ἀ-μύμων (: *μῦμα) about `honorable, noble'. An ablaut ω (\< ωυ): υ is hardly possible, despite ζωμός: ζύμη and Schwyzer 346 a. 359. Further isolated; cf. however μωκάομαι, μῶκος (L. Meyer 4, 300, Prellwitz 304). -- Wrong hypotheses are rejected by WP. 2, 249 (cf. still Benveniste Origines 22).Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μῶμος
См. также в других словарях:
μώμαρ — μῶμαρ, τὸ (Α) (ποιητ. τ.) μῶμος. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για παρλλ. τ. τού μῶμος, πιθ. αρχαϊκό, ενώ κατ άλλη άποψη προήλθε με επίδραση τού μῦμαρ*] … Dictionary of Greek
αμύμων — ἀμύνων ( ονος), ον (Α) 1. (αρχικά ως επίθ. επίσημων ή διάσημων προσώπων και ποτέ θεών, αργότερα ως απλό τιμητικό επίθ. χωρίς να υπονοείται ηθική υπεροχή, όπως τα αξιότιμος, εξοχώτατος κ.λπ.) άμεμπτος, άψογος, εξαίρετος, έξοχος 2. (για πράγματα ή… … Dictionary of Greek
μύμαρ — μῡμαρ, τὸ (Α) (αιολ. τ.) μῶμαρ*. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. μῶμος] … Dictionary of Greek
