-
1 μωμαίνω
μωμαίνω, = Folgdm, Hdn. Epimer.
-
2 μωμαίνω
μωμάομαι u. μωμέομαι, u. μωμαίνω, tadeln, verspotten -
3 μωμαίνω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μωμαίνω
-
4 μωμάομαι
μωμάομαι u. μωμέομαι, u. μωμαίνω, tadeln, verspotten -
5 μωμέομαι,
μωμάομαι u. μωμέομαι, u. μωμαίνω, tadeln, verspotten -
6 μῶμος
Grammatical information: m.Meaning: `blame, reproach, blemish' (poet. β 86, late prose), `stain of a sacrificial animal' (LXX).Other forms: μῶμαρ n. Lyc.Compounds: Compp., e.g. ἄ-μωμος `without blame' (Ion. poet.), μωμο-σκόπος `who inspects the sacrificial animal for a blame' with - σκοπέομαι, - έω (Ph.; Bartelink Glotta 39, 43ff.).Derivatives: μώμ-ιμος `with blame' (Stoic.); cf. νόμιμος a.o. (Arhenz 113). Denominat. verbs: 1. μωμάομαι (Ion. - έομαι), rarely with ἐπι-, δια-, `blame, abuse, defame' (Ion. poet. since Il.) with μώμ-ημα (LXX, v.l.), - ησις (sch.) `blame', - ητής m. `blamer' (Hp.), - ητικός `censorious' (hell.), - ηλός `blameful' (Hld.). -- 2. μωμεύω `id.' (ζ 274, Hes. Op. 756); to avoid contracted forms, cf. λωβάομαι: λωβεύω (s. λώβη). -- 3. μωμαίνω `id.' (Hdn. Epim.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Beside μῶμος stands with diff. vocalism μῦμαρ αἶσχος, φόβος, ψόγος with μυμαρίζει γελοιάζει H.; here the old ἀ-μύμων (: *μῦμα) about `honorable, noble'. An ablaut ω (\< ωυ): υ is hardly possible, despite ζωμός: ζύμη and Schwyzer 346 a. 359. Further isolated; cf. however μωκάομαι, μῶκος (L. Meyer 4, 300, Prellwitz 304). -- Wrong hypotheses are rejected by WP. 2, 249 (cf. still Benveniste Origines 22).Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μῶμος
См. также в других словарях:
μωμαίνω — (Α) μωμῶμαι*. [ΕΤΥΜΟΛ. < μῶμος + επίθημα αίνω (πρβλ. ασθμ αίνω)] … Dictionary of Greek
