-
1 μίτος
μίτος, ὁ, der Faden; bei Hom. Il. 23, 762, πηνίον ἐξέλκουσα παρὲκ μίτον, der Einschlagfaden des Gewebes; βίβλοι καϑαπερανεὶ κατὰ μίτον ἐξυφασμέναι, gleichsam dem Faden nach gewebt, ununterbrochen zusammenhangend, Pol. 2, 32, 2 u. a. Sp.; Cic. Att. 14, 16, ut mihi κατὰ μίτον scriberes, was Andere = κατὰ λιτόν, λεπτόν erkl. – Sprichwörtlich ἀπὸ λεπτοῦ μίτου τὸ ζῆν ἠρτῆσϑαι, Suid. u. A. – Auch die Saiten der Cither, Synes.; Agath. 10 (V, 222); Poll. 4, 62.
-
2 μίτος
μίτος, ὁ, der Faden; πηνίον ἐξέλκουσα παρὲκ μίτον, der Einschlagfaden des Gewebes; βίβλοι καϑαπερανεὶ κατὰ μίτον ἐξυφασμέναι, gleichsam dem Faden nach gewebt, ununterbrochen zusammenhangend; ut mihi κατὰ μίτον scriberes; die Saiten der Cither -
3 πολύ-μιτος
πολύ-μιτος, vielfädig, πέπλοι, Aesch. Suppl. 427, buntgewebte ägyptische Kleider; denn τὰ πολύμιτα sind Zeuge, bei denen zum Einschlag mehrere Fäden genommen wurden, um Blumen u. andere Figuren einzuweben, wie bei Damast; das lat. polymita und plumatica.
-
4 τρί-μιτος
τρί-μιτος, aus drei Aufzugsfäden gemacht, übh. dreifädig, dreidrähtig, auch daraus gewebtes Zeug, dreidrähtige Leinwand, Drillig, lat. trilicium; ὁ τρίμιτος, ein Kleid von Drillig, Cratin. bei Poll. 7, 58. 76; eben so τὸ τρίμιτον, u. dim. τὸ τριμίτιον, Poll. 7, 165 u. a. VLL.
-
5 χαλκεό-μιτος
χαλκεό-μιτος, mit Fäden von Erz, Tzetz. A. H. 28 [der ι lang gebraucht].
-
6 εὔ-μιτος
-
7 δί-μιτος
δί-μιτος, doppelfädig, zweidrähtig, Sp.
-
8 μονό-μιτος
μονό-μιτος, mit einfachem Einschlagfaden (?).
-
9 λεπτό-μιτος
λεπτό-μιτος, feinfädig; φᾶρος Eur. Androm. 832; νεφέλη Satyr. 1 (VI, 11).
-
10 λειό-μιτος
λειό-μιτος, die Fäden des Gewebes glättend, glatt machend, κάμακες, Philp. 18 (VI, 247).
-
11 ἑπτά-μιτος
ἑπτά-μιτος, κιϑάρα, siebenfädig, -faitig, Onest. 6 (IX, 250); λύρα, Luc. astrol. 10.
-
12 μιτάριον
-
13 βάσκανος
βάσκανος, ον (βασκαίνω), Böses nachredend, verläumderisch, neidisch, Ar. Equ. 103 Plut. 571; Plat. Ax. 369 a; öfter bei Dem., βάσκ. δὲ καὶ πικρὸν καὶ κακόηϑες οὐδέν ἐστι πολίτευμα ἐμόν 18, 108; vgl. πονηρὸν ὁ συκοφάντης καὶ βάσκανον καὶ φιλαίτιον 18, 242; oft Anth., Ἅιδης Erinn. 3 (VII, 712); μίτος Μοιρῶν Ep. ad. 582 ( App. 271); δαίμων ad. 656 (VII, 328). Der superl. in einer Dichterstelle bei Plut. de Tranquillit. 8. Als subst., Verläumder, Klätscher, Dem. 18, 132; καὶ συκοφάντης Strab. XIV p. 640. Bes. der behert, beschreit, Plut. Sympos. 5, 7; die Hexe, Rufin. 38 (V, 28).
-
14 μίτρα
μίτρα, ἡ, ep. u. ion. μίτρη (verwandt mit μίτος); – 1) Leibbinde, Gürtel; – a) bei den Kriegern der Leibgürtel, der unter dem Panzer oberhalb der Hüften getragen wird, wie es Il. 4, 135 vom Pfeil heißt διὰ μὲν ἂρ ζωστῆρος ἐλήλατο δαιδαλέοιο καὶ διὰ ϑώρηκος – ἠρήρειστο, μίτρης ϑ' ἣν ἐφόρει ἔρυμα χροός, ἕρκος ἀκόντων – διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς; er ist von Erz; ζῶμά τε καὶ μίτρη, τὴν χαλκῆες κάμον, 4, 187; vgl. noch ἐς κενεῶνα, ὅϑι ζωννύσκετο μίτρην, 5, 857. – b) Jungfrauengürtel, = ζώνη; Ap. Rh. 1, 287; Callim. Del. 222; Theocr. 27, 54 [μίτραν mit kurzem α]; – Brustbinde der Frauen, Ap. Rh. 3, 867. 1013, wie Philod. 18 (V, 13). – Uebh. Binde, εὔμαλλος, Pind. I. 4, 69, Schol. erkl. ταινία; aber φέρων Λυδίαν μίτραν καναχηδὰ πεποικιλμέναν ist das Lied in lydischer Tonweise, Pind. N. 8, 15; Kranz, Ol. 9, 84. – Bes. 2) Hauptbinde, wie sie in Griechenland nur die Frauen trugen, wie sie aber auch bei den weichlichen Asiaten sehr gewöhnlich war; μίτραν κόμας ἄπο ἔῤῥιψεν, Eur. Bacch. 1113; πλόκαμον ἀναδέτοις μίτραισιν ἐῤῥυϑμιζόμαν, Hec. 924; τὰς κεφαλὰς μίτρῃσι ἀναδέονται, Her. 1, 195; τῇ μίτρᾳ τοὺς βοστρύχους ἀνειλημμένος, Luc. D. D. 2, 2, vgl. 18, 1. – Auch Krone, Diadem, Call. Del. 166; Ath. XII, 536.
-
15 ἀραχναῖος
-
16 ἀμφι-μίγνυμι
ἀμφι-μίγνυμι, durch einander mengen, Orph. frg. 7. ἀμφί-μιτος, nach Poll. 7, 57. 10, 38, mit doppeltem Aufzug gewebt.
-
17 ἀμφίμιτος
-
18 δίμιτος
δί-μιτος, doppelfädig, zweidrähtig -
19 ἑπτάμιτος
ἑπτά-μιτος, κιϑάρα, siebenfädig, -saitig -
20 εὔμιτος
εὔ-μιτος, schön-, feinfädig
- 1
- 2
См. также в других словарях:
μίτος — thread of the warp masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτος — ο (ΑΜ μίτος) 1. νήμα, κλωστή 2. (στην υφαντική) η κλωστή τού στημονιού νεοελλ. φρ. α) «ο μίτος τής Αριάδνης» μέσο για ανακάλυψη διεξόδου από δυσχερή και περίπλοκη κατάσταση β) «ο μίτος τών ιδεών» ο ειρμός τών σκέψεων, το ξετύλιγμα, το νήμα, η… … Dictionary of Greek
μίτοι — μίτος thread of the warp masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτοις — μίτος thread of the warp masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτοισι — μίτος thread of the warp masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτοισιν — μίτος thread of the warp masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτον — μίτος thread of the warp masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτου — μίτος thread of the warp masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτους — μίτος thread of the warp masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτων — μίτος thread of the warp masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μίτῳ — μίτος thread of the warp masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)