-
1 μακών
-
2 μακών
-
3 μακών
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > μακών
-
4 μακων
-
5 μακών
μηκάομαιbleat: aor part act masc nom sg -
6 μάκων
μά̱κων, μήκωνpoppy: fem nom /voc sg (doric) -
7 μάκων'
μά̱κωνα, μήκωνpoppy: fem acc sg (doric)μά̱κωνι, μήκωνpoppy: fem dat sg (doric)μά̱κωνε, μήκωνpoppy: fem nom /voc /acc dual (doric) -
8 μηκάομαι
Grammatical information: v.Meaning: `meckern, bleat', of sheep, also of a hare and of a horse, in the formular verse κὰδ' δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, of a deer, boar, also of a man (Phryn. PS, Procop., sch., H.)Other forms: μηκάζω (Nic.), perf. μέμηκα only in pret. ἐμέμηκον (ι 439), and in ptc. μεμηκώς (K 362), f. μεμακυῖαι (Δ 435), aor. ptc. μακών (P469, κ163).Derivatives: Here, after κεμάς and other animal names (cf. Risch $ 52 b; not from the late μηκάομαι), μηκάς f. `bleating', in Hom. only in plur. of αἶγες, later (S., E.) also of ἄρνες and subst. = αἴξ. Late derivv.: μηκ-ασμός (Plu., Poll.), - ηθμός (Opp.), -ή (Ael., Sch.) `bleating', - ητικός `bleating' (sch.).Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations] *mēk- `bleat'Etymology: The pair μέμηκα: μακεῖν ( μακών) agrees with λέληκα: λακεῖν (with comparable meaning), κέκραγα: κραγεῖν a.o.; to an old intensive perfect and an also old thematic aorist several presents were created: μηκάζω, - άομαι, λάσκω, κράζω etc.; cf. Schwyzer 683, 722 n. 2, 748, 770 a. 777, for Hom. Chantraine Gramm. hom. 1, 389; 426; 438, on μακών also Leumann Hom. Wörter 235 n. 31. -- Onomatopoetic formation, starting from the sound-imitation μη (mē) and with many partly genetic, partly elementary cognate agreements, e.g. MHG meckatzen 'bleat', mecke `he-goat', Lith. mekčióti, mekénti `id.', Lat. miccīre `id.', Skt. (lex.) meka- m. `he-goat', Arm. mak'i `sheep'. -- WP. 2, 256, Pok. 715f., W.-Hofmann a. Fraenkel s. vv. - The relation μη̄-\/ μα- cannot be of IE date; so it must be analogical. Pok. 715 posits * mek- which cannot explain the Greek forms.Page in Frisk: 2,223-224Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μηκάομαι
-
9 μηκάομαι
μηκάομαι (onomatopoetisch, wie μυκάομαι), perf. mit Präsensbdtg μέμηκα ( partic. μεμηκώς, Il. 10, 362, fem. μεμακυῖα, 4, 435), u. davon ein impf. gebildet, μέμηκον, Od. 9, 439; auch zieht man hierher das part. aor. μακών; – blöken, von Schaafen, Il. 4, 435 Od. 9, 439; vom Geschrei des verfolgten Hirschkalbes u. des Hafen, quäken, Il. 10, 362; später gew. von Ziegen, meckern, μηκᾶται αἲξ καὶ ἔλαφος, B. A. 33, 8; Anth.; Philostr. – Das partic. μακών findet sich nur in der Verbindung κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, nieder stürzte er in den Staub schreiend, Od. 18, 98, vom verwundeten Pferde, Hirsche, Eber, Il. 16, 469 Od. 10, 163. 19, 454, nach den alten Erkl. ἄσημον ἦχον ἀποτελέσας; Andere leiten es von μῆκος ab, εἰς μῆκος ἐκταϑείς, der Länge nach, unrichtig.
-
10 μηκάομαι
μηκ-άομαι, [tense] pres. only late, Procop. Goth.2.17, cf. Phryn.PSp.59 B., Sch.Od.9.124: poet. [tense] aor. part. μᾰκών (v. infr.): [tense] pf. part. μεμηκώς; fem. μεμᾰκυῖα: [tense] impf., formed from [tense] pf.,Aἐμέμηκον Od.9.439
:— bleat, of sheep,μυρίαι ἑστήκασιν.., ἀζηχὲς μεμακυῖαι Il.4.435
; (used by Hom. of goats only in the Subst. μηκάς); of a hunted fawn or hare, scream, shriek,ὁ δέ τε προθέῃσι μεμηκώς Il.10.362
: part. μακών only in the phrase, κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών fell shrieking to earth, of a wounded horse, stag, or boar, 16.469, Od. 10.163, 19.454; of a man, 18.98.—Onomatopoeic word.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μηκάομαι
-
11 μηκαομαι
(impf. ἐμέμηκον, pf. со знач. praes. μέμηκα, aor. 2 ἔμᾰκον; part. pf. μεμηκώς - f μεμᾰκυῖα, part. aor. 2 μᾰκών)1) блеять(ὥστ΄ ὄϊες μεμακυῖαι Hom.)
2) реветьμακών Hom. — взревев (от боли)
-
12 κονία
κονία, ἡ, ion. u. ep. κονίη, vgl. κόνις; – 1) der Staub, bes. die zu einer Staubwolke aufgewühlte Erde; Hom. ποδῶν ὑπένερϑε κονίη ἵστατ' ἀειρομένη, Il. 2, 150; ὦρτο κονίη ἐκ πεδίου, τὴν ὦρσαν ἐρίγδουποι πόδες ἵππων 11, 151; μιάνϑησαν κονίῃ 23, 732; öfter im plur., κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών Od. 18, 97, in der Il. oft von dem in der Schlacht Hinstürzenden, auch αἵματι καὶ κονίῃσι verbunden, Blut u. Staub, z. B. πεφυρμένος; πρηνὴς δ' ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν Hes. Sc. 365; γόνατος κονίαισιν ἐρειδομένου Aesch. Ag. 64; Eur. Andr. 112; Ar. Ran. 713 Ach. 18. – Der Flußsand, Triebsand, Il. 21, 271. – Der Ringerstaub, wit welchem sich die Ringer nach dem Salben bestreuen, um einander fester fassen zu können; dah. ἄνευ κονίας, wie ἀκονιτί, ohne Mühe u. Anstrengung, Ar. Lys. 471. – Auch Kalkstaub, seingeschlagener Kalk zum Tünchen der Wände; auch der Ueberzug mit Kalk, die Kalktünche selbst, Aristid. u. a. Sp. – 2) die Asche, wie man Od. 7, 153 κατ' ἄρ' ἕζετ' ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν erkl. (s. κόνις); und daher – 3) das über Asche gegossene Wasser, die Lauge; Ar. Ran. 713; Plat. Rep. IV, 430 b; Arist. Meteorl. 2, 3 u. Sp., die einzeln bezeichnen: κονία ἀσβέστου, Kalklauge, – κονία στακτή, Tropflange, – σαπωναρική, Seifenlauge, – πιλοποιητική, Hutmacherlange, – βαλανευτική, Badelange. – [Ι ist in der Regel kurz, lang im sing. bei Hom., wenn es den Hexameter schließt, u. im jambischen Trimeter, Ar. Ach. 18.]
-
13 ἀίσθω
ἀίσθω, Hom. zweimal, Il. 20, 403 αὐτὰρ ὁ ϑυμὸν ἄισϑε καὶ ἤρυγεν, ὡς ὅτε ταῦρος –. ἃς ἄρα τόν γ' ἐρυγόντα λέπ' ὀστέα ϑυμὸς ἀγήνωρ; 16, 468 ὁ δ' ἔβραχε ϑυμὸν ἀίσϑων, κὰδ δ' έπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, απὸ δ' ἔπτατο ϑυμός. Hiernach kann ϑυμὸν ἄισϑε nicht heißen = er hauchte die Seele aus; wie Einige erklären. Man vgl. vielmehr 15, 252 ἐφἀμην νέκυας καὶ δῶμ' Ἀίδαο ἤματι τῷδ' ἴξεσϑαι, ἐπεἰ φίλον ἄιον ἦτορ, wo Ariston. Scholl. ἡ διπλῆ, ὅτι ἄιον ἀντὶ τοῠ ἐπῃσϑόμην, τοῦτο δέ ἐστι τῆς ψυχῆς μοῦ ήψατο. καὶ ἐν ἄλλοις (11, 532) »τοὶ δὲ πληγῆς ἀίοντες« ἐπαισϑόμενοι τῆς πληγῆς. Also ἀίσϑω = αἴσϑω, act. zu αἴσϑομαι, αἰσϑάνομαι; ϑυμὸν ἄισϑε = er fühlte sein Leben, durch die Verwundung, d. h. er zuckte zusammen, im innersten Leben getroffen. Apoll. Lex. Hom. 16, 16 ἀίσϑων αἰσϑόμενος· »ὁ δ' ἀνέβραχε ϑυμὸν ἀίσϑων«. – Opp. H. 5, 311.
-
14 μηκων
1) мак Hom., Her., Arph. etc.μ. μεμελιτωμένη Thuc. — мак, приготовленный с медом
2) чернильный мешок ( у головоногих моллюсков) Arst. -
15 κλιμάκων
κλῑμάκων, κλῖμαξladder: fem gen pl -
16 μηκάομαι
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > μηκάομαι
-
17 μηκάομαι,
μηκάομαι, u. μηκάζω, blöken (von Schafen); vom Geschrei des verfolgten Hirschkalbes u. des Hasen, quäken; gew. von Ziegen: meckern; κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, nieder stürzte er in den Staub schreiend (vom verwundeten Pferde, Hirsche, Eber) -
18 μηκάζω
μηκάομαι, u. μηκάζω, blöken (von Schafen); vom Geschrei des verfolgten Hirschkalbes u. des Hasen, quäken; gew. von Ziegen: meckern; κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών, nieder stürzte er in den Staub schreiend (vom verwundeten Pferde, Hirsche, Eber) -
19 μήκων
Grammatical information: f.Meaning: `poppy, Papaver somniferum, poppy-head' (Θ 306), meatph. of poppy-like objects, e.g. `ink-bag of the cuttle-fish' (m., Arist.).Derivatives: 1. name of poppy-like plants (Euphorbia, wild lettuce): μηκών-ιον (Hp., Thphr.; also = `opium' [Phld.]), - ίς f. (Nic., inscr., pap.). - ῖτις (Gal., Redard 74; also name of a stone [Plin.], Redard 57). 2. adj. μηκών-ειος `spiced with poppy' (Philostr.), n. `opium' (S. E., sch.), f. - ίς (Alcm.), - ικός `poppy-like' (Thphr.). 3. Dimin. μηκωνάριον (Androm. ap. Gal.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation like βλήχων a. o. (Chantraine Form. 162). Clearly related to the Slav. and Germ. word for `poppy': Slav., e.g. Russ. CSl. makъ, Russ. mak (old ο-stem); Germ., e.g. OHG maho, MHG mahen, mān; besides with gramm. change OHG mago, OSw. val-moghi ( val- \< *u̯alha- `torpor') a. o. Notable are both the gramm. change and the short vowel against Gr. -ᾱ-, both of which can be interpreted as pointing to old. cognates. As acc. to botanists the poppy originates from the Mediterranean, it must be an already IE loan of a `Wanderwort'. WP. 2, 225 (with a quite doubtful root connection), Pok. 698, Schrader-Nehring Reallex. 2, 68 f., Machek Ling. Posn. 2, 158, Fraenkel Lit. et. Wb. s. aguonà. Fur. 218 compares βηκώνιον εἶδος βοτάνης and concludes to a Pre-Greek form.Page in Frisk: 2,225Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μήκων
См. также в других словарях:
μάκων — μάκων, ωνος, ὁ (Α) (δωρ.τ.) βλ. μήκων … Dictionary of Greek
μακών — μηκάομαι bleat aor part act masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μάκων — μά̱κων , μήκων poppy fem nom/voc sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μάκων' — μά̱κωνα , μήκων poppy fem acc sg (doric) μά̱κωνι , μήκων poppy fem dat sg (doric) μά̱κωνε , μήκων poppy fem nom/voc/acc dual (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήκων — ο, η (Α μήκων, ωνος, δωρ. τ. μάκων, ή) αρχαία και λόγια ονομασία ορισμένων ειδών τού γένους παπάβερ, το οποίο σήμερα είναι γνωστό με την κοινή ονομασία παπαρούνα και στο οποίο ανήκουν φαρμακευτικά και βιομηχανικά φυτά, με ναρκωτικές και άλλες… … Dictionary of Greek
μαγκούτα — η κοινή ονομασία διαφόρων φυτών που ανήκουν στα γένη κώνειο και κικούτα. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. προήλθε από συμφυρμό τών μσν. τύπων μαγκούνα (< μακούνα < μακώνω < μάκων «φαρμακευτικό φυτό», πρβλ. κόκκων > κοκκώνα > κουκούνα. Το κ τού… … Dictionary of Greek
κλιμάκων — κλῑμάκων , κλῖμαξ ladder fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
