μείλικτρα

μείλικτρα

neut nom /voc /acc pl

μείλικ-τρα, τά,

A = μειλίγματα, A.R.4.712.

Grammatical information: adj.

Meaning: `oft, mild, friendly' (Il.); also μειλίχιος `id.' (Il.); Μειλίχιος surn., esp. of Zeus (IA.), Att. also Μιλίχιος (early itacism, Schwyzer 193), Dor. Μηλ-, Arc. Μελ-, with Μειλιχιεῖον `temple of Zeus M.' (Halaesa); details in Nilsson Gr. Rel. 1, 411ff.

Other forms: Aeol. μέλλιχος.

Compounds: Compp., e.g. μελλιχό-φωνος (Sapph.), ἀ-μείλιχος `unfriendly, irreconcilable' = ἀμείλικτος (Il.; cf. Frisk Adj.priv. 7f.).

Origin: XX [etym. unknown]

Etymology: From μείλιχος: 1. μειλιχίη f. `softness, mildness' (O741, Hes., A. R.); 2. μειλιχώδης `soft' (Cerc.); μειλίχη f. `boxing-glove' (Paus. 8, 40, 3; cf. πυρρίχη); 4. μειλίσσω, aor. - ίξαι `calm' (Il.), also with ἐκ-; μείλιγμα ( μέλιχμα Miletos VI^a ; Schulze Kl. Schr. 411) n. `means to calm, expiational offer' (κ 217), ( ἐκ-)μείλιξις `expiation' (Anon. ap. Suid., Eust.), μειλικ-τήριος `expiating' (A. Pers. 610), - τικῶς adv. `id.' (sch.); μείλικτρα pl. = μειλίγματα (A. R.). Popular formation with χ-suffix as in νηπίαχος, ὁσσίχος (Dor.) a. o. (Chantraine Form. 403f., Schwyzer 498, Locker Glotta 22, 58f.), firt to μείλια (s. v.), but without certain further connection. The diff. dialectforms μειλ-: μελλ-: μηλ- can be explained from μελ-ν-, whereby one thought partly of Lat. mel `honey', gen. mellis (if really from *mel-n-és), partly of Lith. malóne `mercy'; see the lit. in W.-Hofmann s. mel, melior and mītis; old lit. also in WP. 2, 244 and in Bq. -- Folketymologically μείλιχος was no doubt connected with μέλι (Chantraine Mél. Boisacq 1, 169ff.), but μειλισσέμεν H410 not with Schmid BphW 36, 1414ff. for *μελισσέμεν from μέλι, cf. Kretschmer Glotta 10, 242. On the coexistence of μειλιχίη and μειλίσσω Scheller Oxytonierung 40; observations on μείλιχος: μειλίχιος in Porzig Satzinhalte 207 f..

Page in Frisk: 2,194-195