-
1 μενοεικής
μενο-εικής, ες (μένος, ϝείκω): suiting the spirit, i. e. grateful, satisfying; usually said with reference to quantity, plenty of, so pl. μενοεικέα, Od. 14.232; and w. πολλά, Il. 9.227.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > μενοεικής
-
2 μένος
Grammatical information: n.Meaning: `mind, courage, anger, strength, impulse' (Il.).Compounds: Compp., e.g. δυσ-μενής `evilminded, hostile' (Il.) with δυσμέν-εια, - ίη, - αίνω a. o.; metr. enlarged δυσμενέων, - έοντες (Od.; Leumann Hom Wörter 116 n. 83); ἀ-μενής `forceless' (E.); here the PN Άμενέας, Άμενίσκος and (with unexplained - νν-) Άμεννάμενος? (Bechtel, Namenst. 6 f.); on ἀμενηνός s. v.; PN like Κλεο-μένης; as 1. member in μενο-εικής `suited to the desired, agreeable, richly' (Hom.).Derivatives: To μένος belong two verbs with remarkable formation: 1. μενεαίνω, - ῆναι `desire strongly, rage' (Il.); prob. with analog. - αίνω from uncontracted μένε-ος etc. (Fraenkel Nom. ag. 1, 54 n. 2 a. 2, 211, Schwyzer 440; cf. κτερε-ΐζω, μελε-ϊστί); diff. Solmsen Wortforsch. 51 n. 2, Chantraine Mél. Pedersen 205ff. (from *μενέ[σ]-ων; but δυσ-μενέων must be explained diff., s. above); cf. on βλεμεαίνω. --2. μενοινάω (- ώω), - ῆσαι `have in mind, aim at, wish, desire' (Il.) with μενοινή f. `intention, desire' (Call., A. R., AP; prob. backformation); origin unclear; quite uncertain hypothesis by Solmsen Wortforsch. 51 f. (from *μενώ f.; cf. Μενοίτης, - οίτιος, which however certainly belongs to οἶτος `fate'); not better Brugmann IF 29, 237f., 12, 152, Wiedemann BB 28, 51, Specht Ursprung 167.Etymology: As old verbal noun identical with Skt. mánas- n., Av. manah- n. `pirit, thought, will', IE *ménos n.; here OP Haxā-maniš m. PN prop. "who has the mind of a friend", `friendly minded' (Gr. Άχαιμένης; s. v.). Adj. δυσ-μενής = Av. duš-manah- `evilminded', Skt. dur-manas- `sorrowful'; εὑ-μενής: Skt. su-mánas- `wellminded'. But Lith. mẽnas m. `rememberance' is innovation to menù `remember' (cf. Fraenkel s. v.). -- A perfect of situation belonging here is μέμονα (s.v.), cf. γένος: γέγονα; with deviating meaning the present μαίνομαι (s. v.). On μένος: μαίνομαι cf. Z 100f. (of Achilleus): ἀλλ' ὅδε λίην | μαίνεται, οὑδέ τίς οἱ δύναται μένος ἰσοφαρίζειν (Porzig Satzinhalte 34). With diff. formation e.g. Lat. mēns, - tis f. `mind' = Skt. ma-tí- `id.' etc.; IE *mn̥-tí- f.; cf. gēns beside genus = γένος. Further s. μιμνήσκω; cf. also on μένω.Page in Frisk: 2,208Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μένος
См. также в других словарях:
αεικής — ἀεικὴς και αττ. αἰκής, ές (Α) 1. ανάρμοστος, ακατάλληλος, υβριστικός, απρεπής 2. ευτελής, ασήμαντος, τιποτένιος 3. επιβλαβής, θανατηφόρος 4. (το ουδ. ως επίρρ.) ἀεικές ακατάλληλα, άπρεπα 5. φρ. «οὐδὲν ἀεικές έστι», δεν είναι καθόλου παράδοξο που… … Dictionary of Greek
