-
1 μεγα-κήτης
-
2 μεγακήτης
A yawning, with mighty hollows,μεγακήτεα πόντον Od.3.158
; with mighty maw,δελφίς Il.21.22
; capacious,νηῦς 8.222
, 11.5, 600. (Also expld. as derived from κῆτος, μ. πόντος teeming with monsters, μ. νηῦς with a monster as figurehead.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μεγακήτης
-
3 μεγακήτης
μεγα-κήτης, ες ( κῆτος): with great gulf or hollow; δελφίν, ‘voracious,’ Il. 21.22 ; νηῦς, ‘wide-bellied,’ Il. 8.222 ; πόντος, ‘wide-yawning,’ Od. 3.158.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > μεγακήτης
-
4 μεγακήτης
μεγα-κήτης, ες, ungeheuer groß; große Ungeheuer in seinen Tiefen habend; von gewaltiger Höhlung, sehr geräumig -
5 κῆτος
κῆτος, - εοςGrammatical information: n.Meaning: `big sea-animal, sea-monster' (Il.), `whale' (Arist.); also name of a constellation (Arat.; Scherer Gestirnnamen 187).Compounds: Compp., e. g. κητό-δορπος ( συμφορά) `giving the κητεα their evening-meal' (Lyc.); μεγα-κήτης `with big κήτεα' (Hom.), adjunct of πόντος, also of δελφίς = `(being) a big κῆτος', from there of ναῦς (cf. Sommer Nominalkomp. 184f.), βαθυ-κήτης ( πόντος) `having κήτεα in the deep' (Thgn. 175), πολυ-κήτης `with many κήτεα' (Theoc. 17, 98).Derivatives: κήτειος `belonging to the κῆτος' (Mosch., Nonn.), κητώδης `belonging to the whale (species)' (Arist.); κητεία f. `catching of κήτεα (tunnies)' (Str., Ath., Ael.; after ἁλιεία); κήτημα `salted tunnies' (Diph. Siph. ap. Ath. 3, 121b; uncertain), κητήνη πλοῖον μέγα ὡς κῆτος H. (after ἀπήνη?; cf. also Chantraine Étrennes Benveniste 9); κητόομαι `become a κῆτος' (Ael.). See κητώεσσαν.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Unexplained. Wrong IE. etymologies noted in Bq and WP. 1, 384 (s. also Bechtel Lex. s. v.). Prob. a Pre-Greek word.Page in Frisk: 1,845-846Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κῆτος
-
6 μεγακητης
-
7 κητώεσσαν
Grammatical information: adj.Meaning: adjunct of κοίλην Λακεδαίμονα (Β 581, δ 1; verse end), gener. taken as `full of crevices, abysses', later said of the wooden horse (Q. S. 12, 314) and, through confusion with κήτειος, κῆτος, said of πώεα, φάλαγξ (Nonn.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Not well explained. Zenodotus (sch. on δ 1) read καιετάεσσαν for it and understood it as `καλαμινθώδη', from καιέτα (H.) or καιετας (without accent, Apoll. Lex. s. κητώεσσαν) = καλαμίνθη; by Call. Fr. 224 the Eurotas is called καιετάεις. Other informants (in Str. 8, 5, 7 and Eust. 1478, 41) connected it however with καιετοί οἱ ἀπὸ τῶν σεισμῶν ῥωχμοί and with καιέτας = καιάδας (s. v.). - Who follows the reading of Zenodotus, must consider Aristarchos' κητώεσσαν as a `Verschlimmbesserung' (correction which makes things worse) with connection to κῆτος. Thus Bechtel Lex. s. v., who after Buttmann Lex. 2, 92ff., Solmsen Unt. 123f. a. o. assumes a word κῆτος = `crevice, abyss', which would occur in μεγα-κήτης (of δελφίς, ναῦς, evtl. also of πόντος) (diff. s. κῆτος). After Buttmann and Solmsen however κητώεσσαν (with metr. lengthening for *κητόεσσαν) is the real reading, i. e. from κῆτος as `crevice, abyss'. - It seems evident to connect καιέ\/ άτας `crevice in Sparta'; perhaps καιε\/ ατ- became *κηετ-ο-Ϝεσσα \> *κητοϜεσσα (cf. λαίθαργος\/ λήθαργος Fur. 338) of which the - ο- was lengthened. - Furnée 180 n. 6 points to the gloss ἄμυσσος κῆτος. Λάκωνες (s.s.v. βύθος), which shows that a crevice could be called κῆτος. - Ruijgh Lingua 28 (1971) derives the form from *κητοσ-Ϝεντ-.Page in Frisk: 1,846Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κητώεσσαν
См. также в других словарях:
μεγακήτης — μεγακήτης, ες (Α) 1. (για τη θάλασσα) αυτός που έχει αφθονία κητών («ἐστόρεσεν δὲ θεὸς μεγακήτεα πόντον», Ομ. Οδ.) 2. (για το δελφίνι) μεγάλος 3. (για πλοίο) ευρύχωρος («μεγακήτεϊ νηΐ μελαίνῃ», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μεγα * + κήτης (< κῆτος… … Dictionary of Greek
πολυκήτης — ύκητες, Α (ποιητ. τ.) (για λίμνη, ποταμό, θάλασσα) αυτός που έχει πολλά κήτη («πολυκήτεα Νεῑλον ἐπεμβάς... ἐστάσατο κώμαις», Θεόκρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + κήτης (< κῆτος, τὸ), πρβλ. μεγα κήτης] … Dictionary of Greek
