-
1 μαιμάκτης
-
2 Μαιμακτης
- ου ὅ Мемакт, «Бурный» ( эпитет Зевса) Plut. -
3 Μαιμάκτης
Μαιμάκτηςboisterous: masc nom sg -
4 Μαιμάκτης
A boisterous, stormy, Harp., cf. Plu.2.458b.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Μαιμάκτης
-
5 μαιμάκτης
μαιμάκτης, ὁ, Beiname des Zeus, der Tobende, Stürmische, als der Gott der Winde u. Stürme, unter welchem Namen ihm in Athen die Maimakterien im ersten Wintermonat gefeiert wurden -
6 Μαιμάκτην
Μαιμάκτηςboisterous: masc acc sg (attic epic ionic) -
7 Μαιμάκτου
Μαιμάκτηςboisterous: masc gen sg -
8 μαιμακτήρια
μαιμακτήρια, τά, das Fest des Zeus Μαιμάκτης in Athen, wonach
-
9 Μαιμακτήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Μαιμακτήρ
-
10 Μαιμακτηριών
Μαιμακτηριών, ῶνος, ὁ, the fifth Attic month (cf. Μαιμάκτης), IG 12.63.6, D.49.62, Arist.HA 578b13, 597a24, D.S.3.48, cf. Harp. s.v.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Μαιμακτηριών
-
11 μαιμακτήρια
μαιμακτήρια, τά, das Fest des Zeus Μαιμάκτης in Athen -
12 μαιμάω
Grammatical information: v.Meaning: `be eager, quiver with eagerness, rage' (Il.),Other forms: (μαιμά̄ει, μαιμώωσι etc.), aor. μαιμῆσαι (E 670); enlarged form μαιμάσσω (LXX, AP), also μαιμώσσω (Nic.) and μαιμάζω (Ph.).Derivatives: μαῖμαξ ταραχώδης H., μαιμάκτης, - ου m. "boisterous, stormy", of Zeus as god of the wind in Athens (Plu., Harp., H.; opposite μειλίχιος), also Μαιμακτήρ name of a month (Phocaia), with Μαιμακτηριών, - ῶνος m. `id.' (Att.; prob. first from *Μαιμακτήρια pl. name of a feast, s. v. Wilamowitz Glaube 1, 227 w. n. 2, Nilsson Gr. Rel. 1,111 w. n. 5, 396 w. n. 4); μαιμάχης ὑβριστής (Zonar.). Reduplicated intensive μαι-μά-ω with analogical aor. μαιμῆσαι. The original quantity of the middle syllable is not certain, cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 361 a. 2 and Bechtel Lex. s. v. The late μαιμάσσω can have a purely enlarging -( α)σσω (Schwyzer 733), but it can also contain the velar in μαι-μά-κ-της etc. (Debrunner IF 21, 217).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: With μαι-μά-ω one connects partly the short-vowel yot-present μά-ιο-μαι `strive', partly the long-vowel verb μῶ-μαι, μῶ-σθαι; s. vv. with further connections. - Here also the semantically unclear ἀ-μαιμάκετος (with pleonastic(?) privative like ἀβέλ-τερος)?; cf. s. v. The reuplication can hardly be of IE origin; also the suffix - ακ- will be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,159-160Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μαιμάω
-
13 μωμαι
Grammatical information: v.Meaning: `be eager, quiver with eagerness, rage' (Il.),Other forms: (μαιμά̄ει, μαιμώωσι etc.), aor. μαιμῆσαι (E 670); enlarged form μαιμάσσω (LXX, AP), also μαιμώσσω (Nic.) and μαιμάζω (Ph.).Derivatives: μαῖμαξ ταραχώδης H., μαιμάκτης, - ου m. "boisterous, stormy", of Zeus as god of the wind in Athens (Plu., Harp., H.; opposite μειλίχιος), also Μαιμακτήρ name of a month (Phocaia), with Μαιμακτηριών, - ῶνος m. `id.' (Att.; prob. first from *Μαιμακτήρια pl. name of a feast, s. v. Wilamowitz Glaube 1, 227 w. n. 2, Nilsson Gr. Rel. 1,111 w. n. 5, 396 w. n. 4); μαιμάχης ὑβριστής (Zonar.). Reduplicated intensive μαι-μά-ω with analogical aor. μαιμῆσαι. The original quantity of the middle syllable is not certain, cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 361 a. 2 and Bechtel Lex. s. v. The late μαιμάσσω can have a purely enlarging -( α)σσω (Schwyzer 733), but it can also contain the velar in μαι-μά-κ-της etc. (Debrunner IF 21, 217).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: With μαι-μά-ω one connects partly the short-vowel yot-present μά-ιο-μαι `strive', partly the long-vowel verb μῶ-μαι, μῶ-σθαι; s. vv. with further connections. - Here also the semantically unclear ἀ-μαιμάκετος (with pleonastic(?) privative like ἀβέλ-τερος)?; cf. s. v. The reuplication can hardly be of IE origin; also the suffix - ακ- will be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,159-160Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μωμαι
-
14 μαιομαι
Grammatical information: v.Meaning: `be eager, quiver with eagerness, rage' (Il.),Other forms: (μαιμά̄ει, μαιμώωσι etc.), aor. μαιμῆσαι (E 670); enlarged form μαιμάσσω (LXX, AP), also μαιμώσσω (Nic.) and μαιμάζω (Ph.).Derivatives: μαῖμαξ ταραχώδης H., μαιμάκτης, - ου m. "boisterous, stormy", of Zeus as god of the wind in Athens (Plu., Harp., H.; opposite μειλίχιος), also Μαιμακτήρ name of a month (Phocaia), with Μαιμακτηριών, - ῶνος m. `id.' (Att.; prob. first from *Μαιμακτήρια pl. name of a feast, s. v. Wilamowitz Glaube 1, 227 w. n. 2, Nilsson Gr. Rel. 1,111 w. n. 5, 396 w. n. 4); μαιμάχης ὑβριστής (Zonar.). Reduplicated intensive μαι-μά-ω with analogical aor. μαιμῆσαι. The original quantity of the middle syllable is not certain, cf. Chantraine Gramm. hom. 1, 361 a. 2 and Bechtel Lex. s. v. The late μαιμάσσω can have a purely enlarging -( α)σσω (Schwyzer 733), but it can also contain the velar in μαι-μά-κ-της etc. (Debrunner IF 21, 217).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: With μαι-μά-ω one connects partly the short-vowel yot-present μά-ιο-μαι `strive', partly the long-vowel verb μῶ-μαι, μῶ-σθαι; s. vv. with further connections. - Here also the semantically unclear ἀ-μαιμάκετος (with pleonastic(?) privative like ἀβέλ-τερος)?; cf. s. v. The reuplication can hardly be of IE origin; also the suffix - ακ- will be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,159-160Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μαιομαι
См. также в других словарях:
Μαιμάκτης — Μαιμάκτης, ὁ (Α) [μαιμάσσω] 1. επίκληση τού Διός στην Αθήνα 2. Μαιμακτήρ* … Dictionary of Greek
Μαιμάκτης — boisterous masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μαιμάκτην — Μαιμάκτης boisterous masc acc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μαιμάκτου — Μαιμάκτης boisterous masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
MAEMACTES — Graece Μαιμάκτης: Sic enim Iuppiter Athenis dictus est, quasi furiosus et turbulentus; a verbo μαιμάσσειν vel μαιμάζειν, quod inter cetera strepere est, turbari, tumultuari. Suidas, Μαιμάζει, σφύζει, προθυμε̑ι, κυματοῦται, πηδᾷ, καχλάζει,… … Hofmann J. Lexicon universale
Зевс — (Zευς = индоевропейск. dyaú š, ср. лат. Juppiter, divus). Главный бог древнегреческой религии. Почитание его обще всем грекам, равно как и всем италийцам обще почитание тождественного с ним Юпитера. Первоначально Зевс универсальное божество, царь … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Μαιμακτήρ — Μαιμακτήρ, ῆρος και Μαιμάκτης, ὁ (Α) ονομασία μήνα στη Φώκαια. [ΕΤΥΜΟΛ. < μαιμάσσω «λαχταρώ, μαίνομαι, προκαλώ τρόμο» + επίθημα τήρ] … Dictionary of Greek
Μαιμακτήρια — Μαιμακτήρια, τὰ (Α) [Μαιμάκτης] 1. εορτή στην Αθήνα που τελούνταν προς τιμήν τού Διός Μαιμάκτου 2. φθινοπωρινή εορτή στη Θάσο … Dictionary of Greek
