-
1 λυπη
дор. λύπα (ῡ) ἥ1) скорбь, печаль, гореἄνευ δε λύπης οὐδαμοῦ καταστροφή Aesch. — куда ни повернуться, всюду горе
2) печальное положение(ἥ παρεοῦσα λ. Her.)
3) страдание, мука, больκάμνειν ἴσον λύπης ἐμοί Soph. — переносить такие же страдания, как я
-
2 λύπη
η1) горе; печаль, грусть; скорбь; траур; 2) жалость, сострадание; сочувствие;εκφράζω τη λύπη μου σε κάποιον — выражать своё сочувствие кому-л.;
3) сожаление, огорчение;προς μεγάλην μου λύπην κ ( — моему) великому сожалению;
αισθάνομαι ειλικρινή λύπην... — я искренне сожалею...
-
3 λύπη
ἡ λύπη печаль; боль -
4 λύπη
{сущ., 16}печаль, скорбь, огорчение, страдание, мука, боль.Ссылки: Лк. 22:45; Ин. 16:6, 20-22; Рим. 9:2; 2Кор. 2:1, 3, 7; 7:10; 9:7; Флп. 2:27; Евр. 12:11; 1Пет. 2:19. LXX: 6089 (בצֶעֶ).*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > λύπη
-
5 λύπη
{сущ., 16}печаль, скорбь, огорчение, страдание, мука, боль.Ссылки: Лк. 22:45; Ин. 16:6, 20-22; Рим. 9:2; 2Кор. 2:1, 3, 7; 7:10; 9:7; Флп. 2:27; Евр. 12:11; 1Пет. 2:19. LXX: 6089 (בצֶעֶ).*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > λύπη
-
6 λύπη
печальλύπῃΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > λύπη
-
7 λύπῃ
печалипечалью λύπηΕλληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > λύπῃ
-
8 λύπη
печаль, скорбь, огорчение, страдание, мука, боль; LXX: (עֶצֶב).Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > λύπη
-
9 λύπη
печаль, горе -
10 λύπη
[липи] ουσ θ горе, печаль, сожаление, сочувствие. -
11 Η λύπη, όταν μοιράζεται, μικραίνει, ενώ η χαρά πληθαίνει
Μοιρασμένη χαρά γίνεται διπλή, μοιρασμένη λύπη γίνεται μισή– Η λύπη, όταν μοιράζεται, μικραίνει, ενώ η χαρά πληθαίνει• Разделенное горе – полгоря, разделенная радость – двойная радостьИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Η λύπη, όταν μοιράζεται, μικραίνει, ενώ η χαρά πληθαίνει
-
12 Μοιρασμένη χαρά γίνεται διπλή, μοιρασμένη λύπη γίνεται μισή
Μοιρασμένη χαρά γίνεται διπλή, μοιρασμένη λύπη γίνεται μισή– Η λύπη, όταν μοιράζεται, μικραίνει, ενώ η χαρά πληθαίνει• Разделенное горе – полгоря, разделенная радость – двойная радостьИсточник: Кокурина Т.В. «Греческие пословицы и поговорки и их аналоги в русском языке», М., ЛКИ, 2008Ελληνικές παροιμίες και ρήσεις (Греческие пословицы и поговорки) > Μοιρασμένη χαρά γίνεται διπλή, μοιρασμένη λύπη γίνεται μισή
-
13 λυπα
-
14 λυπητικον
-
15 αγχονη
ἥ1) удушение, повешениеἀγχόνης τέρματα Aesch. — смерть от повешения;
ἔργα κρείσσον΄ ἀγχόνης Soph. — дела, за которые повесить мало;ταῦτ΄ οὐχὴ δεινῆς ἀγχόνης ἐπάξια ; Eur. — разве это не заслуживает повешения?2) веревка для удушения, петля Eur., Arph.3) перен. пытка, мука(ἀ. καὴ λύπη Aeschin.)
ἀ. γἄρ ἂν τὸ πρᾶγμα γένοιτο αὐτοῖς Luc. — ибо это стало бы для них источником терзаний -
16 αμισθος
-
17 απλοος
I.стяж. ἁπλοῦς 31) простой, одиночный, в один ряд(τεῖχος Thuc.)
2) простой, незначительный(οὐκ εἰς ἁπλοῦν φέρειν, ἀλλ΄ ἐς μέγιστον Soph.)
3) один, единственный(λύπη Eur.)
4) простой, незатейливый, безыскусственный(μῦθος Aesch.; λόγος Eur., Arph.; διήγησις Plat.)
5) простой, прямой(κέλευθος Pind.; οἶμος Plat.)
6) простой, открытый, честный(ἔπη Aesch.; τρόποι Eur., Arph.; πόλεμος Plut.)
7) простой, грубый, примитивный(ἁπλουστάτοις χρῆσθαι βίοις Polyb.; νόμοι ἁπλοῖ καὴ βαρβαρικοί Arst.)
8) простоватый, простодушный(κριτής Arst.; ἁπλοὺς ἡγοῦνται τοὺς νοῦν οὐκ ἔχοντας Isocr.)
9) простой, не составной, не сложный(σώματα, χρώματα, ὀνόματα Arst.)
10) чистый, настоящий, подлинный(συμφορα Lys.; δημοκρατία Arst.)
11) общий, приблизительныйαἰτία:
ἢ ἀκριβέστεραι ἢ ἁπλούστεραι Arst. — более или менее точно определенные причиныII.стяж. ἄπλους 21) неудобный для плавания, несудоходный(θάλαττα Dem., Plut.; πόντος Polyb.)
2) непригодный для мореплавания, неисправный(νῆες Thuc.)
-
18 αργαλεος
31) трудный, тяжелый(πρᾶγμα Arph.; ὁδός Plut.)
ἀ. ἀντιφέρεσθαι Hom. — с ним трудно бороться2) неприятный, тягостный, мучительный(ἄνεμοι, ἔρις Hom.; λύπη Hom., Arph.; ἀ. τέν ὄψιν Aeschin.)
-
19 δακνω
(fut. δήξομαι, aor. 2 ἔδᾰκον - 3 л. sing. эп. δάκε, Anth. δέδακε, pf. δέδηχα; pass.: fut. δηχθήσομαι, aor. ἐδήχθην, pf. δέδηγμαι)1) кусать Hom., Plat., Arst., Plut.δακεῖν στόμα ἑαυτοῦ Soph. или δακεῖν ἑαυτόν Arph. — закусить губы, т.е. заставить себя молчать
2) грызть(στόμιον ὡς νεοζυγές πῶλος Aesch.)
3) колоть, жалить(μυῖα ἰσχανάᾳ δακέειν Hom.; δηχθῆναι ὑπὸ φαλαγγίων Arst.)
4) быть едким, разъедать(ὅ καπνὸς τὠφθαλμὼ δάκνει Arph.; τὸ κρόμμυον δάκνει τοὺς ὀφθαλμούς Arst.; φαρμάκῳ τῷ δάκνοντι χρῆσθαι Plut.)
5) больно уязвлять, мучить, терзать, тревожить(φρένας τινί Hom.; τινά Arph., Arst.)
ἔδακέ (με) λύπη Her. — я был огорчен;οὔ με τἄλγος τῶν παρελθόντων δάκνει Soph. — меня тревожат не воспоминания о прошлом;ἀκούσας ταῦτα ἐδήχθη Xen. — услышав это, он пришел в негодование;δάκνεσθαι ὑπό τινος Arph. и ἐπί τινι Xen., Plut. — быть раздраженным или огорченным чем-л., но ἐπὴ γυναιξὴ δάκνεσθαι Plut. быть без ума от женщин;δέδηγμαι τέν καρδίαν Arph. — я в отчаянии, но ποιεῖν (τινα) δακεῖν τέν καρδίαν погов. Arph. показать кому-л., где раки зимуют ( точнее сделать так, чтобы у кого-л. заскребло на сердце) -
20 εκπυροω
1) опустошать огнем(γαῖαν Eur.)
2) зажигать, воспламенять(ξύλα Arst.; τὸ ἔλαιον Plut.)
λύπη ἐκπυρωθεῖσα Plut. — жгучая скорбь3) раскалять(ἐκπυρούμενος χαλκός Polyb.; θερμὸς καὴ ἐκπεπυρωμένος Arst.)
4) жечь, сжигать(κύνα Λέρνας ὕδραν Eur.; κόσμον Plut.)
; pass. гореть, сгорать(λαμπάσιν κεραυνίαις Eur.)
См. также в других словарях:
λύπη — η (AM λύπη) 1. το δυσάρεστο συναίσθημα που προέρχεται από ψυχικό πόνο, η θλίψη, η στενοχώρια, η πικρία, σε αντιδιαστολή με τη χαρά (α. «με λύπη εγκάρδια εθεωρούσε όλα τα μνήματα», Σολωμ. β. «οὕτω κοινόν τι ἄρα χαρᾷ καὶ λύπῃ δάκρυά ἐστιν», Ξεν.) 2 … Dictionary of Greek
λύπη — η 1. θλίψη, οδύνη: Πέθανε από τη λύπη της για το χαμό του άντρα της. 2. οίκτος, συμπόνια: Κράτησε από λύπη τα κουτάβια. 3. δυσαρέσκεια για κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί: Εκφράσαμε τη λύπη μας για την ατυχία που τον βρήκε … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
λύπη — λύ̱πη , λύπη pain of body fem nom/voc sg (attic epic ionic) λύ̱πη , λυπέω grieve pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) λύ̱πη , λυπέω grieve imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λύπῃ — λύ̱πῃ , λύπη pain of body fem dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λυπῇ — λῡπῇ , λυπέω grieve pres subj mp 2nd sg λῡπῇ , λυπέω grieve pres ind mp 2nd sg λῡπῇ , λυπέω grieve pres subj act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λῦπαι — λύπη pain of body fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λυπηρός — ή, ό, θηλ. και ά (AM λυπηρός, ά, όν) (για πρόσ. ή πράγμ.) αυτός που προξενεί λύπη, θλιβερός, οδυνηρός, δυσάρεστος (α. «μόλις άκουσε τα λυπηρά συμβάντα έτρεξε να τήν παρηγορήσει» β. «ἐρεῑς μὲν οὐχὶ νῡν γέ μ ὡς ἄρξασά τι λυπηρὸν εἶτα σοῡ τάδ… … Dictionary of Greek
λυπητικός — λυπητικός, ή, όν (AM) [λυπώ] αυτός που αισθάνεται λύπη αρχ. το ουδ. ως ουσ. τὸ λυπητικόν η ικανότητα να λυπάται, να αισθάνεται λύπη κάποιος («ὁ ἐπικήδειος αὐλός... ἐξαιρεῑ και ἀναλίσκει τὸ λυπητικόν», Πλούτ.). επίρρ... λυπητικά και λυπητικῶς (Μ)… … Dictionary of Greek
λυπώ — (AM λυπῶ, έω) 1. κάνω κάποιον να αισθανθεί λύπη, προξενώ θλίψη, δυσαρεστώ, πικραίνω (α. «μέ λύπησε πολύ η συμπεριφορά του» β. «τῶν δὲ πημονῶν μάλιστα λυποῡσ αἳ φανῶσ αὐθαίρετοι», Σοφ. γ. «ἄγαν με λυπεῑς καὶ σὺ καὶ τὸ σὸν λέχος», Σοφ.) 2. μέσ.… … Dictionary of Greek
αλύπητος — η, ο (Α ἀλύπητος, ον) αυτός που δεν λυπάται ή δεν λυπήθηκε, ο άλυπος νεοελλ. 1. αυτός που δεν αισθάνεται λύπη για τους άλλους, ανελέητος, άσπλαχνος, άπονος, σκληρός 2. αυτός που δεν αξίζει να τόν λυπηθεί, να τόν σπλαχνιστεί κανείς 3. αφειδής,… … Dictionary of Greek
λυπητερός — ή, ό 1. αυτός που προξενεί λύπη, που δημιουργεί μελαγχολική διάθεση, λυπηρός, θλιβερός («λυπητερή ιστορία») 2. αυτός που εκφράζει λύπη, θρηνώδης, πονεμένος, παραπονιάρικος («λυπητερό τραγούδι») 3. εύσπλαχνος, συμπονετικός. επίρρ... λυπητερά·1. με … Dictionary of Greek