-
1 λυκηθμός
λυκηθμόςa wolf's howl: masc nom sg -
2 λυκηθμός
λῠκ-ηθμός, ὁ,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λυκηθμός
-
3 λυκηθμώ
-
4 λυκηθμῷ
-
5 λύκος
Grammatical information: m.Meaning: `wolf' (Il.) ; often metaph., a. o. as name of a kind of daw (Arist.; v. l. λύκιος, cf. Thompson Birds s. v.), of a fish (Hikes. ap. Ath.; Strömberg Fischnamen 105), = `hook, sting' (Plu., Poll.) etc.Compounds: Compp., e.g. Λυκό-(Ϝ)οργος \> Λυκοῦργος prop. "holding off the wolves " ( εἴργω), Λυκοσ-ούρα town in Arcadia, after the contraction Κυνοσ-ούρα (Risch IF 59, 266 w. n. 1); λυκ-αψός ( λύκ-) m., also - ψίς f., name of a venomous plant, `Echium italicum' (Nic., Dsc., Gal.), prop. "attacking wolves" (cf. Strömberg Wortstudien 100f. on χορδαψός), because of its poison as λυκο-κτόνον a. o. (Strömberg Pflanzennamen 66 u. 70 f.); but see s.v.Derivatives: Feminines: λύκαινα `she-wolf' (Arist.; after λέαινα etc.) with - αίνιον (Poll.; of a woman); λυκώ name of the moon (PMag. Par.); diminut.: λυκιδεύς m. `younger wolf' (Sol. ap. Plu., Theoc.; Boßhardt 65), λυκίσκος ἡ μη ἔχουσα ἀξονίσκον τροχαλία, τρῆμα δε μόνον H.; also PN (Schwyzer 542). Further: λυκέη, -ῆ `wolfsskin' (K 459 a.o.), λύκειος δορά `id.' (E. Rh. 208), substantiv. λυκεία f. (Plb. 6, 22, 3); λυκώδης `wolf-like' (Arist.), λυκηδόν `as a wolf' (A.), λυκηθμός `howling of wolves' (Anon. ap. Suid.; after μυκηθμός); λυκόομαι `be lacerated by wolves' (X.). On λύσσα s. v.Origin: IE [Indo-European] [1178] *u̯l̥kʷos `wolf'Etymology: With λύκος agrees formally exactly the Northgerm. name of the lynx, Swed. lō (PGm. * luha- from IE * luko-; s. 2. λύγξ). But of course one prefers to connect the widespread name of the wolf, which is preserved e. g. in Skt. vŕ̥ka-, Lith. vil̃kas, OCS vlьkъ, Goth. wulfs, Alb. ulk. With the resulting IE *u̯l̥kʷos can λύκος be combined if we assume, that the labiovelar coloured the preceding sonant with loss of the labialisation, cf. Schwyzer 298 and 352; s. also on κύκλος. A comparable problem gives Lat. lupus. Far remains however Arm. gayl (rather to Ir. gāel `wolf' with Fick 2, 259 a. o.). With the name of the wolf taboo-ideas may have played a part (Havers Sprachtabu 37ff.) which may have caused phonetic irregularities. Also for IE *u̯l̥kʷos such an origin is possible; the interpretation as `lacerater' (to u̯el(k)- `lacerate' not counting the labiovelar; s. Specht KZ 66, 26f.) remains hypothetic. - Details in WP. 1, 316f., Pok. 1178f., W.-Hofmann s. lupus, Vasmer s. volk; also Benveniste BSL 44, 53.Page in Frisk: 2,143-144Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > λύκος
См. также в других словарях:
λυκηθμός — λυκηθμός, ὁ (Α) κραυγή, ουρλιαχτό λύκου. [ΕΤΥΜΟΛ. < λύκος + επίθημα ηθμός, κατά το μυκ ηθμός] … Dictionary of Greek
λυκηθμός — a wolf s howl masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λυκηθμῷ — λυκηθμός a wolf s howl masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-θμος — επίθημα που εμφανίζεται σε αρκετές λ. τής Αρχαίας, από τις οποίες μερικές μαρτυρούνται και στη Νέα Ελληνική. Προήλθε από τον συνδυασμό τού επιθήματος mo ( μο ) που δηλώνει ενέργεια, με την παρέκταση dh ( θ ) που απαντά και σε άλλα επιθήματα (πρβλ … Dictionary of Greek
λύκος — I (Βοτ.). Κοινή ονομασία του φυτικού γένους Orobanche της οικογένειας των οροβαγχιδών. Τα φυτά αυτά, που είναι γνωστά και με την κοινή ονομασία λυκόχορτα, είναι δικοτυλήδονα φυτά που αναπτύσσονται ως παράσιτα. Έχουν παχύ, σαρκώδη βλαστό, χωρίς… … Dictionary of Greek
