Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

λαλεῖν

  • 41 μυ

        μῦ
        I
        τό indecl. мю ( название буквы μ)
        II
        и μύ interj., выраж. скорбь, рыдание, стон Arph.
         III
        voc. к μῦς См. μυς

    Древнегреческо-русский словарь > μυ

  • 42 πελοποννασιστι

        adv. по-пелопоннесски, т.е. на дорическом диалекте
        

    (λαλεῖν Theocr.)

    Древнегреческо-русский словарь > πελοποννασιστι

  • 43 περιτρανος

    Древнегреческо-русский словарь > περιτρανος

  • 44 τρυφερον

        I
        τό
        1) изнеженность
        2) нега, роскошь Arph.
        II
        adv.
        1) с нежностью, нежно
        

    (λαλεῖν Theocr.)

        2) изнеженно, томно
        

    (προβαίνειν Arph.)

    Древнегреческо-русский словарь > τρυφερον

  • 45 χειλος

         χεῖλος
        - εος τό
        1) губа
        

    χείλεσι γελᾶν Hom. — улыбаться одними губами;

        ὀδὰξ ἐν χείλεσι φύς Hom. и χείλεσιν διδοὺς ὀδόντας Eur. — закусив губы;
        χείλεσιν ἀμφιλάλοις ἐπιβρέμειν Arph. — тараторить без умолку;
        ἀπὸ χειλέων τὰ ῥήματα φέρονταί τινι Plat.слова идут у кого-л. из (одних) уст, т.е. не от души;
        ἐπ΄ ἄκρου τοῦ χείλους ἔχειν τι Luc.знать что-л. на зубок;
        ἀπ΄ ἄκρου χείλους φιλοσοφεῖν Luc. — философствовать поверхностно, пустословить с видом философа;
        προσαρμόζειν τὰ χείλη Luc. — прикасаться губами;
        ἐν χείλεσιν ἑτέροις λαλεῖν τινι NT.говорить с кем-л. по-другому

        2) pl. клюв
        

    (πελειῶν Eur.; ἀλκυόνων Anth.)

        3) край
        

    (κρατῆρος, ταλάρου Hom.; τάφρου Hom., Thuc., Polyb.; πίθου Hes., Polyb.)

        4) берег
        

    (τοῦ ποταμοῦ, τῶν λιμνέων Her.; τῆς θαλάσσης NT.)

    Древнегреческо-русский словарь > χειλος

  • 46 MÆLA

    * * *
    I)
    (-ta, -tr), v.
    1) to speak, with acc. and absol. (Flosi mælti ekki orð á meðan);
    mæla mörgum orðum, to use many words;
    mæla e-n orðum, to address one;
    mæla æðru, to express fear, despondency;
    mæla lög, to speak law, have law on one’s side in pleading;
    mæla málum, to plead a cause;
    mæla mælt mál, to speak what others say;
    2) to stipulate, appoint, settle (var svá mælt, at S. jarl skyldi koma til Dyflinnar);
    mæla mót með sér, to fix an interview;
    mæla sér e-t, to claim for oneself (ef þú vilt þér mæla man);
    3) with preps.:
    mæla aptr, to retract (one’s words);
    mæla á máli, to speak a language (mæla á Írsku);
    mæla eptir e-n, to take up the prosecution in the case of a slain man (þú átt eptir hraustan mann at mæla);
    mæla eptir e-m, to take one’s part;
    mæla fyrir, to order, prescribe (sagði Jófríðr honum, ar barnit er út borit, sem hann hafði fyrir mælt);
    mæla fyrir e-u, to claim;
    allt þat silfr, er hann mælti fyrir, which he had bargained for;
    mæla fyrir griðum, to declare a truce (by using the proper formula);
    mæla vel fyrir e-m, to express a wish for a person’s good fortune (G. gaf sveininum gullsylgju ok mælti vel fyrir honum);
    mæla fyrir minni, to propose a toast;
    mæla í móti e-u, to gainsay, oppose, object to (allir heiðnir menn mæltu í móti);
    mæla til e-s, to speak to one;
    hón mælti til hans djarfliga, she spoke up to him boldly;
    to speak of one (Gunnar hafði aldri illa mælt til Njálssona);
    mæla til e-s, to express a wish for a thing (þeir mæltu til vináttu með sér at skilnaði);
    mæla til friðar, to sue for peace;
    mæla e-t til e-s, to claim, call for as payment (þeir fóru lengi undan ok mæltu til fé mikit at lyktum);
    mæla um e-t, to say about a thing (G. spurði, hvat hann mælti um hrossin);
    to utter, say solemnly (þat læt ek verða um mælt, at);
    mæla e-n undan e-u, to beg one off from (mæla e-n undan dauða);
    mæla við e-n, to speak to (G. mælti við Ögmund: fylg þú þeim til húsa minna);
    mæla við e-u, to gainsay, refuse;
    4) refl., mælast.
    (-da, -dr), v. to measure.
    * * *
    1.
    t, [Ulf. maþlian = λαλειν; A. S. mæðlan, madelian; Germ. melden by way of metathesis; Old Engl. mele; the Dan. mæle as well as the Icel. are contracted forms, cp. nál from nadal]:—to speak, with acc. and absol.; mæli þarft eðr þegi, Hm. 18; mæla staðlausa stafi, id.; hví þegið ér, svá at mæla né meguð, Ls.; margir menn mæltu ílla við Skamkel, Nj. 80; eigi munt þú þat vilja mæla, 85; Gizurr hvíti (Njáll), … mælti, 90, 91, 220, 228; stafnbúar mæltu, at hann skyldi mæla allra hötðingja heilastr, Fms. vii. 290; mæl þú allra drengja heilastr, viii. 97; þat þætti mér mælanda (gerund.), that is a remarkable speech, Fb. ii. 196; mæla mörgum orðum, to use many words, Hm. 104; mæla þessum orðum, to use these words, Hkr. ii. 78; mæla e-n orðum, to address, Vþm. 4; mæla í hug sér, to speak to oneself, 623. 54; mæla máli, to speak a language; hann mælti allstaðar þeirra máli sem hann væri allstaðar þar barnfæddr sem þá kom hann, Bs. i. 80.
    2. special usages; mæla áljót, to speak a libel, Grág. ii. 146; mæla æðru, to express fear, despondency, despair, Nj. 199; mæla tál, hégóma, to tell tales, falsehoods, 258; mæla lög, to speak law, to have the law on one’s side in pleading, Fms. vii. 142; mæla ljóst, to speak out, Nj. 102; mæla í mútur, to speak with reserve (see múta); hafa réttara at mæla, to speak true, have right on one’s side, Fms. iii. 22; mæla lögskil or lögskilum, to speak or perform public duties in court or in the assembly, Nj. 3, Ísl. ii. 255; mæia helgi e-s, to pronounce the inviolability of, Grág. i. 92; mæla nálum, to plead a cause, 2; en er höfðingjar höfðu þar mælt þeim málum sem þar stóðu lög til, Ld. 32; mæla e-s máli, Grág. i. 198; mæla mælt mál, to say what all the world says, Gísl. 11, Stj. 463: mod. to say a plain word, speak plainly; bréf harðlega mælt, worded, Bs. i. 554, Fms. ix. 389.
    II. to stipulate; mæla e-t með sér, to fix, stipulate, appoint: fundusk þeir, sem mælt hafði verit með þeim, Nj. 256; mæla mót með sér, to fix an interview, Eg. 564; mæla sér man, to fix an interview with her, Hm. 97:—mæla sér e-t, to stipulate, bargain for; vér höfum fund várn mæltan ár hvert hér í Gula, N. G. L. i. 4; ek hefka fé mælt mér í dóm þenna ok monka ek mæla, Grág. i. 79; slíkan stað ok máldaga sem þeir áttu sér mæltan, 154; þeir mæltu til fé mikit at lyktum, Nj. 99; mælti hann þat til at eiga dóttur hans, 271; en hón mælti þat til við konung, at hann skyldi vinna allan Noreg, Fms. x. 181; hvat er til mælt, Fs. 92; ek mæli til kaupa við þik, Nj. 3; þeir mæltu til vináttu með sér at skilnaði, Eg. 691; þeir mæla til bardaga með sér um morguninn, Fb. i, 142; hygg þú at því vandliga at þú mæl til hvers-vetna ílla þess er þú beiðir hann, Fms. xi. 58; hús þau er til skaða-bóta eru mælt, for which compensation has been stipulated, Grág. i. 459; mæla til friðar, to sue for peace, Fas. ii. 121 (frið-mælask).
    III. with prepp.; mæla á máli, to speak in a language; mæla á Irsku, Ld. 76:—mæla aptr, to retract, Sturl. i. 46:—mæla eptir e-m, to take one’s part, excuse him, Nj. 26, 53, Fms. vii. 120: to request, demand, ix. 52: but mæla eptir e-n, with acc., to lead the prosecution (eplir-mál) in the case of a slain man, Grág., Nj., Sagas passim:—mæla fyrir, to order, prescribe; sem biskup mælir fyrir, Grág. i. 377; sem Þórðr mælti fyrir, Ld. 44; allt þat silfr er hann mælti fyrir, which he had bargained, Fær. 6; þat bréf er konungr mælti svá fyrir, at …, Fms. ix. 447: to declare, Nj. 15: to cite a formulary, preamble, or the like, mæla fyrir skipi, to say the prayer when a ship first puts to sea; gékk Þorvaldr til siglu ok mælti fyrir skipi eptir sið, Bs. i. 774; thus, mæla fyrir griðum, to declare a truce, by using the proper formulary, Fms. ix. 53, Nj. 106; mæla fyrir minni, to propose a toast, Fms. i. 35:—mæla móti, to gainsay, speak against, Eg. 72, Nj. 129, 158, Fms. vii. 290:—mæla til e-s, see above:—mæla um e-t, to speak about a thing, Hom. 157; konungr varð styggr ok mælti um nokkurum orðum, Eg. 16: to use an expression, utter (in an emphatic sense), of spells or the like, mikit hefir Jökull um mælt, svá at mér er þat eigi þolanda, Fs. 54; læt ek þat um mælt, at þú munt …, Ísl. ii. 197, v. l.; þar mynda ek hafa gefit þér upp eina sök, ef ek hefða eigi svá mikit um mælt, Hrafn. 8; svá fór sem vér gátum at mikil-mannliga mundi verða um mælt af þinni hendi, Fms. xi. 111; læt ek þat verða um mælt (of a spell) at þú verðir at enni ljótustu trollkonu, Fas. ii. 152: cp. mæli eg um og legg eg aá in mod. tales of witches saying their spell:—mæla við e-n, to speak to a person, address, Nj. 3, Eg. 92, passim; mæla við e-u, to gainsay, Edda 39, Fms. vii. 123, Þiðr. 253, Hkr. ii. 198:—compds, á-mæla, to blame; for-mæla, to accuse; hall-mæla, to blame:—impers., mælir svá, it is said, Hom. 155.
    IV. reflex. to speak, express oneself, esp. with prepp.; mælask fyrir, to ejaculate, say one’s say; finnrinn mæltisk innan fyrir, og sagði svá, he spoke from the inner part of the house. Fms. x. 262; hví þú, Gangráðr, mælisk af gólfi fyrir? Vþm. 9; hann biðsk fyrir ok mælisk nú fyrir sem honum þótti vænligast, Fms. xi. 134; Finnr andaðisk ór sótt þeirri ok mæltisk áðr vel fyrir, ii. 164; mælask vel, ílla fyrir, to be well (ill) spoken of, to make a good (bad) impression; görum vit góða hans ferð, hann hefir mikils misst, þat mun vel fyrir mælask, Nj. 29; víg Gunnars spurðisk, ok mæltisk ílla fyrir um allar sveitir, 117; mæltisk kvæðit vel fyrir, Fms. vii. 113; ílla mun þat fyrir mælask, at ganga ásættir við frændr sína, Ld. 238:—mælask undan, to excuse oneself, decline, Fms. ix. 227, Fb. i. 100:—mælask um, to utter, express; eigu vér þvi at vera úkvíðnir ok mælask eigi ílla um, Fms. xi. 389.
    2. recipr., mælask við, to speak to one another, converse; ekki mæltusk þeir fleira þann dag við, Fms. vii. 127; mun hvat við höfum við mælsk, Nj. 111; ok munu vit þess þurfa at muna þat, at vit höfum vel við mælsk, 54; mælask ílla við, to bandy words, N. G. L. i. 333; mælask við einn saman, to talk to oneself ( soliloquize), Stj. 617; Þorvaldr mæltisk mjök einn við á Þinginu, því at engir gengu í berhögg við hann, i. e. Th. had alone the word, for none in the parliament opposed him, Sturl. ii. 61.
    3. impers., e-m mælisk vel, to speak well; skal eigi marka reiðs manns mál, kann vera at okkr mælisk betr annat sinn, Sturl. ii. 178: to make a good speech, sögðu menn at honum mæltisk vel, Nj. 87; at lögbergi var görr mikill rómr, at Merði mæltisk vel ok sköruliga, 230.
    4. part. mæltr (q. v.), spoken.
    2.
    d, [mál], to measure, Clem. 33, Sks. 629, Grág. i. 462, Fms. ii. 230, K. Á. 206, N. G. L. i. 323, passim.

    Íslensk-ensk orðabók > MÆLA

  • 47 RÆÐA

    (i. e. rœða), d, [Ulf. ródjan = λαλειν; A. S. rædan; Germ.reden; a word different from ráða, q. v.]:—to speak; Högni því nítti er hinn um ræddi, Am. 7; ræðit ér um ráð, speak your rede, say what is to be done, Hðm. 20; ræða hugat mál fyrir höldum, Kormak; ræða við reglur Eddu, Gd. 2; kom þar brátt tali at þeir ræddu um skáldskap, Eg. 686; ef þú ræðir þetta mál ( discusses it) fyrir konungi, Fms. i. 82; þá ræddi Höskuldr við Rút, þá ræddi Höskuldr til Rúts, Nj. 2:—ræða um e-t, to speak about; konungr. ræddi fátt um þessi tíðendi fyrir mönnum, Eg. 51, Nj. 270, Orkn. 400; also freq. in mod. usage, Pass. 21. 5, 39. 1.
    II. reflex. recipr., ræðask við, to converse; hann sagði henni allt þat er þeir höfðu við ræðsk, Nj. 26; en þeir feðgar ræddusk þá ekki við hvárki gott né íllt, Eg. 194; hann ræddisk við einn saman, Boll. 338; þeir ræðask við þegar ok takask at orðum fóstrarnir, Ísl. ii. 341, Hom. (St.); svá sem buendr hafa rætt með sér á þingi, N. G. L. i. 138; þeirra orða er ek vil rætt hafa, Anecd. 2; marg-rætt, much spoken; full-rætt, fully-discussed; tið-ræit, often discussed; ú-rætt, not discussed.

    Íslensk-ensk orðabók > RÆÐA

  • 48 SEGJA

    * * *
    (segi, sagða, sagðr), v.
    1) to say, tell (seg þú mér þat, er ek spyr þik);
    þeir sögðu, at þeir skyldu aldri upp gefast, they said they would never yield;
    segja e-m leið, to tell the way, esp. on the sea, to pilot;
    segja tíðendi, to tell news;
    impers. it is told (hér segir frá Birni bunu);
    sem áðr sagði, as was told before;
    segjanda er allt vin sínum, all can be told to a friend;
    2) to say, declare, in an oath;
    ek segi þat guði (Æsi), I declare to God (to the ‘Áss’);
    3) law phrases;
    segja sik í þing, lög, to declare oneself member of a community;
    segja sik ór þingi, lögum, to declare oneself out of, withdraw from, a community;
    segja skilit við konu, to declare oneself separated from, divorce, one’s wife;
    segja fram sök, to declare one’s case;
    segja lög, to recite the law, of the lögsögumaðr;
    4) to signify, mean (þetta segir svá);
    5) with preps., segja e-n af e-u, to declare one off a thing, take it from him;
    segja e-t á e-n, to impose on (bœta at þeim hluta, sem lög segði á hann); to announce (segja á reiði, úsátt sína);
    segja eptir e-m, to tell tales of one;
    segja frá e-u, to tell, relate;
    Unnr, er ek sagða þér frá, U. of whom I told thee;
    segja fyrir e-u, to prescribe (svá var með öllu farit, sem hann hafði fyrir sagt);
    segja fyrir skipi, to bid God-speed to a ship;
    segja e-t fyrir, to predict, foretell (segja fyrir úorðna hluti);
    segja e-u sundr, í sundr, to break up, dissolve (segja sundr friði, frændsemi, hjúskap);
    segja til e-s, to tell, inform of (segit honum ekki til, hvat þér hafit gört við hrossit);
    segja til nafns síns, segja til sín, to tell (give) one’s name;
    segja upp e-t, to pronounce (segja upp dóm, gørð);
    segja upp lög, to proclaim the law (from the law-hill);
    segja e-n upp, to give one up;
    segja upp e-u, to declare at an end (segja upp friði, griðum);
    segja upp þjónustu við e-n, to leave one’s service;
    6) refl., segjast, to declare of oneself;
    hann sagðist þá vaka, he said that he was awake;
    kristnir menn ok heiðnir sögðust hvárir ór lögum annarra, they declared themselves each out of the other’s laws;
    láta (sér) segjast, to let oneself be spoken to, listen to reason;
    impers., e-m segist svá, one’s tale runs so.
    * * *
    pres. segi, segir, segi, pl. segjum, segit, segja; pret. sagði, pl. sögðu; pres. subj. segja; pret. segða, segðir, segði; imperat. seg, segðú; part. sagðr: doubtful forms are sagat, sagaðr, Merl. 2. 4: a pres. indic. seg, segr, ek seg, Grág. i. 64, 134; segr hann, Fms. x. 421; segsk, Grág.i. 159, ii. 57: with a neg. suff. segr-at, Grág. ii. 214; sagðit, Hým. 14; segit-a, tell ye not! Vkv. 21: an older form seggja with a double g is suggested in Lex. Poët. in two or three passages, cp. A. S. secgan, as also seggr; but in Haustl. l. c. the g in ‘sagna’ is soft, and not hard (gg) as in mod. Icel. pronunciation, and sagna would fairly rhyme with segjaandum: [a word common to all Teut. languages, except that, strangely enough, no Goth. form is recorded, for Ulf. renders λαλειν, λέγειν, εἰπειν, by maþljan, quiþan, rodjan; so it may be that the earliest sense was not to say = Lat. dicere, but a limited one, to tell, proclaim; A. S. secgan; Engl. say; Dan. sige; Swed. segja.]
    A. To say, in the oldest poems chiefly,
    I. to tell, report, Lat. narrare, dicere; segðu, imperat. tell thou me! say! Vþm. 11, 13, 15. 17, 20, 22, 24, 26, 28, 30, 34, 36, 38, 40, 42, Alm. 10, 12, 14, 16. etc., Skm. 3; segðu mér ór helju ek man ór heimi, Vtkv. 6; atgeirinn sagði ( foretold) manns bana, eins eðr fleiri, Nj. 119; mér segir svá hugr um, my mind tells me, I have a foreboding; eigi segir mér vel hugr um þessa ferð, Ld. 366; sagði honum mjök úvænt hugr um hennar hag, Fms. x. 215; sagðit honum hugr vel þá, Hým. 14; seg oss draum þinn, Nj. 95; hann segir honum greiniliga slíkt er hann spurði, Fms. ii. 99; þessi saga er nú ætlu vér at segja, viii. 1 (see saga); hann spurði hvers synir þeir væri,—þeir sögðu, Nj. 125; fór sveinninn ok sagði til Haralds, Fms. vii. 167; hvat hark var þat?—Honum var sagt, 168; svá hafa spakir menn sagt, Ib. 6; svá sagði Þorkell oss, 5; svá sagði Teitr oss, id.; svá sagði oss Úlfhéðinn Gunnarsson, 9; þenna atburð sagði Teitr oss, at því es Kristni kom á Ísland, 13; en Hallr sagði oss svá, 15; svá sagði hann oss, id.; en honum sagði Þórarinn bróðir hans, 16; es sannliga es sagt, at fyrst færi til Íslands, 4; hvatki er missagt es í fræðum þessum (pref.); þar sagði hann eigi koma dag á vetr, Landn. (pref.); svá segja vitrir menn, … en svá er sagt, 25; svá sagði Sæmundr prestr enn fróði, 27; er svá sagt, at honum hafi flestir hlutir höfðingligast gefnir verit, Nj. 254: of inscriptions, writing, segja þær (the Runes) formála þenna allan, Eg. 390; segja bækr, at …, 625. 88; skal sú skrá hafa sitt mál, er lengra segir, Grág. i. 7: segja leið, to tell the way, to guide, esp. on the sea, to pilot, Fms. xi. 123, Eg. 359 (leið-sögn, leiðsögu-maðr):—to tell, bid, far þú ok seg Agli, at þeir búisk þaðan fimmtán, Nj. 94; hann sendi húskarl at segja Steinari, at hann færði bústað sinn, to tell S. to change his abode, Eg. 749; segðu honum að koma, tell him to come!
    2. with prepp.; segja eptir e-m, to tell tales of one, inform against, Al. 125; hann sagði eptir mér, segðu ekki eptir mér!—s. frá e-u (frá-sögn), to tell, relate, Nj. 96; þar er hón nú, Unnr, er ek sagða þér frá, U., of whom I told thee, 3; eigi má ofsögum segja frá vitsmunum þínum, Ld. 132: s. fyrir, to dictate, Fms. vii. 226, Fb. iii. 533, Nj. 256: to foretel, Rb. 332; s. fyrir úorðna hluti, Fms. i. 76, viii. 5: segja fyrir skipi, to bid Godspeed to a ship (on her first voyage), ix. 480: to prescribe, Ld. 54; þeir sigldu um nóttina, en hann sagði fyrir ( piloted) með viti ok gæfu, Bs. i. 562: s. manni fyrir jörðu, to give notice as to the redemption of an estate, Gþl. 295–297, 301 sqq.:—segja til, to give up; s. til nafns sins, to give one’s name (on being asked), Hbl.; hvat er nafn höfðingja yðvars? Rútr segir til sin. R. told his name (said, my name is R.) Nj. 8; sagði Örnólfr til svá-felldra itaka, Dipl. i. 1; skal ek hér fá þér sæmd ok virðing, þá er þú kannt mér sjálfr til s., Eg. 312.
    3. impers. it is told: hér hefsk Landnáma-bok, ok segir í hinum fyrsta kapitula, hversn, Landn. 24: hér segir frá Birni bunu, 39; segir nokkut af hans orrostum, Fms. viii. 3; sem segir í sögu hans, i. 4 (see saga); sem áðr sagði, … sem sagði fyrr, as was told before, x. 382, 410.
    II. to say, pronounce, declare; eg seg þat Guði, I declare to God (in an oath, cp. Engl. ‘so help me, God’), Grág. i. 64, 134; ok segi ek þat Æsi, Glúm. 388.
    2. so in the law phrases, segja sik í þing, lög, and the like, to declare oneself in a community, to enter a community under the law; as also, segja sik ór þingi, lögum, to declare oneself out of, to withdraw from, a community, Grág. and the Sagas passim; segja skilit við konu, to declare oneself separated from, to divorce one’s wife, Nj. 50; segja þing laust, to declare a meeting at an end, Grág, i. 116:—segja lög, to say the law, used of the speaker’s (lögsögu-maðr) decisions; syni Erlings segi ek engi lög, i. e. I give no sentence for him, Fms. ix. 331: iron., sögðu sverð þeirra ein lög öllum Svíum, ii. 315; s. prófan (á) málum, K. Á. 216; s. dóm, to give sentence.
    3. with prepp.; s. e-n af e-n, to ‘declare a person off a thing,’ i. e. take it from him; hann sagði Vastes af drottningar-dómi ok öllu því ríki, Sks. 462; þá er hann þegar sagðr af lærðra manna tign, 694; skipta svá miklum ríkdómi, ok segja hann af einhverjum ok til annars, i. e. to take it from one and give it to another, Fms. ix. 330; þann dag segja lög mann at aptni af griði, Grág. i. 146; s. e-n afhendan, to declare a person off one’s hands, give him up, Fs. 34:—s. e-t á, to announce:þú skalt segja á reiði mína, Nj. 216; s. á úsátt sína, 256; bæta at þeim hluta sem lög segði á hann, as the law declared, imposed, Fms. x. 152:—s. aptr, to break up, dissolve; s. friði aptr, N. G. L. i. 103:—segja sundr = segja aptr, s. sundr griðum, frændsemi, Fms. ix. 276, x. 133, Fas. ii. 136:—s. fram, to say, pronounce, esp. of pleading, to read; s. fram sök and the like, Grág., Nj. passim:—s. fyrir, see l. 2:—s. upp, to pronounce; er hann hafði þenna kost upp sagðan, Fms. xi. 284: segja upp görð, dóm, sætt, to pronounce sentence, as a judge or umpire, Grág., Nj. Band. 12, passim; s. upp lög, to proclaim the law from the law-hill (the act was called upp-saga), Ib. 17, Bs. i. 25; at hann segði upp lögin, Nj. 164: s. e-n upp, to give one up, Sturl. iii. 181 C: segja e-u upp, to declare at an end; segja upp friði, griðum, Fms. x. 133; segja upp þjónustu við e-n, to leave one’s service, Hkr. iii. 68. to speak, talk; skaut konungr á erendi, talaði hátt ok hvellt ok segir svá—þat er …, Fms. i. 215; ‘þenna kost viljum vér,’ segir Skapti, Nj. 150; ‘frauva,’ segir hann, ‘þat er satt er þú mælir,’ Fms. x. 421. 2. in a dialogue: segir hann, segir hón, says he, says she, etc.; ‘Kenni ek víst,’ segir Otkell,—‘Hverr á,’ segir Skamkell; ‘Melkólfr þræll,’ segir Otkell,—‘Kenna skulu þá fleiri,’ segir Skamkell, ‘en vit tveir,’ 75; Gunnarr mælti—‘Veiztú hvat þér mun verða at bana?’—‘Veit ek,’ segir Njáll,—‘Hvat?’ segir Gunnarr;—‘Þat sem allir munn sízt ætla,’ segir Njáll, 85; and so in countless instances.
    IV. to signify, mean; þetta segir svá, Fms. viii. 239; ‘fiat voluntas tua,’ þat segir svá, ‘verði þinn vili,’ Hom. 157.
    B. Reflex. to declare of oneself; hann sagðisk þá vaka, he said that he was awake, Nj. 153; sagðisk Haraldr vilja leggja við hann vináttu, Fms. i. 53; þeir sem sögðusk segja fyrir úvorðna hluti, 76; at þú sér annarr en þú segisk, Fas. ii. 544, freq. esp. in mod. usage, for the old writers in this case prefer kveðsk, káðusk (from kveða).
    II. as a law phrase, þú segsk í þing með Áskatli goða, Nj. 231; maðr skal segjask í þing með goða þeim er hann vill, Grág. i. 159; nefndu hvárir vátta, Kristnir menn ok heiðnir, ok sögðusk hvárir ór lögum annarra, Nj. 164 (Id. 11, Bs. i. 22); hón sagðisk í ætt sína, she told her origin, i. e. she was exactly like her parents, Njarð. 382: impers. phrase, e-m segisk svá, one’s tale runs so; honum sagðisk svá til, his story runs; or, honum segist vel, he speaks well; honum sagðist vél í dag, he preached well to-day! það segist á e-u, there is a penalty on it, ‘tis not allowed; láta sér segjask. to let oneself be spoken to, be reasonable, Am. 29, and in mod. usage.
    III. part., sönnu sagðr, convicted of, Sdm. 25; Jupiter vill vita hvárt hann er sönnu sagðr, if the charge is true, Bret. 12: gerund., in the saying, segjanda er allt vin sínum, all can be said to a friend, one can open one’s, heart to him. Eg. 330.
    IV. pass. it is said; svá segisk, at …, Fms. i. 98; þessi kvikendi segjask augnafull umhverfis, Hom. 48; hann segisk ( is said to be, Lat. dicitur) skapaðr ór jörðn, Eluc. 21; segist í hverri viku sálu-messa, Dipl. i. 8; Zabulon, þat má hér segjast bygging, Stj.; ef nokkut riptist eðr af segðist, Dipl. iii. 11; segist þetta með öngu móti aptr, cannot be refuted, Fms. ix. 476, Hom. 154; af sögðum bæjum, aforesaid, Vm. 84; fyrr-sagðr, aforesaid; but this passive is unclassical, being taken from the Latin, and rare even in mod. usage.
    V. segendr, part. pl. (seggendr, with a double g. Haustl.), sayers, reporters; sjáendr eða segendr, Grág. ii. 88. segjands-saga, u, f. a hearsay tale; skoluð ér hér vera ok sjá þau tíðendi er hér görask, er yðr þá eigi segjanz-saga til, þvíat ér skolut frá segja ok yrkja um síðan, Ó. H. 206; hence the mod. það er segin saga, a told tale, a thing of course [cp. Fr. ca va sans dire].

    Íslensk-ensk orðabók > SEGJA

  • 49 λαλέω

    + V 360-325-229-189-86=1189 Gn 12,4; 16,13; 17,3.22.23
    to speak [abs.] Gn 18,30; to tell [τι] Gn 24,33; to tell to [τινι] Gn 12,4; id. [πρός τινα] Gn 16,13; id. [πρός τι] (metaph.) Nm 20,8; id. [τί τινι] Gn 28,15; id. [τι πρός τινα] Gn 39,19; to proclaim, to say [τι] 1 Kgs 22,8; to speak repeatedly, to repeat (prayers) Jb 40,27
    ἐλάλησεν πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν he spoke all these words in their ears, he communicated all these words to them personally Gn 20,8; λάλησον εἰς τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου speak comfortingly to your servants, comfort your servants 2 Sm 19,8; λαλῆσαι ἐπὶ τῷ σῷ ὀνόματι to speak in your name Ex 5,23; ὅτι κύριος ἐλάλησεν καλὰ περὶ Ισραηλ for the Lord spoke good about Israel Nm 10,29
    *Nm 16,1 καὶ ἐλάλησε and he said-ויקרה? or-ויקרא for MT ויקח and he took; *1 Sm 14,26 λαλῶν speaking-דבר for MT שׁדב honey; *Ps 21(22),8 ἐλάλησαν they spoke-⋄פטר (hiphil, LH) for MT יפטירו they drew (their lips), they made (faces at); *Jb 6,4 λαλεῖν-⋄אלהII to speak, to complain for MT אלוה Eloah
    Cf. DORIVAL 1994, 485; LEE, J. 1983 83.95-96; REPO 1951, 110; WEVERS 1990 72.95.304. 317.546;
    →TWNT
    (→ἐκλαλέω, καταλαλέω, παραλαλέω, προσλαλέω, συλλαλέω,,)

    Lust (λαγνεία) > λαλέω

  • 50 σιωπάω

    + V 3-7-9-10-7=36 Nm 30,15(bis); Dt 27,9; JgsA 18,9; JgsB 3,19
    to keep silence, to say nothing Nm 30,15; to be silent, to say nothing Dt 27,9; to be silent, to stop rumbling (of stomach) Jb 30,27
    ἐσιώπησεν τοῦ λαλεῖν he held his tongue 1 Ezr 4,41 *Jb 18,3 σεσιωπήκαμεν we have been silent-דמהII for MT נטמינו טמא we are stupid
    Cf. HARL 1986b=1992a 81; KRISCHER 1981, 93-107
    (→ἀποσιωπάω, κατασιωπάω, παρασιωπάω,,)

    Lust (λαγνεία) > σιωπάω

  • 51 αἰνιγμός

    A riddle, mostly like αἴνιγμα in pl.,

    δι' αἰνιγμῶν ἐρεῖν Ar. Ra.61

    , cf. Pl.Ti. 72b, Aeschin.3.121;

    ἐν αἰνιγμοῖσι σημαίνειν τι E. Rh. 754

    ;

    ἐν αἰ. λαλεῖν Anaxil.22.23

    : sg., Callisth. ap. Ath.10.452a.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > αἰνιγμός

  • 52 βλάσφημος

    A speaking ill-omened words, evil-speaking, Arist.Rh. 1398b11: c. gen., against.., Plu.2.1100d, etc.
    2 of words, slanderous, libellous,

    δέδοικα μὴ βλάσφημον μὲν εἰπεῖν ἀληθὲς δ' ᾖ D.9.1

    , cf. Luc.Alex.4 ([comp] Sup.). Adv.

    - μως Philostr. VA4.19

    , App.BC2.126.
    3 blasphemous,

    ἔθνη LXX 2 Ma.10.4

    ;

    ῥήματα Act.Ap.6.11

    ;

    λαλεῖν βλάσφημα Apoc.13.5

    : Subst., blasphemer, LXX 2 Ma.9.28, 1 Ep.Ti.1.13, etc.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βλάσφημος

  • 53 βοϊστί

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βοϊστί

  • 54 δυσέκφορος

    A hard to pronounce or utter, Phld.Po. 994 Fr.22, 1676.8, D.H.Comp.12, 16 ([comp] Sup.);

    λαλιά Cat.Cod.Astr.2.167

    . Adv. - ρως

    , δ. καὶ τραχέως λαλεῖν Str.14.2.28

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσέκφορος

  • 55 λατραβιάζειν

    λατραβιάζειν· ἐσπουδασμένως καὶ ἀσήμως λαλεῖν, Hsch.; cf. [full] λατράζειν· βαρβαρίζειν, Id. [full] λατραβός,
    A = λαμυρός, and [full] λατραβία ( λατραπία cod.), = λαμυρία μετὰ ἐρυθριάσεως, Id.:—also [full] λατραβῶν· ἀλαζονευόμενος, and [full] ἐλατράβιζον· τὸ βωμολοχεύειν καὶ πανουργεῖν λατραβίζειν ἔλεγον, Id. [full] λατράζειν, v. λατραβιάζειν. [full] λατραίω, v. λατρείω. [full] λάτραψ· ὑετός, Id.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > λατραβιάζειν

  • 56 μελετάω

    μελετ-άω, [tense] fut. - ήσω Th.1.80, etc., - ήσομαι Luc.Sol. 6, Philostr.VS1.24.2:—post-Hom. Verb,
    A take thought or care for, c. gen., βίου, ἔργου, Hes.Op. 316, 443: c. acc. rei,

    δόξαν ἀρετῆς Th. 6.11

    ; of a physician, treat a case, Hp.Int.27, etc.:—[voice] Pass., of the patient, ib.26, etc.
    2 attend to, study, οὐ δύναμαι ἀκοῦσαι, τοῦτο μελετῶν (sc. τὸ ἀκοῦσαι) Hdt.3.115;

    πλήθους δόξας μεμελετηκώς Pl. Phdr. 260c

    .
    II pursue, exercise, [ μαντείην] h.Merc. 557; μ. τοῦτο (sc. ἡμεροδρόμην εἶναι) Hdt.6.105: freq. in [dialect] Att.,

    μ. σοφίαν Ar.Pl. 511

    ; τέχνας, ῥητορικήν, Pl.Grg. 511b, 511c, 448d; practise, ἤθη, γαστριμαργίας, ὕβρεις, Id.Phd. 81e;

    ὄρχησιν Id.Lg. 813e

    ; [ νόμους] E.Ba. 892 (lyr.);

    ἀστοῖς ἴσα χρὴ μελετᾶν S.OC 171

    (anap.);

    τὴν τῶν πολεμικῶν ἄσκησιν Arist.Pol. 1333b39

    : generally,

    μ. ἄδικα LXX Jb.27.4

    ;

    ταῦτα μελέτα 1 Ep.Ti.4.15

    ; esp. practise speaking, con over a speech in one's mind,

    λογάρια δύστηνα μελετήσας D.19.255

    ;

    ἀπολογίαν Id.46.1

    ; also, deliver, declaim (cf. 11.5 b),

    λόγους D.C.40.54

    :—[voice] Pass., τὸ ναυτικὸν οὐκ ἐνδέχεται ἐκ παρέργου μελετᾶσθαι naval warfare cannot be practised 'en amateur', Th.1.142; εὐταξία μετὰ κινδύνων μελετωμένη discipline put in practice on the battle-field, Id.6.72, cf. Pl.R. 455c.
    2 c. inf., μετρίως ἀλγεῖν μελετᾷ σοφία practises moderation in grief, E. Fr.46;

    λαλεῖν μεμελετήκασί που Ar.Ec. 119

    ; also

    μ. τοξεύειν καὶ ἀκοντίζειν X.Cyr.1.2.12

    , cf. Antipho 3.2.3;

    μ. ποιεῖν καὶ λέγειν Lys.10.9

    ; μ. ἀποθνῄσκειν, τεθνάναι, practise dying, death, Pl.Phd. 67e, 81a, cf. Epicur.Fr. 470.
    3 less freq. c. part.,

    μ. κυβερνῶντες X.Ath.1.20

    ; with ὡς and part., Id.Cyr.5.5.47.
    4 with Prep.,

    μ. ἔν τινι LXX Jo. 1.8

    ,al.
    5 abs., study, train oneself, Ar.Ec. 164, Th.1.80, X.HG 3.4.16; ἦν τὸ ἱππικὸν μεμελετηκός ib.6.4.10: c. dat. modi,

    τόξῳ μ. καὶ ἀκοντίῳ Id.Cyr.2.1.21

    ; ἐν τῷ μὴ μελετῶντι by want of practice, Th.1.142.
    b esp. practise oratory, declaim, Pl.Phdr. 228b; ἐπὶ τῶν καιρῶν μ. extemporize a speech, D.61.43;

    Ἑλληνιστὶ μ. Plu.Cic.4

    , cf. 2.131a, Luc.Sol.6, Philostr. VS1.24.2, AP11.145; of actors, Arist. Pr. 904b3.
    6 Medic., of disease, threaten,

    μ. τὴν τοῦ καρκινώματος γένεσιν Leonid.

    ap. Aët.16.43: abs.,

    ἢν κρύβδην μελετήσῃ.. ἡ νοῦσος Aret.SD2.12

    :—[voice] Pass.,

    ἀπειλᾷ καὶ μελετᾶται μανία Steph. in Hp.1.99

    D., cf. Aët.16.63.
    7 c. acc. pers., exercise, train persons, ἐμελέτησεν [αὐτοὺς] ὡς εἶεν .. X.Cyr.8.1.42: c. inf.,

    οὓς ἀναβαίνειν ἐπὶ τοὺς ἵππους μελετᾷ Φείδων Mnesim.4.7

    :—[voice] Pass., μελετώμενοι ὑπ' αὐτῶν τὴν πτῆσιν, of eaglets, Philostr.VA1.7.
    III Gramm., to be accustomed, c. inf.,

    μεμελέτηκε τὸ τ ¯ εἰς θ ¯ τρέπεσθαι An.Ox.1.66

    ;

    τὰ μὴ μελετήσανταπάσχεινσυναίρεσιν Theognost. Can.145.25

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μελετάω

  • 57 μελιλώτινος

    A made of melilot,

    στέφανοι Alex.114

    , cf. Plu.2.356f: neut. as Adv., μ. λαλεῖν to talk sweetly as melilot, Pherecr. 131.2.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μελιλώτινος

  • 58 μυστήριον

    μυστήρι-ον, τό, ([etym.] μύστης, μυέω)
    A mystery or secret rite: mostly in pl., τὰ μ. the mysteries, first in Heraclit.14, cf. Hdt.2.51 (of the mysteries of the Cabiri in Samothrace), etc.; esp. those of Demeter at Eleusis, A.Fr. 479, S. Fr. 804, E.Supp. 173, Ar.Ra. 887, etc.; μυστηρίοις τοῖς μείζοσιν, τοῖς ὀλείζοσιν μ., IG12.6.93,96; but usu., τὰ μεγάλα, τὰ μικρὰ μ., Sch.Ar. Pl. 846, cf. IG12.313.144, 22.1672.4, Pl.Grg. 497c, etc.;

    πρὸ τῶν μεγάλων μ. τὰ μικρὰ παραδοτέον Iamb.Protr.2

    ; ἀπιέναι πρὸ τῶν μ., i.e. before you have reached the heart of the matter, Pl.Men. 76e; τὰ τῆς θεοῦ (sc. Μεγάλης Μητρὸς)

    μ. OGI540.21

    (Pessinus, i A.D.);

    οἱ θεοὶ οἷς τὰ μ. ἐπιτελεῖται IG5(1).1390.2

    (Andania, i B.C.);

    τὰ μ. ποιεῖν And.1.11

    , Lys.14.42, cf. Th.6.28 ([voice] Pass.); μ. ἐρεῖν And.l.c.: later in sg., PMag.Leid.W.3.42 (ii/iii A.D.).
    2 mystic implements and ornaments,

    σεμνὰ στεμμάτων μυστήρια E.Supp. 470

    ; esp. properties, such as were carried to Eleusis at the celebration of the mysteries, ὄνος ἄγω μυστήρια, prov. of an over-loaded beast, Ar.Ra. 159.
    b later, object used in magical rites, talisman,

    δότε πνεῦμα τῷ ὑπ' ἐμοῦ κατεσκευασμένῳ μ. PMag.Leid.V.10.19

    (iii/iv A.D.).
    3 metaph.,

    ὕπνος, τὰ μικρὰ τοῦ θανάτου μ. Mnesim.11

    ; τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς σεμνὸν μ., of the military sacramentum, Hdn.8.7.4: generally, mystery, secret, Pl.Tht. 156a;

    μυστήριόν σου μὴ κατείπῃς τῷ φίλῳ Men.695

    , cf. LXX Si.27.16, To.12.7; προσήγγειλε τὰ μ. τοῖς πολεμίοις ib.2 Ma.13.21;

    μυστήρια βίου Sor.1.3

    ; τοὐμὸν τὸ μ. [ the remedy] is my secret, Aret.CD2.7: hence, of a medicine, Gal.13.96, Alex.Trall. 5.4.
    4 secret revealed by God, i.e. religious or mystical truth, Corp. Herm.1.16, etc.;

    τὰ μ. τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν Ev.Matt.13.11

    ;

    πνεύματι λαλεῖν μυστήρια 1 Ep.Cor.14.2

    ; τὸ μ. τῆς ἀνομίας the mystery of iniquity, 2 Ep.Thess.2.7;

    τὸν Ἀντιπάτρου βίον οὐκ ἂν ἁμάρτοιτις εἰπὼν κακίας μ. J.BJ1.24.1

    ; esp. of the Gospel or parts of it,

    τὸ μ. τοῦ εὐαγγελίου Ep.Eph.6.19

    , cf. 3.9, Ep.Col.1.26, al.; symbol,

    τὸ μ. τῶν ἑπτὰ ἀστέρων Apoc.1.20

    , cf. 17.7.
    5 σύνηθές τι μ. some vulgar superstition, Sor.1.4.
    II Dionysius the tyrant called mouse-holes μυστήρια ([etym.] μῦς, τηρεῖν), Ath.3.98d.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μυστήριον

  • 59 μῦ

    μῦ, τό, name of the letter μ, IG2.4321.24 (iv B. C.), Epigr. ap. Ath. 10.454f, Hellad. ap. Phot.Bibl.p.530 B., etc.
    2 μῦ or μὺ μῦ, to represent a muttering sound made with the lips, μῦ λαλεῖν to mutter, Hippon.80 (dub. l.); to imitate the sound of sobbing,

    μὺ μῦ, μὺ μῦ Ar.Eq.10

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μῦ

  • 60 ξένος

    ξένος, , [dialect] Ep. and [dialect] Ion. [full] ξεῖνος (also freq. in Pi., N.7.61, al., used by Trag. metri gr. even in trim., mostly in voc., S.OC33, al., E.IT 798 codd., El. 247), [dialect] Aeol. [full] ξέννος Hdn.Gr.2.302 ; scanned [pron. full] ¯ ?ξένοςX and written ξεῖνος in Theoc.28.6, 30.17: [dialect] Aeol. [comp] Sup. ξεννότατος Sch. Tz. in An. Ox. 3.356.18 (sed v. fin.).
    I guest-friend, applied to persons and states bound by a treaty or tie of hospitality, Od.1.313, etc. ;

    ξεῖνοι δὲ.. εὐχόμεθ' εἶναι ἐκ πατέρων φιλότητος 15.196

    ;

    ξ. πατρώϊός ἐσσι παλαιός Il.6.215

    ;

    ξ. δ' ἀλλήλων πατρώϊοι εὐχόμεθ' εἶναι Od.1.187

    ;

    φησὶ δ' Ὀδυσσῆος ξεῖνος πατρώϊος εἶναι 17.522

    ; later freq. coupled with

    φίλος, Πλούταρχος ὁ τούτου ξένος καὶ φίλος D.21.110

    , cf. 18.46, X.An.2.1.5, Lys. 19.19 ;

    βασιλέως πατρικὸς ξ. Pl.Men. 78d

    .
    2 of parties giving or receiving hospitality, Od.8.145, etc. ; mostly of the guest, opp. the host, ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος ib. 543, etc. ; ἁ ξείνα the visitor, Theoc.2.154 ; of guests at a club, opp. σύνδειπνοι, PTeb.118.4 (ii B. C.) : less freq. of the host, Il.15.532, A.R.1.208, Ep.Rom.16.23, etc.: c. dat.,

    ξεῖνός τινι Hdt.1.20

    ,22, cf. Th.2.13, X.An.1.1.10, etc. ; also ξ. τινός ib. 2.4.15.
    II stranger, esp. wanderer, refugee (under the protection of Ζεὺς ξένιος), sts. coupled with

    ἱκέτης, Ζεὺς ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων τε ξείνων τε ξείνιος Od.9.270

    , cf. 8.546; with

    πτωχός, πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες ξεῖνοί τε πτωχοί τε 6.208

    .
    III generally, stranger, foreigner, opp. ἔνδημος, Hes.Op. 225; opp. ἀστός, Pi.O.7.90, S.OC13, And.4.10, etc. ;

    πολιατᾶν καὶ ξ. Pi.I.1.51

    , cf. A. Th. 924 (lyr.), Pl.Grg. 473d, etc. ; opp. ἐπιχώριος, Id.Men. 94d: coupled with μέτοικος, Th. 4.90, cf. IG12.39.53 ; with ἔπηλυς, Luc.Herm.24 ; opp. a member of the family, PMasp.169.10 (vi A. D.), etc.
    b as a term of address to any stranger,

    ὦ ξένε E. Ion 247

    , Mosch.1.5, etc. ;

    ὦ ξένη Pl.Smp. 204c

    .
    2 = βάρβαρος, at Sparta, Hdt.9.11,55.
    IV hireling, Od.14.102 ; esp. mercenary soldier, IG12.949.89, X.An.1.1.10, D.18.152, etc. ;

    ξ. ναυβάται Th.1.121

    : rarely simply, ally, X.Lac. 12.3.
    B as Adj. [full] ξένος, η, ον (also ος, ον E.Supp.94), [dialect] Ion. [full] ξεῖνος, η, ον, foreign, not in Hom. (in the phrases

    ξεῖνε πάτερ Od.7.28

    ,

    ἄνθρωποι ξεῖνοι Il.24.202

    , both words are Subst.) ; freq. in later writers,

    ξείνα γαῖα Pi.P.4.118

    codd.;

    ξένης ἐπὶ χθονός S.OC 1256

    ; γᾶς ἐπὶ ξένας ib. 1705 (lyr., cf. ξένη); ἐν ξένῃσι χερσί by foreign hands, Id.El. 1141 ; ξ. δόμοι, πόλις, etc., E.Ph. 339 (lyr.), 369, etc. ; of alien property,

    ξ. ἄρουραι PMasp.295.22

    (vi A.D.).
    II c. gen. rei, strange to a thing, unacquainted with, ignorant of it,

    ξ. τοῦ λόγου S.OT 219

    , cf. AP4.3a.37 (Agath.);

    ξ. τῶν διαθηκῶν τῆς ἐπαγγελίας Ep.Eph.2.12

    , cf. BGU405.12 (iv A. D.). Adv. ξένως, ἔχω τῆς ἐνθάδε λέξεως I am a stranger to the mode of speech, Pl.Ap. 17d ;

    ἔχειν τῆς διαλέκτου Them. Or.21.253c

    .
    III strange, unusual,

    λόγοι A.Pr. 688

    (lyr.) ;

    τιμωρίαι Ti.Locr.104d

    ;

    ποιεῖν ξένην τὴν διάλεκτον Arist.Rh. 1404b11

    , cf. 1415a7 ;

    οὐδὲν ξ. ἐν τῷ παντὶ ἀποτελεῖται Epicur.Fr. 266

    ;

    τοῖς νέοις ποιεῖν ξένα τὰ φαῦλα Arist.Pol. 1336b34

    ;

    ξένα ταῖς ὄψεσι D.S.3.15

    ; ὡς ξένου συμβαίνοντος I Ep.Pet.4.12 ;

    διδαχαὶ ποικίλαι καὶ ξ. Ep.Hebr.13.9

    ;

    ξ. δαιμόνια Act.Ap.17.18

    : [comp] Sup.,

    πράξεων ὡς -οτάτων Phld.Herc.1251.5

    ;

    ξ. αὐτῷ δοκεῖ τὸ πρᾶγμα Luc.Cont.13

    , etc. Adv.

    ξένως, λαλεῖν Phld.P0.5.12

    .
    2 τοῦ πνεύματος.. ῥύσις ὡς -ωτάτη air as fresh as possible, Hp.Nat.Hom.9. (From ξένϝος, cf.

    πρόξενϝος IG9(1).867

    , Ξενϝάρης ib.869, Ξενϝοκλῆς, Ξένϝων, ib.4.315,348: hence it is improb. that the [dialect] Aeol. form was ξέννος.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ξένος

См. также в других словарях:

  • λαλεῖν — λαλέω talk pres inf act (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Дары святого Духа — Для перерождения человека и человечества церковь апостольская была обильно снабжена особыми Д. св. Духа. Эти дары благодати (χαρίσματα) суть особые проявления силы св. Духа в верующих, для созидания церкви и спасения людей. Их можно разделить на… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Дары св. Духа — Для перерождения человека и человечества церковь апостольская была обильно снабжена особыми Д. св. Духа. Эти дары благодати (χαρίσματα) ρуть особые проявления силы св. Духа в верующих, для созидания церкви и спасения людей. Их можно разделить на… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • ГЛОССОЛАЛИЯ — [от греч. ϒλῶσσα язык, λαλέω говорить], термин, принятый для обозначения одного из даров (χαρίσματα) Св. Духа «говорения языками» (или «на языках»). Сошествие Св. Духа. Икона. 80 е гг. XVII в. Круг Гурия Никитина (ЯХМ) Сошествие Св. Духа. Икона.… …   Православная энциклопедия

  • Glossolalia — is commonly called speaking in tongues . For other uses of speaking in tongues , see Speaking in Tongues (disambiguation).: Tongues redirects here. For the body part, see Tongue, for other uses, see Tongue (disambiguation). Glossolalia or… …   Wikipedia

  • Palilalia — is the repetition or echoing of one s own spoken words, [ [http://www.tsa usa.org/Medical/glossary.html Tourette Syndrome: A Glossary of Terms.] Tourette Syndrome Association. Retrieved on 2007 06 10.] and may sound like stuttering. It is a… …   Wikipedia

  • Проповедь — христианское церковное наставление, преподаваемое в храме за литургией, имеющее своей задачей поведать и разъяснить слушающим учение И. Христа. Учение о П. составляет предмет особой богословской науки гомилетики (см.; там же и история П.).… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Bias von Priene — Bias von Priene, moderne Reproduktion eines römischen Hermesbildnisses, das im Landhaus des Cassius in Tibur mit Bildern der restlichen sieben Weisen im Jahr 1780 gefunden wurde. Bias von Priene griech. Βίας ὁ Πριηνεύς, (* um 590 v. Chr.; † um… …   Deutsch Wikipedia

  • Fass ohne Boden — Pi Inhaltsverzeichnis 1 πάθει μάθος 2 Παθήματα μαθήματα …   Deutsch Wikipedia

  • Idiolalie — (von griech. ἴδιος = „eigen“; λαλείν = „reden“) ist die Äußerung von für andere Menschen unsinnigen Sätzen und Wörtern. Sie tritt bei der Schizophrenie und ähnlichen Erkrankungen auf, kann aber auch eine Phase in der Sprachentwicklung des… …   Deutsch Wikipedia

  • Lautieren — Idiolalie (von griech. ἴδιος = „eigen“; λαλείν = „reden“) ist die Äußerung von für andere Menschen unsinnigen Sätzen und Wörtern. Sie tritt bei der Schizophrenie und ähnlichen Erkrankungen auf, kann aber auch eine Phase in der Sprachentwicklung… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»