-
1 κοσμητήρ
A = κοσμητής, Epigr. ap. Aeschin.3.185.II at Itanos, title of eponymous magistrate, SIG463.15 (iii B. C.), Supp.Epigr.2.512.22.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κοσμητήρ
-
2 κοσμητήρα
-
3 κοσμητῆρα
-
4 κοσμητήρας
-
5 κοσμητῆρας
-
6 κόσμος
Grammatical information: m.Meaning: `order, good behaviour, ornament' (Il.), `world-ordening, world' (Pythag. or Parm.; Kranz Phil. 93, 430ff.), `order of the state, government' (IA.); name of the highest officials in Crete (backformation from κοσμέω?, Leumann Hom. Wörter 285f.; against this Ruijgh L'élément achéen 109).Compounds: Several compp., e. g. κοσμο-ποιία `creation of the world' (Arist.), κοσμό-πολις m. name of an official of the town (hell.), prop. governing comp. = ὁ κοσμῶν πόλιν; independent is κοσμο-πολίτης `citizen of the world' (hell.; formed by the Cynics?, v. Wilamowitz Glaube 2, 275); εὔ-κοσμος `in good order' (Sol.).Derivatives: 1. Diminut. κοσμ-άριον, - ίδιον, - αρίδιον `small ornament' (late); 2. κόσμιος `well-ordered, behaving well, moral, quiet' (IA.), `regarding the world' (Plu., Arr.) with κοσμιότης `civilization' (Att.); 3. κοσμικός `worldly, earthly, of the world' (hell.); 4. κοσμωτός `changed in a world' (hell.); 5. Κοσμώ f. name of a priestess (Lycurg.); Κοσμίας, Κοσμᾶς a. o. PN. - 6. Denomin. verb κοσμέω `order, govern, adorn' (Il.); with several derivv: κοσμητός `well ordered' (η 127; Ammann Μνήμης χάριν 1, 17); κόσμησις `order, ornamentation' and κόσμημα `id.' (Att.); κοσμήτωρ `who orders, commander' (Il.) and κοσμητήρ `id.' Epigr. ap. Aeschin. 3, 185; s. Fraenkel Nom. ag. 1, 120f.), f. κοσμήτειρα (Ephesos, Orph.; - ήτρια H.); κοσμητής `orderer, commander, who orders, adorns', also name of an official (Att.) with κοσμητεύω (- τέω) `be κοσμητής' (inscr., pap.), - τεία (pap.); κοσμητήριον `place with toilets' (Paus.), κόσμητρον `broom' (sch.); κοσμητικός `belonging to adorning' (Pl., Arist.; Chantraine Ét. sur le vocab. grec 135).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Formation in - μος (Schwyzer 492, Chantraine Formation 132); in spite of several attempts not convincingly explained. Many hypotheses of diff. value: to κεδνός, Κόδρος (Schulze GGA 1896, 235 = Kl. Schr. 698, Pisani AnFilCl 5, 93f., Kranz Phil. 93, 430ff.); to Lat. censeō etc. (Froehde KZ 23, 311, Zupitza Die germ. Gutt. 109, Brugmann Distr. 19, Dumézil BSL 42 p. XVI); to Lat. corpus, Slt. kálpate `be in order' (Brugmann IF 28, 358ff.); to Lat. cinnus `mixed drink' (Walde LEW1 s. v.); to κομψός (WP. 1, 403); from *χόθμος to IE. * ghodh- `unite, be strongly connected' (Carnoy REGr. 69, 279f.).Page in Frisk: 1,929-930Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόσμος
См. также в других словарях:
κοσμητήρ — κοσμητήρ, ῆρος, ὁ, θηλ. κοσμήτειρα (Α) [κοσμώ] 1. αυτός που διευθύνει, αρχηγός 2. (στον Ίτανο) τίτλος επώνυμου άρχοντα 3. φρ. «κοσμήτειρα τῆς Ἀρτέμιδος» τίτλος γυναίκας αξιωματούχου στην Έφεσο … Dictionary of Greek
κοσμητῆρα — κοσμητήρ masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κοσμητῆρας — κοσμητήρ masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-τήρας — τήρ, ΝΜΑ παραγωγική κατάλ. ονομάτων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, η οποία, όπως και η κατάλ. τωρ, χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον δράστη ενέργειας. Οι δύο αυτές καταλήξεις ανάγονται στην ΙΕ κατάληξη * ter (πρβλ. και αρχ. ινδ. pi tā, λατ. pa … Dictionary of Greek
κοσμήτειρα — κοσμήτειρα, ἡ (Α) βλ. κοσμητήρ … Dictionary of Greek
