-
1 κλαυθμηρός
κλαυθμηρός, weinerlich, kläglich, Schol. Eur. Hec. 334.
-
2 κλαυθμηρός
κλαυθμηρός, weinerlich, kläglich -
3 κλαυθμηρός
η, ό [ά, όν ] см. κλαψιάρικος -
4 κλαυθμηρός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλαυθμηρός
-
5 κλαίω
Grammatical information: v.Meaning: `lament, bewail, weep over'.Other forms: Att. also κλά̄ω (Schwyzer 266), aor. κλαῦσαι (Il.), pass. κλαυ(σ)θῆναι (Lyc., J.), fut. κλαύσομαι (Il.), κλαύσω (Theoc.), κλα(ι)ήσω (Att.; vgl. Chantraine BSL 28, 15), also κλαυσούμεθα? (Ar. Pax 1081; cf. Schwyzer 786), perf. κέκλαυμαι (A., S.), - σμαι (Lyl., Plu.), fut. κεκλαύσομαι (Ar.),Derivatives: 1. κλαυθμός `weeping' (Il.) with several derivv.: κλαυθμώδης `suffocated from weeping' (Hp.), κλαυθμηρός `weeping' (sch.), κλαυθμών `place for weeping' (LXX); κλαυθμυρίζομαι, - ίζω `moan' (Hp., [Pl.] Ax.), expressive cross of κλαυθμός and μύρομαι with ending after the verbs in - ίζομαι (cf. Schwyzer 644), with κλαυθμυρισμός (Is., Plu.). - 2. κλαύματα pl. `moaning, lamenting' (Att.), κλαύσματα (Porph.). - 3. κλαυμοναί pl. `id.' (Pl. Lg. 792a; after Stob. κλαυθμοναί [s. on 1.]; cf. πημοναί). - 4. κλαῦσις `weeping' (hell.) with κλαυσιάω `long to weep' (Ar. Pl. 1099), κλαυσί-γελως m. `with weeping combined laughing' (X.) - 5. κλαυστήρ `cryer' (Man.) and κλαυστικός (Apoll. Lex.); κλαυ(σ)τός (A., S.). - Quite uncertain is the present κλαύθονται ( PTeb. 3, 7; Epigramm; poetical momentary formation?, cf. Schwyzer 703).Origin: IE [Indo-European]X [probably] [599]. PGX [probably a word of Pre-Greek origin] * klau- `weep'Etymology: From κλαύ-σομαι, κλαυ-θμός a. o. we see a present *κλάϜ-ι̯ω. - A connection gives only Alb. klanj, kanj `weep' from *klau-n-i̯ō with combination of nasal- and yot-suffix (Brugmann Grundr.2 2: 3, 382); cf. Mann Lang. 26, 381. If IE from *kleh2u-? But there is no further connection with any IRE language, so Pre-Greek?Page in Frisk: 1,865Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κλαίω
См. также в других словарях:
κλαυθμηρός — κλαυθμηρός, ά, όν (Α) θρηνώδης, θρηνητικός, κλαψιάρικος, πένθιμος. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλαυθμός + επίθημα ηρός (πρβλ. μοχθ ηρός, οκν ηρός)] … Dictionary of Greek
-ηρός — το επίθημα ηρός είναι το πιο διαδεδομένο από τα επιθήματα σε ρος τής Αρχαίας. Στον Όμηρο απαντά μικρός αριθμός επιθέτων σε ηρός αλλά στους μεταγενέστερους συγγραφείς ο αριθμός αυτός αυξάνεται σημαντικά. (Ήδη στον Ιπποκράτη απαντούν 20 νέα… … Dictionary of Greek
κλαυθμηρίζω — (Α) [κλαυθμηρός] κλαυθμυρίζω*. χύνω δάκρυα, θρηνώ … Dictionary of Greek
