-
1 κλάδα
-
2 κλάδα
-
3 κλαδα
-
4 κλάδα
κλάδοςbranch: neut nom /voc /acc pl (attic)κλάδᾱ, κλαδάωshake: pres imperat act 2nd sgκλάδᾱ, κλαδάωshake: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) -
5 κλάδα
η1) сук, большая ветка; 2) хлопчатобумажная ткань с изображением ветвей с цветами -
6 κλαδάσαι
κλαδά̱σᾱͅ, κλαδάωshake: pres part act fem dat sg (doric)κλαδά̱σαῑ, κλαδάωshake: aor opt act 3rd sg (doric aeolic) -
7 κλάδας
κλάδᾱς, κλαδάωshake: imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) -
8 κλάδος
A branch, shoot of a tree, Arist.Juv. 468b25, GA 752a20; twig, opp. ἀκρεμών, Thphr.HP1.1.9, 1.10.7: generally, branch,τῆς ἐλαίης τοὺς κλάδους Hdt.7.19
: presented by suppliants,ἐλαίας θ' ὑψιγέννητον κλάδον A.Eu.43
, cf. Supp.22 (anap.), S.OT3, 143; also of laurel branches used in temples, E. Ion80.2 plank, POxy. 1738.4, al. (iii A.D.).3 branch of a blood-vessel, Gal.15.141.4 metaph., ἀπὸ νώτοιο δύο κλάδοι ἀΐσσονται two arms, Emp.29.1.5 κ. ἐλέας, of a young girl, Epigr.Gr.368.7:—metapl. forms, dat.κλαδί Scol.9
, prob. in SIG1025.33 (Cos, iv/iii B.C.);τῇ κ. Ael.NA4.38
codd. (cf. Eust.58.37);τῷ κ. Choerob.in Theod.1.138
; acc.κλάδα Lyr.Adesp.122
; cf. κλάδα[ν]· κλάδον, Hsch.; gen. pl. κλαδέων prob. in Philox.1.3; dat. pl. (lyr.), [dialect] Ep.κλαδέεσσι Nic. Fr.74.19
; acc. κλάδας ib.53. -
9 κλείς
κλείς, κλειδός, ἡ, acc. κλεῖδα, nur Sp., Aristod. (VI, 306), Plut. Artax. 9, u. κλεῖν, acc. plur. κλεῖδας, z. B. Ath. VII, 303 a, u. κλεῖς, letztere Form von den Atticisten empfohlen, B. A. 48, 7. 101, 19; s. Beispiele unten; ion. u. ep. κληΐς, ϊδος, Hom. immer so; altatt. κλῄς, ῃδός; dor. κλᾱΐς, acc. auch κλαῖδα od. κλᾷδα, Call. Cer. 45 (bei Theocr. κλάξ); lat. olavis; – 1) Alles zum Verschließen (κλείω) Dienende, Schlüssel, Schloß, Riegel. Bei Hom. – a) der eigentliche Schlüssel; von Erz mit einem elfenbeinernen Griff Od. 21, 6; mit welchem der inwendig an der Thür angebrachte Riegel, ὀχεύς, beim Oeffnen der Thür zurückgeschoben wurde; ἐν δὲ κληϊδ' ἧκε, sie steckte den Schlüssel in das Schlüsselloch, um die Thür zu öffnen, 21, 47; vgl. ἀνακόπτειν ὀχῆας, ϑύρετρα κληῗδι πλήσσειν, 21, 47. 50, ϑύρας οἰγνύναι, Il. 6, 89. – b) der Thorriegel, ein großer Ballen, der vor die Thorflügel geschoben wurde, ἐπιβλής, Il. 24, 453, vgl. 12, 456. 14, 168, u. der kleinere innere Thürriegel, der mit einem Riemen vorgezogen wurde u. so das Gemach von innen verschloß, Od. 4, 802. 838; ἐπιτείνειν κληϊδα ἱμάντι, 1, 442; ϑύρας κληῗδι κληΐσσαι, 21, 241. – c) der Haken an der Spange, περόνη, Od. 18, 294. – Pind. Ἁσυχία βουλᾶν τε καὶ πολέμων ἔχοισα κλαϊδας ὑπερτάτα, P. 8, 3; auch mit kurzem ι, κλαΐδες, 9, 39; κλῇδας οἶδα δωμάτων Aesch. Eum. 791; auch ἀλλ' ἔστι κἀμοὶ κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ φύλαξ, frg. 293; vgl. Soph. ὧν καὶ χρυσέα κλᾑς ἐπὶ γλώσσᾳ βέβακε προςπόλων Εὐμολπιδᾶν, von dem Stillschweigen, welches die Eumolpiden den Eingeweihten auflegen, O. C. 1055; χαλᾶτε κλῇδας Eur. Med. 1314; κλῇδες ἀνῆκαν ϑύρετρα Bacch. 448; übertr., καϑαρὰν ἀνοίξαντι κληΐδα φρενῶν Med. 661; κλῇδας γάμου φυλάττει, von der Hera, der Vorsteherinn der Ehen, welche die Verbindung bewahrt, Ar. Thesm. 976; seltner in Prosa, κλεισίν Plat. Ax. 371 b. – 2) das Schlüsselbein, gleichsam der Schlüssel zwischen Hals od. Nacken u. Brust; κληὶς ἀποέργει αὐχένα τε στῆϑός τε Il. 8, 325; ᾗ κληϊδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσιν 22, 324; κληϊδα παρ' ὦμον πλῆξε 5, 146; παῖσον ἐμᾶς ὑπὸ κλῃδός Soph. Trach. 1035; τὴν κλεῖν συνετράβην Andoc. 1, 61; τὴν κλεῖν κατεαγότα Dem. 18, 67; sonst gew. im plur., Arist. H. A. 3, 7 u. öfter; διήλασε παρὰ τὴν κλεῖδα διὰ τοῦ τραχήλου τὴν αἰχμήν Plut. Artaz. 9. – Am Thunfisch, Aristopho Ath. VII, 303 a 315 d. – 3) die Ruderbänke auf dem Schiffe, κληϊδες, welche die Schiffsseiten verbinden; κληΐδεσσιν ἐφήμενοι Od. 12, 215; πεντήκοντ' ἔσαν ἄνδρες ἐπὶ κληῗσιν ἐταῖροι Il. 16, 1 70; öfter in der Od. – 4) die wozu, ἐφ' ἁλμυρὰν πόντου κληῗδ' ἀπέραντον Eur. Med. 213.
-
10 κλάδος
κλάδος, ὁ, eigtl. ein junger Trieb od. Schößling, den man abbricht (κλάω, vgl. aber κραδαίνω). um ihn auf einen andern Baum zu pfropfen. nach Theophr. der jährige Trieb an den Baumästen; übh. Zweig; ἐλαίας Aesch. Eum. 43, öfter; auch von den Zweigen, welche die Schutzflehenden in den Händen hielten, Suppl. 22. 150 u. öfter, wie ἱκτηρίοις κλάδοισιν ἐξεστεμμένοι Soph. O. R. 3, vgl. 143; δάφνης κλάδοι Eur. Ion 80; einzeln in Prosa. – Der dat. sing. wurde oft (wie von κλάς, κλαδός) κλαδί gebildet; Ar. Lys. 632; Scol. 7 bei Ath. XV, 695 b; Ael. H. A. 4, 38 τῇ κλαδί, von Schneider in τῷ κλαδί geändert; den accus. κλάδα erwähnt Hesych.; κλάδας Nic. bei Ath. XV, 684 a. – Auch von τὸ κλάδος kommt der dat. plur. κλάδεσι vor, Ar. Av. 239. u. κλαδέεσσι, Nic. bei Ath. XV, 683 c.
-
11 κλας
-
12 разводы
развод||ымн. (узоры) τά κλαδιά, οἱ κλάδες:материя с \разводыами τό κλαδωτό ὕφασμα, ἡ κλάδα -
13 κλαδάν
κλαδάωshake: pres part act masc voc sg (doric aeolic)κλαδάωshake: pres part act neut nom /voc /acc sg (doric aeolic)κλαδάωshake: pres part act masc nom sg (doric aeolic)κλαδᾶ̱ν, κλαδάωshake: pres inf act (epic doric)κλαδάωshake: pres inf act (attic doric) -
14 κλαδᾶν
κλαδάωshake: pres part act masc voc sg (doric aeolic)κλαδάωshake: pres part act neut nom /voc /acc sg (doric aeolic)κλαδάωshake: pres part act masc nom sg (doric aeolic)κλαδᾶ̱ν, κλαδάωshake: pres inf act (epic doric)κλαδάωshake: pres inf act (attic doric) -
15 κλείς
Aκλεῖδα AP 6.306
([place name] Aristo), Plu.Art.9: pl.κλεῖδες, κλεῖδας, [var] contr. κλεῖς, v. infr. 111, dat. :—[dialect] Ion. [full] κληΐς [ῑ], κληῗδος, κληῗδα, etc. (Hom. uses only the [dialect] Ion. form):—[dialect] Dor. [full] κλᾱΐς, κλαΐδος [ῐ] Simon.23, Pi.P.9.39; but acc. pl. κλᾱῗδας ib.8.4; acc. κλαῖδα orκλᾷδα Call.Cer.45
; cf. κλᾴξ:—[dialect] Aeol. [full] κλᾶϊς ( κλαῖς cod.)· μοχλός, Hsch.; κλάϊς acc. κλάϊν Et.Gud.ap.Schaefer Greg.Cor.p.584: pl. κλᾷδες κλᾶδες cod.)· ζυγά, Hsch.:—old [dialect] Att. [full] κλῄς, κλῇδος, acc. (anap.), 661 (lyr.): κλείς and κλῄς in the same [dialect] Att. Inscr., IG22.1414.44 and 47. ( κλᾱϝῑς, cf. Lat. clavis, claudo.)1 bar, bolt, θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσε (sc. Hera, from within)κληῗδι κρυπτῇ Il.14.168
, cf. Od.21.241; κληῗδος ἱμάς ib.4.802, cf. 838; ; = ἐπιβλής, Il.24.455.2 catch or hook, passed through the door from the outside to catch the strap ([etym.] ἱμάς ) attached to the bar ([etym.] ὀχεύς), ἐν δὲ κληῗδ' ἧκε, θυρέων δ' ἀνέκοπτεν ὀχῆας ἄντα τιτυσκομένη Od.21.47
, cf.50;οἴξασα κληῗδι θύρας Il.6.89
;δοιοὶ δ' ἔντοσθεν ὀχῆες εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληῒς ἐπαρήρει 12.456
, cf.Parm.1.14.3 later, key,τὴν κλεῖν ἐφέλκεται Lys.1.13
; κλεῖν παρακλείδιον a false key, Pl.Com.77: pl.,κλῇδας οἶδα δώματος A.Eu. 827
, cf.E.Ba. 448;Λακωνικὴ κ. Men.343
;κυριεύσοντα τῶν κ. OGI229.56
(Smyrna, iii B.C.); of a sacred key carried in processions, SIG900.14 (Panamara, iv A.D.), 996.24 (Smyrna, perh. i A.D.).4 metaph., , cf. 9.39; ἔστι κἀμοὶ κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ, of silence, A.Fr. 316, cf.S.OC 1052 (lyr.);καθαρὰν ἀνοῖξαι κλῇδα φρενῶν E.Med. 661
(lyr.); κλῇδας γάμου φυλάττει, of Hera, Ar.Th. 976 (lyr.); of the key to a problem, Vett.Val.179.4.III collar-bone, prob. so called from its hook shape (v. supr. 1.2), Hom. (only in Il.), ;κληῗδα παρ' ὦμον πλῆξ', ἀπὸ δ' αὐχένος ὦμον ἐέργαθεν ἠδ' ἀπὸ νώτου 5.146
; , cf. Hp.Aër.7, Art.13;πᾳῖσον ἐμᾶς ὑπὸ κλῇδος S.Tr. 1035
;τὴν κλεῖν συνετρίβην And.1.61
;τὴν κλεῖν κατεαγώς D.18.67
: pl., Diog. Apoll.6, etc.;τὰ πλάγια καὶ τὰς κλεῖδας Arist.HA 513b35
; αἱ κλεῖδες (v.l. κλεῖς) καὶ αἱ πλευραί, of the crocodile, ib. 516a28; κλεῖδες ὀπταί roast shoulder-bones of the tunny (with play on 1.3, visible keys, opp. κρυπταὶ κλεῖδες of the Laconians), Aristopho 7.2, cf. Diph.Siph. ap. Ath.8.357a.IV rowing bench in a ship, freq. in Od., always in pl.;ἐπὶ κληῗσι καθίζειν 2.419
, etc.;κληΐδεσσιν ἐφήμενοι 12.215
; once in Il., ;δησάμενοι.. ἐπὶ κληῗσιν ἐρετμά Od.8.37
.V of promontories, straits, etc., Κληῗδες orΚληΐδες τῆς Κύπρου Hdt.5.108
, cf.Str.14.6.3; πόντου κλῇδ', of the Bosporus, E.Med. 212 (lyr.).VI in pl., sacred chaplets, Id.Tr. 256 (anap.) (Ephes., acc. to Hsch.).
См. также в других словарях:
κλάδα — κλάδος branch neut nom/voc/acc pl (attic) κλάδᾱ , κλαδάω shake pres imperat act 2nd sg κλάδᾱ , κλαδάω shake imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κλάδα — η 1. μεγάλος κλάδος 2. ύφασμα με σχήματα κλάδων, βλαστών ή ανθέων 3. κλάδεμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλαδί + μεγεθ. κατάλ. α, πρβλ. κεφάλ α, χέρ α] … Dictionary of Greek
κλάδα — η μεγεθυντικό του κλαδί, μεγάλος κλάδος, κλάρα: Έκοβε κλάδες από τα δέντρα του δάσους για τα γιδοπρόβατά του … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
κλαδάσαι — κλαδά̱σᾱͅ , κλαδάω shake pres part act fem dat sg (doric) κλαδά̱σαῑ , κλαδάω shake aor opt act 3rd sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κλάδας — κλάδᾱς , κλαδάω shake imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CLADUS — CLADUS, Graece Κλάδος, apud Martialem, l. 2. Epigr. 57. v. ult. modo modo ad Cladi mensam Oppigneravit annulum, unde cenaret: nomen proprium Trapezitae. Alias Κλάδοι Graecis, rami sunt arborum, inprimis in palma, rami e trunco, qui ςτέλεχος… … Hofmann J. Lexicon universale
CLAVA — ramus ex utraque parte praecisus, et sic pro fuste et baculo est; ex Graeco κλάδα, quod idem cum κλάδος, ramus, apud Hesych. unde κλάβαν Aeoles fecêre, Latini Clavam. Hinc Clavam Herculis, ramum etiam vocant Latmi Poetae. Propert. Ille etiam Eleo … Hofmann J. Lexicon universale
Σπάρτη — I Μυθικό πρόσωπο επώνυμη ηρωίδα της Σπάρτης κόρη του Ευρώτα και της Κλήτας και σύζυγος του Λακεδαίμονα. Ήταν μητέρα του Αμύκλα, της Ευρυδίκης, του Ίμερου και της Ασίνης. II Πόλη (14.084 κάτ.) της νότιας Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νομού Λακωνίας … Dictionary of Greek
κλαδί — το (AM κλαδίον, Μ και κλαδίν, Α και κλάδιον) νεοελλ. φρ. «δεν τόν αφήνει σε χλωρό κλαδί» τόν καταδιώκει συνεχώς ή δεν τόν αφήνει ήσυχο ούτε λεπτό νεοελλ. μσν. 1. κλάδος φυτού, βλαστός δέντρου ή θάμνου που εκφύεται από τον κορμό, κλώνος, κλωνάρι,… … Dictionary of Greek
σπάρτη — I Μυθικό πρόσωπο επώνυμη ηρωίδα της Σπάρτης κόρη του Ευρώτα και της Κλήτας και σύζυγος του Λακεδαίμονα. Ήταν μητέρα του Αμύκλα, της Ευρυδίκης, του Ίμερου και της Ασίνης. II Πόλη (14.084 κάτ.) της νότιας Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νομού Λακωνίας … Dictionary of Greek
στειροχωρίζω — Ν (σχετικά με κοπάδια αιγοπροβάτων) ξεχωρίζω τις στείρες προβατίνες και κατσίκες («στειροχωρίζουν στού Κλαδά, τυροκομούν στού Ζέρβα», Κρυστ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < στείρος + χωρίζω] … Dictionary of Greek