-
1 θάλλειν
θάλλωsprout: pres inf act (attic epic) -
2 ἀπεικάζω
A- άσομαι X.Mem.3.11.1
,- άσω Plu.2.1135a
:—[voice] Pass., [tense] aor.ἀπεικάσθην E.El. 979
, Pl.Cra. 419d: [tense] fut.- ασθήσομαι Them.Or.2.33a
: [tense] pf.ἀπείκασμαι Pl.Cra. 420d
(on the augment v. εἰκάζω):—form from a model, represent, express, copy, of painters,ἀ τὰ καλὰ τῶν ζῴων Isoc.1.11
;τὸ σὸν χρῶμα καὶ σχῆμα Pl.Cra. 432b
, cf. Criti. 107d, 107e;διὰ χρωμάτων ἀ. X.Mem.3.10.1
;χρώμασι καὶ σχήμασιν Arist.Po. 1447a19
: metaph., ἀ. ἑαυτόν τινι conform oneself to.., Pl.R. 396d:—[voice] Pass., become like, resemble, τινί ib. 563a, Cra. 419c; ἀπεικασθεὶς θεῷ in a god's likeness, E.El. 979.2 express by a comparison,ἔχοιμ' ἂν αὐτὸ μὴ κακῶς ἀπεικάσαι S.Fr.149.2
, cf. Pl.Tht. 169b;οἷος γὰρ Ἀχιλλεὺς ἐγένετο ἀπεικάσειεν ἄν τις Βρασίδαν Id.Smp. 221c
; τὸ θάλλειν τὴν αὔξην μοι δοκεῖ ἀπεικάζειν τὴν τῶν νέων the word θάλλειν seems to express the growth.., Id.Cra. 414a; ἀ. διὰ τοῦ ῥῶ to express by the sound of ῥ, ib. 426e:—[voice] Pass., to be copied or expressed by likeness ; τὰ ἄλλα ἀπείργαστο εἰς ὁμοιότητα ᾧπερ (sc.τούτου ᾧ ἀπεικάζετο Id.Ti. 39e
; ἀ. πρός τι to be copied in reference to.., i. e. from.., ib. 29c.3 liken, compare with, , Pl.Phd. 76e, Grg. 493b, Smp. 221d, al.; οὐ τοιοῦτόν ἐστιν ᾡ σὺ ἀπεικάζεις not such [as that] to which you compare it, Id.Phd. 92b:— [voice] Pass., to be likened or compared, , al.; [τὸ ἀναγκαῖον] ἀπείκασται τῇ πορείᾳ Id.Cra. 420d
; [τὸ ψεῦδος] ἀπείκασται τοῖς καθεύδουσι ib. 421b.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπεικάζω
-
3 βρυάζω
βρυάζω, nur praes. ( βρύω), strotzen, Ueberfluß haben, καρποῖς Orph. H. 52. 10; δέπας ἀφρῷ βρυάζον, übersprudelnd, Timoth. bei Ath. XI, 465 c; Von den VLL. ϑάλλειν, γαυριᾶν, τρυφερῶς διακεῖσϑαι erkl.; = ἥδεσϑαι, Epicur. bei Stob. flor. 17, 34 u. Plut. non posse 16; vgl. Aemilian. 2 (IX, 756); γυναῖκες ἐβρύαζον ταῖς Δωρίαις στολαῖς, machten Staat damit. Duris Sam. bei Schol. Eur. Hec. 915; vgl. Cratin. bei Mein. II, 20.
-
4 κόμη
κόμη, ἡ, coma, das Haar, Haupthaar, Hom. u. Folgde; ξανϑή Il. 1, 197; τίλλειν κόμην, das Haar raufen, 22, 406; κείρασϑαι κόμην, sich das Haar scheeren, 23, 46 Od. 4, 198, gewöhnlicher Ausdruck der Trauer; κόμην κείρειν τινί, Einem zu Ehren, als Todtenopfer das Haar abschneiden, Il. 23, 146, vgl. 151. 152; auch im plur., κόμαι χαρίτεσσιν ὁμοῖαι 17, 51; κομᾶν πλόκαμοι Pind. P. 4, 82; φαιδίμα N. 1, 68; χρυσέᾳ κόμᾳ ϑάλλειν I. 6, 49, öfter; ἕλξειν ἔοιχ' ὑμᾶς ἀποσπάσας κόμης Aesch. Suppl. 883; κόμη δι' αὔρας ἀκτένιστος ᾄσσεται, das Haar flattert ungekämmt in der Luft, Soph. O. C. 1263; βόστρυχοι ξανϑῆς κόμης Eur. Hel. 1240; καϑεῖσαν ἐς ὤμους κόμας, sie ließen das Haar auf die Schulter herabwallen, Bacch. 694; in Prosa, τὰς καλὰς ταύτας κόμας ἀποκερεῖ Plat. Phaed. 89 b; Folgende; – κόμαι πρόςϑετοι, falsche Haare, Xen. Cyr. 1, 3, 2, wie κομῶν προςϑέσεις Philostr. – Auch vom Barte, Epict. – Uebertr., vom Laube der Bäume; ἀπέκοψα κόμην τανυφύλλου ἐλαίης Od. 23, 195; Theophr.; Antiphil. 12 (IX, 71); auch von andern Gewächsen, vom Grafen. bes. vom Blumenstengel der Hyacinthen, vom Blätterdach der Palmen u. ä. – Auch der Lichtschweif des Kometen, Arist. meteor. 1, 8.
-
5 κατα-φθίνω
κατα-φθίνω (s. φϑίνω), untergehen, zu Grunde gehen; ἐπέων καρπὸς οὐ κατέφϑινε Pind. I. 7, 46; νόσῳ Soph. Phil. 266; Ggstz ϑάλλειν, vom Leiden, El. 260; γήρᾳ Eur. Alc. 622; spätere Prosaiker, die auch einen aor. καταφϑινήσας, hinschwindend, Plut. consol. ad Apollon. p. 357, u. ein perf. κατεφϑίνηκα bilden, Cic. 14, κατεφϑινηκὼς τὴν κόμην Arr. Epict. 4, 11, 25.
-
6 θάλος
θάλος, τό, = ϑαλλός, junger Sprößling, Zweig, bes. Oelzweig, ἱερὸν ἐλαίας Eur. I. T 1101, v. l. ϑαλλός; sonst übertr. von Menschen, mit dem Nebenbegriffe frischer Kraft u. jugendlicher Anmuth, Od. 6, 157, φίλον ϑάλος, ὃν τέκον αὐτή Il. 22, 87, vgl. H. h. Cer. 66. 187; übh. Sohn, Nachkomme, Pind. Ol. 2, 49. 6, 68 I. 6, 24; Eur. I. T. 232; einzeln bei Sp. – Aber ϑαλέων ἐμπλησάμενος κῆρ, mit Lebensfreude, Il. 22, 504, wird von Apoll. lex. H. τῶν πρὸς τὸ ϑάλλειν ἐπιτηδείων u. in den Schol. παντοδαπῶν τροφῶν καὶ ἐδεσμάτων erkl.; vgl. ϑάλεια u. Suid.
-
7 θάλλω
θάλλω, aor. ἔϑαλον, H. h. 18, 33, perf. τέϑηλα, mit Präsensbdtg, dor. τέϑᾱλα, wovon Hom. die Participia τεϑηλώς u. τεϑαλυῖα braucht, plusqpf. έτεϑήλει, grünen, sprossen, blühen, und dah. Ueberfluß woran haben, wovon strotzen; ἡμερὶς ἡβώωσα, τεϑήλει δὲ σταφυλῇσιν Od. 5, 69; ἐρινεὸς φύλλοις 12, 103, vgl. Il. 9, 208; das partic. häufig absol., schwellend, üppi g, reichl i ch, τεϑαλυῖα ὀπώρη, ἀλωή, εἰλαπίνη, ἀλοιφή, ἐέρση, Od.; ϑάλλει κατ' ἦμαρ αἰεὶ νάρκισσος, sproßt reichlich hervor, Soph. O. C. 687; αὐτό γε τὸ ϑάλλειν τὴν αὔξην μοι δοκεῖ ἀπεικάζειν τῶν νέων Plat. Crat. 414 a; transit., hervorsprossen lassen, οὐ δένδρε' ἔϑαλλεν χῶρος Pind. Ol. 3, 24, vgl. Aesch. τῆς τ' αἰὲν ἐν φύλλοισι ϑαλλούσης βίον ξανϑῆς ἐλαίας καρπός, Nahrungsmittel, Leben sprossend, Pers. 608. – Häufig übertr., blühen und grünen, gedeihen, von Menschen, Städten u. Völkern, τοῖσι τέϑηλε πόλις Hes. O. 231; ἀρεταῖς Pind. Ol. 9, 18, vgl. P. 4, 65; ἀρετὴ ϑάλλει I. 4, 19; συμπόσιον 5, 1; εὐδαιμονία P. 7, 21; ἔνϑεν ἀεξόμενον ζώφυτον αἱμα βροτοῖσι ϑάλλει Aesch. Suppl. 837; πατρὸς ϑάλλοντος, während der Vater lebt u. glücklich ist, Soph. Ant. 699, vgl. ἔλειπον ἰσχύοντά τε καὶ ζῶντα καὶ ϑάλλοντα Trach. 234, wie μέγα ϑάλλοντές εἰσι νῦν ἐν Ἀργείων στρατῷ Phil. 418; Κρέων ϑάλλων εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ Ant. 1149; auch Plat. vrbdt τότε μὲν ϑάλλει καὶ ζῇ, Conv. 203 e; ἡ πᾶσα οὕτω ϑάλλει τε καὶ εὐδαιμονεῖ χώρα Legg. XII, 945 d; Xen. stellt dem μετὰ λήϑης ἄτιμοι κεῖνται gegenüber μετὰ μνήμης τὸν ἀεὶ χρόνον ὑμνού-μενοι ϑάλλουσι Mem. 2, 1, 33. – Aber auch von schlimmen Dingen, wie von der Krankheit Soph. ἡ δ' ἐμὴ νόσος ἀεὶ τέϑηλε κἀπὶ μεῖζον ἔρχεται, Phil. 259; so πήματα ἀεὶ ϑάλλοντα, den καταφϑίνοντα entgeggstzt, El. 252; δυςδαίμων ἔρις ϑάλλει Eur. Phoen. 819. – Verwandt mit ϑηλέω, ϑῆλυς.
-
8 θῆλυς
θῆλυς, εια, υ (ΘΑ, nach Plat. Crat. 414 a ἀπὸ τῆς ϑηλῆς, eigtl. säugend); einen gen. ϑήλυδος aus Soph. s. B. A. 1381; ϑῆλυς steht bei Dichtern oft als fem., wie Ἥρη, ϑῆλυς ἔουσα Il. 19, 97; γυνὴ ϑῆλυς οὖσα Soph. Tr. 1051; so ὄϊς Il. 10, 215; ϑήλεας ἵππους 5, 269; ϑῆλυς σπορά Eur. Hec. 651; φύσις, χάρις, Leont. Schol. 7. 8 ( Plan. 286. 287); ion. fem. ϑήλεα, Her. 3, 86. 109; – weiblich; – al als Bezeichnung des Geschlechtes, im Ggstz zum männlichen, ἄῤῥην, von Hom. an überall; von Göttern, ϑήλεια ϑεός Il. 8, 7, wie Her. 2, 35; von Menschen, Aesch. Ag. 1704 u. sonst, z. B. ἄπαις ϑήλεος γόνο υ, ohne weibliche Kinder, Her. 3, 66; von Thieren, ϑήλεια ἔλαφος Pind. Ol. 3, 30; ἵπποι Od. 4, 635, wie Plat. Hipp. mai. 288 b; ὄρνις Soph. frg. 424. Bei Arist. H. A. oft ὁ ϑῆλυς ὀρεύς u. ä.; – ϑήλεια allein für Frau, Eur. Andr. 181; bei Thieren ἡ ϑήλεια, das Weibchen, Xen. Mem. 2, 1, 4; τὸ ϑῆλυ γένος, das Weibergeschlecht, Eur. Hec. 885, wie in Prosa τὸ ϑ ῆλυ dem τὸ ἄῤῥεν oft entgegengesetzt wird. Bei den Gramm. bezeichnet es das genus femininum; schon Ar. Nubb. 672 ὀνόματα ϑήλεα. – b) was von Weibern kommt, ἀϋτή, Weiberstimme, Od. 6, 122. –, c) zart, schwach, weibisch; Soph. Trach. 1064, vgl. 1051; φρήν Aesch. Ch. 303; Ar. Lys. 708; Φοίβου παρειαί Callim. Ap. 37; Sp., wie ἠϑος M. Anton. 4, 28. – d) befruchtend, erquickend; δῆλυς ἐερση Od. 5, 467; Hes. Sc. 395, womit vielleicht ϑήλεια νύξ Soph. frg. 887 (VLL. ἡ ὕπομβρος καὶ ποιοῠσα ϑάλλειν) zu vergleichen. – Compar. ϑηλύτερος; bei Hom. u. Hes. ϑηλύτεραι γυναῖκες, ϑεαί, z. B. Il. 8, 520 Od. 8, 324 (vgl. ϑηλείαις γυναιξί Eur. Or. 1205, ϑήλειαι κόραι Plat. Legg. VI, 764 d); ihnen nachgebildet oft in der Anth.; auch allein ϑηλυτέρα, ohne subst., Cyr. 3 (VII, 557) Paul. Sil. 14. 41 (V, 290 VI, 71); fast gleich, dem Positiv, doch auf das schwächere, zartere Geschlecht hindeutend. – Δίαιτα ϑηλυτέρα ἢ κατ' ἄνδρα Plut. Mar. 54, weichlicher. – Den superl.
-
9 διαμπερες
Iadv.1) (на)сквозь, навылет(τοξευθεὴς δ. εἰς τέν κεφαλήν Xen.; δ. ἐληλάσθαι διά τι Plat.)
2) сплошь, вплотную(σταυροὺς ἐλαύνειν Hom.)
3) непрерывно, постоянно(ἔργα τιθέναι Hom.; θάλλειν ἀγαθοῖσι Hes.)
ἤματα πάντα δ. Hom. — во все дни, (на)всегдаII(ἀσπίδος и στέρνων Soph.; βλῆσθαι κενεῶνα δ. Hom.; δ. οὖς Aesch.)
-
10 παρρησια
ἥ1) откровенная речь, откровенность, прямота(ἐλευθερία καὴ π. Plat.; π. καὴ ἰσηγορία καὴ δημοκρατία Polyb.)
παρρησίᾳ θάλλειν и παρρησίαν ἔχειν Eur. — пользоваться свободой слова;παρρησίᾳ φράζειν Eur. — откровенно говорить;μετὰ παρρησίας Dem. — со всей откровенностью;ἐν παρρησίᾳ NT. — явно, откровенно, всенародно2) невоздержность на язык(π. κατακορής Plat.)
3) дерзание, смелость(παρρησίαν ἔχειν εἴς τι и πρός τινα NT.)
-
11 θαλύνω
A = θάλλειν ποιῶ, Hsch. -
12 τριθαλλίαι
τρῐ-θαλλίαι· μεγάλως τοῦ θάλλειν αἰτίαι, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τριθαλλίαι
-
13 ἔρα
ἔρα, ἡ,A earth, Erot.s.v. ἕρπει, Sch.Il.Oxy.221x28, EM369.24 Hsch. (also expld. as, = κοιλία), cf. Str.16.4.27:—Adv. [full] ἔραζε, [dialect] Dor. [full] ἔρασδε, to earth,κατὰ δὲ πτερὰ χεῦεν ἔραζε Od.15.527
;ἀπὸ δ' εἴδατα χεῦεν ἔ. 22.85
, cf. Hes.Op. 421, 473 ; soνιφάδες δ' ὡς πῖπτον ἔ. Il.12.156
;οὑμὸς δὲ πότμος..κυρῶν ἄνω ἔ. πίπτει A.Fr. 159
;ὄρπακες βραβύλοισι καταβρίθοντες ἔρασδε Theoc.7.146
; on the ground,θάλλειν Mosch.2.66
. -
14 καταφθίνω
κατα-φθίνω, untergehen, zu Grunde gehen; Ggstz ϑάλλειν, vom Leiden; καταφϑινήσας, hinschwindend -
15 Abound
v. intrans.Abound in: P. εὐπορεῖν (gen. or dat.), ἀκμάζειν (dat.), V. πληθύειν (gen. or dat.) (Plat. also but rare P.), πλήθειν (gen.), Ar. and V. βρύειν (gen. or dat.).Flow with: P. and V. ῥεῖν (dat.).Let the means of life abound: V. περιρρείτω βίος (Soph., El. 362).Abounding in: V. φλέων (dat.); see rich in.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Abound
-
16 Bloom
subs.P. and V. ἄνθος, τό.met., perfection: P. and V. ἄνθος, τό, ἀκμή, ἡ.Bloom of youth: P. and V. ἥβη, ἡ, ὥρα, ἡ, ἀκμή, ἡ.Be in full bloom, v.: P. and V. ἀκμάζειν, ἀνθεῖν.Be in bloom of youth, v.: P. and V. ἡβᾶν, ἀκμάζειν, ἀνθεῖν.——————v. intrans.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Bloom
-
17 Flourish
v. trans.V. intrans. Prosper: P. and V. εὖ πράσσειν, εὖ ἔχειν, εὖ φέρεσθαι (or substitute καλῶς for εὖ), εὐθενεῖν, ἀνθεῖν, εὐτυχεῖν, ἀκμάζειν, θάλλειν (Plat. but rare P.; also Ar.), εὐδαιμονεῖν, ὀρθοῦσθαι, P. εὐπραγεῖν.——————subs.Flourish of trumpets: P. and V. φθογγός, ὁ, V. βοή, ἡ, ἀϋτή, ἡ, αὐδή, ἡ, ἠχώ, ἡ, ἠχή, ἡ.Brandishing: P. ἐπανάσεισις, ἡ (Thuc. 4, 126).Pomp: P. and V. σχῆμα, τό, χλιδή, ἡ (Plat.).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Flourish
-
18 Overflow
v. trans.met., abound: P. εὐπορεῖν, V. πληθύειν (also Plat. but rare P.), Ar. and V. βρύειν, θάλλειν.Overflow with: P. εὐπορεῖν, (gen. or dat.), V. πληθύειν (gen. or dat.) (Plat. also but rare P.), Ar. and V. βρύειν (gen. or dat.), P. and V. ῥεῖν (dat.); see abound with.——————subs.Inundation: P. κατακλυσμός, ὁ, ἐπίκλυσις, ἡ.met., surplus: Ar. and P. περιουσία, ἡ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Overflow
-
19 Prosper
v. trans.Set in the right way: P. and V. ὀρθοῦν, κατορθοῦν.Help on: P. and V. σπεύδειν, ἐπισπεύδειν.V. intrans. P. and V. εὖ πράσσειν, εὖ ἔχειν, εὖ φέρεσθαι (or substitute καλῶς for εὖ), εὐθενεῖν, εὐτυχεῖν, ὀρθοῦσθαι, κατορθοῦν (or pass.).Flourish, bloom: P. and V. ἀνθεῖν, ἀκμάζειν, θάλλειν (Plat. but rare P.).Live in prosperity: V. εὐημερεῖν.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Prosper
-
20 Teem
v. intrans.Abound: P. εὐπορεῖν, V. πληθύειν (Plat. also but rare P.), Ar. and V. βρύειν, θάλλειν.Teem with: P. εὐπορεῖν (gen. or dat.), ἀκμάζειν (dat.), V. πληθύειν (gen. or dat.) (Plat. also but rare P.), πλήθειν (gen.), Ar. and V. βρύειν (gen. or dat.).Flow with: P. and V. ῥεῖν (dat.).The cities are teeming with a rabble of mixed breeds: P. ὄχλοις συμμίκτοις πολυανδροῦσιν αἱ πόλεις (Thuc. 6, 17).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Teem
- 1
- 2
См. также в других словарях:
θάλλειν — θάλλω sprout pres inf act (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Thalia — can refer to four distinct entities in Greek mythology, two of whom were daughters of Zeus, and a third of whom bore him sons. The name Thalia, or Thaleia, ( /θə laɪə/) is spelled Θάλεια in Greek and derives from the same stem as θάλλειν to bloom … Wikipedia
Thalia (muse) — Thalie (Muse) Pour les articles homonymes, voir Thalie. Thalie, par Jean Marc Nattier (1739) Dans la mythologie grecque … Wikipédia en Français
Thalie (Muse) — Pour les articles homonymes, voir Thalie. Thalie, par Jean Marc Nattier (1739) Dans la mythologie grecque, Thalie (en grec ancien … Wikipédia en Français
Thalie (nymphe) — Pour les articles homonymes, voir Thalie. Dans la mythologie grecque, Thalie (en grec ancien Θάλεια / Tháleia ou Θάλια / Thália, « la Joyeuse, la Florissante », de θάλλειν / … Wikipédia en Français
Thalía — THALÍA, æ, Gr. Θαλεία, ας, (⇒ Tab. X.) Jupiters und der Mnemosyne Tochter, eine von den neun Musen. Apollod. l. I. c. 3. §. 1. Sie hat den Namen von θάλλειν, blühen, weil der Ruhm der Gelehrsamkeit lange blühe. Diod. Sic. l. III. c. 7. p. 150.… … Gründliches mythologisches Lexikon
Thalia (Charis) — Die drei Grazien (pompeijanisches Fresko) Thalia (griechisch Θάλεια, Θαλία, von θάλλειν, „üppig wachsen“, besonders bei Obstbäumen) ist der Name einer der drei Chariten (römisch: Grazien), d. h. Göttinnen der Anmut in der griechis … Deutsch Wikipedia
CROCUM seu CROCUS — CROCUM, seu CROCUS inter praecipua horrorum pratorumque decora, παρὰ τὸ εν κρύει θάλλειν, quod in frigores floreat, nomen nonnullis invenit. Floret enim sub Pleiade et paucos dies, Theophrast. de Plantis, l. 6. c. 6. Virgilio vero flos vernus est … Hofmann J. Lexicon universale
HORAE — I. HORAE Calabriae urbs. Curopalates. II. HORAE Iovisac Themidis filiae. Hesiod. in Theogonia, Δεὐτερον ἠγάγετο λιπαρην` Θέμιν, ἣ τέκεν Ω῞ρας, Ε᾿υνομίην τε, Δίκην τε, καὶ Ε᾿ιρήνην τεθαλυῖαν, Α῞ιτ᾿ ἔργ᾿ ὡρεύουςι καταθνητοῖςι βροτοῖςι. Orpheus non… … Hofmann J. Lexicon universale
THALAMUS — Graece Θάλαμος, item θαλάμη: quae tamen sic distinguit Ammonius, ut θαλάμαι proprie sint delubra Dioscurorum, imo omnium Deorum interiores cellae, Dearum praeprimis, quae alias καλύβαι, παςοις i. e. velis plumariô opere varieg atis clausae, de… … Hofmann J. Lexicon universale
THALIa — una ex IX. Musis, ἀπὶ τοῦ θάλλειν, virere, seu florere, quod Poetarum fama nullô tempore marcescat. Horatius argutam eam appellat, l. 4. Carm. Od. 6. v. 25. Statius vero lascivam, l. 2. Sylv. 1. v. 116. Inventrix Geometriae et Agriculturae… … Hofmann J. Lexicon universale
