-
1 πυρόν
-
2 ζεό-πῡρον
-
3 ζώ-πυρον
ζώ-πυρον, τό, glühende Kohle oder Asche, die man zu einem Feuer anfachen kann. Bei Strab. 7, 3, 9, wo τὰ ζώπυρα als Erfindung des Anacharsis erwähnt ist, scheint es das Gebläse des Schmiedes zu sein, in marg. οἱ χάλκεοι ἀσκοί; Suid. οἱ φυσητῆρες, ὅϑεν οἱ χαλκευταὶ τὸ πῦρ ἐκφυσῶσι. Gew. übertr.; so Plat. Legg. III, 677 b σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνϑρώπων διᾳσεσωσμένα γένους, die zur Wiederbelebung des Menschengeschlechts aus der Fluth Erhaltenen; vgl. Luc. Tim. 3; Ueberbleibsel, πάνυ βραχέα τινὰ ζώπυρα διασώζοντες τῆς Λυκούργου νομοϑεσίας Plut. apophth. Lac. extr. – Sp. haben ein adj. ζώπυρος, Feuer entzündend, belebend, τοῦ ζῆν ποιητικός, VLL.
-
4 μελάμ-πῡρον
μελάμ-πῡρον, τό, schwarzer Weizen, ein Unkraut im Weizen, Theophr., Diosc.
-
5 ἐπί-πυρον
ἐπί-πυρον, τό, die Stelle auf dem Altar, wo das Feuer brannte, Sp.
-
6 ἰσό-πῡρον
-
7 πῡρός
πῡρός, ὁ, der Weizen; ἐπεὶ κατὰ πυρὸν ἄλεσσαν, Od. 20, 109; als Pferdefutter, Il. 10, 569; gew. im plur., vgl. Od. 4, 604; neben κριϑαί, 9, 110. 19, 112; Futter der Gänse, ib. 536; Ar.; u. in Prosa, wie Plat. Menex. 238 a u. Folgde überall. – Man findet Zusammenhang mit πῠρ, Feuer, in der gelben Farbe; aber υ ist der Quantität nach verschieden.
-
8 κατ-αλέω
-
9 ἐρέπτομαι
ἐρέπτομαι (nach Hesych. ἐρέπτω = τρέφω; eigtl. rupfen, wie weidende Thiere, bes. Rinder fressen, grasen), nur part. pr., fressen, verzehren, gew. von Pflanzen fressenden Thieren, λωτόν, κρῖ λευκόν, πυρόν, Il. 2, 776. 5, 196. 7, 564 Od. 19, 553; δημόν, das Fett eines Leichnams, von Fischen, Il. 21, 202; ψάμμον Opp. H. 1, 96, von Menschen, λωτόν Od. 9, 97, wie En. ad. 335 (IX, 618); βότρυν Simon. 105 (VII, 20). Dah. komisch, von Kleonymus, φασὶν αὐτὸν ἐρεπτόμενον τὰ τῶν ἀνέρων Ar. Equ. 1295.
-
10 ἦνοψ
ἦνοψ, οπος, Il. 16, 408. 18, 349 Od. 10, 360 in der Vrbdg ἤνοπι χαλκῷ, οὐρανὸς ἦνοψ poet. bei Suid. v. ἔνδιος, nach Einigen funkelnd, für ἄν-οψ, was man vor Glanz nicht ansehen kann, oder mit ἔνοπτρον zusammenhangend, spiegelblank; unwahrscheinlicher von ὄψ abgeleitet, ἔνηχος, helltönend, womit das von Suid. erwähnte ἤνοπα πυρὸν ἔδουσιν nicht zu vereinigen ist. Vgl. νῶροψ.
-
11 ἐπίπυρον
ἐπί-πυρον, τό, die Stelle auf dem Altar, wo das Feuer brannte -
12 ζεόπῡρον
ζεό-πῡρον, τό, eine Getreideart, zwischen Spelt u. Weizen -
13 ζώπυρον
ζώ-πυρον, τό, glühende Kohle oder Asche, die man zu einem Feuer anfachen kann; τὰ ζώπυρα als Erfindung des Anacharsis erwähnt ist, scheint es das Gebläse des Schmiedes zu sein; σμικρὰ ζώπυρα τοῦ τῶν ἀνϑρώπων διᾳσεσωσμένα γένους, die zur Wiederbelebung des Menschengeschlechts aus der Flut Erhaltenen; Überbleibsel; adj. ζώπυρος, Feuer entzündend, belebend -
14 ἰσόπῡρον
ἰσό-πῡρον, τό, (dem Weizen gleich) eine Pflanze -
15 μελάμπῡρον
μελάμ-πῡρον, τό, schwarzer Weizen, ein Unkraut im Weizen
См. также в других словарях:
πυρόν — πῡρόν , πυρός wheat masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Diospyros — Diospyros … Wikipédia en Français
Théophraste — Naissance vers 372 av. J. C Lesbos (Grèce) Décès vers 288 av. J. C (à 84 … Wikipédia en Français
CERASUS — I. CERASUS arbor, cerasum fructus, inter baccas et acinos recenseri solitus: de illa Plinius, l. 12. c. 3. Peregrinae (arbores) et Cerasi, Persicaeque, et omnes, quarum Graeca nomina aut aliena. Quando autem in Italiam advectae sint, docet, l. 15 … Hofmann J. Lexicon universale
CHALYBONITIS — Syriae regio. Ptol. Vinô suô celebris, quod adeo eximium fuit, ut Persarum Reges aliud nullum biberint, Strabo, l. 15. ubi per opulentiam Reges illos eo luxuriae prolapsos esse ait, ὥςτε πυρὸν μὲν ἐξ Α῎ςςου τῆς Αἰολίδος μετήεσαν, οἶνον δὲ ἐκ… … Hofmann J. Lexicon universale
CHOASPES vel CHOASPIS — Medorum fluv. ad fines Persidis in Tigrim defluens: cuius aquae tam sunt suaves, ut finitimi Reges non aliâ aquâ ad potum utantur. Tibul. l. 4. El. 1. v. 141. Nec quâ vel Nilus, vel regia lympha Choaspis Profivit. Item Ausonius, in claris urbibus … Hofmann J. Lexicon universale
FRIGIDAE — apud Iul. Capitolin. In Gord. Iun. Pomorum et olerum avidissimus fuit adeo ut semper pomorum aliquid recentium devoraret: frigidarum percupidus: nec facile per aestatem nisi frigidas edit; subint, mensae, dicebantur omnia edulia id genus, quae… … Hofmann J. Lexicon universale
MELINUS Color — Graece μήλινος, quem saepe commemorari in vestibus personarum Comicarum, notat Scaliger Poetic. l. 1. c. 13. non a Melino pigmento, quod in Mela Insul. effodiebatur, sed a colore malorum, quae Graecis μῆλα, dictus; luteus est seu ex albo rufoque… … Hofmann J. Lexicon universale
PACTOLUS — hodie Sarabat, ex tabulis recentiorib. Lydiae fluv. ex monte Tmolo nascens, et per Sardianum agrum in Hermum influens, qui et Chrysorrhoas, ab eo quod aureas secum trahat arenulas, ex quo Midas in eo se lavisset. Plut in Pactolo: Πακτωλὸς ποταμός … Hofmann J. Lexicon universale
κριθόπυρον — κριθόπυρον, τὸ (Α) πάπ. μίγμα από κριθάρι και σιτάρι, σμιγάδι. [ΕΤΥΜΟΛ. < κριθή + πυρον (< πυρός «είδος εκλεκτού σιταριού»), πρβλ. διόσ πυρος, λευκό πυρος] … Dictionary of Greek
μελάμπυρο — το (Α μελάμπυρον, τὸ και μελάμπυρος, ὁ) γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών που, σύμφωνα με τη σημερινή ταξινόμηση, ανήκει στην οικογένεια σκροφουλαρίδες και περιλαμβάνει 10 περίπου είδη επιβλαβών ημιπαρασιτικών ζιζανίων τού Βόρειου Ημισφαιρίου… … Dictionary of Greek