-
1 εύξοος
-
2 ἐύξοος
-
3 ευξοος
-
4 εύξοος
-
5 εὔξοος
-
6 εὔξοος
Aἐΰξου Il.10.373
:— = εὔξεστος, ἅρμα, δίφρος, Il.2.390, Od.4.590;δόρυ Il.10.373
; σκέπαρνον ἐΰ. an axe of polished metal or haft, Od.5.237. -
7 εὔξοος
-
8 εύξοον
-
9 εὔξοον
-
10 εύξουν
-
11 εὔξουν
-
12 εύξοον
ἐΰξοον, εὔξοοςof polished metal: masc /fem acc sg (epic)ἐΰξοον, εὔξοοςof polished metal: neut nom /voc /acc sg (epic) -
13 ἐύξοον
ἐΰξοον, εὔξοοςof polished metal: masc /fem acc sg (epic)ἐΰξοον, εὔξοοςof polished metal: neut nom /voc /acc sg (epic) -
14 εύξους
ἐΰξους, εὔξοοςof polished metal: masc /fem nom pl (epic)ἐΰξους, εὔξοοςof polished metal: masc /fem nom /voc sg (epic) -
15 ἐύξους
ἐΰξους, εὔξοοςof polished metal: masc /fem nom pl (epic)ἐΰξους, εὔξοοςof polished metal: masc /fem nom /voc sg (epic) -
16 σκέπαρνον
σκέπαρνον, τό, 1) ein zweischneidiges Beil der Zimmerleute, eine Holzaxt, bes. zum Behauen u. Glätten der Baumstämme; ἐΰξοος, Od. 5, 237, vgl. 9, 391, wo es neben πέλεκυς genannt ist, welches größer ist; ἀμφίξοον, Leon. Tar. 4 (VI, 205); Luc. Iup. conf. 11. – 2) wegen der Aehnlichkeit, ein chirurgischer Verband, Gal. – Bei Artemid. 4, 24 heißt komisch die Schaafhaut so, von ἄρνα σκέπω. – [Σκ macht bei Hom. keine Position in diesem Worte.]
-
17 τόξον
τόξον, τό, der Bogen, von dem man Pfeile, ὀϊστοί, ἰοί schoß; Hom., der wie Her. häufig den plur. statt des sing. braucht, τόξ' ὤμοισιν ἔχων, Il. 1, 45; der Bogen der homerischen Helden ist von Horn, ἐΰξοος 4, 105, κερόδετα Eur. Rhes. 33, gebogen, καμπύλον, παλίντονα (w. m. s.); am Ende, κορῶναι, die Sehne, νευρά od. νεῦρα βόεια, angeknüpft; beim Spannen, τιταίνειν τόξον, Il. 5, 97. 8, 266, auch ἕλκειν, 11, 582, u. ἀνέλκειν, 11, 375. 13, 583 (s. die Verba), in Prosa gew. τείνειν, ἐντείνειν, auch νευρὰν ἕλκειν, faßte man ihn in der Mitte, πῆχυς, Il. 11, 375, u. zog die Sehne an sich, 4, 123, so daß der Bogen kreisrund wurde, κυκλοτερής, 4, 124; ἔπεχε τόξον, Pind. Ol. 2, 89 u. oft, wie Tragg., die es ebenfalls im plur. brauchen, so daß es, wie bei Hom. oft, den Bogen mit den Pfeilen bedeutet, obwohl auch τόξα neben ἰοί der Bogen allein ist, Soph. Phil. 702; auch die Pfeile, ἐν τοῖς τῶν τόξων βολαῖς καὶ ἀκοντίων, Plat. Legg. VII, 815 a; vgl. Eur. Ion 524; – τόξων εὖ εἰδώς, der sich gut auf den Bogen versteht, des Bogenschusses kundig, Il. 2, 718; οἵ ῥα καὶ ἀϑανάτοισιν ἐρίζεσκον περὶ τόξων, Od. 8, 225; – ἡ τέχνη τῶν τόξων, Her. 1, 73; πρὸς τόξου κρίσιν, Soph. Tr. 265. – Uebh. alles Gebogene, Gewölbte, der Bogen, das Gewölbe, Sp.
-
18 εὔ-ξοος
εὔ-ξοος, ep. ἐΰξοος, = εὔξεστος; ἅρμα Il. 2, 390; δίφρος Od. 4, 590; τράπεζα Il. 11, 628; τόξον 1, 105; ζυγόν 13, 706; δουροδόκη Od. 1, 128; von Metallarbeit, σκέπαρνον, die wohlgeglättete, wohlgeschliffene oder wohlbehauene, 5, 237; auch contr. ἐΰξου δουρός, Il. 10, 373. – Auch = leicht zu glätten, εὐξοώτερος, Theophr.
-
19 δίφρος
δίφρος, ὁ (wohl entst. aus διφόρος, Zwei tragend), der Wagensitz, auf welchem der Wagenlenker, ἡνίοχος, u. der Kämpfer, παραβάτης, saßen od. standen, ἑσταότ' ἐν δίφρῳ Hes. Sc. 61; ἂν δ' ἔβαν ἐν δίφροισι παραιβάται ἡνίοχοί τε Iliad. 23, 132; υἷας Πριάμοιο δύω λάβε, εἰν ἑνὶ δίφρῳ ἐόντας Il. 5, 160; der obere Theil des Wagens u. der Wagen übh.; in der Il. Streitwagen, Od. 3, 324 ein Reisewagen; δώσω γὰρ δίφρον τε δύω τ' ἐριαύχενας ἵππους Il. 10, 305; er heißt εὐεργής, 5, 585; εὔξεστος, 16, 402; ἐύξοος, Od. 4, 590; ξεστός, Iliad. 24, 322 σπερχόμενος δ' ὁ γέρων ξεστοῠ ἐπεβήσετο δίφρου, var. lect. γεραιὸς ἑοῠ, s. Scholl.; κολλητός, Iliad. 19, 395; ἐύπλεκτος u. ἐυπλεκής, 23, 335. 436; ποικίλος, 10, 501; ἱερός, 17, 464, s. s. v. Ἱερός; der Wagensitz war rund, an der hinteren Seite zum Einsteigen offen u. hing in Riemen, 5, 727; ἁρμάτειος δίφρος Xen. Cyr. 6, 4, 9, ἁρματόεις Critia. Ath. I, 28 c; Tragg. u. in Prosa oft = der Wagen selbst; ξυνωρὶς χωρὶς δίφρου Plat. Critia. 119 b. – Uebh. = der Sitz, Sessel, Stuhl, Il. 3, 424. 6, 354 Odyss. 4, 717. 17, 330; δίφρον ἀεικέλιον Odyss. 20, 259, περικαλλέα δίφρον 387; Theocr. 15, 2; ἔκειντο δίφροι Plat. Rep. I, 328 c, u. bes. Sp.; ἡγεμονικός, u. auch allein, für sella curulis, Plut., Pol. u. A.; ἀργυρόπους Dem. 24, 129. – Auch = der Nachtstuhl, Aristid. – Vgl. ὀκλαδίας.
-
20 ευξοώτερα
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἐύξοος — ἐΰξοος , εὔξοος of polished metal masc/fem nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὔξοος — of polished metal masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὔξοον — εὔξοος of polished metal masc/fem acc sg εὔξοος of polished metal neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὔξουν — εὔξοος of polished metal masc/fem acc sg εὔξοος of polished metal neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐξοώτερα — εὔξοος of polished metal neut nom/voc/acc comp pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὔξου — εὔξοος of polished metal masc/fem/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὔξω — εὔξοος of polished metal masc/fem/neut nom/voc/acc dual εὔχομαι pray aor ind mid 2nd sg εὔχομαι pray aor ind mid 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εύξους — εὔξους, ουν, εὔξοος, οον, επικ. τ. ἐΰξοος, οον (Α) 1. ο επεξεργασμένος καλά, ο εύξεστος* 2. φρ. «σκέπαρνον ἐΰξοον» σκεπάρνι από στιλβωμένο μέταλλο 3. αυτός που στιλβώνεται εύκολα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + ξόος (< ξέω)] … Dictionary of Greek
ἐύξοον — ἐΰξοον , εὔξοος of polished metal masc/fem acc sg (epic) ἐΰξοον , εὔξοος of polished metal neut nom/voc/acc sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐύξους — ἐΰξους , εὔξοος of polished metal masc/fem nom pl (epic) ἐΰξους , εὔξοος of polished metal masc/fem nom/voc sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐυξόου — ἐϋξόου , εὔξοος of polished metal masc/fem/neut gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
