-
1 δηγμα
- ατος τό [δάκνω] укус(τῶν φαλαγγίων Xen.; δήγματα θανάσιμα Arst.; ἀκολάστων γυναικῶν Plut.; перен. λύπης Aesch.; ἔρωτος Soph.)
-
2 δήγμα
το укус, укол (тж. перен.); ужаление -
3 δηγμος
-
4 ανιατως
-
5 εμπυρος
21) употребляемый для огня, т.е. огнеупорный(σκεύη Plat.)
2) горящий, объятый огнем(βωμός, λαμπάς Anth.)
3) огненный, огневойἔ. τέχνη τοῦ Ἡφαίστου Plat. — кузнечное искусство Гефеста (ср. 7)
4) палящий, знойный(ἠέλιος Anth.)
5) совершаемый под палящим солнцем(ὁδοιπορία Diod.)
6) сжигаемый на жертвеннике, т.е. жертвенный(ὀρθοστάται Eur.)
7) связанный с огненным жертвоприношением, т.е. прорицательскийἐμπύρῳ χρῆσθαι τέχνῃ Eur. - — гадать по пламени горящей жертвы (ср. 3)
8) приготовленный на огне (вареный или жареный)(σάρξ Anth.)
9) пораженный (небесным) огнем, обожженный, обгорелый(νεκρός Eur.)
10) обжигающий, жгучий(δῆγμα Arst.)
11) пламенный, пылкий(ἔ. καὴ ἀκμάζων Plut.). - см. тж. ἔμπυρα
-
6 ενιημι
(fut. ἐνήσω, aor. ἐνῆκα - эп. ἐνέηκα) (куда-л.)1) посылать(ἄλλην πέλειαν Hom.; ἄλλους ῥητορας Thuc.)
ἄλλους ὀτρύνοντες ἐνήσομεν Her. — мы убедим других идти (в бой)2) вводить, вгонять(τὰ ὑποζύγια εἰς τὸν ποταμόν Polyb.)
3) спускать(πόντῳ, sc. νῆα Hom.)
4) опускать(τέν κλεψύδραν εἰς τὸ ὕδωρ Arst.)
5) впускатьἐνίησί τι τὰ φαλάγγια κατὰ τὸ δῆγμα Xen. — жаля, пауки впускают что-то;
ἐνιέντες ἀργύριον τιτρώσκοντες Plat. — (о ростовщиках) причиняя раны своими денежными ссудами6) вливать (sc. φάρμακον οἴνῳ Hom.; τάμισον δριμεῖαν Theocr.)7) обрушивать, бросать(πῦρ νηυσίν Hom., ἐς τὰ ἱρά Her., τῇ πόλει Plut.)
ἐ. τὰς διαβολάς Polyb. — распространять клевету8) насылать, внушать(μένος τινί Hom.; λύσσαν Eur.)
9) трубить10) ввергать, погружать(τινὰ πόνοις Hom.)
ἀγηνορίῃσιν ἐ. τινά Hom. — заставить кого-л. возгордиться11) (sc. ἑαυτόν) устремляться, бросатьсяἐνίει οὐδὲν φειδόμενος τῶν ἵππων Xen. — он помчался вперед, не жалея лошадей
12) ослаблять, убавлять(τὰ μὲν ἐ., τὰ δὲ ἐντείνειν Plut.)
-
7 επουραιος
-
8 κακοηθης
21) злой, негодный, порочный, дурной Arph., Dem.τὸ κακόηθες καὴ ἀκόλαστον καὴ ἀνελεύθερον Plat. — испорченность, разнузданность и низость
2) ( о вещах) отвратительный, скверный, бран. проклятый(κλειδία κακοηθέστατα! Arph.)
3) злокачественный, опасный(δῆγμα σηπῶν Arst.)
-
9 καρχαρος
21) острозубый, зубастый(ὄργανα Plut.)
κάρχαρον δῆγμα Luc. — укус, причиненный острыми зубами2) перен. едкий, злойκάρχαρον μειδᾶν Babr. — злобно улыбаясь, оскалив зубы
-
10 υγιης
21) здоровыйτὰς φρένας ὑγιεῖς ἔχειν Eur. — быть душевно здоровым;
ὑγιέα ποιεῖν τινα Her. — исцелять кого-л.;τὸ δῆγμα ὑ. γενέσθαι Xen. — оправиться от укуса (фаланги)2) нетронутый, невредимый, неповрежденный, целый(ναῦς Thuc.; οἱ Ἑρμαῖ Lys.)
3) здравый, разумный, правильный(μῦθος Hom.; δόξαι Plat.; ὑγιές τι διανοεῖσθαι Thuc.)
μηδὲν ὑγιὲς λέγειν Plat. — не говорить ничего вразумительного, тж. быть лишенным смысла;ἐπὴ μηδενὴ ὑγιεῖ Lys. — не к добру -
11 φοινιος
3 и 21) ярко-красный, алый(αἷμα Hom., Aesch., Soph.)
2) кроваво-красный, кровавый(δρόσος Aesch.; στάλαγμα Soph.)
3) покрытый кровью, окровавленный(χείρ, κοπίς - v. l. κόνις Soph.)
4) кровожадный, губительный(Αἴαντος ἀλκά Pind.; Ἄρης Soph.)
φοινία ξυνωρίς Aesch. — губительная пара (Арея), т.е. огонь и меч;δῆγμα φοίνιον Aesch. — смертельный укус -
12 χρηστος
31) хороший, отличный(γῆ Eur.; ποτόν, σῖτος Plat.)
2) добрый, благожелательный, благосклонный(θεοί Her.; δεσπότης Men.)
χρηστὰ χρηστοῖσι ἔς τινα ἀμείβεσθαι Her. — отплатить кому-л. добром за добро;χρηστόν τι συμβουλεύειν Arph. — дать добрый совет3) счастливый, благоприятный, успешный(ἱρά, τελευτή Her.)
ἐκτελοῖτο δέ τὰ χρηστά! Aesch. — да будет же счастлив исход!;τὰ χρηστὰ ἔχει φίλους Eur. — где счастье, там друзья4) порядочный, честный(βίος Aeschin.)
χ. καὴ φιλόπολις Arph. — честный патриот;ὀλίγον τὸ χρηστόν ἐστιν собир. Arph. — порядочных людей (в Афинах) мало5) кроткий, покорный6) благоустроенный, упорядоченный(πολιτεία Isocr.; οἰκία Plat.)
7) полезный, благотворный πρὸς τέν ψυχήν Plat.; αἱ μὲν χρησταί εἰσιν λῦπαι, αἱ δὲ πονηραί Plat.χ. περὴ τέν πόλιν γεγενημένος Lys. — оказавший услуги государству;
χρηστὰ μέλιττα Arst. — пчела-работница8) знатный, именитыйοἱ χρηστοί Xen. — родовитые люди, аристократия
9) ирон. простоватый, недалекий Arph., Dem., Men.φιλόλογός γ΄ εἶ ἀτεχνῶς καὴ χ. Plat. — охотник до споров ты большой, но и простак тоже
10) изрядный, сильный(δῆγμα Luc.; χρηστὸν καὴ βαθὺ τραῦμα Luc.)
См. также в других словарях:
δῆγμα — bite neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δήγμα — το (AM δῆγμα) [δάκνω] δάγκωμα, δαγκωνιά νεοελλ. 1. απλό κέντρισμα, τσίμπημα από Έντομο («δήγμα κουνουπιού») 2. ύπουλη βλάβη, απλό πείραγμα μσν. πόνος, οδύνη αρχ. 1. η ποσότητα την οποία μπορεί κάποιος να δαγκώσει 2. φρ. «δῆγμα λύπης» λύπη που… … Dictionary of Greek
δήγματ' — δή̱γματα , δῆγμα bite neut nom/voc/acc pl δή̱γματι , δῆγμα bite neut dat sg δή̱γματε , δῆγμα bite neut nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ASPIDES pictae — in diadematibus Regum Aegypti, invictum imperii robur denotabant. Aelian. l. 6. c. 38. Τῶν ὑπ᾿ ἀπίδος δηχθέντων οὐ μνημονεύεται οὐδεὶς ἐξάντης γεγονέναι τȏυ κακοῦ. Ε᾿νςθέν τοι καὶ τοὺς βασιλεῖς ἀκούω τῷν Αἰγυπτίων ἐπὶ τῶν διαδημάτων φορεῖν… … Hofmann J. Lexicon universale
δάγμα — δόγμα, το (Α) δήγμα, δάγκωμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < (θ.) δακ τού δακείν (απαρμφ. αορ. τού δάκνω)] … Dictionary of Greek
δήξη — η (AM δῆξις) [δάκνω] 1. δήγμα, δάγκωμα 2. καυστική ειρωνεία … Dictionary of Greek
δηγμός — δηγμός, ο (Α) [δάκνω] 1. το δήγμα, το δάγκωμα 2. έντονος, δυνατός πόνος («ἐν τῆ κοιλίᾳ δηγμὸν ποιεῑ καὶ δυσεντερίαν», Θεόφρ.) 3. πνευματική θλίψη, ψυχικό πλήγμα («ὁ γὰρ ἐκ τῶν τοιούτων ἀναλογισμῶν δηγμὸς αἱμάσσει τὴν μνήμην», Πλούτ.) 4. (για τον… … Dictionary of Greek
διψάς — διψάς, η (Α) 1. διψασμένη («διψὰς γαῑα») 2. φρ. «διψὰς πόρνη» πόρνη διψασμένη για άντρα 3. ως ουσ. α) ιοβόλος όφις που το δήγμα του προκαλεί αφόρητη δίψα β) είδος αγκαθιού … Dictionary of Greek
εγκεφαλίτιδα — Φλεγμονή του εγκεφάλου. Συνήθως οφείλεται σε παθογόνους παράγοντες που φτάνουν εκεί είτε με απευθείας μετάδοση από τις μήνιγγες είτε μεταφέρονται με το αίμα και τη λέμφο από άλλα όργανα. Ταξινομείται ανάλογα (α) με το αν είναι πρωτοπαθής (από… … Dictionary of Greek
ελόδερμα — (heloderma). Μεγαλόσωμη σαύρα της Αμερικής που ανήκει στην οικογένεια των ελοδερμιδών και έχει δηλητηριώδες δήγμα. Το γνωστότερο είδος είναι το ε. το φοβερό, που φέρει κοίλα δόντια, τα οποία συνδέονται με αδένες που εκκρίνουν το δηλητήριο. Το… … Dictionary of Greek
ενίημι — (Α ἐνίημι) [ίημι] 1. νεοελλ. (για φάρμακα, δηλητήρια) εισάγω με σύριγγα στο σώμα, κάνω ένεση, εγχέω θεραπευτικό υγρό αρχ. 1. στέλνω μέσα, εμβάλλω, ρίχνω μέσα 2. εμβάλλω κάτι στην ψυχή κάποιου, εμπνέω («πὰρ δέ μοι στῆθι μένος πολυθαρσὲς ἐνεῑσα»… … Dictionary of Greek