-
1 πολύ-δονος
πολύ-δονος, viel bewegt, πλάνη, viel herumgetrieben, Aesch. Prom. 790.
-
2 οἰστρό-δονος
οἰστρό-δονος, = Vorigem, von der Io, Aesch. Suppl. 16.
-
3 ἐτνο-δόνος
ἐτνο-δόνος, τορύνη, Brei erschütternd, umrührend, Conj. für ἐτνοδόκος, Leon. Tar. 14; Aristo. 1 (VI, 305. 306); vgl. Schol. Ar. Equ. 980.
-
4 αλιδονος
-
5 ετνοδονος
-
6 πολυδονος
-
7 χελιδόνος
χελῑδόνος, χελιδώνswallow: fem gen sg -
8 οἰστροδόνητος
οἰστρο-δόνητος, ον, = foreg., Id.Supp. 573(lyr.), Ar.Th. 324 (lyr.):—also [suff] οἰστρό-δονος, ον, A.Supp.16(anap).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > οἰστροδόνητος
-
9 πολύδονος
πολύ-δονος, ον,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πολύδονος
-
10 ἁλίδονος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἁλίδονος
-
11 ἐτνοδόνος
ἐτνο-δόνος, τορύνη, Brei erschütternd, umrührend -
12 πολύδονος
πολύ-δονος, viel bewegt, πλάνη, viel herumgetrieben -
13 δάνος
Grammatical information: n.Derivatives: δάνειον n. `loan' (D.) with δανειακός (Cod. Just.), denomin. δανείζω, - ομαι `loan, give credit' (Att., s. Schwyzer 735 A. 6; hell. also δανίζω), from which δάνεισμα `loan' (Th.), δανεισμός `loan, credit' (Att., Arist.) and δανειστής `usurer, believer' (LXX,) with δανειστικός (Thphr.). - Unclear δάνας μερίδας. Καρύστιοι H.; s. Schwyzer 488.Etymology: The suffix as in ἄφενος, κτῆνος etc. Brugmann Grundr. 22: 1, 256: to δατέομαι (s. d.), i.e. * dh₂-nos, cf. Skt. diná- `divided'? (* dh₃-nos from δίδωμι would give *δονος). The word could be foreign.Page in Frisk: 1,347Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δάνος
-
14 δονέω
Grammatical information: v.Meaning: `shake' (Il.).Other forms: Aor. δονῆσαιCompounds: As second member e. g. in ἁλί-δονος `driven around on sea' (A.).Derivatives: δόνημα (Luc.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: No etymology.Page in Frisk: 1,409Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δονέω
-
15 ἔτνος
Grammatical information: n.Meaning: `soup of beans' (Ar., Hp.).Compounds: As 1. member in ἐτν-ήρυσις `spoon for soup' (Ar.; cf. on 1. ἀρύω), ἐτνο-δόνος `stirring soup' ( τορύνη, AP).Derivatives: ἐτν-ηρός `like soup' (Ath.; Chantraine Formation 232f.), ἐτν-ίτης ( ἄρτος; Ath.; Redard Les noms grecs en - της 89).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Uncertain. On the connection with Celt., e. g. MIr. eitne `kernel' (Zupitza KZ 36, 243, Pedersen Vergl. Gramm. 1, 160) s. the objections in Pok. 343. Arm. und `soup, corn' (Hofmann Et. Wb. d. Griech.) can phonetically not be combined with ἔτνος.Page in Frisk: 1,582Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἔτνος
-
16 σήπομαι
Grammatical information: v.Meaning: `to rot, to become rotten', act. `to make rot' (Il.).Other forms: Perf. σέσηπα, aor. σαπῆναι (Il.), fut. σαπήσομαι (Hp., Pl. a. o.), also act. σήπω (IA.), non-pres. forms rare: fut. σήψω (A. Fr. 275 = 478M.), aor. σῆψαι (Ael.).Derivatives: Subst.: 1. σηπεδών, - δόνος f. `decomposition', pl. `rotting juices' (Hp., Antipho Soph., Pl. a. o.; as τηκεδών a. o.), also as des. of a snake, of which the bites cause putrescence (Nic., Ael.; as τερηδών a.o.; Chantraine Form. 360f., Schwyzer 529); from it - δονώδης, - δονικός (medic.); 2. σῆψις ( ἀπό-, σύν- a.o.), Dor. (Ti. Locr.) σᾶψις f. `decomposition, fermentation' (Emp., Hp., Arist. a.o.); 3. σήψ, σηπός f. `festering sore' (Hp., Dsc.), m. kind of snake (also lizard), of which the bites cause thirst and fire (Arist., Nic. a.o.); 4. σήπη f. `decomposition' (Aq.), σηπο-ποιός = σηπτικός (Alex. Aphr.); 5. σηπετοῦ σηπεδόνος H. (from σήπομαι or σήψ; Chantraine Form. 300, Schwyzer 501). -- Adj.: 6. σηπ-τός `rotten' (Arist.), `causing rot' (Dsc. a. o.), earlier and more often attested ἄ-σηπ-τος `not rotting' (Hp., X., Arist., Thphr. a.o.); 7. - τικός `causing rot' (Hp., Arist. a.o.); 8. - τήριος `id.' (Hp.). -- Verb: 9. σηπ-εύω = σήπω (Man.); rather enlarged from σήπω than from σήπη. -- With other ablaut: 10. σαπ-ρός `rotting, rotten, rancid', of wine `matured' (IA), with σαπρ-ίας οἶνος (Hermipp.), - ότης f. `decomposition' (Pl., Arist. etc.), - ίζομαι (Hp.), - ύνομαι (Nic.), - όομαι (sch.) `to rot', - ίζω `to make rot' (LXX).Etymology: Seen the structur no soubt inherited word, but as opposed to the synonyms πύθομαι, πύθω isolated. -- On Skt. kyāku n. `mushroom' and Lith. šiùpti `putrefy', which have been connected (lit. in Bq and WP. 1, 500), cf. Mayrhofer resp. Fraenkel s. v. On σηπία s. v.Page in Frisk: 2,696-697Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σήπομαι
См. также в других словарях:
ετνοδόνος — ἐτνοδόνος, ον (ΑΜ) αυτός που ανακατεύει τη σούπα, τον χυλό («ἐτνοδόνος τορύνη», Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < έτνος «πυκνός ζωμός» + δονος (< δονώ), πρβλ. πολύ δονος] … Dictionary of Greek
ζωοδόνος — ζωοδόνος, ον (Μ) αυτός που δονεί, που κινεί τη ζωή. [ΕΤΥΜΟΛ. < ζω(ο) (Ι)* + δονος (< δονώ), πρβλ. ετνο δόνος] … Dictionary of Greek
οιστροδόνητος — οἰστροδόνητος και οἰστρόδονος, ον (Α) (ποιητ. τ.) οιστροδίνητος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < οἶστρος + δόνητος / δονος (< δονῶ), πρβλ. αερο δόνητος, πολύ δονος] … Dictionary of Greek
πολύδονος — ον, Α ο πολυδόνητος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + δονος (< δονῶ), πρβλ. οιστρό δονος] … Dictionary of Greek
macedón — macedón, a adj. y n. Macedonio. * * * macedón, na. (Del lat. Macĕdon, ōnis, y este del gr. Μακεδών, δόνος). adj. macedonio. Apl. a pers., u. t. c. s … Enciclopedia Universal
Κηληδόνες — Κηληδόνες, αἱ (Α) ωδικά μυθικά δαιμόνια, όπως οι Σειρήνες, αλλά ακίνδυνα. [ΕΤΥΜΟΛ. < κηλέ ω / ώ + επίθημα δών / δόνος (πρβλ. αλγη δών, κλη δών)] … Dictionary of Greek
αλιδινής — ἁλιδινής, ὲς και ἁλίδονος, ον (Α) αυτός που κλυδωνίζεται από τη θάλασσα ή μέσα σ’ αυτήν, που ρίχνεται εδώ κι εκεί, ο θαλασσοδαρμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἁλι * (< ἅλς) + δονος (< δονῶ)] … Dictionary of Greek
ερυθρόδανο — το (AM ἐρυθρόδανον και ἐρευθέδανον Α και ἐρυθρόδανος, ἡ Μ και ἐρυθρύδανον, τό) 1. το φυτό ερυθρόδανο το βαφικό, ριζάρι, τής οικογένειας ρουβιίδες, από τη ρίζα τού οποίου έπαιρναν κόκκινη χρωστική ουσία 2. το κόκκινο χρώμα τής ρίζας τού φυτού.… … Dictionary of Greek
κοτυληδόνα — (Cotyledon). Γένος θαμνωδών φυτών της οικογένειας των κρασουλιδών (δικοτυλήδονα), με κέντρο εξάπλωσης την Αφρική· ορισμένα είδη καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά. Στην Ελλάδα, κυρίως στη νότια, συναντώνται επτά είδη που αυτοφύονται πάνω σε βράχους… … Dictionary of Greek
κτηδόνα — η (Α κτηδών, όνος) 1. καθεμιά από τις ίνες τού ξύλου 2. καθένας από τους ομόκεντρους κύκλους τής τομής κορμού δένδρου νεοελλ. μεταλλικός οδοντωτός δίσκος που στρέφεται γύρω από άξονα, καθώς και το σύνολο τών οδοντωτών προεξοχών τής περιφέρειάς… … Dictionary of Greek
μακεδνός — μακεδνός, ή, όν (Α) 1. μακρύς, ψηλός («ἐλάτῃσι μακεδναῑς», Νίκ.) 2. δωρικός («Δωρικόν τε καὶ Μακεδνὸν ἔθνος», Ηρόδ.) 3. (κατά τον Ησύχ.) «μακεδνὰ σκῡλα τὰ οὐράνια καὶ μεγάλα, ἢ ὅ,τι τρόπαια μετέωρα ἵσταται». [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. μακ εδνός ανάγεται στην… … Dictionary of Greek
