-
1 δογματίας
-
2 δογματίας
δογματίας, ὁ, der voll von Lehrsätzen u. Sentenzen ist -
3 δογματίας
δογματίᾱς, δογματίαςsententious person: masc acc plδογματίᾱς, δογματίαςsententious person: masc nom sg (attic epic doric aeolic) -
4 δογματίας
A sententious person, Philostr.VS1.16.4.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δογματίας
-
5 δοκεύω
Grammatical information: v.Meaning: `watch' (Il.),Other forms: δοκέω (Il.), aor. δοκῆσαι, fut. δοκήσω (Od.), δόξαι, δόξω (Pi., h. Merc., ; s. below), perf. δεδόκημαι (Pi.), δέδογμαι (Hdt.) `seem, think', δοκεῖ μοι `it seems to me' (Il.); προσ-δοκάω, aor. προσδοκῆσαι `await' (Hdt.).Derivatives: δόκησις `belief, opinion, semblance' (Hdt.), δοκησι-δέξιος, - νους, - σοφος `in one's own opinion just etc.' (Com.). δόκημα `image, delusion' (E., see Chantr. Form. 184ff.), `decision' (Argos); on δόκημα, δόκησις Holt Les noms d'action en - σις 147f. δόγμα `opinion, decision' (Att., hell.; to δόξαι, δόξω after τάξαι, τάξω: τάγμα etc.) with δογματικός `dogmatic', δογματίας `who pronounces δόγματα', δογματίζω `give an opinion' (hell. and late). δόξα `opinion, consideration, glory', δόξις = δόξα (Demokr.; after γνῶσις Schwyzer 505). δοκώ f. `id.' (E. El. 747; Chantraine 116). δόκος m. `id.' (Xenoph.). δοκή `id.' (Hdn.). - δόκιμος `reliable, considerable etc.' (Ion.-Att., Dor.); compounds εὑ-, ἀ-δόκιμος ; with δοκίμιον, δοκιμεῖον `proof' (Pl.) and the denomin. δοκίμωμι (Aeol.), δοκιμόω (Parm.) `believe', δοκιμάζω `try, approve' (Ion.-Att.) with δοκιμασία `test' (Att.; s. Schwyzer 469, Chantraine 85), δοκιμαστής, δοκιμαστήρ, - ήριον, δοκιμαστός, - ικός (Att. etc.); also, as postverbal, δοκιμή `test, proof' (Ep. Phil., Ep. Kor.). - εὑδοκιμέω `have a good repute' (Thgn.) with εὑδοκίμησις (Pl.) - δοκικῶ = δοκῶ (Hermipp. 12) humorous lengthening, cf. Bechtel Glotta 12, 211. - From προσδοκάω: προσδοκία `expectation' also προσδόκημα (Pl. Phlb. 32c), προσδόκιμος (Ion.-Att.).Origin: GR [a formation built with Greek elements]Etymology: δοκέω (and προσδοκάω) are deverbative derivations of primary ( προσ-) δέκομαι (s. δέχομαι). Like alle secondary verbs originally only present stems, for the other tempora the primary verb was used. Such a system is δόξαι, δόξω, if with - ο- after δοκέω for *δέξαι, *δέξω (Wackernagel KZ 33, 37; further Schwyzer 718). - Lengthened δοκεύω (s. above) and δοκάζω `await' (Sophr., S. Fr. 221, 23) because of their meaning better to - δοκάω, δέκομαι than to δοκέω. - The semantic relations are difficult in detail. To δοκέω agrees Lat. doceō `learn' (causative). On δοκέω in general s. Fournier Les verbes "dire" passim, esp. 166f. - Further relatives s. δέχομαι and δοκός.Page in Frisk: 1,405-406Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δοκεύω
См. также в других словарях:
δογματίας — δογματίᾱς , δογματίας sententious person masc acc pl δογματίᾱς , δογματίας sententious person masc nom sg (attic epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πολυγνώμων — ον, Α 1. πολύ γνωστικός, πολύ συνετός («πολυγνώμων μᾱλλον ἢ πολύλογος ἦν», Δίων Κάσσ.) 2. αυτός που εκφράζεται με αποφθέγματα, με γνωμικά, ο αποφθεγματικός («δογματίας καὶ πολυγνώμων», Φιλόστρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + γνώμων (< θ. γνω τού… … Dictionary of Greek
